... πεταλούδες ...

Όταν με κάλεσαν η Νατάσσα και η Μαρίνα στην αλυσίδα, σκέφτηκα να αδειάσω την Freitag. Απλό. Η τσάντα ούτως ή άλλως με εξαίρεση τον Θανάση (μεγαλοπρεπώς στη μέση), έχει σταθερούς πελάτες: Όσα "χρειάζομαι" μαζί μου ... μμμμ ... ΟΚ, σχεδόν σταθερό περιεχόμενο ... υπάρχουν και τα extra's αλλά αυτά που βλέπετε στην φωτογραφία είναι πάντα εκεί. Σε συγκεκριμένες θέσεις ώστε να μπορώ να τα βρω χωρίς καν να κοιτάξω.
Η κόκκινη agenda :), δύο ακόμα agendο-ειδή για κάθε περίσταση, ένα βιβλίο (πάντα, βλέπετε αυτό που διαβάζω τώρα, με σελιδοδείκτη το προηγούμενο boarding pass!), το ολοκαίνουριό μου ipod (που έγινε αυτόματα απαραίτητο και θέλει αδελφάκι ένα Θανάση), το αρχαίο μου κινητό (άδικο όνομα μια που ... ή στην Freitag θα μένει ξεχασμένο ή στο σπίτι), πολλά πολλά ΠΟΛΛΆ κλειδιά, πάντα ένα memory stick και το gadgetάκι που αντικαθιστά τον φορτιστή, τα αγαπημένα μου στυλό, ένα μαρκαδοράκι από αυτά που γράφουν καλά (τα τελευταία χρόνια καφέ πάντα), το "άλλο" δακτυλίδι (το πρώτο το φοράω συνήθως, το βγάζω μόνο για την δουλειά στο εργαστήριο και βέβαια το ξεχνάω πάνω στο γραφείο μου. Taking into account ότι -περισσότερο συχνά απ'όσο θα ήθελα- η επιφάνεια του γραφείου μου δρα ακριβώς όπως μια μαύρη τρύπα, ένα δεύτερο είναι απαραίτητο για ώρα ανάγκης. Και τα δύο δώρα από πολύ αγαπημένα πρόσωπα), μάσκαρα (μαύρη), μολύβι για τα μάτια (μαύρο ή καφέ), κάτι για τα χείλη (διαφορές θερμοκρασίας καταστροφικές), απαραίτητα κάτι για τα μαλλιά. Λείπει η φωτογραφική για ευνόητους λόγους ΚΑΙ το πορτοφόλι (δεν ήθελε να έρθει μαζί μου χτες, έμεινε στο γραφείο!). Μοναδικό απαραίτητο-απαραίτητο ... μμμ .... μάλλον η πιστωτική, όλα τα υπόλοιπα απλά κάνουν την ζωή πολύ πιο εύκολη ...

Επειδή όμως είμαι super-εξαρτημένη από πράγματα (collecting them actually), στο σπίτι μου πάντα υπάρχουν αντικείμενα που αγαπάω πολύ. Όχι χρήσιμα (θα έβαζα ξανά την καφετιέρα) ή απόλυτα σύμφωνα με την αισθητική μου, αλλά απαραίτητα για την ατμόσφαιρα που δημιουργούν επειδή κάτι θυμίζουν.
{I skip the books, το μεγαλύτερο των gadgets ... τα μισά πήδησαν σε κούτες, κάποια πνίγηκαν άδικα στις πλημμύρες, πονεμένη ιστορία.}
Κοιτώντας σήμερα τριγύρω συνειδητοποίησα ότι ... :) το σπίτι μου είναι γεμάτο κουτιά. Μικρά, μεγάλα, χάρτινα, ξύλινα, μεταλλικά, αγορασμένα, μέρος μιας πολύ καλής συσκευασίας, κομμάτι μίας ανάμνησης ... αλλά κουτιά... Γεμάτα από μικροπράγματα, συνήθως άχρηστα. Για να είμαι ειλικρινής βαρέθηκα να τα μετακινήσω όλα, άλλωστε δεν θα χωρούσαν σε καμμία φωτό. Για χάρη του post απλά μάζεψα 2-3 από τα μικρότερα. Φιλοξενούν πάνω τους κάποια από τα αντικείμενα που είναι διασκορπισμένα σοφά ώστε να μην μένει κανένας χώρος χωρίς ανάμνηση. Η άκρη του Pollock επίτηδες αφημένη εκεί. Τα poster που έγιναν πίνακες στα διάφορα σπίτια μου, είναι ίσως το πιο προσωπικό κομμάτι της διακόσμησης όσον αφορά την αισθητική.

Και βέβαια, δεν θα μπορούσαν να λείψουν από το post οι γνωστοί μαγνήτες (sorry για την ποιότητα της φωτό, δεν κάθονταν ήσυχοι). Παλιά αγόραζα έναν σε κάθε ταξίδι. Όσο πιο kitch τόσο πιο καλά :). Φιλοξενήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια σε ψυγεία, απορροφητήρες, πόρτες, πίνακες κλπ κλπ κλπ και τώρα διακοσμούν ΤΟ μενίρ! Μικρό δείγμα και από αυτούς, ΤΟ μενίρ είναι γεμάτο μαγνητάκια και φωτό. :)

Καφές Νο 4, η ομιλία είναι σταθερά ΣΧΕΔΌΝ έτοιμη, έξω συννεφιά και ... ώρα για λίγη δουλειά, ε;;;

Καλημέρες
[μελαγχολικά όμορφη ομίχλη]