χάος ; ; ;

Το γραφείο μου το αναφέρω συχνότατα. Σαν μονάδα μέτρησης του χάους ... Όταν η επιφάνειά του έχει περισσότερη από 180% κάλυψη. Με βιβλία, και χαρτιά και εκατομύρια post-it (με αριθμούς που κάποτε θα πρέπει να σήμαιναν κάτι αλλά όταν τα κοιτάξω ... κενό), και σημειώσεις, κούπες από καφέ (χρειάζονται τουλάχιστον 2 κούπες με φρέσκο καφέ τριγύρω για να αισθάνομαι μία ασφάλεια), και στυλό (όλες οι αποχρώσεις όλων των χρωμάτων, τους 2 τελευταίους μήνες χρησιμοποιώ ένα, το καφέ!), μολύβια και markers (σε όλα τα φθορίζοντα χρώματα, ΔΕΝ τα έχω χρησιμοποιήσει ποτέ). Και φάκελοι (αυτοί είναι η χειρότεροι), λογαριασμοί, χαρτάκια απροσδιορίστου σχήματος με κάτι που σκέφτηκα κάποια στιγμή και το έγραψα (σε κώδικα, πάντα στην νοηματική όταν βιάζομαι) για να το δείξω στο Γαλλώδι (και να δω αν θα σηκώσει φρύδι ή θα χαμογελάσει) ... Το να βρίσκεται το γραφείο μου σε αυτή την κατάσταση δεν είναι και κάτι που συμβαίνει σπάνια. Καθόλου σπάνια ... Όσο πολύ και αν δουλέψω πάντα (μα πάντα, πάντα) η εντροπία είναι τεράστια. Και ΜΟΛΙΣ (μα μόλις) το αδειάσω ξαναγεμίζει μαγικά.
Αμέσως χειρότερες είναι οι οθόνες των Θανάσηδων. Στο desktop γίνεται σταθερά χαμός. Σωροί αρχείων το ένα δίπλα στο άλλο και όλα μπροστά μου όλη μέρα ... Η έννοια του folder μπαίνει σε λειτουργία μονο όταν δεν υπάρχει ακάλυπτος χώρος στην οθόνη... Ακόμα καλύτερος είναι ο τρόπος που βαφτίζω τα αρχεία ... Αν δεν πρόκειται για μετρήσεις (όπου το Γαλλώδι με ανάγκασε να βάζω ημερομηνίες) τότε τα πιο συνηθισμένα ονόματα είναι : SOS, SOSSSS, SOSOS (και όλα τα παράγωγα), ReadNow, Now, This ... Τόση φαντασία και ακόμα περισσότερη οργάνωση.
Guess what???
1. Πάντα βρίσκω ΑΜΕΣΩΣ αυτό ακριβώς που θέλω
2. I am years ahead of you !!! (εκεί ήθελα να καταλήξω :)))) )
Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο των NY Times σχετικά με το πλέον διάσημο anti-anticlutter movement "Η ανοργανωσιά είναι η καινούρια οργάνωση!" (όπως λέμε "το καφέ το καινούριο μαύρο" ή "οι άντρες οι καινούριες γυναίκες" (μην ορμήσετε, αυτό το τελευταίο το λέμε τρυφερά και ... δεν το λέω εγώ ... μόνο))
:))))

“It’s chasing an illusion to think that ANY organization can be completely rid of disorder on any consistent basis”

τονίζει ο κύριος Jerrold Pollak (νευροψυχολόγος παρακαλώ, παρακαλώ)

“And if it could, should it be? Total organization is a futile attempt to deny and control the unpredictability of life."

Στο βιβλίο τους "A Perfect Mess: The Hidden Benefits of Disorder" οι Freedman και Abrahamson αντιμετωπίζουν την ακαταστασία ... :) τρυφερά και τονίζουν:

"Mess has resonance, which means it can vibrate beyond its own confines and connect to the larger world. It was the overall scumminess of Alexander Fleming’s laboratory that led to his discovery of penicillin, from a moldy bloom in a petri dish he had forgotten on his desk."

Α-ha! :)))) Άρχισα να φοβάμαι λιγότερο την εικόνα που θα δω αύριο πρωΐ πρωΐ!

Καληνύχτα
[μπρρρρ... ]