Καλημέρα!

06:15, Καφές νούμερο 3 και κόβεις το σύννεφο για να βρεις Ίδρυμα αυτή την ώρα (πάλι καλά που το γατί είναι all weather). Αυτή η ήρεμη, πηχτή, πρωϊνή ομίχλη/σύννεφο, είναι τελικά όμορφη όταν ξέρεις ότι ο ήλιος περιμένει. Σε μερικές ώρες θα νομίζει πάλι κανείς ότι είναι καλοκαίρι ...
Γιατί αξημέρωτα; Γιατί χρειάζονται που και που 2 ώρες δουλειά πριν έρθουν οι υπόλοιποι και αρχίσει ο πανικός. Ειδικά τώρα ... Οι επιστροφές στην ... βάση μου (;;;) είναι όλο και πιο γεμάτες. Μισή agenda στην θέση μίας, οι συνεργάτες μου εκδηλώνουν ρητά την ανάγκη για pampering και πατ-πατ (...), και τα ταξίδια στην άλλη μου βάση (;;;;;) δεν είναι όσο αποδοτικά σχεδίαζα (ο ήλιος, η θάλασσα, το καπνιστό λαυράκι, η ρακή...). Anyways, όχι παράπονα, οι επιστροφές busy αλλά και γλυκές, τα κενά και οι λίστες καλύπτονται ... οι διαφορές όχι τόσο.

Η τακτική μου τις μέρες τις Λεβεντογέννας ήταν να βλέπω τα πράγματα, ή να ψάχνω λόγο για να βλέπω τα πράγματα, θετικά. Δεν έχω λόγο να μην το κάνω, το αντίθετο... Και πολλά ήταν. Σε μερικά όμως ... η αντίθεση γίνεται πολύ πιο έντονη με την επιστροφή (και να μου θυμίσετε όταν θα έχω έντονη διάθεση για Λεβεντοbitching να συγκρίνω καναρίνι με στρουθοκάμηλο... ταπ).
Σήμερα ξεκίνησα από το σπίτι-με-το-μενίρ αξημέρωτα και έχω ήδη πει μια δωδεκάδα Καλημέρες. Στον γείτονα -που δεν ξέρω- αλλά συνάντησα στο διάδρομο, σε ένα τύπο που είχε παρκάρει δίπλα στο γατί, στον τύπο που είχε φορτωμένα δύο πιτσιρίκια στο ποδήλατο και τα έφερνε στον παιδικό της γειτονιάς, στον βενζινά που δεν μου έβαλε καν βενζίνη (do it yourself εδώ), στον φύλακα του Ιδρύματος που είναι καινούριος και δεν ξέρω, στις καθαρίστριες που γυαλίζουν αυτή τη στιγμή το πάτωμα των διαδρόμων, σε έναν -κοιμισμένο- συνάδελφο, στην κοπέλα από την καντίνα -που επίσης δεν ξέρω- αλλά μου έφτιαξε καφέ ΜΕ χαμόγελο πριν καν ανοίξουν [αυτό το τελευταίο ... χαμόγελο και καλημέρα και εξυπηρέτηση, δύσκολο, ε;].
Καφές Νο 3 λοιπόν, στο γραφείο και το Ζεν ξεκινάει με την Καλημέρα. Γιατί το παράπονο;;; Γιατί δεν μπορώ να μην κάνω την σύγκριση (αντί "Καλημέρας" στην καντίνα, αφού περίμενες υπομονετικά να είναι past the opening time, "Τι θέλΕΙΣ;" ή ένα απλανές βλέμμα που διακόπτεται από έντονη απορία) ... Μπορεί να έχω άδικο (πληηηηζ πείτε ότι έχω άδικο), μπορεί να λείπω χρόνια και να μην το θυμάμαι καλά το κόλπο με τις Καλημέρες και να το κάνω λάθος, ή μπορεί να συνέπεσε η τελευταία μου επίσκεψη με την εβδομάδα του "δοκίμασε-να-μην-χαμογελάσεις-πριν-το-μεσημέρι" αλλά ... question : Τι ακριβώς έγινε με τις Καλημέρες;;; Τις λέμε και εμείς, δεν τις λέμε;;;;

Καλημέρα
[πρωϊνό παράπονο-περνάει όταν φεύγει το σύννεφο,
εγώ τις λέω με το ζόρι ΚΑΙ χαμόγελο τις Καλημέρες everywhere
Γραφικό;;; I don't give a sh@t, I love γραφικό!]