Vasένια,

... ο φωτογράφος ανέβασε δεξί φρύδι ψηλά όταν του εξήγησα ότι πρόκειται για φωτό για το νέο "δικό" μας διαβατήριο ... Μου εξήγησε ότι οι συγκεκριμένες φωτό στοιχίζουν το διπλάσιο απ'όσο οι φωτό για διαβατήριο της χώρας της pretend, του νησιού ή της χώρας με τα ποδήλατα, ή αυτής με τα κρασία, τις μακαρονάδες, τα mohito's ή τις καλύβες κάτω από τον ήλιο. Σήκωσα και εγώ φρύδι ψηλά και του εξήγησα ότι το έψαξα, καμμία από τις παραπάνω χώρες δεν μου δίνει άμεσα διαβατήριο.
Μας πήρε 3-4 λεπτά μόνο είναι αλήθεια να "στήσουμε" την φωτογραφία. Τότε ήμουν ακόμα ήρεμη και με αρκετή καφεΐνη στο σύστημα. Και η πρώτη ήταν μια χαρά, ακόμα και εγώ που σιχαίνομαι τις φωτό τύπου passport ήμουν απόλυτα ευχαριστημένη... Ο φωτογράφος όμως ψιλοάσπρισε (deja vu) και έβγαλε το χαρακάκι ! ε, ναι. Οι αναλογίες δεν ήταν σωστές οπότε και την ξαναβγάλαμε. Μετά ΔΕΝ φαινόταν καλά το δεξί αυτί (μα έχει καταλάβει κανείς ΓΙΑΤΙ πρέπει να δείχνουμε αυτί;;;;), πετούσε μία τρίχα άτσαλα, είχα ελαφρότατη κλίση προς τα δεξιά, δεν ήταν ξανά σωστές οι αναλογίες κλπ κλπ κλπ Μέχρι να πάρω ΤΗΝ φωτό στα χέρια είχα καταλάβει γιατί στοιχίζει περισσότερο. Είχα επίσης αποκτήσει ταλαιπωρημένο look, μαύρους κύκλους και ένα ελαφρύ τρέμουλο. Ο φωτογράφος μου απαγόρευσε να την ακουμπησω, να την τσαλακώσω, να την κοιτάξω καν για να μην ρισκάρουμε να του την ξαναστείλουν πίσω (ποιος ξέρει πόσες φορές το είχε περάσει) και εγώ ένοιωσα απόλυτη ευτυχία με την χειροτερότερη φωτό της ζωής μου.
... Λέω lοιπόν η φωτό να είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις όταν βρεθείς πίσω :)))

σμακ