Η διάθεσή μου μου παίζει παράξενα παιχνίδια αυτές τις μέρες. Ups & downs χωρίς ιδιαίτερο λόγο (ή μάλλον για πολλούς). Μπήκα στο αμφιθέατρο κεφάτη (άϋπνη αλλά κεφάτη, πολύ και στα δύο), παρόλο που παραπονέθηκα (σε μένα) γιατί τα άφησα όλα τελευταία στιγμή (what a surprise). Η μία από τις "ώρες" μου σήμερα ήταν άλλωστε η -ώρα -του -παιδιού, bonus-ώρα! Μάθημα επιλογής που σημαίνει: Ευκαιρία να σας δείξω τι μου αρέσει! Εμένα. Τι με ενθουσιάζει, γιατί είμαι ακόμα εδώ ...
Αυτές οι ώρες σου ανεβάζουν την διάθεση. Τις ετοιμάζεις πολύ ευχάριστα και πολύ πολύ μουλωχτά. Θέλεις να καταλάβουν, θέλεις να ενθουσιαστούν, θέλεις να έχουν άποψη και θέλεις να την ακούσεις. Αν θέλεις ποτέ ανεπηρέαστη, δροσερή κριτική, αυτή είναι η άποψη που πρέπει να ακούσεις. Φρέσκια, ανέμελη ... Έτσι στα μουλωχτά, βάζεις μέσα και λίγο από την δουλειά σου, την παρουσιάζεις ανυπόγραφα και αδιάφορα ... περιμένεις για τις αντιδράσεις! Και οι αντιδράσεις αξίζουν πάντα την προετοιμασία.
Αυτές οι ώρες είναι απίστευτα λίγες, μικρή όαση στο συνηθισμένο : πρέπει να μάθουν αυτό, γιατί όσο και αν δεν έχει υπάρξει άνθρωπος στον πλανήτη που να του έχει ποτέ αρέσει αυτό (συμπεριλαμβανομένου και του άμοιρου ερευνητή που το ανακάλυψε) είναι βασικό. Και πρέπει να μάθουν και αυτό και αυτό και αυτό ... Και εσύ κουβαλάς τα κακά νέα: "ναι, πρέπει να το μάθετε ΚΑΙ αυτό". Και πάλι θέλεις να καταλάβουν και θέλεις να έχουν άποψη και χρησιμοποιείς ένα σωρό κόλπα για να χρυσώσεις το χάπι αλλά ... ουφ άλλη μια φορά αν τα ξανακούσεις θα τα μπλοκάρεις και εσύ ακόμα από το μυαλό σου. Όόόόχι, δεν τα λυπάμαι τα παιδία για τον φόρτο εργασίας. Είναι εδώ για να κάνουν κάτι και ... πως θα βρουν τι τους αρέσει αν δεν ξέρουν πρώτα τι ΔΕΝ τους αρέσει; Έτσι δεν είναι λίγο και στην καθημερινότητά μας; Περνάμε πολλές δεκαετίες για καταλάβουμε ότι πρέπει να αποφασίσουμε πρώτα τι δεν μας αρέσει τελικά (εκτός από τα σαλιγκάρια, αυτά εμένα δεν μου άρεσαν από την αρχή) για να ξεκινήσουμε να ψάχνουμε τι μπορεί και να μας αρέσει. Ξέφυγα. Πολλά πρέπει στο κείμενο τα σιχαίνομαι τα πρέπει αλλά τα καταλαβαίνω κιόλας. Στους άλλους, σε εμένα δεν τα καταλαβαίνω σταθερά, απλά καμμιά φορά είμαι συνεργάσιμη. Καμμιά φορά ...
9 σχόλια:
"πως θα βρουν τι τους αρέσει αν δεν ξέρουν πρώτα τι ΔΕΝ τους αρέσει;"
Πολύ μου άρεσε αυτό! Αν είχαν και οι δικοί μου καθηγητές τέτοια επιχειρήματα σίγουρα θα δείχναμε και περισσότερο ενδιαφέρον.
Καλησπέρα :-)
Ω τί σύμπτωσης...
Και εγώ τα σιχαινόμουν από γεννησιμιού τα σαλιγκάρια :)))
εμένα πάλι τα σαλιγκάρια μου αρέσουν -ενώ η χημεία καθόλου. από την αρχή!
:) Kαλησπέρα globetrotter! Δεν είναι μόνο στον καθηγητή, είναι το όλο περιβάλλον, η κουλτούρα. Δεν αντιμετώπισα διαφορετικά τον Πονοκέφαλο (δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει για αυτόν), όσο και να προσπάθησα ήταν αδύνατο να του τραβήξω την προσοχή.
Darth , ούτε να τα δω! Μείνε ήσυχος ότι δεν θα σε ταϊσω ΑΥΤΟ το παραδοσιακό όταν με επισκεφτείς στη Λεβεντογέννα!
Krotένια μου, καλά θα πάραγγείλουμε και μια μερίδα χοχλιούς μπουμπουριστούς αλλά στο σπίτι ΔΕΝ μπαίνουν! :)))) Όσο για την χημεία ... παραδίδουμε και μαθήματα !!!!
λες να με κάνεις να αγαπήσω τη Χημεία; Πάντως στο σχολείο είχα -χαριστικά- 11!!!
τσ τσ τσ Ο Καμηλιέρης είχε ΣΙΓΟΥΡΑ παραπάνω!
Δεν είναι δύσκολη η χημεία ... αλλά με εσένα θα έχω δυσκολία νομίζω, το 11 δεν μου λέει τίποτα, το ότι δεν έχεις ακουμπήσει ακόμα κατσαρόλα με πειράζει!
σμακ
Για τον Πονοκέφαλο δεν έχω διαβάσει, αν και καταλαβαίνω τι εννοείς.
Ιιιιιιιιιιιιιιιι .... δεν έχεις διαβάσει για τον Πονοκέφαλο ;;;;;;; Δεν έχεις κάνει την βιβλιογραφία σου;;;;;
:)))))
Αστειεύομαι ... Επιμένω στην σοβαρή θεώρηση των πραγμάτων σε αυτο το θέμα: Είναι θέμα κουλτούρας και από τις δύο πλευρές.
Καλημέρα
Χεχ, κάτι είχα διαβάσει σε ένα σχόλιο αλλά δεν πολυ-κατάλαβα.
Δημοσίευση σχολίου