30 Μαρτίου 2008

βερύκοκο

Στο καινούριο μας deadline, άγχος θα έπρεπε να έχει το Γαλλώδι ... Εκείνο μετράει πια μέρες/ώρες πριν το κείμενο δοθεί στους "σοφούς" και λίγες εβδομάδες πριν βρεθεί σε ένα "θέατρο" εξεταζόμενο από επιτροπή και κοινό ...
Και ενώ το άγχος του είναι πλέον κωμικά πέρα κάθε αμφισβήτησης (ιδιαίτερα μετά από την δραματική εξέλιξη που είχαν τα freenglish του τις τελευταίες εβδομάδες) και είναι και από αυτά τα άγχη που είναι προσωπικά και δεν μεταβιβάζονται, με διάφορους τρόπους κατάφερε να γίνει και δικό μου και να με καταπιέζει φρικτά.

Π.χ. με πιέζει (ΠΟΛΥ) αυτές τις μέρες με ένα κείμενο που δεν είναι αντάξιο της Αυτού Γαλλωδικότητάς του (και της δουλειάς που έχουμε κάνει) ... και φυσικά το κείμενο δεν μπορεί να φύγει από τα χέρια μου αδιόρθωτο. Θα μπορούσε να γυρίσει πίσω στον αποστολέα και να ξαναματαγραφεί αλλά ... επέλεξα την κουρτίνα 2... Να' την αμέσως αμέσως η πίεση... 300τόσες σελίδες στην άψογη freenglish να μετατραπούν σε real text χτες ... Διαβάζω λέξη και κάνω γρουμφ (και το θέτω ΠΟΛΥ ευγενικά, έχω πολλές φορές σκεφτεί να χειροδικήσω).

Επίσης με πιέζει που κάνει σαν 4χρονο... :) Ειλικρινά όμως σαν 4χρονο ... Κουράστηκε στον Θανάση Νο Χ (σκότωσε Χ-1 στην πορεία), δεν μπορεί να σκεφτεί, μία ώρα για να καταλάβει τι του έγραψα στο κουτί, πονάει και το ποδαράκι του ... Ξύύύύλο ... Αυτό χρειάζεται και κρίμα που δεν είμαι εκεί. Τόσα συνέδρια, τόσες παρουσιάσεις, τόση προπόνηση, χάθηκαν;;;
ταπ ...

Και τελικά (ταπ ταπ ταπταπταπ), μετά από άπειρες ώρες δουλειάς και υπερβολή στο online babysitting αυτές τις τελευταίες μέρες, ίσως το μόνο που πραγματικά με πειράζει είναι που το Γαλλώδι μου και εγώ μετράμε ανάποδα :( Δεν μπορώ να μην είμαι περήφανη για τα προηγούμενα 3 και χρόνια. Η Αυτού Γαλλωδικότητα και εγώ τα βγάλαμε πέρα παλικαρίσια, χωρίς καμμία στήριξη σε ένα δύσκολο και περίεργο χώρο και ας είναι λίγες οι φορές που το παραδέχομαι ευθέως. Ρισκάραμε και οι δύο και παίξαμε στα ίσια τελικά με μεγάλες ομάδες ... not bad. Δεν ξέρω αν θα τα είχα καταφέρει μόνη. Δεν μπορώ και να μην νοιώθω κάπως (σαν peacock ένα πράγμα :) ) που η Γαλλωδικότητά του και εγώ φτάσαμε στο σημείο να ζητάμε με αξιώσεις το απόλυτο maximum από την επιτροπή του (και για αυτό το περίσσιο άγχος, όλα πρέπει να είναι τέλεια) ... Αλλά ... όσο και αν χαίρομαι που τελειώνει έτσι αυτή η πορεία και που πλησιάζει ο καιρός να έρθει στην Λεβεντογέννα (και να του εξηγήσω επιτέλους τι σημαίνει βερύκοκο στη δουλειά ... ε, κάποιος πρέπει να στήσει το ρημάδι το εργαστήριο), στο επόμενο βήμα θα πρέπει να χωρίσουν οι επαγγελματικές μας πορείες. Και τότε ... γρουμφ... ποιον θα απολύω εγώ κάθε πρωί ... ε;;;;
night night
[γκρι όμως]

βόλτα ...

Cancún 21/03/08
Μόλις το λεωφορείο άφησε πίσω την Αμερικάνικη αποικία των spring breakers και των egg/bunny hunters, τα τοπία άλλαξαν δραματικά ... Δραματικά προς το Mexican που είχαμε αποφασίσει επιτέλους να εξερευνήσουμε λίγο ... Don't get this wrong, οι προηγούμενες μέρες στη Αμερικάνική αποικία των "μαθαίνω -πως -να -πίνω -και -θέλω -την -πετσέτα -μου -σιδερωμένη -για -να -ταιριάζει -με -το -κύμα" υπερξενοδοχείων δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου, κακές (μα καθόλου, το είπα;) αλλάάάά ... Μεξικό πουθενά. Θα μπορούσαμε να είμαστε οπουδήποτε (οπουδήποτε το πράσινο αγγίζει το απέραντο μπλε και η υγρασία απλά σε αναγκάζει να επιλέξεις μεταξύ πισίνας που γλύφει το κύμα ή κύματος που ... σκάει σε πισίνα! :) Και ... θα είχαμε περάσει εξίσου καλά και χωρίς αυτή την "βόλτα" ... το ταξίδι όμως μέχρι αυτό εδώ το μέρος του πλανήτη, ίσως να άξιζε και μόνο για αυτή τη βόλτα ...

Το Μεξικό-Μεξικό που είδαμε διασχίζοντας την χερσόνησο Yucatán με ένα εκδρομικό Μεξικάνικο λεωφορείο (aka full bar, είχε σημασία η επανάληψη) έχει πράσινο παντού, τροπική βλάστηση, ατελείωτες ευθείες, κρυμμένα στα εξωτικά για εμάς δάση του μικρά χωριά -μερικά από άλλες εποχές, λιμνούλες παράξενες -επίσης καταπράσινες, υπαίθρια "μεζεδοπωλεία" και αμάξια με άλλο αέρα και χρώμα! :)

Εκείνο που μου έκανε εντύπωση στα πρώτα χωριουδάκια που μπήκαμε ήταν το πόσο χαμηλά είναι τα σπίτια ... και πόσο απλά και πολύχρωμα και έντονα. Πολύ έντονα. Σαν να έχει το καθένα την δική του αρχιτεκτονική και ας είναι σχεδόν όλα ίδια μεταξύ τους : Ίδια με αυτά που βλέπουμε στις ταινίες και μοιάζουν ψεύτικα! Και ... -δεν θα το πίστευα ποτέ- ίσως η πιο έντονη αίσθηση για εμένα να ήταν η απίστευτη γλυκύτητα που βγάζει η απόλυτη προσήλωση των ντόπιων στους Αγίους τους. Εδώ, νομίζεις ότι δεν υπήρξε ποτέ Μεσαίωνας και ας βασανίστηκε τόσο πολύ (και) αυτός ο τόπος από Ευρωπαίους -Ισπανούς εδώ- κατακτητές και τους ... απόστολους slash εισαγωγείς νέων θρησκειών (σλας με κάθε μέσο σλας ταπ) ... Εδώ, οι εικόνες είναι παντού. Στους εξωτερικούς τοίχους των σπιτιών και τις αυλές και τα παράθυρα και τα ... καντράν των τρίκυκλων οχημάτων και έχουν κάτι από την γλυκύτητα και την απλότητα των έργων του Thiebaud. Μια έντονη -σχεδόν απόλυτη- αθωότητα που δεν βρίσκει κανείς στον old world ... (Που σίγουρα δεν μπορεί να ξεσήκωσαν από εμάς) ... Τόση γλύκα που μελαγχολεί ...

Δεν είχα συνειδητοποιήσει καν ότι είναι Μεγάλη Παρασκευή όταν οργανώσαμε αυτό το "ταξίδι" ... δεν θα μπορούσε κανείς να μην το προσέξει όμως σε οποιοδήποτε από αυτά τα μικρά χωριουδάκια της Yucatán. Οι ντόπιοι με τα καλά τους, οι εκκλησίες γεμάτες, τα κεριά στις αυλές να μυρίζουν σχεδόν όσο και οι λιχουδιές από τα τρίτροχα μεζεδοπωλεία. Ο ξεναγός μας, ενοχλητικά ομιλητικός και γλαφυρός, μας έδινε με το ζόρι ένα σωρό στοιχεία και πληροφορίες. Η φωνή του και το υπερβολικά δουλεμένο παραμύθι με ενοχλούσαν, σαν να χάλαγαν λίγο τις εικόνες εκείνες τις στιγμές. Οι πληροφορίες όμως τώρα, πολυτιμες. As if something makes sense.

Το λευκό φόρεμα με τα κεντήματα στο μπούστο και το τελείωμα, σημαίνει ότι η γυναίκα είναι απόγονος των Maya ... χμμμμ ... Ο Maya εισήγαγαν την πρώτη γραφή στην Αμερική, την έννοια του "μηδέν", προχώρησαν τα μαθηματικά όσο κανείς άλλος τότε, χαρτογράφησαν τους ουρανούς και έφτιαξαν τα ημερολόγια που κρατάμε μέχρι σήμερα ... Οι Maya ... :) Τα λίγα που είχα διαβάσει παλαιότερα μου είχαν δημιουργήσει μια εικόνα μαγική και παντοδύναμη. Ποτέ εκείνη ενός λαού που πάλευε με τα στοιχεία της φύσης μέσω των Θεών και της ευφυίας του. Μετά από σήμερα ... η μαγεία συνοδεύεται και από την εικόνα μικρών καλικάντζαρων ... Το παραμύθι ακόμα εδώ -αλλά ... στο πιο μοχθηρό του ίσως! Ένας λαός που στήριξε, όπως τόσοι άλλοι, τις ελπίδες του για επιβίωση στο Θείο αλλά τόσο ... "κακός" στην προσπάθειά του να το εξευμενίσει ... ΔΕΝ "ανακάλυψαν" ποτέ επισήμως τον τροχό για να μην προσβάλλουν τον Ήλιο!!! Έχτισαν τις πυραμίδες και τα μνημεία τους ΧΩΡΙΣ τροχό και μεταλλικά εργαλεία ... Θυσίαζαν τους "νικητές" του ... Mayan softball στο βωμό του Ήλιου ... μμμμ ...

Η είσοδός μας στο χώρο που στεγάζει ένα από τα σύγχρονα 7 Θαύματα του Κόσμου, συνέπεσε με αυτή άλλων 40000 -60000 εκδρομέων, τις φωνές και τα χρώματα των εκατοντάδων μικροπωλητών και των χορευτών που ήρθαν να τιμήσουν την Ισημερία ... Κανείς δεν μας προειδοποίησε για την σημασία της μέρας για τους ντόπιους. Η Chichén Itzá, έχει χτιστεί έτσι ώστε ΑΝ τις μέρες των Ισημεριών ο Θεός Ήλιος τιμήσει το απογευματάκι το μέρος με την παρουσία του (οι τροπικές βροχές αγαπάνε τα απογεύματα σε αυτά τα μέρη), τότε το φως να σχηματίσει το Ιερό φίδι πάνω στην πυραμίδα. Ένα παιχνίδι με το φως (και τ' άστρα) που σίγουρα εκείνες τις μέρες είχε μεγάλη -ζωτική!- σημασία ... :) Μέσα στον απόλυτο χαμό, η είσοδός μας στον αρχαιολογικό χώρο (που ήταν πολύ περισσότερο οργανωμένος απ' όσο θα περίμενε κανείς) σώθηκε από τον έμπειρο ξεναγό που σοφά -τελικά- μας απέτρεψε από το να δώσουμε σημασία εκείνες τις στιγμές στα τριγύρω (σοφά .... πάραυτα θα τον κατηγορώ για πάντα που δεν με άφησε να αγοράσω εκείνο το σούπερ γκατζετένιο πιάτο με τις πιπεριές από το παζάρι!) ... Είχε σχεδιάσει την είσοδό μας από εκείνο το μονοπάτι που απροειδοποίητα μας έφερε αντιμέτωπους με την ΑΜ El Castillo (πυραμίδα Kukúlcan). Σοφό! Ο τεράστιος όγκος της απότομα μπροστά μας και ΑΜ (ΣτΨ Αυτού Μεγαλειότητα) επιβλητική και αγέρωχη, σχεδόν αλώβητη από τον χρόνο (και τους "επισκέπτες") μας άφησε άφωνους ... δεν ξέρω αν χωράνε άλλες λέξεις. Η Chichén Itzá δεν φιλοξενεί μόνο την καλύτερα διατηρημένη από τις πυραμίδες του κόσμου των Maya, El Castillo, αλλά και τον Templo de los Guerreros (με το διάσημο Chaac-Mool -the group of the thousand columns- που ήταν δυστυχώς απροσπέλαστο λόγω της κοσμοσυρροής), το απίστευτης ακουστικής Ball Court (όπου παιζόταν και το Mayan version of softball) με τον ναό των Jaguars, το Τείχος με τις κεφαλές (don't ask), τον ναό των Πολεμιστών, την Πήλη της "Αφροδίτης" (Kukulcan) ... ένα σωρό κτίσματα/βωμούς.
Chichén Itzá σημαίνει: στο χείλος του πηγαδιού των "Μάγων του Νερού"(=Itzá) και όπως κάθε ναός ταγμένος να εξευμενίζει τους θεούς για να φέρουν νερό που σέβεται τον εαυτό του, δεν μπορούσε να μην έχει και το -τεράστιο- πηγάδι του slash αποδέκτη των θυσιών. Μπρρρρρρρρρρρρρρ ....

Η βόλτα μας στα διάφορα επίπεδα της Chichén Itzá συνεχίστηκε μέχρι περίπου την "ιερή" ώρα. Την ώρα που το φίδι θα έκανε -αν οι Θεοί είχαν τα κέφια τους- την εμφάνισή του πάνω στο ναό. Φυσικά, όπως και δεκάδες χιλιάδες άλλοι, μετακινηθήκαμε μπροστά από την πυραμίδα ... κάποιες φορές μάλιστα ΚΑΙ στην "σωστή" πλευρά της !!! Τα όσα ακολούθησαν θα έκαναν τα κόκκαλα των Mayas να τρίζουν :) Οι σύγχρονοι επισκέπτες χλεύασαν κάθε κακοπροαίρετο συννεφάκι, πανηγύρισαν άσκοπα κάθε φορά που κάποιος έδινε το λανθασμένο σύνθημα, έβγαλαν δεκάδες χιλιάδες φωτογραφίες, ταλαιπώρησαν τους δημοσιογράφους που κάλυπταν το γεγονός ΚΑΙ τους ξεναγούς τους αλλά ... και περίμεναν μέσα στον καύσωνα υπομονετικά, με κέφι, καθισμένοι με απίστευτη τάξη στον περίγυρο της πυραμίδας για ώρα και ... δεν έκαναν λάθος. Το φίδι κράτησε το rendez-vous του, όπως σωστά είχε -χιλιάδες χρόνια πριν- σχεδιαστεί να κάνει! Καλή θα είναι επομένως η χρονιά ;)


Χιλιάδες εικόνες, μικρό ακόμα και το σεντόνι-post, αδύνατο να χωρέσει κανείς όλες τις εντυπώσεις ή καν τα "απόλυτα" στοιχεία ... αργά ... πολύ αργά, αύριο πετάω αξημέρωτα ... to be continued λοιπόν!!!

night night
[whow!
κάθε φορά που ο "μύθος" γίνεται αλήθεια, το ίδιο πράγμα:
σχεδόν δεν μπορείς να πιστέψεις που είσαι]

ΠιΕς Αξίζει μάλλον να συμπληρώσω ότι εντυπωσιάστηκα φοβερά ΚΑΙ από την οργάνωση στο χώρο. Τα πάντα δούλευαν απίστευτα ομαλά ακόμα και με τόσο κόσμο ... χμμμμ ... αν είχαμε τόσους επισκέπτες στο δικό μας Θαύμα ;;; ... μμμμ ....

27 Μαρτίου 2008

safe ζεν

... από επιλογή. Κρατάμε τις εικόνες και τις καταστάσεις που πιστεύουμε ότι δεν απειλούν το χιλιοτραγουδισμένο ζεν μας και αφήνουμε τις άλλες να προσπερνούν. Συνειδητά. Μένουμε εκεί που θέλουμε να είμαστε... Η καλή διάθεση του ταξιδιού θα έπρεπε να έχει ήδη εξαφανιστεί (tough day), αλλά φαίνεται φόρτισαν λίγο οι μπαταρίες και αντέχει το σύστημα ... Το νευρόνιο βέβαια κάνει τους κύκλους του στα μουλωχτά. Όσο και αν προσπαθώ, δεν το καταφέρνω να μην κάνει τις συγκρίσεις του ... ταπ! Δεν ήταν οι άλλοι τόποι που γέμισαν τις μπαταρίες, ήταν η άλλη ατμόσφαιρα, η άλλη -τόσο τραγικά πιο απλή- αντιμετώπιση των πραγμάτων και των καταστάσεων ... Τα χαμόγελα και η αίσθηση της ζωντάνιας σε όλα τα επίπεδα ...
Anyways, άλλο θέμα ... Σιγά τώρα μην αφήσω το νευρόνιο να με ξαναπαρασύρει !
Καιρός ... μμμμ ... κάπως: Κάπως παράξενος, κάπως απειλητικός, yet όχι και τόόόόσο κακός (και από την άλλη ... τόόόόσο πολύ κακός αν σκεφτεί κανείς τα ζεστά νερά των προηγούμενων ημερών ... :() ... Καφές Νο 8 ή 9 ή 10, ένα κείμενο μπροστά μου που δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω και ... το lag ήταν τόόόόσο καλή δικαιολογία! χμμμ ...Η επιστροφή στην "πραγματικότητα" πάντα περίεργη ...
Καλησπέρες
[απόδραση vs μετακόμηση
0-1
]


26 Μαρτίου 2008

Back "home"

... και seriously jet lagged! Η προσπάθειά μου να ευθυγραμμιστώ με την ώρα στο Μεξικό φαίνεται να απέδωσε καλά ... χτες στριφογύριζα όλο το βράδυ, χαζοκοιμόμουν σε όλη την ... Εθνική επέτειο! Oh well ...
Οι βαλίτσες άδειασαν, η δουλειά για σήμερα ετοιμάστηκε, ένα σωρό μισοτελειωμένα post από το ταξίδι περιμένουν την σειρά τους, ένα σωρό υποχρεώσεις προστέθηκαν στη λίστα ... Σιγά σιγά ... :)
Mexican rhythm.
Η ισχυρότερη εντύπωση από αυτό το ταξίδι πάντως, δεν είχε να κάνει με το μέρος, τις θάλασσες, τις πυραμίδες, τα χρώματα ή ακόμα και τις (άπειρες) margarittas, αλλά τους ανθρώπους :) So good to be among friends, μου είχε λείψει αυτό ... πολύ. Μια εβδομάδα και σαν να γέμισαν λίγο οι μπαταρίες ! Άμεσο σχέδιο: travel money... πρέπει να γεμίσω το ταμείο!
Καλημερούδια
[αδύνατο να ανεχτώ
μακρυμάνικο!]
ΠιΕς 1. σνιφ

22 Μαρτίου 2008

Ισημερία

Χρώμα, ήχοι και λίγο από παραμύθι σήμερα ... περισσότερα από κοντά!
Hola!
[σνιφ]

21 Μαρτίου 2008

06:30

... εδώ και στο στάδιο που το συνέδριο τελείωσε πια και ΚΑΝΕΙΣ δεν θέλει να φύγει!

Σήμερα η μέρα μας θα περάσει σε ένα από τα ... New 7 wonders of the world (! ... ταπ!) και παρόλο που το χτεσινό foam party (don't ask) τέλειωσε πολύ πρωί, κανένας δεν παραπονιέται για το ξύπνημα ... Εξατμίζομαι,

Καλημέρες
[ζέεέέέστη]

18 Μαρτίου 2008

jet lagged

Ατελείωτο το ταξίδι χτες (και πάλι καλά που δούλεψε), ζέστη, υγρασία, αέρηδες και επιδρομή spring breakers στην περιοχή, το μέρος πολύ πιο τουριστικό απ'όσο περίμενα και ... περίμενα να είναι ΠΟΛΥ τουριστικό. ΑΛΛΑ και ... ατελείωτες παραλίες, κατάλευκη άμμος, ζεστά νερά, εντελώς (μα εντελώς λέμε) καινούρια τοπία, έντονα χρώματα, και -πάνω απ' όλα- ένα σωρό φίλοι τελικά εδώ ... Μου φαίνεται ότι (και) αυτό το συνέδριο θα μου αρέσει πολύ!!!!
Πρώτη βουτιά στις 05:30 (oh yes, seriously jet lagged, είχα πιει και δύο καφέδες ήδη...), τα νερά τόσο ζεστά όσο χρειάζεται για να ανανεωθεί κανείς, ανοικτή θάλασσα. Μερικές βουτιές και αρκετές margaritas αργότερα ξεκίνησε και το επιστημονικό μέρος του ταξιδιού, χαλαρά, ήρεμα ... και οι πρώτες διαλέξεις σε αυτό το κλίμα ...


Καλησπέρες!!!

[SPF300000 = γράσσο, ε;;;]

ΠιΕς. Το WiFi τις (λίγες είναι αλήθεια) ώρες του συνεδριού: ανεκτίμητο!!! :)

ΠιΕς2. Καμηλιερούκο... τώρα ΤΙ ώρα έπρεπε να βάλω στο ρολόϊ του post? ε;;;;

16 Μαρτίου 2008

... time to go,


... ready at last, με την αναμενόμενη καθυστέρηση, εξατμίζομαι
later guys!
σμααααακ!
[τι ξέχασα;
θα δείξει!]

15 Μαρτίου 2008

σήμερα και 0!

Λιακάδα ... πανέμορφη -απίστευτη λιακάδα σήμερα ... Ο ήλιος έχει καταλάβει το σπίτι από νωρίς ...
Όόόόόχι δεν είμαστε ακόμα στην φάση της ... χαλάρωσης λίγο πριν το ταξίδι -και πολύ αμφιβάλω αν θα φτάσουμε εκεί σήμερα. Δεν έφτιαξα την ομιλία ακόμα (το βράδυ ίσως ή στην παραλία ...) και δεν βρήκα τις hawaianas μου (το βράδυ και αυτές ... έχω μια υποψία ότι μπορεί να κρύβονται στο "δωμάτιο της ντροπής"). Και έχω ακόμα να στείλω δύο κείμενα, να τυπώσω την δουλειά που μου έβαλε το Γαλλώδι για το ταξίδι, να βρω το τυπογραφείο και να τυπώσω ένα poster, να ξεμπλέξω τον χαμό που έχει δημιουργήσει το καναρίνι (remember καναρίνι ;;;) στα επαγγελματικά μου οικονομικά (ο άλλος δεν ξεμπλέκεται), να κάνω μία από εκείνες τις βαρετές δουλειές που κάνουμε στην δουλειά μας διαβάζοντας την δουλειά των άλλων ... ο υ φ. Το σχέδιο ήταν να έχω τελειώσει με όλα αυτά τα μικρά από χτες, ειλικρινά ... το σχέδιο ήταν σήμερα να είμαι ελεύθερη ... και ΘΑ ήταν καλό σχέδιο ΑΝ χτες δεν ήταν άλλη μία από
εκείνες τις μέρες που πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι μας ...
Έμπλεξα στην κίνηση, έπρεπε να πάω και το γατί στο βουλκανιζατέρ (όχι το καρφί το είχε από την pretend, απλά τώρα δεν δούλευε και η βαλβίδα για το usual quick-fix), δυο συναντήσεις, το μικροσκόπιο που δεν είναι μικροσκόπιο να παραφέρεται, μια ομιλία, διάφορα unexpected ... Jeez ... Αν ήθελα unexpected θα είχα μείνει στην pretend. Εδώ θα έπρεπε να δουλεύουμε με τους ρυθμούς της φάρμας του Jack ... να πετάμε τις τάπες αργά ...
Anyways, Σάββατο πρωί, όλα τα παραπάνω μπορούν να γίνουν και το απόγευμα :) ... (δεν θα αγχωθούμε κιόλας τώρα, what's new άλλωστε???), παίρνω το γατί μου και εξαφανίζομαι! Η σημαντικότερη δουλειά τώρα είναι να ... πιω τον καφέ Νούμερο 5 μαζεύοντας λίγο ήλιο (ντροπή να καώ σε άλλους Τροπικούς!) και να κάνω τα τελευταία ψώνια :) Άλλωστε, οι πτήσεις κρατάνε σχεδόν μια μέρα, έχω ώρα για ύπνο στο πλάνο ... Ωχ, όχι, στο πλάνο περπατάμε (DVT) και πίνουμε ασπιρίνες και ενοχλούμε τους άλλους ... καλά, καλά ... βλέπουμε!
buenos dias!
[να μην ξεχάσω
να πάρω μαζί μου
τιιιι;;;;]

14 Μαρτίου 2008

???

Λοιπόν Κυρίες και Κύριοι, σήμερα ελεύθερο θέμα ... ή μάλλον ελεύθερη απάντηση:
overanalyzing & σχέσεις !
Ποιος, πως, που και γιατί!
... τέτοια, ξέρετε εσείς ...

Καλησπερούδια
[1 και σήμερα!
μα ...
που είναι οι hawaianas μου;;;

;) ]
ΠιΕς. Μεγάλη συζήτηση, χρήσιμο feedback!
ΠιΕς2. Ένα σκασμό δουλειά λίγο πριν το ΣΚ ...Τεράστια αυτή η Παρασκευή, ουφ!

12 Μαρτίου 2008

Μα ...


... συγγνώμη κιόλας, αλλά ... ΤΙ ΗΣΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΠΙΑΣΕΙ;;;;

Night night
[από αύριο postάκια πάλι, έτσι;;;
την άλλη εβδομάδα που θα λείπω ξαναρχίζετε την απεργία
μην χάσω και συνέχειες!]

10 Μαρτίου 2008

@ καιρός

Η πρόγνωση για τον καιρό έλεγε:

Θα έχει πολλή ρακή με παροδικές γαρίδες ...

... και έτσι ΑΚΡΙΒΩΣ ήταν!

night night
[σόδα]


ΠιΕς. Η διαδρομή στην ... "ενδοχώρα", μαγική. Είχα ξεχάσει πόσο μακρυά είναι αυτά τα κοντινά σε εμάς χωριουδάκια ... Πράσινο, βουνά, θάλασσα στο βάθος, φρέσκος αέρας ...

8 Μαρτίου 2008

Στο Λούβρο αδελφές μου, στο Λούβρο ...

ΟΚ, είπαμε για να αποφύγουμε τις συζητήσεις που ενώ θα έπρεπε να είναι ευχάριστες και δροσερές (as discussions are) μετατρέπονται σε αντιπαραθέσεις... Απλά δεν εκφέρουμε άποψη για να μην πληγώνεται κανείς!
... Αλλά με ρώτησαν και ... δεν ήταν ευγενικό να μην απαντήσω και άλλωστε δεν έβλεπα ΠΟΥ θα μπορούσε να μπει η αντιπαράθεση ...

- Λοιπόν, από τα ταξίδια σου, ποια Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα προτιμάς περισσότερο ;;;
- {aka Σήήήήφη παιδί μου ποιον αγαπάς περισσότερο τον μπαμπά ή την μαμά;;;}
Την πόλη που μένει η Βασίλισσα, φυσικά! {da??? stupid question!}
- Γιατίίίί ;;;; Μα πώς το λες αυτό ; ;; ; ; ; {απορία, μεγάλη απορία... μπορώ να πω ότι ... πληγώθηκε κιόλας ... ταπ ... φουρτούνιασε μάλιστα}
- Κοίτα, εμ ... δεν ξέρω... Εμένα προσωπικά μου αρέσει πολύ. Την θεωρώ Μητρόπολη με όλη την σημασία της λέξης. Έχει τα πάντα και είναι γεμάτη ζωή, όπως και να την σκεφτεί κανείς την "ζωή" και απεριόριστες επιλογές ... Νοιώθω άνετα και ελεύθερα και μου αρέσει ο θόρυβός της ... Τι να σου πω; αυτά είναι προσωπικές απόψεις.
- Ναι αλλά ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ!!! {έντονα} Το Παρίσι είναι αναμφισβήτητα η καλύτερη πρωτεύουσα.
- {μαααα .... το Παρίσι είναι γεμάτο ... Γάλλους .;.;.;.;.;.!!!} Δεν ξέρω, ναι έχει πολλά καλά και όμορφα και και εντυπωσιακά plus είναι και γλυκά στην Πόλη του Κρασιού. Αλλά όταν μιλάω για Μητρόπολη, εγώ σκέφτομαι το Νησί και την Βαβέλ του ... Η αλήθεια είναι ότι όταν λέω Μητρόπολη, σκέφτομαι και το Βερολίνο. Με εντυπωσίασε!
- ΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ;;;;;;;;;;;;;;;;;; Είναι δυνατόν να μου συγκρίνεις ΤΟ Παρίσι με το Βερολίνο ; ; ; ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; ΠΑΣ ΚΑΛΑ;;;; Εεεεεεεεεεεεεχεις πάει στο Λούβρο;;;;

Δεν συνεχίζω ... έτσι ; ;; ; ; Το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος κύριος ΔΕΝ σε καμία από τις .... διαγωνιζόμενες (apparently) χώρες, ΔΕΝ του έκοψε καθόλου την φόρα στο να επιμείνει επι 45 συνεχόμενα λεπτά να προσπαθεί αν με πείσει να αλλάξω την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ μου άποψη για το που ένοιωσα πιο όμορφα.
ουφ ... Το απόσπασμα από συζήτηση που στόλισε τον προηγούμενο καφέ μου έξω στον ήλιο. Σήμερα, λέω να πάω μόνη!
Καλημέρες
[deadline ? τσ τσ τσ
spf300 και γυαλιά ηλίου!]

7 Μαρτίου 2008

έτσι !

Υπερβολική ησυχία. Και η μουντάδα στον καιρό, μάλλον ταιριάζει με την διάθεση ...

Οι μέρες που γράφω και που δεν έχω μάθημα και που δεν έχω τον χρόνο /διάθεση /κέφι να πάω στο εργαστήριο και τα γυρινάκια μου, είναι εντελώς διάφανες. Το γραφείο στο τέλος του διαδρόμου που είναι στο τέλος ενός άλλου διαδρόμου φαίνεται να μην το ακουμπάει κανένας θόρυβος (ευτυχώς που υπάρχει και το pod) ... Θυμάμαι που παραπονιόμουν στην pretend ότι μπαίνουν στο γραφείο μου συνέχεια κάτι κακοί τύποι και με ενοχλούν. ΧΑ! Τώρα θα πλήρωνα ευχαρίστως να με ενοχλεί κάποιος ... :(

For the rest, μμμμ ... ο χορός των τάδε σήμερα και ΔΕΝ θέλω καθόλου, καθόλου, καθόλου να πάω (καθόλου λέμε). Ποιος ακούει τις ερωτήσεις όμως ... γρουμφ ... Με ενοχλεί περισσότερο το ότι είναι πολύ πιθανό να πάω για να μην κάνω την "συζήτηση του γιατί", απ' ότι ο ίδιος ο παλιοχορός των τάδε ... ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ... Τι σημαίνει "γιατί";;; Γιατί έτσι! Δεν καταλαβαίνω πως έγινε και μετά την συγκεκριμένη μετακόμιση όλο και κάποιος με ρωτάει επίμονα και επαναληπτικά αυτό το "γιατί" για μικρά, χαζά, ανούσια πράγματα και δεν αρκείται στην απάντηση. Θέλει και άποψη επί των δικών μου επιλογών.
Ξεκινάμε από το γιατί δεν ψωνίζω από ΑΥΤΟΝ το μανάβη, γιατί η ντομάτα δεν είναι βιολογική, γιατί διάλεξα μακρΥές κουρτίνες για τα παράθυρα, γιατί θέλω μεγάλο τραπέζι, γιατί μαγειρεύω, γιατί πάω στο άλλο super market, γιατί κάνω οτιδήποτε μικρό, χαζό και ανούσιο διαφορετικά από το ότι θα περίμενε ο συνομιλητής μου...
Και η απάντηση {Γιατί έτσι!} δεν είναι ποτέ αρκετή -ανεξάρτητα της ερώτησης ... ταπ ... Λοιοιοιοιπον: δεν μου αρέσει η φάτσα του μανάβη, άσε που είναι σαν να έχει κάνει συμβόλαιο με τα "Πλαστικά Λεβεντογέννας" και σε φορτώνει με περισσότερες σακούλες από ότι τα μαραμένα φύλλα του μαρουλιού του, ΔΕΝ πιστεύω ότι ΟΎΤΕ εσύ τρως πραγματικά βιολογικές τομάτες, μακρΥές κουρτίνες για να μη βλέπω τα κακάσχημα σώματα για την θέρμανση (και αν ξανακούσω την λύση για τα roman, θα εκραγώ), μεγάλο τραπέζι για να μπορώ να απλώνω τα χαρτιά και τους καφέδες μου και πάλι να έχει χώρο για 3 εφημερίδες και τον φορητό Θανάση και 1 τετραγωνικό ελεύθερο αν χρειαστώ και κάτι extra, μαγειρεύω γιατί με ηρεμεί και πηγαίνω στο άάάάλλο super market γιατί στην διαδρομή βλέπω θάλασσα PLUS είμαι και παράξενη.
Αφού απαντήσω ήρεμα-ήρεμα και ευγενικά, αρχίζει ο νέος κύκλος διαπραγματεύσεων μετά ερωτημάτων:
Ναι αλλά γιατί δεν θέλεις τις πλαστικές σακούλες;;; Είναι χρήσιμες! και δεν έχεις δίκιο με τα βιολογικά, η μαμά της θείας του γκόμενου της Βούλας ξέρει τον μανάβη! Και, δεν κατάλαβα, σου πέφτουν λίγα τα roman;;; Στις pretend δεεεεν ήήήήταν της μοδός τα roman;;; Και ΔΕΝ χρειάζεσαι μεγάλο τραπέζι ένα άτομο, μπορείς να βάζεις τις εφημερίδες σου στο τραπεζάκι του καφέ να είναι τακτοποιημένες κιόλας! Άσε που αν είναι να μαγειρεύεις δεν χρειάζεται να μαγειρεύεις κάθε μέρα, έχεις κακομάθει μου φαίνεται, αν θες να ηρεμήσεις μπορείς να ακούσεις και μουσική, που σιγά που χρειάζεσαι την ηρεμία και εσύ πια και ... άλλο θάλασσα άλλο super market, θα δεις θάλασσα το καλοκαίρι!
Και μετά τις επόμενες εξηγήσεις ακολουθούν άλλες ερωτήσεις, η κριτική αυξάνεται με την γενιά της ερώτησης και κάπου εκεί σταματάς και δέχεσαι ό,τι θέλει ο συνομιλητής σου {και κάνεις το δικό σου} ... Seriously, καταλαβαίνω την ερώτηση "γιατί" πιθανά καλύτερα και από 4χρονο ... Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πως μετατρέπεται -με κάθε όμως ευκαιρία- σε ανταγωνισμό ή κριτική ... Χμμμ ...
Γμτ, βλέπω να πηγαίνω όντως στον χορό τον τάδε σήμερα ... :( γρουμφ

Καλημέρες
[a week & σήμερα!]

6 Μαρτίου 2008

#3

Δυό μέρες για το πολυτραγουδισμένο ετεροχρονισμένο deadline, οκτώ για το ταξίδι /συνέδριο /δουλειά (/χαχαχα***). Και ενώ μαγιό, πετσέτα θαλάσσης ΚΑΙ αντηλιακό είναι ήδη στη βαλίτσα, γιατί αρχείο και όλα τα γραφικά δεν είναι ήδη στον Θανάση ολοκληρωμένα, γυαλιστερά και έτοιμα να παιδέψουν έναν ακόμα editor;;; Γρουμφ ... Life has its own priorities, I know, αλλά ΑΝ είχα τελειώσει με τα του φοβερού και τρομερού κειμένου που σίγουρα θα αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε την επιστήμη σήμερα (ή θα καταστρέψει απλά άλλα 2-3 δέντρα, ένα από τα δύο), δεν θα είχα περισσότερη ώρα να ασχοληθώ με beachWare ??? χμμμ ...

Καφές Νο 3, η αλήθεια είναι ότι ένα μικρό φως αρχίζει να φαίνεται στην άκρη του tunnel (μεγάλο tunnel, σαν αυτά που βγάζουν στην pretend). Χμμμ ... Άλλη μια υπερβολικά ήσυχη μέρα ahead, έχω μάθει πλέον να τις γνωρίζω ...

Καλημέρες
[φιλενάδα δεν ξέχασα
... σκέφτομαι!!! :)
]

*** δεν φταίω εγώ, η πρόσκληση έλεγε "drinks included in the registration fee"

5 Μαρτίου 2008

#

No 8, ησυχία ακόμα, τρέξιμο για το deadline (the real thing όμως) και ...

... το παρακάτω ΕΙΝΑΙ ενημερωτικό :

9 & 1 !
:p
Hola
[να γεμίζουμε
σιγά σιγά το pod]

4 Μαρτίου 2008

Ανησυχία για την εν θερμώ νομοθετική ρύθμιση των blogs

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΩΝ

  • ΟΜΑΔΑ FREEBLOGGERS
  • ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ DIGITALRIGHTS.GR

Ανησυχία για την εν θερμώ νομοθετική ρύθμιση των blogs

Αθήνα, 1 Μαρτίου 2008

Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε με ανησυχία τη διαρροή στον Τύπο, με αφορμή τη γνωστή υπόθεση του blog press-gr, σχεδίων της κυβέρνησης για τη νομοθετική ρύθμιση της έκφρασης στο διαδίκτυο. Οι προθέσεις αυτές, αν ισχύουν με τον τρόπο που δημοσιοποιήθηκαν (συμπυκνώνονται σε έναν πρωτόγνωρο για τα διεθνή δεδομένα περιορισμό τής ανώνυμης/ψευδώνυμης έκφρασης μέσω ιστολογίων), πλήττουν θεμελιακά δικαιώματα κάθε πολίτη, δυνητικού χρήστη του διαδικτύου, παγιωμένα στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας, αναγνωρισμένα από το Σύνταγμα της Ελλάδας αλλά και από το διεθνές δίκαιο. Οι διαρροές αυτές δεν έχουν μέχρι στιγμής επισήμως επιβεβαιωθεί, πλην όμως η μη κατηγορηματική διάψευσή τους από την Κυβέρνηση δεν επιτρέπει εφησυχασμό.

Ως Έλληνες πολίτες και bloggers, με διαρκή αγωνία για την ελευθερία της έκφρασης και του Τύπου, στον τόπο μας αλλά και σε όλον τον κόσμο, δηλώνουμε ότι δεν θα ανεχθούμε κανενός είδους ρύθμιση που θα φέρει την Ελλάδα κοντά σε διεθνώς δακτυλοδεικτούμενα μελανά παραδείγματα χωρών που καταπατούν τα ψηφιακά δικαιώματα των πολιτών τους, όπως η Κίνα, η Βιρμανία και η Αίγυπτος. Εξάλλου, υπενθυμίζουμε, εξακολουθεί να εκκρεμεί δικαστικά η υπόθεση blogme.gr, η οποία, ως απόπειρα ποινικοποίησης του απλού υπερ-συνδέσμου (link), μας εκθέτει στην παγκόσμια διαδικτυακή κοινότητα.

Διανύοντας μια εποχή κατά την οποία η ιδιωτικότητα συρρικνώνεται διαρκώς και τα κάθε λογής απόρρητα υποχωρούν σε βάρος των πολιτών, χάριν κρατικών και όχι μόνο σκοπιμοτήτων, και κατά την οποία το άτομο, ως μονάδα, συνθλίβεται από οικονομικά και επικοινωνιακά μεγαθήρια, διατηρούμε την πεποίθηση ότι η διαδικτυακή ανωνυμία ή ψευδωνυμία είναι στοιχειωδώς απαραίτητη εγγύηση για την εξασφάλιση τής ελεύθερης ατομικής έκφρασης, της πληροφοριακής αυτοδιάθεσης και του υγιούς δημόσιου διαλόγου.

Το ισχύον νομικό πλαίσιο επιτρέπει, υπό δικαστικές εγγυήσεις, την ταυτοποίηση ψευδώνυμων ή ανώνυμων χρηστών του διαδικτύου στις περιπτώσεις που τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα στην ελεύθερη έκφραση και στην ιδιωτικότητα, σταθμιζόμενα με την ανάγκη προστασίας άλλων σοβαρών έννομων αγαθών, κρίνεται ότι πρέπει να υποχωρήσουν. Το καθεστώς αυτό, σε συνδυασμό με την αυτορρύθμιση των ψηφιακών κοινοτήτων, θεωρούμε ότι είναι επαρκές για την προστασία από έκνομες αντικοινωνικές συμπεριφορές που εκδηλώνονται μέσω του διαδικτύου.

  • Επισημαίνουμε ότι η νομοθέτηση εν θερμώ και καθ’ υπερβολή εκθέτει τη νομοθετική διαδικασία για έλλειψη νηφαλιότητας, απροσωποληψίας και ρυθμιστικής συνοχής.
  • Υπενθυμίζουμε ότι η κοινωνία των blogs δεν συνιστά κλειστή κάστα για λίγους, με συγκεκριμένα συμφέροντα, αλλά αποτελεί καθρέφτη όλης της κοινωνίας, ανοιχτό πεδίο έκφρασης για οποιονδήποτε πολίτη.

Συνεπώς,

  • Καλούμε την κυβέρνηση να δηλώσει σαφώς τις προθέσεις της και να διαψεύσει απερίφραστα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες σχετικά με πρόσθετη νομοθετική ρύθμιση της ελεύθερης έκφρασης στο διαδίκτυο.
  • Καλούμε το σύνολο των πολιτικών και κοινωνικών φορέων να λάβουν θέση απέναντι στα σχέδια αυτά και να διατρανώσουν την αντίθεσή τους προς οποιαδήποτε νομοθετική πρωτοβουλία στο μέλλον η οποία θα έχει παρόμοια παράλογα χαρακτηριστικά.
  • Επιφυλασσόμαστε για στενή παρακολούθηση του ζητήματος και για ανάπτυξη κάθε μορφής οργανωμένης δράσης (επικοινωνιακής, νομικής, θεσμικής).

Υπογράφουν οι ιδιοκτήτες των blogs,

και η πρωτοβουλία digitalrights.gr για τα δικαιώματα του πολίτη στον ψηφιακό κόσμο Καλούμε όσους bloggers στηρίζουν το κείμενο αυτό να το αναρτήσουν στα ιστολόγιά τους.
Περισσότερες πληροφορίες

* Για την ομάδα freebloggers: Ζαφείρης Καραμπάσης (chocolatehorizon at yahoo.gr), Θωμάς Τζήρος (tom.tziros at gmail.com)

* Για την πρωτοβουλία digitalrights.gr: Αστέρης Μασούρας (asterios at gmail.com)

new era

Ησυχία γενικότερη σήμερα ... Νομίζω ακόμα και στην blogόσφαιρα, δεν ξέρω ... Ίσως μου φαίνεται έτσι επειδή εγώ είμαι έτσι ... ήσυχη.

Όπως και να έχει 10 και 15, καφές μεγάλο διψήφιο νούμερο και ... απολογισμός ημέρας ;;; Μμμμ ... Οι μόνες ώρες της μέρας που τις αισθάνομαι κάπως δημιουργικές εδώ είναι οι ώρες που είμαι στην τάξη μου ... Η αλήθεια είναι ότι
ήμουν κουρασμένη σήμερα -είχα ξυπνήσει και αξημέρωτα. Το απόγευμα δεν είναι η καλύτερή μου ώρα για μάθημα, ο μεσημεριανός καφές όπως και να έχει ... κάπως σε νυστάζει εδώ στους Τροπικούς (ναι, είχαμε 22+). Έχουν προηγηθεί και οι ατελείωτες ώρες στο γραφείο στην άκρη του διαδρόμου, που είναι στην άκρη ενός άλλου διαδρόμου. Πρέπει να χαθεί κανείς για να φτάσει μέχρι εκεί ... Και μιλάμε για new era διαδρόμους, έτσι; Μπορεί να προσγειωθεί δικινητήριο σε αυτούς τους διαδρόμους ... Μπορεί να κατασκηνώσει το επόμενο παγκόσμιο Jamboree και πάλι να έχει χώρο για bbq στη μέση (whow, τι θυμήθηκα ... :) !!!) Παράπονο; Όόόόχι, καταρχήν είναι πανέμορφοι αυτοί οι φωτεινοί τεράστιοι διάδρομοι. Όλα τα κτήρια τριγύρω είναι πανέμορφα. Βιοκλιματικά, σοφά διαρρυθμισμένα, minimal, λευκά (αυτό το τελευταίο όχι παντού δυστυχώς...), με το πρασινάκι τους απέξω και την θέα βουνό και πολύ (μα πολύ λέμε) μπλε. Είμαστε τυχεροί και από τους πολύ λίγους στο old world που έχουμε τέτοια κτήρια.... Και πιθανά είμαι τυχερή και εγώ που έχω αυτό το γραφείο, στην άκρη του διαδρόμου, που είναι στο τέλος ενός άλλου διαδρόμου ... Και αυτό και πολλά άλλα. Εδώ μερικά πράγματα δεν είναι δεδομένα, δεν διαλέγεις, δεν μπορείς να προγραμματίσεις με βάση μια λογική (ή την προηγούμενη λογική), δεν μπορείς να κάνεις πλάνο ... Θα έπρεπε όμως, no matter what my past experience has been, να το βλέπω λίίίγο αυτό το τυχερή (ή μάλλον, ίσως και να το βλέπω και απλά να κάνω διαφορετικές συγκρίσεις) ... ουφ...
Anyways, από τότε που "γύρισα" (λέμε τώρα) αντιστέκομαι πολύ στο να γράψω για την καινούρια μου δουλειά. Ο λόγος, δεν είναι ο προφανής (που ίσως και να έπρεπε να είναι), ο λόγος είναι γιατί ... δεν έχει νόημα να πω κάτι απλά για να βγάλω λίγη ενέργεια (και να το αφήσω να πέσει κάτω). Ούτε να κάνω κριτική ... Θα ήταν μάλλον κακόγουστο, είναι εύκολη η κριτική ... Και μέχρι τώρα ... εκτός από τους μαθητές που που πολύ θα ήθελα να σας τους περιγράψω μερικές φορές (αλλά δεν κάνει :) ), δεν σκέφτηκα ποτέ να γράψω κάτι ... θετικό :(

Άλλο θέμα λοιπόν: τα γυρινάκια (always a pleasure, not business!) ... Τα γυρινάκια που ήταν λίγο παραπονεμένα μέχρι τώρα. Ταξίδεψαν μέχρι εδώ, τα ταλαιπώρησε ο Εθνικός μας Αερομεταφορέας, τους την είπαν στο Τελωνείο, τα φιλοξένησε ένας χασάπης (seriously), τα μάζεψε καθυστερημένα το αφεντικό τους (me), τα έβαλε σε ένα καινούριο ψυγείο και ... σχεδόν τα παράτησε (μαζί με όλα τα άλλα που παράτησε και μάλιστα όχι σχεδόν) μέχρι σήμερα που φτιάξαμε το "φορητό μικροσκόπιο". Τα γυρινάκια λοιπόν έκαναν party σήμερα που ήρθε η τελική απάντηση από τα κεντρικά της pretend και τους είπα ότι έρχεται το Γαλλώδι! Oh yes, σε 2 μήνες max θα έχουμε
και Γαλλώδι στους Τροπικούς ! This is good news!!! Επιτέλους .. ουφ ... Σχεδόν μου φάνηκε πιο φωτεινό το εργαστήριο!
NN
[night night!]

; ; ;

No 8 και ... παράξενη ησυχία δεν έχει σήμερα ;;; Γιατί ;;;

Time for lunch
[... aka no brain cell
functioning ...
:( ]



ΠιΕς.* 10+σήμερα !
(
* Το ΠιΕς ΕΙΝΑΙ ενημερωτικό :p )

3 Μαρτίου 2008

Συνταγή

Πως χάνεται ένα deadline:
Ξέρεις πως έχεις να κάνεις μια δουλειά, ας πούμε να γράψεις ένα τεράάάάάστιο κείμενο, εδώ και 6 μήνες (κάτω κάτω όριο, μπορεί να ήταν και ένας χρόνος!). Ωραία;;; Ωραία! Το χρονοπλάνο λοιπόν που πρέπει να ακολουθήσεις είναι το παρακάτω:

# 3 μήνες πριν το υπενθυμίζεις στο Γαλλώδι (πέρα βρέχει),
# 2 μήνες πριν το υπενθυμίζεις στο Γαλλώδι (πέρα βρέχει),
# 1 μήνα πριν αλλάζεις το αρχικό μεγαλεπήβολο σχέδιο σε κάτι πιο εύκολο γιατί ξέρεις ότι δεν βρέχει μόνο στο Γαλλώδι πέρα, βρέχει και εδώ πέρα (ούτε φιλόλογος τόσα πέρα),
# Την ίδια στιγμή (μια Παρασκευή απόγευμα, 17:24 ακριβώς) το υπενθυμίζεις και στον εαυτό σου και μάλιστα κάνεις και delegation! Πως;;; Σου στέλνεις mail! simple (το γεγονός ότι πλέον δεν διαβάζεις τα mail που σου στέλνουν άλλοι δεν σε πτοεί καθόλου...),
# 2 εβδομάδες πριν σου λέει το Γαλλώδι ότι όλα πάνε καλά και να μην ανησυχείς αλλά να του ξαναθυμίσεις το θέμα της εργασίας,
# 2 εβδομάδες πριν την ίδια ακριβώς στιγμή (ναι, πάντα πριν το ΣΚ είναι) κάνεις ένα τρελλό search στο mailbox σου και ουφ, βρίσκεις θέμα και delegation (αδιάβαστα). Ξαναστέλνεις το mail στον εαυτό σου και το Γαλλώδι για να τα ξαναθυμηθείτε και οι δύο,
# Την Παρασκευή (3 μέρες πριν) εξακολουθείς να πιστεύεις ότι και πάλι θα τα καταφέρεις,
# Και το Γαλλώδι το ίδιο, σε έχει δει να το κάνεις...
# Το Σ απ'το ΣΚ το περνάς με το Γαλλώδι στο κουτί ... δύσκολο να οργανωθείτε, πιστεύετε όμως και οι δύο ακράδαντα ότι θα τα καταφέρετε ... το γεγονός ότι θέμα και delegation έχουν ξανα-ματα-ξεχαστεί δεν σας λέει τίποτα, τσ ... Παράλληλα τελειώνετε με μια άλλη ετεροχρονισμένη υποχρέωση,αυτό και μόνο είναι αρκετό για να αναπτερώσει το ηθικό (που σιγά μην είχε καταλάβει τίποτα το ηθικό!)
# Την Κ από το ΣΚ την περνάς παρέα με το Γαλλώδι ... Εεεε, ναι, τώρα υποβόσκει ένας ανεξήγητος πανικός... Μέχρι το απόγευμα ο πανικός, γιατί εσύ πλέον ξέέέρεις, αλλά στο Γαλλώδι λες να πάει την βόλτα του και να μην ανησυχεί κα-θό-λου ...
# Αμέσως ΜΕΤΑ αρχίζει ο μαραθώνιος και η μεγάλη απορία : "Μα πως καταλαβαινόμασταν όταν ήμουν στην pretend και τώρα μου μοιάζει το κείμενό του σαν την γραφή Β;;;;" ...
... και η αλήθεια είναι ότι δουλεύεις σκληρά αμέσως μετά ... (μην το δοκιμάσετε σπίτι)
# Δ μετά το ΣΚ, 03:45, τα μάτια κλείνουν, το κείμενο έχει -θεόρατες- τρύπες, ανοίγεις τον e-ταχυδρόμο σου που είχες κλείσει γιατί ακόμα και το "τουρου τουρου του" των mail και καλά ενοχλούσε την φοβερή προσήλωσή σου (μχ), βρίσκεις το mail του ανυποψίαστου που περιμένει το κείμενο το πρωΐ, μια καλή δικαιολογία που δεν θα πιστέψει κανείς (μα κανείς), και χωρίς να ξέρεις αν τελικά η δικαιολογία θα πιάσει (ή μάλλον χωρίς να σε πολυνοιάζει κιόλας) εξαφανίζεις το κείμενο από την οθόνη σου (όχι τις τρύπες από το κείμενο όμως) και ... ουφ, τώρα έχεις επιτέλους χρόνο να γράψεις ένα post.

Ε Τ Σ Ι χάνεται ένα deadline!!!
G'day mates!
[Το παίδευα, το παίδευα
αλλά το κατάφερα...]

1 Μαρτίου 2008

bang (no1?)

# 14 ώρες πάνω από τον Θανάση -and counting,
# ανάλογος αριθμός καφέδων,
# δύο παύσεις στη βεράντα για τηλέφωνο (!),
# άντε και άλλες δύο για φωτοσύνθεση,
# μία -καταστροφική για το γατί- βόλτα στο super market,
και ...
agggggggggggggggghr, η λίστα μου είναι ακόμα γεμάτη :( ... τελειώνω ένα κομμάτι, εμφανίζονται άλλα 12 ...

Καλό μήνα είπα;;;
Καλό Μήνα!
[μικτή ασφάλεια
δεν το συζητώ!]


ΠιΕς. Είσαι στο σκοτεινό, μίζερο (ααααχ βρε pretend), στενάχωρο υπόγειο parking του "super" market (λέμε τώρα) ... Γέμισες το γατί νερά (ναι, εδώ αγοράζουμε νερά), επέστρεψες το καρότσι στην καροτσοθήκη, πήρες το τρυπημένο ευρόπουλο πίσω, μπήκες κεφάτη στο Γατί, ξεκίνησες με 0 km/h την έξοδο (τσούλησες για την ακρίβεια) και εκεί, μετά από άντε 20 μέτρα ...
B A N G !!!
[Οι σκηνές που ακολούθησαν μεταξύ τρόμου μην γρατζούνισες καν το πιτσιρίκι και υστερίας της καλής και θιγμένης -παρόλο που το άμυαλο σπλάχνο της την γλύτωσε χωρίς καν να πέσει κάτω- πιο άμυαλης κυρίας μαμάς του που δεν ήξερε να φωνάξει από πριν "Σήήήήήήήφη μην τρέχεις με το καρότσι και έλα να πιεις το αυγό σου" παραλείπονται για ευνόητους λόγους...]
Το ερώτημα όμως δεν είναι καλή μου κυρία τι έκανα εγώ στο μικρό σας θηρίο... ΤΙΠΟΤΑ δεν του έκανα, δεν βλέπετε πως χαζογελάει που πλήγωσε το Γατί ;;; Ήταν τυχερό που για κάποιο ανεξήγητο λόγο (που σιγά τον ανεξήγητο λόγο κιόλας, σε αυτό το σημείο του πλανήτη φοβάμαι ακόμα και να ξεπαρκάρω) ήμουν με μηδενική ταχύτητα... γιατί να το δω από εκεί που πετάχτηκε δεν το συζητάμε καν ... Το ερώτημα είναι τι έκανε αυτό στο Γατί μου (ΣτΨ. σε σένα να δεις τι έκανε ... εξοχικό θα χτίσω με το πιτσιρίκι) και γιατί το άφησες να τρέχει ελεύθερο με ένα καρότσι μέσα στο parking ... Ή καλύτερα, γιατί σε άφησαν εσένα ελεύθερη με ένα πιτσιρίκι ... γρουμφ.

... Καταλάβατε τώρα τι εννοώ όταν λέω ότι σιχαίνομαι να μου χαλάνε το ζεν μου;;; γρουμφ!

...