29 Μαΐου 2008

eppjes & pots

To make a long story short, την θέση που έχουν τα γυρινάκια στη δουλειά, απέκτησε το τελευταίο διάστημα στο σπίτι, η ... κηπουρική -του -μπαλκονιού. Πριν 10 μέρες φύτεψα τους πρώτους σπόρους έξω, χτες χάζεψα τα πρώτα βλαστάρια. Fresh. Φυσικά τα πρώτα φυτά είναι αρωματικά, ήλιοι κακτοειδή και εποχιακά. Το τελικό όμως "σχέδιο" του νευρονίου είναι νομίζω μεγαλόπνοο και πολύ zen. Άδικα προσπαθώ να το πείσω ότι δεν έχω άνεση χώρου, πετάει το χαρτί της εναλλακτικής του roof garden όταν θα ξεφύγει από τον έλεγχο η κατάσταση (ναι, θα ξεφύγει :) ). Έρχονται σπόροι από μακρυνά μέρη, ψάχνω και βάφω γλάστρες, λογικά θα πρέπει να έχω φυτώρια για περίπου κανένα χρόνο ... keeping busy ... για να δούμε. Ανασυγκρότηση και ησυχία
[και νοτιάς]
Καλημέρες

Αδιέξοδα - Στίχοι

Το στοίχημα χάθηκε: 6 μήνες μετά και ... είμαι ακόμα εδώ (;). Σιωπηλός παρατηρητής, καμμία όρεξη για προσπάθειες και ωραιοποιήσεις ή ... παράπονα, σχόλια και κριτικές. It is what it is ... Αδιέξοδο μάλλον.
Αφήνω τις μέρες να περνάνε,
σχεδόν επιλέγω το highlight τους να είναι ένα καινούριο φυτό που έσκασε μύτη στο φυτώριο που έστησα στο μπαλκόνι και έχω αρχίσει να δείχνω μια επαγγελματική αδιαφορία για κάθε καινούριο αδιέξοδο (keyword δείχνω;;; δεν ξέρω). Δεν δούλεψε / δεν είναι όπως θα ήθελα, next step. Είμαι στην δουλειά first thing in the morning (my morning, οι περισσότεροι μετράτε προβατάκια ακόμα), κάνω όσα πρέπει να γίνουν με τον ίδιο τρόπο που τα έκανα πάντα (το τελευταίο λεπτό), προσπαθώ -χωρίς απαιτήσεις- όσα θέλω να γίνουν, άδειασα τις κούτες, έφτιαξα ένα μικρό καταφύγιο στο μπαλκόνι και, μέσα σε όλα αυτά, βρίσκω την ησυχία (και δεν μιλάμε για το Al Dente) εντελώς zen λύση -για τώρα. Ίσως η μόνη που μου επιτρέπει να είμαι λίγο από αυτό που είμαι (λέμε τώρα). Πολύ πιθανά η απραξία (στο επίπεδο της αντίδρασης) να είναι απλά η χειρότερη αντίδραση (η arrogant πλευρά του παλιοχαρακτήρα που πάντα ξέραμε ότι έχει το νευρόνιο) αλλά είναι λυτρωτική τώρα. Σταματάς να σκέφτεσαι σε κύκλους. Μαζεύεις ενέργεια.

Στην πρό(σ)κληση του Αυτοκράτορα, η απάντηση έχει δυστυχώς άρωμα από τα καινούρια μου αδιέξοδα: "it is what it is". Έτσι κλείνουν αδιέξοδες σκέψεις και συζητήσεις.

Και για να μην αφήσω αυτό το άρωμα στο post η "πηγή" έχει πολύ πιο δυναμικό χαρακτήρα.
"Re-statement of Romance": επανάσταση.

The night knows nothing of the chants of night.
It is what it is as I am what I am:
And in perceiving this I best perceive myself
And you.
"Re-statement of Romance"
Wallace Stevens

25 Μαΐου 2008

ΙδιογράφΩς !!!

Natassaki & AFM, super αποδείχτηκε η μπιρίμπα σας -δεν χορταίνω να βλέπω τις αναρτήσεις! Φιλενάδα, ευχαριστώ για την πρόσκληση :)))))!!! Την είδα τις μέρες που ήμουν στην pretend, η καρτούλα αγοράστηκε εκεί, γράφτηκε στο αεροπλάνο της Εθνικής μας (ο δρόμος της επιστροφής γεμάτος λακούβες) και ... χάθηκε για μερικές μέρες (μαζί με το διαβατήριό μου)! Χτές οι δύο δραπέτες βρέθηκαν μέσα σε ένα από τα βιβλία που κουβάλησα πίσω και ... κάλλιο αργά παρά ποτέ, έτσι ???
Σμαααααααααααααααακ!

ΠιΕς. Lw, Mπούρδου, Jojo (και κουκλομωρό), Νικόλα στείλατε τις συμμετοχές σας? Και να ξαναγράψει και ο Multi pleeease!!! :))))

fresh

11:30 και οι περισσότεροι τώρα ξυπνάτε, huh? ΧΑ! Εγώ μόλις επέστρεψα από ένα σύντομο -αλλά αναζωογονητικό- πρωινό κολύμπι και ετοιμάζομαι -καφές Νο 4- να ξεκοκαλίσω τις Κυριακάτικες εφημερίδες. Τρόπος επιλογής: το ένθετο ... Βαριέμαι αφόρητα τα "δώρα" του τύπου (μπλιαχ, ακόμα και σαν λογική με ξενίζει αυτό το παζάρι) ΑΛΛΆ μερικά από τα Κυριακάτικα ένθετα αξίζουν το κουβάλημα (έχετε ζυγίσει Κυριακάτικη εφημερίδα πρόσφατα?) ...
Καφές, μπαλκονάδα και ένθετο ... μέχρι να γυρίσει ο ήλιος και να μεταφερθώ στο ... άλλο μπαλκόνι!!! Ο Θανάσης ετοιμοπόλεμος (ακόμα μη αυτόνομος ... το μαύρο καλώδιο διασχίζει το σπίτι :) ) ... στην απρόσιτη άκρη του σκαλπ, κάτω-κάτω στην ατελείωτη λίστα απ'όσα πρέπει να γίνουν και το proposal που θα έπρεπε να γράφω ...

Ξέφυγα, το πρωινό κολύμπι φαίνεται να είναι μια λύση σε αυτή εδώ την -ήσυχη για εμένα- μεριά του πλανήτη. Πείθεις τον εαυτό σου να βγει από το σπίτι (δεν βλέπω και πολλούς άλλους λόγους ακόμα), δεν ψήνεσαι από τον ήλιο (αυτό το στατικό σιγοgrilling δεν το κατάλαβα ποτέ), αποφεύγεις την "μυρωδιά" του νησιού (coconut oil από Απρίλη μέχρι και λίγο πριν τα Χριστούγεννα), δεν πλατσουρίζεις σε χλιαρό τσάι (αν και είναι ακόμα fresh τα νερά) και γεμίζεις ενέργεια. Not bad. Λέω μάλιστα από την επόμενη εβδομάδα να το εφαρμόσω και ΠΡΙΝ από την δουλειά ... για να δούμε ...
Καλημερούδια
[δυνατή ησυχία ...
Είχα αφήσει τα βατραχοπέδιλα κάπου
... ΠΟΥ?]

23 Μαΐου 2008

Goed

Παρασκευή απόγευμα ... δύο -τελευταίες- ώρες μαθηματάκι (I heart my students όταν γεμίζουν το 'θέατρο Παρασκευή βράδυ) και ΣΚ. Χμμμμμ ...

Modified λίστα για ΣΚ:
* Βουτιές - καφέδες - γράσσο αντί αντιηλιακού,
* Κηπουρική της βεράντας (συνέχεια),
* All time favorite flick-chicks (πριν και μετά κάθε προσπάθεια να γράψω την πρόταση για τον Bill)
και
* Μπαλκονάδες !

Κάθε προηγούμενη λίστα αναιρείται μέχρι την Δευτέρα ... Εξατμίζομαι ... (σαν γρήγορα δεν πέρασε αυτή η εβδομάδα? Goed!)
Happy ΣΚ
[... αχ ρε Graham ώρες-ώρες]

Κούτες

Κάθε φορά που τελειώνουν οι κούτες της μετακόμισης αισθάνεσαι ότι κάτι έκανες ... 5 μήνες μετά (σχεδόν to the day ... και ναι, μετράω ακόμα) οι κούτες εξαφανίστηκαν ΚΑΙ από το "δωμάτιο της ντροπής" ... 'Ωρα να αποκτήσει και αυτό ένα άλλο ρόλο. Έμειναν μόνο οι κούτες της αποθήκης, αυτές που δεν άνοιξαν από την εποχή της ποδηλατοχώρας (αυτές δεν βλέπεις άρα δεν υπάρχουν, γιατί θέλει θάρρος για να τις ανοίξεις). Χμμμ ... ανακούφιση; NOT really ... just a thing off the list (or on ... a "new" list? :) ).
Οικιακά το απόγευμα, unpacking και ... κηπουρική της βεράντας! Η κατάσταση στο νηπιαγωγείο έχει γίνει τόσο surreal που ειλικρινά χρειάζεται να ανακαλύπτεις τρόπους για να κρατάς συνέχεια το νευρόνιο απασχολημένο!
night night
[Surreal δράση και
... surreal αντίδραση ???
A(πε)ργούμε αύριο?
ή μήπως επειδή τηλεφώνησαν (!!!)
όχι??? χμμμ
...]

Χα χαχαχαχα!!! Μερικές ώρες later:

"Μερικές εκατοντάδες χρόνια μετά κάποιος θα ανακαλύψει κάτι "κούτες μυστήριο" που θα έχουν κάνει το γύρο του κόσμου κλειστές.
Οι κούτες θα θεοποιηθούν πάραυτα, το άνοιγμά τους θα αποτελέσει ταμπού, ενώ το άνοιγμα κάθε κούτας θα αποτελεί πλέον θρησκευτική ιεροτελεστία και θα γίνεται παρουσία ιερέα..."

... Όπως τα λες Multi! Έτσι νομίζω και εγώ ότι θα γίνει! Seriously!

18 Μαΐου 2008

στιγμές

Παρατεταμένη ησυχία στο Al Dente ... Οι λέξεις που δεν θέλεις να γράψεις για να μην τις ακούσεις καν εσύ. Η λογική του όσο κάτι δεν λέγεται, δεν γράφεται, δεν είναι και αλήθεια ... ΧΑ!
Το ταξίδι μου στην pretend έκανε τις συγκρίσεις ανάμεσα στους δύο κόσμους, πιο έντονες. Τόσο έντονες που τελικά συνειδητοποίησα ότι δεν έχουν -όπως δεν είχαν ποτέ- καμμία σημασία. Πιο ακριβό / πιο φτηνό, πιο όμορφο / πιο άσχημο, ζέστη /κρύο, οργάνωση /χάος, διάθεση / αδιαφορία. Καμμία (με 2 μ) σημασία. Σημασία τελικά έχει που αισθάνεσαι ότι είσαι "εσύ", που δεν χάνεις τον εαυτό σου, που δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις για να κάνεις την καθημερινότητά σου ευχάριστη. Σημασία έχει που νιώθεις ότι όλα γίνονται απλά και αυθόρμητα. Ανεξάρτητα αν είναι ευχάριστα ή όχι. Δεν έχει να κάνει με τον τόπο ή τους ανθρώπους του, έχει να κάνει με το πώς τα αντιλαμβάνεσαι εσύ. Δεν υπάρχουν γενικεύσεις, δεν υπάρχει σωστό ή λάθος και δεν υπάρχει -δυστυχώς- κανόνας. Ο κακομαθημένος εαυτός σου ακούει μόνο την καρδιά και το ένστικτο, το νευρόνιο φωνάζει άδικα.

Having said that, το τέλος της ιστορίας με το Γαλλώδι (ξέέέέερω πια, για το Γαλλώδι θέλατε να μάθετε) ήταν όπως και οι "καθημερινότητές" μου στην pretend. Απλό. Αγχωθήκαμε και τρέξαμε. Πολύ. Μερικές φορές αδικαιολόγητα πολύ. Το κάναμε όμως με καλή διάθεση όλοι οι εμπλεκόμενοι -και ήμασταν πολλοί αυτή τη φορά- και με καλές προθέσεις. Ίσως για αυτό και όλο το άγχος -είναι μεγαλύτερο το άγχος της "ευθύνης". 10 μέρες μετά, η "αυλαία" για το Γαλλώδι είναι σαν τις παλιές αγάπες -άφησε μόνο καλές στιγμές. Οι στιγμές που ήθελα να του βγάλω τα νυχάκια (ένα-ένα, σιγά και βασανιστικά) γιατί δεν ήταν -από το άγχος- ΤΟ Γαλλώδι, εξατμίστηκαν. Έμειναν οι στιγμές που ένοιωσα περήφανη, οι στιγμές που το Dr-πλέον-Γαλλώδι "ξεχάστηκε" και μετέδωσε στο κοινό του όλο αυτό τον ενθουσιασμό που είχε για τα γυρινάκια μας τόσα χρόνια, οι στιγμές κόλλησε από συγκίνηση, οι στιγμές που δεν ήξερα εγώ πως να χειριστώ τον κόμπο στο λαιμό, οι στιγμές που οι συνάδελφοί μας ήταν εκεί για εμάς με κάθε τρόπο και με πολύ πλατύ χαμόγελο. Δεν νομίζω ότι θα άλλαζα τίποτα τελικά. Ούτε το άγχος.

"It was terrible, I totally blew up the questions ... ??? ... " ... Η πρώτη φράση του DrΓαλλώδι ΜΕΤΆ/ Ερωτηματικό στο βλέμμα, ένταση ακόμα και κούραση, τα πρώτα δύο ποτήρια σαμπάνιας στο χέρι. Οι καλεσμένοι μας περίμεναν το ... πατροπαράδοτο σήμα από τον νέο διδάκτορα και το αφεντικό του για να ορμήσουν στην κάβα ... (Γαλλοκάβα, βεβαίως-βεβαίως ... Δύο δύο τα περνούσε τα μπουκάλια από τα σύνορα εβδομάδες τώρα) ...
Κόλλησε στις ερωτήσεις, αυτό είναι αλήθεια. Φρικτά. Μετά από μια καταπληκτική παρουσίαση, δεν ήταν ικανό από την ένταση να καταλάβει καν την ερώτηση. "You did great, Doc! You gave an excellent presentation and that's what matters. Everyone saw how much work you did and I was really proud of you ... - κενό /παραλαβή ποτηριού /τσούγκρισμα - ... ooooooof course ... - :) χαμόγελα εκατέρωθεν, περίμενε την συνέχεια- you DID blow up ALL the questions (including the "what's-your-name" question) so ... kiss your boss, take off that Frenchie tie, drink a couple of champagnes and and yes- you can go rock the questions with the jury now. That's what you were basically asking, wasn't it?". "Yep" Έτσι απλά η αυλαία για εμένα. Όση αυτοπεποίθηση του έλειψε εμφανίστηκε μαγικά και ο νέος Γαλλω-συνάδελφος :) έδωσε και το υπόλοιπο της "παράστασης" με κέφι μεταξύ κρασιού και λαχταριστά βρωμερών τυριών ...

Λεβεντογέννα, 10 μέρες μετά. Γενικότερη σιωπή και παρόλα αυτά ... σαν να έφυγε ένα βάρος από μέσα μου. Δεν χρειάζεται να βάλω πράγματα σε κούτες -τώρα, δεν θα φυτέψω όμως και ελιές -ακόμα ... Just a little while longer. Κάθε απόφαση χρειάζεται την ηρεμία της και την πολυτέλεια του να μπορείς να την πάρεις. Άλλωστε, σήμερα (ξανά) ξεκίνησα τις βουτιές στο μπλε. Να στεγνώσουν τα μαγιό και βλέπουμε ...
Καλησπέρες
[Νερό δροσερό για τους ... "επισκέπτες",
αναζωογονητικό,
μπούζι για τους ιθαγενείς" :)))) !!!]

8 Μαΐου 2008

καλά ...

... δεν προλαβαίνει άνθρωπος να φύγει από την οθόνη του για λίγο και τον ξεχνάτε ΕΝΤΕΛΩΣ, ε???
Παράπονα ? Όόόόόχι! - δικαιολογία για post. Μετράμε λεπτά με το Γαλλώδι πια, σε λίγο μπαίνουν γραβάτες και τακούνια και γυαλισμένα laptopια στη δουλειά :) Party του λέω, αυτό ακόμα τρέμει ...
χμμμμ ...
Καλημέρες
[και καλή μας επιτυχία!
:)]

7 Μαΐου 2008

spring

Οι μέρες (και τι μέρες, bright, any way that you look at it) περνάνε γρήγορα εδώ στη pretend. Μεταξύ δουλειάς και τρεξίματος και καφέδων (πολλών καφέδων, σωστών καφέδων) και dinners (ααααααααχ αυτά τα dinners) και ατελείωτου catching up. Η agenda full με τον πιο γλυκό τρόπο ...
Όλοι ρωτάνε πως είμαι και πως είναι, προσπαθώ να δείχνω αισιόδοξη για το "μέλλον" ... Αισιοδοξία χωρίς υπερβολές, πολλοί από τους παλιούς μου συναδέλφους είναι πλέον φίλοι όμως, διαβάζουν πίσω από τις λέξεις ...
Και το Γαλλώδι ??? :) Stressed, τρέμει σαν ψάρι ... Αύριο η μεγάλη μέρα ... Αύριο πρέπει να μιλήσω και εγώ ... ιδέα δεν έχω τι θα πω!!!
Oh well,
Καλημέρες
[Ι λαβ pretend
το είπαμε?
Τους ανθρώπους της...]

5 Μαΐου 2008

If

... home is made by people, pretend definately seems like home ... Really. Day No 3 and the work part has started and even work is also so much easier here ... hmmm ... :)
night night
[Mayby it time for ... crying and
humbly asking for forgiveness???]

3 Μαΐου 2008

transit

Almost ready, το αεροπλάνο της Εθνικής μας φεύγει σε ... λιγότερο από δύο ώρες, οι μετρήσεις έγιναν, το πρώτο dinner ήταν :) take away, ιδιαίτερα ευχάριστο το catching up όμως. Τα πράγματα στη βαλίτσα, τα γυρινάκια κρυμμένα και υπερπροστατευμένα, τα δώρα τυλιγμένα όμορφα, ένα σωρό Λεβεντογέννικες λιχουδιές στη βαλίτσα Νο 2 (που φεύγει σχεδόν άδεια αλλά με υψηλές προσδοκίες) και ένα thesis στη Freitag ... :) Ready to go και ... πολύ παράξενο συναίσθημα ...
Καλημέρες
[24 στην pretend!]

2 Μαΐου 2008

counting

Οι ώρες περνάνε γρήγορα σήμερα, υπερβολικά γρήγορα. Δεν έχω σταματήσει λεπτό και νοιώθω σαν να μην τελειώνει τίποτα ακόμα. Οι μετρήσεις μου θέλουν τον χρόνο τους και η αλήθεια είναι ότι έχω αρχίσει να κουράζομαι ... Η "agenda" γεμάτη: Άλλες 2-3 ώρες μετρήσεων, μετά "σπίτι", το πρώτο dinner στο ολοκαίνουριο τραπέζι μου κανονίστηκε έκτακτα με φίλο από πολύύύύύ πολύύύύ παλιά, μετά πακετάρισμα (αν βρω τίποτα καθαρό και σιδερωμένο that is) και αύριο ταξίδι και pretend.
Παράξενο μου φαίνεται, πολύ ... Δεν έχω την αίσθηση ότι πάω "σπίτι" γιατί δεν είναι -πια- αλλά ξέρω ότι θα δω φίλους. Φίλους προσωπικούς και από τον επαγγελματικό χώρο (μεγάλη διαφορά). Και οικείους χώρους. Και τα παλιά μου λιμέρια. Και Γαλλο- κρασιά και νοστιμιές. Και την pretend άνοιξη (best of). Και φυσικά το Γαλλώδι (ααααχ ένα-ένα τα νυχάκια νομίζω). Χμμμ ... Προς το παρόν, υπομονή ... 2-3 ώρες και μερικοί καφέδες ακόμα :( Διψήφιο νούμερο and counting.

Καλησπέρες
[μα ... εντελώς surreal
οι τελευταίες μέρες]