Βαλίτσες, e-ticket -άγνωστο ποια εταιρία θα μας πετάξει, χαρτομάνι, τελευταία βόλτα στο Ίδρυμα και ... :) όόόόόλο μου το άγχος στο αγγουροξυπνημένο pod (σιγά-σιγά με το όνομα :)) : Αδύνατο να δεχτεί ταινία :(((( ... Έχει μουλαρώσει και δεν δέχεται κανένα κανάκεμα (Ντορής; μμμμ) ... Τέτοια ώρα τέτοια λόγια ... Ναι, αλλά θα με αναγκάσει να δουλέψω και στο αεροπλάνο μου φαίνεται και ΔΕΝ μου αρέσει (προσοχή δεν είπα ότι δεν θα έπρεπε) ... ταπ!
Καλημέρες [σαρικόπιττες για dinner ρούχα ... κρεμμύδι...]
Μάσκαρα, μολύβι, σιδερωμένο πουκάμισο, pointer, Θανάσης ... και ;;; δεν ξέρω πια ... Πανικός, σάστισμα ... ή μάλλον οργή ... Οργή για εκείνες τις χαρούμενες στιγμές που έρχονται μόνο μετά από ΠΟΛΥ έντονη προσπάθεια και που σκιάζονται από την συμπεριφορά ανθρώπων που δεν έχουν αίσθηση επαγγελματικής ηθικής ή προσωπικής ηθικής for that matter. Η δεύτερη φορά αυτού το φθινοπώρου, με επηρεάζει πολύ περισσότερο από την πρώτη. Ίσως γιατί στην πρώτη είχα προλάβει την σφαίρα που λέει σοφά η Ελένη ... Το ξεχνάμε ... Προέχει η ομιλία (priorities, priorities) ... Μάσκαρα, μολύβι KAI σιδερωμένο πουκάμισο, on. Ομιλία, pointer και Θανάσης έτοιμα και ... έχω μία ώρα για να θυμηθώ που είχα αφήσει τον εγωισμό και το πείσμα μου! Γιατί το πείσμα είναι καμμιά φορά ο καλύτερος συνεργάτης ...
Όταν με κάλεσαν η Νατάσσα και η Μαρίνα στην αλυσίδα, σκέφτηκα να αδειάσω την Freitag. Απλό. Η τσάντα ούτως ή άλλως με εξαίρεση τον Θανάση (μεγαλοπρεπώς στη μέση), έχει σταθερούς πελάτες: Όσα "χρειάζομαι" μαζί μου ... μμμμ ... ΟΚ, σχεδόν σταθερό περιεχόμενο ... υπάρχουν και τα extra's αλλά αυτά που βλέπετε στην φωτογραφία είναι πάντα εκεί. Σε συγκεκριμένες θέσεις ώστε να μπορώ να τα βρω χωρίς καν να κοιτάξω. Η κόκκινη agenda :), δύο ακόμα agendο-ειδή για κάθε περίσταση, ένα βιβλίο (πάντα, βλέπετε αυτό που διαβάζω τώρα, με σελιδοδείκτη το προηγούμενο boarding pass!), το ολοκαίνουριό μου ipod (που έγινε αυτόματα απαραίτητο και θέλει αδελφάκι ένα Θανάση), το αρχαίο μου κινητό (άδικο όνομα μια που ... ή στην Freitag θα μένει ξεχασμένο ή στο σπίτι), πολλά πολλά ΠΟΛΛΆ κλειδιά, πάντα ένα memory stick και το gadgetάκι που αντικαθιστά τον φορτιστή, τα αγαπημένα μου στυλό, ένα μαρκαδοράκι από αυτά που γράφουν καλά (τα τελευταία χρόνια καφέ πάντα), το "άλλο" δακτυλίδι (το πρώτο το φοράω συνήθως, το βγάζω μόνο για την δουλειά στο εργαστήριο και βέβαια το ξεχνάω πάνω στο γραφείο μου. Taking into account ότι -περισσότερο συχνά απ'όσο θα ήθελα- η επιφάνεια του γραφείου μου δρα ακριβώς όπως μια μαύρη τρύπα, ένα δεύτερο είναι απαραίτητο για ώρα ανάγκης. Και τα δύο δώρα από πολύ αγαπημένα πρόσωπα), μάσκαρα (μαύρη), μολύβι για τα μάτια (μαύρο ή καφέ), κάτι για τα χείλη (διαφορές θερμοκρασίας καταστροφικές), απαραίτητα κάτι για τα μαλλιά. Λείπει η φωτογραφική για ευνόητους λόγους ΚΑΙ το πορτοφόλι (δεν ήθελε να έρθει μαζί μου χτες, έμεινε στο γραφείο!). Μοναδικό απαραίτητο-απαραίτητο ... μμμ .... μάλλον η πιστωτική, όλα τα υπόλοιπα απλά κάνουν την ζωή πολύ πιο εύκολη ... Επειδή όμως είμαι super-εξαρτημένη από πράγματα (collecting them actually), στο σπίτι μου πάντα υπάρχουν αντικείμενα που αγαπάω πολύ. Όχι χρήσιμα (θα έβαζα ξανά την καφετιέρα) ή απόλυτα σύμφωνα με την αισθητική μου, αλλά απαραίτητα για την ατμόσφαιρα που δημιουργούν επειδή κάτι θυμίζουν. {I skip the books, το μεγαλύτερο των gadgets ... τα μισά πήδησαν σε κούτες, κάποια πνίγηκαν άδικα στις πλημμύρες, πονεμένη ιστορία.} Κοιτώντας σήμερα τριγύρω συνειδητοποίησα ότι ... :) το σπίτι μου είναι γεμάτο κουτιά. Μικρά, μεγάλα, χάρτινα, ξύλινα, μεταλλικά, αγορασμένα, μέρος μιας πολύ καλής συσκευασίας, κομμάτι μίας ανάμνησης ... αλλά κουτιά... Γεμάτα από μικροπράγματα, συνήθως άχρηστα. Για να είμαι ειλικρινής βαρέθηκα να τα μετακινήσω όλα, άλλωστε δεν θα χωρούσαν σε καμμία φωτό. Για χάρη του post απλά μάζεψα 2-3 από τα μικρότερα. Φιλοξενούν πάνω τους κάποια από τα αντικείμενα που είναι διασκορπισμένα σοφά ώστε να μην μένει κανένας χώρος χωρίς ανάμνηση. Η άκρη του Pollock επίτηδες αφημένη εκεί. Τα poster που έγιναν πίνακες στα διάφορα σπίτια μου, είναι ίσως το πιο προσωπικό κομμάτι της διακόσμησης όσον αφορά την αισθητική. Και βέβαια, δεν θα μπορούσαν να λείψουν από το post οι γνωστοί μαγνήτες (sorry για την ποιότητα της φωτό, δεν κάθονταν ήσυχοι). Παλιά αγόραζα έναν σε κάθε ταξίδι. Όσο πιο kitch τόσο πιο καλά :). Φιλοξενήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια σε ψυγεία, απορροφητήρες, πόρτες, πίνακες κλπ κλπ κλπ και τώρα διακοσμούν ΤΟ μενίρ! Μικρό δείγμα και από αυτούς, ΤΟ μενίρ είναι γεμάτο μαγνητάκια και φωτό. :)
Καφές Νο 4, η ομιλία είναι σταθερά ΣΧΕΔΌΝ έτοιμη, έξω συννεφιά και ... ώρα για λίγη δουλειά, ε;;;
"Wrinkles will only go where the smiles have been"
είπε ο κύριος Twain και όταν οι υπεύθυνοι για τα χαμόγελα είναι γλυκύτατα εκεί -με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- τι είναι μια παραπάνω ρυτίδα, ε; Ναι !!! :)))
Καφές Νο4 -άργησα, alcohol levels quite high και ... home, κάνω τον μεσίτη για το σπίτι-με-το- μενίρ!
Καλησπέρες! [grey out a sweet lime in]
Ειδική προσφορά-κέρασμα για κάποιους που βαριούνται να ψάξουν τον googlη (όταν πρέπει να τον ψάξουν :) ) η συνταγή για το -υπεύθυνο για τα ανεβασμένα επίπεδα alcohol- Cosmopolitan:
4 parts vodka 2 parts triple sec 2 parts cranberry juice 1 part fresh lime juice
Πειραματικό Μέρος:
Combine ingredients in a cocktail shaker with cracked ice and shake well. Strain into a chilled cocktail glass. Garnish with a slice of lemon.
Υπάρχουν μόνο δύο ομιλίες που έχω ετοιμάσει ποτέ πριν εκείνο το τελευταίο λεπτό (που αρχίζει να μιλάει ο Θανάσης με τον projectοΘανάση ή ο προεδρεύων να σκουπίζει τον ιδρώτα του). Και οι δύο φτιάχτηκαν σιγά-σιγά σε άσχετες στιγμές. Οικειοθελώς ... χωρίς δική μου παρέμβαση :)
Η μία θα είναι κάπου τον Μάιο (ναι το Γαλλώδι) και ΔΕΝ θα έχω εγώ να παρουσιάσω την δουλειά μου (και ναι, hopefully θα πέσει κλάμα).
Η άλλη είναι την Δευτέρα, εδώ στην έδρα μου και όλοι νομίζουν ότι ΈΧΕΙ να κάνει με την δουλειά μου !!! Και ίσως αυτοί που δεν με ξέρουν (ή μάλλον hopefully αυτοί που δεν με ξέρουν), να καταλάβουν αυτό. Την δουλειά μου. Οι άλλοι, θα ήθελα να καταλάβουν περισσότερα. Δύσκολο! Το πρακτικό κομμάτι της ομιλίας, το αράδιασμα από στοιχεία και εικόνες ώστε να φτιάχνουν μια ιστορία, έχει σχεδόν τελειώσει ... Όμορφες εικόνες(για εμένα και άντε άλλους ένα δύο), cartoon-άτη περιγραφή για το μη ειδικό κοινό, hard proof για τους ειδικούς που δεν θα είναι και λίγοι, στόχοι που τελείωσαν ή είναι σε καλό δρόμο (finally) ... 50 λεπτά, 120 περίπου διαφάνειες (και λίγες είναι, προσθέτω ακόμα!), 3 χρόνια δουλειάς ... Piece of cake. Αυτό δεν κάνω συνέχεια;;; Μμμμ ναι ... αλλά τώρα, σε δύο slides, σε άντε 3 λεπτά από τα 50, θέλω (οφείλω) να πω μερικά παραπάνω ευχαριστώ. Μη επιστημονικά, επαγγελματικά όμως και μεγάλα ... Δύσκολο, ε;;;; On the bright side (όταν κουραζόμαστε, τσουπ το bright side!), μάλλον άδικα χαλάω τον καφέ Νο7 μπροστά από την οθόνη. Για το τέλος του χρόνου που φεύγω-φεύγω, έχω ήδη προγραμματίσει Λεβεντογέννικο τσιμπούσι! Όσοι δεν καταλάβουν από τα λόγια που θα χωρέσουν (ή θα βγούν) στο 3λεπτο, σίγουρα θα καταλάβουν με ρακί και σαρικόπιττες! Θανάσης off duty, ώρα για ξεκούραση (Κροτ ακόμα να το τελειώσω το βιβλίο! :) )
Καληνύχτες [παρασεταμόλη με βιταμίνη C υπάρχει, ασπιρίνη επίσης, γάλα το ίδιο, καφές γιατί, γιατί, ΓΙΑΤΙ όχι;;;]
Με τη σειρά: # Το ... "keep your fingers crossed" των προηγούμενων ημερών δούλεψε με τον καλύτερο τρόπο. Η επίσημη απόφαση στα χέρια μου, μια καλή βάση για την καινούρια μου αρχή στη Λεβεντογέννα ψάχνει και επισήμως (με βούλα, σφραγίδα, καντονόσημο και εθνόσημο) μεταφορέα (το γατί;;; το γατί μάλλον!). Όποιος κράτησε "his fingers crossed" παρακαλείται να συνεχίσει για λίγο ακόμα, we need all the luck we can get the next days ... # Τα γυρινάκια άρχισαν να μας χαμογελάνε πάλι... Όχι όσο έντονα ή όσο θεαματικά χαμογελούσαν πριν μερικές εβδομάδες αλλά εμείς :) ακόμα τα αγαπάμε και ακόμα προσπαθούμε να τα πείσουμε να κάνουν ... αυτό που θέλουμε εμείς να κάνουν, baby steps ... [τώρα που το λέω δεν είμαι και πολύ σίγουρη για το "εμείς" ... Το συνεχές "sh@t sh@t sh@t" που ακούω χρόόόόνια τώρα σαν ηχορύπανση από το γραφείο μου (Γαλλώδι) έγινε άάάάάλλη μονοσύλλαβη λέξη που μάλιστα δεν είναι καν cute με Γαλλοπροφορά]. # Το Γαλλ43Όδι απουσιάζει, κάτω από το χαλί το πρόβλημα, # Τα επόμενα εισιτήρια στο ... mailbox μου (way to go OA!!! αν έβαζες και ΟΑπλάνο θα σου ήμουν ευγνώμων) # Το ΓαλλΏδι ψάχνει εισιτήρια για Λεβεντογέννα, κρέμασε έναν τεράστιο Λεβεντο-χάρτη πάνω από το γραφείο του ... Τον στραβώνω λίγο κάθε μέρα, τον ξαναϊσιώνει, ακόμα να κοιτάξει τον χάρτη της Ελλάδας! # Το τηλέφωνο χτυπά ασταμάτητα, δεν πιστεύω πόσοι θέλουν ένα μενίρ στην κουζίνα τους! Όσο σκέφτομαι ότι από αύριο αρχίζουν και οι επισκέψεις ... μπρρρρ... # Κούτα δεν έφτιαξα καμμία! Έπρεπε ... [έπρεπε ;;; Όόόόχι, αν τις αφήσω το πρωΐ αδιάφορα διεσπαρμένες στο σπίτι, πιστεύω μέχρι το απογευματάκι θα έχουν πηδήσει από μόνα τους τα πράγματα μέσα!] # Γράμματα, δεν έστειλα κανένα από τα δεκάδες γράμματα που πρέπει να στείλω για να με αποδεσμεύσουν από τις δεκάδες υπηρεσίες που έπρεπε να δεσμευτώ ... γρουμφ. Άχρηστο κακό καναρίνι! # Ο καιρός παγερός, το πανηγύρι με τα χρώματα σε όλο του το μεγαλείο :) # Το τσάϊ του βουνού, πως να το θέσω ευγενικά;;; ... το τσάϊ του βουνού sucks ! Ειδικά χωρίς μέλι, γρουμφ! Έχω πιει λίτρα, έχω καταναλώσει όση παρασεταμόλη είχε η pretend και ακόμα τίποτα ... :( Αυτά ... νομίζω!
night night [καλοριφέρ και σοκολάτες]
"I have the gift of neither the spoken nor the written word, especially if I have to say something about myself or my work. Whoever wants to know something about me -as an artist, the only notable thing- ought to look carefully at my pictures and try and see in them what I am and what I want to do." Gustav Klimt
... στο πόσο θέλουμε να τα βλέπουμε όλα από την σκοπιά της επιστήμης :)))) Συνεχίζω από χτες, όλα σχετικά, όλα ανοικτά σε ό,τι καινούριο έχει να μας πει η επιστήμη. Όλα; Μμμμμ ... ΚΑΙ αυτό σχετικό έτσι;;;
From: Pierre Bordieu The Field of Cultural Production: Essays on Art and Literature
Sure ... (και huh???). Η επιστήμη μπορεί να προσπαθεί (και ίσως και να έχει ... στατιστικά δίκιο, και ίσως να είμαστε στατιστικά αυτοί που περιγράφουν όσο και αν κανένας μας δεν το πιστεύει. Εγώ;;; Στατιστική;;; Βρες μου άλλον ένα με ένα μόνο νευρόνιο. Ο Bush δεν μετράει, δεν βρήκανε νευρόνιο), αλλά πόσοι θα κατεβάσουμε την σχετική βιβλιογραφία;;; Μερικά πράγματα, γίνεται να μπουν σε φόρμες; Για όλους; Να ξέρουμε το πως και το γιατί. Να γίνουν εύκολα και προβλεπόμενα; Και ΑΝ γίνεται ... θέλουμε; ΧΑ!
Καλημέρες [5 οC έξω, πολλούς ακόμα μέσα καραμελίτσες overdose!]
D. Nanopoulos, Distinguished Professor of Physics at Texas A&M University Head of the Houston Advanced Research Center's Group for Astroparticle Physics
τα πάντα σχετικά ...
Καλημέρα ! [μάλλινα :) Current Temp : 4.1 oC και ... 38+ oC :(]
Μου αρέσει να μπαίνω δυναμική και αποφασισμένη στο Ίδρυμα. Πως το είπα το πρωΐ;;; You Jane, me Tarzan κλπ κλπ κλπ, έτσι ;;; ΧΑ ... Χμμμ ... Ναι ... αν είχε έρθει και ο υπαίτιος όλης αυτής της πρωινής δυναμικότητας στην δουλειά του (;;;) μπορεί και να το είχαμε λύσει το θέμα ... Επίσης και ΑΝ είχε ειδοποιήσει ότι δεν θα έρθει, πάλι κάπως θα είχε λυθεί το θέμα. Προς το παρόν ... κάποιος προσπαθεί να motivate (προσοχή στο keyword, MOTIVATE) τον εαυτό του να κάνει τα πειράματα άλλου και ... δεν τα καταφέρνει.
Anyways (αλλαγή θέματος για να μην με προσβάλλω)... Χειμώνας :). Η pretend γεμάτη πανέμορφα κόκκινα και καφέ. Εκπληκτικά κόκκινα και καφέ. Γλυκά, ζεστά, ρομαντικά. Τα φύλλα έχουν την τιμητική τους, τα τοπία φοβερά, οι βόλτες στην εξοχή επιβεβλημένες, οι πειρασμοί ουκ ολίγοι (και δεν είναι να χάνουμε τώρα ευκαιρίες, ειδικά αν συνοδεύονται από τυροβρωμιές;)) ... Όλο αυτό το πανηγύρι χρώματος δεν κρατάει παρά μερικές μέρες άλλωστε. Ο καιρός κατάλληλος για pullover, καλοριφέρ και ζεστές σοκολάτες! Sweet, μία από τις καλύτερες εποχές! (Να προβλέψω στάσεις στα τραίνα ποδηλατοχώρας και Βελγοχώρας σήμερα, αύριο, μεθαύριο;;; Να προβλέψω!!! Κάθε, μα κάθε χρόνο τέτοια εποχή τους εκπλήσσει η φύση! Εδώ δεν έχουμε τέτοια προβλήματα, σκουπίζει (και) ο αέρας!)
Καφές Νο 3, νύχτα ακόμα (επιμένω το καθυστερήσαμε με την αλλαγή της ώρας εφέτος)and ... we take it as it goes today(ω, ναι την κατα-κατακρεούργησα την έννοια της agenda. Double and triple bookings). Η δουλειά του ΣΚ α. δεν φτάνει πια, β. δεν είναι τόσο αποδοτική πια ... Δεν πειράζει :)(να συνηθίζω;;; η δουλειά του ΣΚ σε άλλα μέρη δεν ορίζεται!) Τουλάχιστον κατάφερα οι υποχρεώσεις να χωράνε σε μια λίστα. Η λίστα δίπλα στον καφέ, ο καφές στο pretend mug και μέρα όμορφων πειραμάτων (επιτέλους), μέρα μικροσκοπίου και λαμπερών γυρίνων, μέρα συναντήσεων, μέρα μεγάλων απαντήσεων (keep fingers crossed for us!) ΚΑΙ μέρα ξεκαθαρισμάτων (me Tarzan, you Jane, go to work Jane...). Όπως είπα, we take it as it goes...
Καλημέρες [καλοριφέρ και pullover, η pretend στρωμένη με φύλλα, ε πι τέ λους!]
Κυριακή πρωί, καφές Νο3 και φωτογραφίες από τις αγαπημένες μου κούπες μετά από την πρόσκληση της Νατάσσας (ευχαριστώ φιλενάδα).
Μμμμμ νόμιζα ότι η λατρεία μου για τις κούπες μου (και το περιεχόμενό τους) θα ήταν αρκετή για το post αλλά ... Κυριακή ΚΑΙ καφές Νο3 δεν είναι η πιο κατάλληλη ώρα τελικά!!! Λίγο γιατί το νευρόνιο δεν έχει ακόμα ξυπνήσει (it IS the day after on its defence :) ), λίγο γιατί ... είναι όλες οι κούπες εδώ;;; Όόόόχι λείπουν αρκετές, μερικές ΠΟΛΥ αγαπημένες (σπίτι Νο2, υπόγειο Νο1, γραφείο 1&2) ... και λίγο γιατί ... το νυσταγμένο νευρόνιο το έπιασε το καλλιτεχνικό του αλλά ... δεν τα κατάφερε και ο Βlogger δεν βοηθάει :))) Ξέφυγα ... Κούπες. Βάζω φωτό με την σειρά ... και η σειρά εδώ φτιάχνεται ανάλογα με την εξάρτηση :) ... Πρώτη και καλύτερη και πιο αγαπημένη, η super-τουριστική, super-απλή, super-minimal, I heart NY. Αγοράστηκε εκεί, στο πρώτο μου ταξίδι και έσπασε όλες τις σειρές στην ιεραρχία από την πρώτη στιγμή. Έχει τέλειο μέγεθος, κρατάει τον καφέ ζεστό για αρκετή ώρα και μου θυμίζει ένα από τα καλύτερα ταξίδια που έκανα ποτέ. :) Η θέση της σε κάθε μου σπίτι είναι πίσω-πίσω στο ντουλάπι, για να μην την "επιλέξει" ο ανύποπτος και ανυποψίαστος φιλοξενούμενος που θα θελήσει να βάλει μόνος του λίγο καφέ ... if you know what I mean!!! Δίπλα της, η κούπα-βαλίτσα (one of) και αυτή αγαπημένη, είναι η πρώτη που μπαίνει στο αμάξι σε περίπτωση ταξιδιού (μεγαλύτερου των 20 λεπτών). Η συγκεκριμένη κούπα αγοράστηκε ... whow πριν 6 χρόνια στην Πολιτεία με τα Πορτοκάλια. Με συνόδεψε έκτοτε σε όόόλα τα ταξίδια με το Twingo. Αν μπορούσε να μιλήσει, θα έγραφε βιβλίο! :)
Τρεις από τις πιο αγαπημένες μου κούπες είναι ακόμα εδώ. Την μεγαλύτερη και πιο γλυκιά ιστορία, την έχει η κούπα με την αράχνη. Η κούπα της φωτογραφίας, ΔΕΝ είναι "Η κούπα με την αράχνη", δεν είναι η οriginal εννοώ. Την original την αγόρασε ο κουμπάρος σε ένα από τα πρώτα του ταξίδια στο νησί. Την έφερε στην Λεβεντογέννα και ένα ωραίο πρωΐ ΤΟΛΜΗΣΕ να πιει τον καφέ του σε αυτή στο εργαστήριο. Love at first sight. Παρακάλεσα, ικέτεψα, έκανα πονηριές, προσπάθησα να την κλέψω ... Ποτέ ποτέ ΠΟΤΈ δεν με άφησε ούτε να την κρατήσω. Ήταν το προσωπικό του gadget και δεν είχε σκοπό να το μοιραστεί μαζί μου. Η κούπα της φωτό είναι δώρο. Χρόόόνια μετά την Λεβεντογέννα, ο τότε καλός μου μου την έφερε από ένα ταξίδι του. Όμοια με του κουμπάρου, άλλο χρώμα ... Εκείνη την στιγμή νομίζω ότι τον λάτρεψα (!) και η κούπα έσπασε κάθε προηγούμενη σειρά στην ιεραρχία και έγινε αγαπημένη αυτόματα. Για την ιστορία, η original, "Η κούπα με την αράχνη",είναι αυτή τη στιγμή στο σπίτι Νο2. :)))) Ο κουμπάρος, γεμίζοντας το σπίτι με καλούδια πριν πάω έκανε και ΤΗΝ απόλυτη πράξη ανιδιοτέλειας: Μου άφησε ολομόναχη, λαμπερή ακόμα μετά από περισσότερα από 15 χρόνια, ΤΗΝ κούπα ΤΟΥ πάνω στον πάγκο της κουζίνας ΜΟΥ :)))) Ήταν το πρώτο πράγμα που έβλεπες μπαίνοντας μέσα! (μια μικρή υποψία από δάκρυ καλύφθηκε από πλατύ χαμόγελο). Σιγά μην του την ξαναδώσω ποτέ. Δεν έχω πάρει πιο γλυκό δώρο! Στην μέση η κούπα από την ποδηλατοχώρα, έγινε αγαπημένη γρήγορα και όχι μόνο γιατί έχει πάνω της αγαπημένο έργο ... Αριστερά η κούπα τηςΚροτ! :)))) Με εξέπληξε το πόσο γρήγορα έγινε αγαπημένη και απαραίτητη! Είναι η κούπα που φιλοξενεί πολλούς βραδινούς καφέδες και ήταν υποψήφια για μεταφορά στην Λεβεντογέννα αλλά ΔΕΝ το ρίσκαρα! :) By the way, ποτέ καμμία επαγγελματικά related κούπα, δεν κατάφερε να κάνει αυτό που έκανε η κούπα της Krot!
Και τέλος, espresso και Ελληνικοί έχουν και αυτοί τις δικές τους ιδιαίτερες κούπες. Η πιο αγαπημένη λείπει :( ... Η κούπα δεξιά, το σετάκι μάλλον, ήταν δώρο σε μία από τις πιο όμορφές μου μετακομίσεις. Ήταν η κούπα που στάθηκε πάνω στις κούτες για τον πρώτο καφέ, έναν από τους ... χιλιάδες σε εκείνο το σπίτι :). Το φλυτζάνι του espresso αριστερά ... είναι σχετικά καινούριο, δώρο από φίλο και αγαπημένο για το σχήμα και την διακόσμησή του. Το αδελφάκι του, στην Λεβεντογέννα!
Ουφ! Σταματάω εδώ. Οι κούπες πολλές (και εδώ και εκεί και εκεί), οι περισσότερες αγαπημένες και όλες μια ιστορία. Όπως και όλα εδώ μέσα. Θυμίζουν κάτι, κάποιον, κάποτε... :) Κάπως έτσι μαζεύτηκαν 20+ κυβικά μέτρα για την επικείμενη μετακόμιση!
Καλημέρες [Καφές Νο4 ώρα για δουλειά χειμωνιάτικο casual...επιτέλους! :)]
Α ... ναι ... ποιος να συνεχίσει;;; Μμμμμ ... η Κροτ σίγουρα, που όλο ένα τασάκι μας δείχνει :) και η Μπούρδου που μετακομίζει :) και όποιος άλλος έχει το κέφι !!! :)
Last 24 hours were a blur ... Πολλά, μαζεμένα, πιεστικά. Βαθιές ανάσες, focus (λέμε τώρα), όλα τελικά στην ώρα τους -εκείνο το τελευταίο (λατρεμένο) λεπτό. Και όταν έχεις συνηθίσει τον κόσμο να τα περιμένει όλα ακριβώς εκείνο το λεπτό, κερδίζεις τουλάχιστον από το επαγόμενο άγχος. Κάτι είναι και αυτό. Στο εργαστήριο Γαλλώδι, Γαλλ43όδι, little Mrs Sunshine, τεχνικός και καναρίνι σε όλο τους το μεγαλείο. Δεν νομίζω από την ώρα που ήρθα να υπήρξε λεπτό που να μην χρειάστηκαν την αμέριστη προσοχή μου σε κάτι που, 9 out of 10 times, was a pumpering issue ... Όόόόχι :), δεν παραπονιέμαι καθόλου για αυτό. It's pressing but kind of sweet! :) Άλλωστε Γαλλώδι, Γαλλ43όδι, little Mrs Sunshine έμαθαν τι σημαίνει deadline και "Όχι τώρα" (στα Ελληνικά) και ρυθμίζουν τις ανάγκες τους για αγάπη και προδέρμ ανάλογα! Το καναρίνι είναι way past the (st)age of learning (or realizing for that matter) ΑΛΛΆ όταν δει πανικό εξαφανίζεται and that's the most I would ask for. Ο τεχνικός on the other site, αφού ξεπέρασε αναίμακτα το τελευταίο του fetish με το αλουμινόχαρτο (don't even ask) έχει αρχίσει να με εντυπωσιάζει (ξανά). Κάπως σαν να αποφάσισε ότι είναι ώρα να μας φροντίσει όλους. Είναι τέτοιος τύπος. Αποφασιστικός! Μου αρέσει που τελικά μας υιοθέτησε!
Καφές Νο3 και ... Παρασκευή σήμερα. Διαφορετική από τις δύο προηγούμενες. Δεν σημαίνει νότια Λεβεντογέννα, βουτιές και λαυράκι καπνιστό :) αλλά ... μεταξύ δουλειάς και deadlines και επόμενης προγραμματισμένης πτήσης ... ε, όλο και κάτι (καπνιστό) θα γίνεται εδώ τριγύρω :)))). Είναι η εποχή που δεν έχω την πολυτέλεια του: Άσε, το κάνω μία άλλη φορά! ;)
Καλημέρες [pulloverάκι, ήλιος με κοφτερά δοντάκια Μεσαία μικρή: Να μας ζήσεις!!!!]
06:15, Καφές νούμερο 3 και κόβεις το σύννεφο για να βρεις Ίδρυμα αυτή την ώρα (πάλι καλά που το γατί είναι all weather). Αυτή η ήρεμη, πηχτή, πρωϊνή ομίχλη/σύννεφο, είναι τελικά όμορφη όταν ξέρεις ότι ο ήλιος περιμένει. Σε μερικές ώρες θα νομίζει πάλι κανείς ότι είναι καλοκαίρι ... Γιατί αξημέρωτα; Γιατί χρειάζονται που και που 2 ώρες δουλειά πριν έρθουν οι υπόλοιποι και αρχίσει ο πανικός. Ειδικά τώρα ... Οι επιστροφές στην ... βάση μου (;;;) είναι όλο και πιο γεμάτες. Μισή agenda στην θέση μίας, οι συνεργάτες μου εκδηλώνουν ρητά την ανάγκη για pampering και πατ-πατ(...), και τα ταξίδια στην άλλη μου βάση (;;;;;) δεν είναι όσο αποδοτικά σχεδίαζα (ο ήλιος, η θάλασσα, το καπνιστό λαυράκι, η ρακή...). Anyways, όχι παράπονα, οι επιστροφές busy αλλά και γλυκές, τα κενά και οι λίστες καλύπτονται ... οι διαφορές όχι τόσο.
Η τακτική μου τις μέρες τις Λεβεντογέννας ήταν να βλέπω τα πράγματα, ή να ψάχνω λόγο για να βλέπω τα πράγματα, θετικά. Δεν έχω λόγο να μην το κάνω, το αντίθετο... Και πολλά ήταν. Σε μερικά όμως ... η αντίθεση γίνεται πολύ πιο έντονη με την επιστροφή (και να μου θυμίσετε όταν θα έχω έντονη διάθεση για Λεβεντοbitching να συγκρίνω καναρίνι με στρουθοκάμηλο... ταπ). Σήμερα ξεκίνησα από το σπίτι-με-το-μενίρ αξημέρωτα και έχω ήδη πει μια δωδεκάδα Καλημέρες. Στον γείτονα -που δεν ξέρω- αλλά συνάντησα στο διάδρομο, σε ένα τύπο που είχε παρκάρει δίπλα στο γατί, στον τύπο που είχε φορτωμένα δύο πιτσιρίκια στο ποδήλατο και τα έφερνε στον παιδικό της γειτονιάς, στον βενζινά που δεν μου έβαλε καν βενζίνη (do it yourself εδώ), στον φύλακα του Ιδρύματος που είναι καινούριος και δεν ξέρω, στις καθαρίστριες που γυαλίζουν αυτή τη στιγμή το πάτωμα των διαδρόμων, σε έναν -κοιμισμένο- συνάδελφο, στην κοπέλα από την καντίνα -που επίσης δεν ξέρω- αλλά μου έφτιαξε καφέ ΜΕ χαμόγελο πριν καν ανοίξουν [αυτό το τελευταίο ... χαμόγελο και καλημέρα και εξυπηρέτηση, δύσκολο, ε;]. Καφές Νο 3 λοιπόν, στο γραφείο και το Ζεν ξεκινάει με την Καλημέρα. Γιατί το παράπονο;;; Γιατί δεν μπορώ να μην κάνω την σύγκριση (αντί "Καλημέρας" στην καντίνα, αφού περίμενες υπομονετικά να είναι past the opening time, "Τι θέλΕΙΣ;" ή ένα απλανές βλέμμα που διακόπτεται από έντονη απορία) ... Μπορεί να έχω άδικο (πληηηηζ πείτε ότι έχω άδικο), μπορεί να λείπω χρόνια και να μην το θυμάμαι καλά το κόλπο με τις Καλημέρες και να το κάνω λάθος, ή μπορεί να συνέπεσε η τελευταία μου επίσκεψη με την εβδομάδα του "δοκίμασε-να-μην-χαμογελάσεις-πριν-το-μεσημέρι" αλλά ... question : Τι ακριβώς έγινε με τις Καλημέρες;;; Τις λέμε και εμείς, δεν τις λέμε;;;;
Καλημέρα [πρωϊνό παράπονο-περνάει όταν φεύγει το σύννεφο, εγώ τις λέω με το ζόρι ΚΑΙ χαμόγελο τις Καλημέρες everywhere Γραφικό;;; I don't give a sh@t, I love γραφικό!]
Μου άρεσε πολύ το minimal player που έβαλε η Μπούρδου στο σπίτι της, (μου αρέσει περισσότερο εκείνο του Wordpress αλλά, ένα-ένα ... να μετακομίσω πρώτα) ... και με τα φοβερά μου προσόντα ως hacker, το έκλεψα και το αντέγραψα! [ναι :) και το post ίσα για να δω αν τα κατάφερα!!!] Καφές Νο 8 and ready to call it a day ...
later guys [Νο9 στην pretend]
Update: Μπούρδου μου, στο σπίτι σου δεν φαίνεται το more ... ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ... :) χάρηκα και εγώ για το hacking....
* Eξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο : Γύρισα ή δεν γύρισα μόλις από την Λεβεντογέννα;;; Check! * 1/2 φλιτζάνι ψιλοκαρβουδισμένο κουκουνάρι : ε, καλά τώρα ... πάντα πρόχειρα, Check! * 1/2 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένη : Check, check, check !!! * 1/2 φλιτζάνι φρεσκοτριμμένη παρμεζάνα : The real one σε αυτό το κομμάτι του πλανήτη, Check! * αλάτι : Κάλας φυσικά, το κακό! * πιπέρι : Φρεσκοτριμμένο και μυρωδάτο από Γαλλομύλο (της ιδίας ... ράτσας με το γατί), Check! και * Μπόλικα φρέσκα φύλλα βασιλικού! ΧΑ !!! Το Σάββατο που μπήκα σπίτι νόμιζα ότι δεν θα ξαναζωντανέψει ποτέ. Μου κράτησε μούτρα δύο μέρες, τον μετέφερα από μπανιέρα σε παράθυρο καμμιά 500αριά φορές, το συζητήσαμε αναλυτικά et... voilà! Φρέσκος και ζωντανός σαν να μην έλειψα καθόλου ... Και συνεργός στο καλυτερότερο pesto που έφτιαξα ποτέ (και που θα φαγωθεί σε λίγο παρέα με τις χαζότερες αστυνομικοψυχολογικοprofiloscientific εκπομπές της τηλεόρασης! :))) ) Το πειραματικό (!) φυσικά από τις μέρες του Jamie στην Ιταλία. Μια και έφτασα μέχρι εδώ ας το γράψω (μέρα αποδοτικότατη, λίστα ξεχνιέται για αύριο). Πειραματικό : Καρβουδίζουμε το κουκουνάρι (just enough όμως, ίσα να πάρουν χρωματάκι, δεν το παρακάνουμε γιατί είναι ύπουλα τα κουκουνάρια, κάνουν take overs και mutinies). Αναμιγνύουμε τα κουκουνάρια με το σκόρδο και τα SUPER φύλλα βασιλικού (πλατύφυλλου by the way), προσθέτουμε λάδι (με το μάτι, του ... Jamie), πιπέρι και αλάτι και τα βάζουμε στο διαολάκι (οι ειδήμονες ξέρουν ακριβώς τι εννοώ, οι υπόλοιποι, μην ξεκινήσετε με pesto!). Mix well, προσθέστε λάδι αν χρειάζεται, βάλτε το σε μπωλ, προσθέστε λίγη παρμεζάνα, μετά λάδι (τόσο ώστε να έχει την pestoυφή που όλοι ξέρουμε και αγαπάμε), αλάτι και πιπέρι και ξανά παρμεζάνα, λάδι, αλάτι, πιπέρι, με υπομονή και αγάπη μέχρι να τελειώσει η παρμεζάνα (μισό φλυτζάνι είναι, μην αρχίσουμε τα παράπονα, στο εργαστήριο προσθέτουμε λίτρα και λίτρα καμμιά φορά!). Done! Off στην τηλεόραση για την πρώτη μέρα relax μετά το τρέξιμο των ετεροχρονισμένων τοπικών deadlines!!!
:) Η γάτα έλειπε, τα ποντίκια ... έκαναν ότι κάνουν τα ποντίκια: φασαρία! Όμορφο ακόμα και το mess στον χώρο σου όμως, και ενδιαφέρον :)). Πολύ πιο ενδιαφέρον από την λίστα, που ΑΝ τόλμαγα πλέον να γράψω σε χαρτί, θα χρειαζόμασταν 1-2 δέντρα. Oh well, έχω μερικές μέρες ακόμα εδώ ... (έχω;;;) Καφές Νο 6 και trying to catch up ... και trying to fit in. Ο καιρός, αν και καλός για την pretend, δύσκολος μετά την Λεβεντογέννα. Κρύύύύο ... αλλά όμορφο κρύο, παγωμένο (!) χωρίς βροχή. Και η διάθεση ... :) καθόλου pretend, πάντα είναι όμορφα να γυρίζεις σπίτι!
Καφές Νο 2, σκοτάδι ακόμα. Καλοκαιρινά ---> Λεβεντογέννα, Φθινοπωρινά ---> pretend : Check! Βαλίτσες άδειες η μία μέσα στην άλλη : Check! Τα χαρτικά μαζί μου (όπως έφυγαν, με προσαυξήσεις μόνο) : Check! Spare key στον κουμπάρο : Check! Μια ακόμα αρμαθιά μαζί μου : Check! Θερμοσίφωνας κλειστός (χρόνια είχα να δω θερμοσίφωνα) : Check! Euro στο μικρό πορτοφόλι, φράγκα στο μεγάλο : Check! Ο φούρνος μόλις άνοιξε : Check!!!
Το crash test ... :) δεν άλλαξε την εικόνα που είχα. Ο Μπάμπης (ή Σάκης τελικά) ο Υδραυλικός βασιλεύει σε διάφορους τομείς. Σχεδόν παντού. Σχεδόν θλιβερά. Ο Μπάμπης ο Υδραυλικός όμως, δεν σε καθορίζει, άντε να αλλάξεις σπίτι για ένα σιφόνι, ή να σου χαλάσει για λίγο την διάθεση αν δεν τον δεις σαν γραφικό. Αν ... δεν νοιώθεις ότι έχεις κάτι σε κάποιον να αποδείξεις νομίζω, σε ένα μέρος τελικά μετράνε οι άνθρωποι. Και οι δικοί μου άνθρωποι, εδώ και εκεί απλά φέρνουν χαμόγελα. Στα υπόλοιπα επιλέγεις, το παλεύεις ή το δέχεσαι και επομένως το αγνοείς ... Ο ήλιος ή η οργάνωση είναι απλά bonus. Μεταξύ pretend και Λεβεντογέννας ;;; :) Δεν υπάρχει σύγκριση. You lose some, you win some. Και δεν υπάρχουν ισοζύγια ...
Καλημέρες [για να δούμε ΠΟΙΑ εταιρία θα παίξει σήμερα την Εθνική μας εταιρία...]
Και εκεί που έγραφα ένα βαθυστόχαστο post σχετικά με αυτές τις πρώτες μου μέρες εδώ ... χτύπησε το κουδούνι και ... ε, ναι, ήρθε ο Μπάμπης ο Υδραυλικός! Ας κάνω πρώτα μια μικρή ιστορική αναδρομή. Αφήνοντας εγώ τα πάτρια ο Μπάμπης ο Υδραυλικός (με Υ κεφαλαίο) ήταν ο άντρας-fetich, θυμάστε;;;; Αψύς, ακατέργαστος, μάγκας (με την καλή έννοια του όρου), ετοιμόλογος, με δυναμικό να σου δώσει χαστούκι όταν παραφερθείς (γιατί θα παραφερθείς) αλλά ΚΑΙ την πεποίθηση ότι δεν χτυπάμε μια γυναίκα ούτε με τριαντάφυλλο. Και κατά βάθος ρομαντικός, και τρυφερός, και λεβέντης και δυναμικός και ευαίσθητος και άλλα τέτοια! (το παράκανα -σταματάω!) Ε, αυτός εδώ ο Μπάμπης ούτε που τον είχε ακούσει τον άλλο Μπάμπη! Άργησε -το αναμενόμενο 45λεπτο, τσάμπα αγχώθηκα με την κίνηση-mass-hysteria του μεσημεριού. Αλλά ΜΟΝΟ αυτή την ώρα μπορούσε, μετά τον επόμενο μήνα πάλι και αν, οπότε... τι είναι λίγο παραπάνω traffic μπροστά στην πολυτέλεια του να κάνεις το ντουζ σου χωρίς να έχεις το άγχος μην βρέξει στους από κάτω, ε;;;; Μπήκε μέσα με άνεση -καλό αυτό και ο άλλος ο Μπάμπης θα έμπαινε με άνεση, άρχισα να ονειρεύομαι ότι ΔΕΝ θα σφουγγαρίσω σήμερα μετά το ντουζ ... Κρατούσε μία πένσα και ένα κατσαβίδι ... ΜΌΝΟ (και το κινητό αλλά το κινητό πλέον θεωρείται φυσική προέκταση, δεν του έδωσα σημασία). Δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν ήταν αυτά τα σύνεργα που περίμενα από τον Μπάμπη τον Υδραυλικό, το αγνόησα όμως! Με ρώτησε για το πρόβλημα και νομίζω ότι συνεννοηθήκαμε κιόλας και ας μιλούσαμε με διακοπές (το κινητό). Μετά κοίταξε την πηγή του προβλήματος... Το σιφόνι! Το κοίταξε από μακρυά, με ενδιαφέρον όμως. Κατσαβίδι, πένσα, σιφόνι ... μμμμ .... "Τι έχει μέσα στο σιφόνι;;; Κοίταξες;" {huh??? στην pretend δεν πειράζουμε σιφόνια, δεν μας καλύπτει καμμιά ασφάλεια μετά. Άσε που ... ΧΑ! καθόλου δεν ήθελα να δω τι έχει μέσα το σιφόνι ... famous last words ... ταπ} "Ό-όόόχι!" "Τότε;;" "εμ ... έβαλα ένα tuboflo!" {ψέμα, 3 έβαλα!} "tubofloooooooo;;;;; Ποτέ, ποτέ, ΠΟΤΕ να μην βάζεις tuboflo. Τέτοια κάνετε και βρίσκουμε εμείς μετά τον μπελά μας. Άκου tuboflo, να μην ξαναβάλεις tuboflo, ποτέ!" "Μάλιστα ... συγνώμη" "ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΕΦΡΑΞΕ, επειδή έβαλες το tuboflo! Να μην ξαναβάλεις, ορίστε τώρα!" {φοβισμένα}"Μα" {sorry κιόλας} "... έβαλα το tuboflo επειδή ήταν ήδη φραγμένο ...!" Τέτοια απόρριψη δεν έχω ξανανοιώσει ... Σιωπή ... " ... αλλά δεν θα το ξανακάνω, ποτέ tuboflo!" {προμιθ} Ξεφύσηξε, μούτρωσε (μουτρώνει ο Μπάμπης;;; ταπ), κοίταξε τριγύρω... Δεν έβρισκε εργαλεία φυσικά! To make a long story short (τώρα που το γράφω βαριέμαι να το ξανασκέφτομαι!) στα επόμενα -ατελείωτα- λεπτά, με έστειλε στον γείτονα, με έστειλε στην ταράτσα, με έστειλε στον άλλο γείτονα, μου έψαλε τα εξ΄αμάξης, ... [διάλειμμα για καφέ : Νο8] ... και μετά, αφού όλο μου το τρέξιμο απέτυχε : Είδε την σφουγγαρίστρα! Την ολοκαίνουρια, fluo-λαχανί (ναι υπάρχουν) σφουγγαρίστρα. Νομίζω αυτή έψαχνε από την αρχή ... Πήρε την σφουγγαρίστρα (ναι έκλαψα και παρακάλεσα, τέτοιο λαχανί δεν πρόκειται να ξαναβρώ, αφού έλεγα να μην την χρησιμοποιώ για σφουγγάρισμα, ένα στολίδι στο μπάνιο μου...), τις ΕΚΟΨΕ κάποιες τούφες (ο Μπάμπης ο Υδραυλικός) και την χρησιμοποίησε για να ξεβουλώσει το σιφόνι αφού πρώτα ανακάτεψε με την πένσα και το κατσαβίδι τα περιεχόμενα ... Ναι ... Δεν κάνω το κόπο να σας δημιουργήσω οπτικές εικόνες ... προσπαθώ ακόμα να τις ξεχάσω και εγώ. Δύο λεπτά αργότερα όμως και ενώ το μπάνιο πλέον χρειαζόταν απολύμανση με κοίταξε με ενθουσιασμό: "Έτοιμο! έτσι να το κάνεις και εσύ" {σιχτίρ...} "Να το δοκιμάσουμε;;;" ... "μήπως να ξαναρχόσασταν με μια ατσαλίνα;;;" {είμαι και σπουδαγμένη} " όποτε μπορείτε!" ΧΑ! Χειρότερη η ατσαλίνα από το tuboflo!!! Τα ξανάκουσα ... {ταπ} Αυτό το "να το δοκιμάσουμε" επαναλήφθηκε 2-3 φορές... ανεπιτυχώς. Μία σφουγγαρίστρα, αρκετή συζήτηση και μερικές φωνές (not me, me χαμόγελο) αργότερα, μου συνέστησε να βάλω μια τάπα στο σιφόνι (huh??? και φυσική που δεν ξέρω, πάλι λάθος μου φαίνεται, αλλά ρώτησα, με αγριοκοίταξε, είπα να μην το πιέσω), να μην χρησιμοποιώ πολύ νερό στο ντουζ και -βέβαια- να μην εγκαταστήσω πλυντήριο ... Έφυγε ήρεμος και χαμογελαστός!
Καφές No 4 και στο Ίδρυμα από νωρίς :(, πολύ νωρίς για τα εδώ δεδομένα ή μάλλον κεκτημένα που είναι και πιο relevant ... ταπ ... Φταίχτης ο φορητός Θανάσης που απέσυρε άσπλαχνα και δραματικά πρεσβείες με το WiFi του γείτονα κατά την διάρκεια της νύχτας. Όόόό-χι δεν φταίει καθόλου ο γείτονας! Ο γείτονας είναι καλός και αφήνει το WiFi του ξεκλείδωτο -όπως οφείλει να κάνει κάθε καλός γείτονας. Ο Θανάσης είναι που κάπως μπερδεύτηκε και μπέρδεψε και εμένα και έχασα την πρωινή δουλειά με καφέ στο μπαλκόνι (the absolute work fetish)... Γρουμφ! Σκοτεινιά :( στην pretend πρέπει να έχει ήδη φως ... μμμμ ... Ξέφυγα (ναι, λες και είχα θέμα σήμερα!) ... Στο γραφείο Νο2 επικρατεί απόλυτη τάξη -ενοχλητική τάξη για junkies υψηλής εντροπίας στον εργασιακό χώρο όπως ... ε, ναι, ο Θανάσης! Η επιφάνεια του γραφείου ελάχιστα ταλαιπωρημένη (δείγμα υστέρησης στην οργάνωση): αριθμός βιβλίων 3 ή 4, μερικά ενοχλητικά-fluo post its (με τηλέφωνα και pretend to do lists), κάποιες φωτοτυπίες και λίγοι χρωματιστοί pretendιανοί φάκελοι δεν καταφέρνουν να προσομοιώσουν το κενό της απόλυτης εντροπίας... Λεβεντογέννικοι φάκελοι;;; ... μμμμ ... Στάάάάάκα, ακόμα άδειοι αλλά με κάθε διάθεση να γεμίσουν!!! Όλα πολύ καλά οργανωμένα από το νευρόνιο απλά ... ο σύντεκνος της γραμματείας έλειπε όταν το ψάξαμε, ο σύντεκνος των παραγγελιών ζήτησε διάφορα γραφειοκρατικά για να πατήσει την "Ευρώπη" του σε κάθε υποχρεωτική φόρμα, τα γραφειοκρατικά sound Greek to me (!!!) και με ένα νευρόνιο άντε να σπάσεις τους κωδικούς! Το δουλεύω όμως ... Φως :), επιτέλους... κόντευε πάλι να αρχίσει να μου λείπει η pretend για το φως της!!!!! ταπ!
Μου λείπει η pretend;;; Και βέβαια μου λείπει η pretend! Τι ερώτηση είναι αυτή;;; Επαγγελματικά μου λείπει αφόρητα. Προσωπικά ... μμμμ ... :) ανεκτά έως πολύ, αλλά μου λείπει. Μην ξεχνάμε ότι το σπίτι μου, αυτό με το κρεββάτι που ΔΕΝ με ενοχλεί, είναι εκεί. Ακόμα και τον καιρό της αναγνωρίζω πιο εύκολα πλέον. Γιατί δεν το κάνουμε θέμα ;;;; Μμμμμ ... τις τελευταίες μέρες δεν κάνω θέμα πολλά. To be honest, δεν κάνω θέμα τίποτα που δεν ήταν όμορφο ή χαρούμενο και ας είμαι σε ένα trance μεταξύ ενθουσιασμού, απορίας (απίστευτης απορίας), απογοήτευσης και πανικού. Η ex-συγκάτοικος :)))) {μόνο για τους παλιούς πελάτες αυτό!} θα έλυνε το θέμα κατά ... Feng Shui!!! Θα μετακινούσε ένα τραπεζάκι από την ανατολική πλευρά στην δυτική (ή ανάποδα), θα έβαζε μία ανθοδέσμη στην κουζίνα, θα στρογγύλευε με Ελβετικό σουγιαδάκι τα φύλλα από όόόόλα τα φυτά μας, θα κρέμαγε κάποια κουδούνα ή ένα βατράχι πάνω από πόρτα και κάτι θα έκανε με το ζευγάρι από πάπιες. Μετά θα καθόταν ήρεμα και ήσυχα στην designated καρέκλα και θα έκλεινε τις αισθήσεις μέχρι ο πλανήτης να προσαρμοστεί στις επιθυμίες της (όπως όφειλε). Το Zen στην ανατολική φιλοσοφία κατά Rach' βρίσκεται μέσα από έντονη αυθυποβολή. Το ίδιο τελικά και το Zen κατά KV. Δεν μετακινώ τα φυτά (μόνο τον βασιλικό στην pretend αλλά για άλλους λόγους), δεν έχω ζευγάρι πάπιες, και ο Ελβετικός σουγιάς μου είναι διακοσμητικός. Επιλέγω όμως αυτές τις μέρες προτεραιότητες και πού θα κάνω focus. Τίποτα δεν άλλαξε και -θα σας εκπλήξω- ... ΔΕΝ μετακόμισα στην γη της επαγγελίας (αλλά μην ρωτήσετε Ιθαγενή!). Σίγουρα δεν είναι όλα ρόδινα (ειδικά μερικά από τα επαγγελματικά slash οικονομικά slash χωροχρονικά). Είναι όμως ρόδινα τα σημαντικά, όπως οι φίλοι που εγκαινίασαν χτες κεφάτα τον "κήπο στην ταράτσα" :) και το Feng Shui μου, λέει focus σε αυτό για την ώρα! Άντε και στον ήλιο... άντε και στο μπανάκι που ελπίζω να κάνω μετά το μάθημα :))))
Καλημέρες! [γερές ποσότητες αντηλιακού]
Update (διάλειμμα 13:00 με 13:15!!!): Καφές Νο6 και ... αν ακούσετε το χτεσινό τραγούδι από την Katie Melua, κοιτώντας τις Γιαπωνεζούλες πάνω δεξιά (που σαν να μου φαίνεται ξεθαρρεύουν με τον χρόνο) ... δεν συντονίζονται τέλεια;;;; Ή είναι από το μάθημα ;;;;
Γραφείο (Νο2), καφές Νο 5, μουσικούλα ... και λιακάδα και δουλίτσα και σχέδια! Πολλά σχέδια σήμερα ...
Το σπίτι άρχισε να είναι ... σπίτι, ή καλύτερα εγώ άρχισα επιτέλους να το "βλέπω" σαν σπίτι -γεμάτο! Τόσες μέρες τώρα, δεν είχα αποφασίσει, μου φαινόταν αδύνατο να φτιάξω την εικόνα του πως ΘΑ είναι στο μυαλό μου. Εμ, μεγάλος χώρος, πολλές επιλογές, ένα νευρόνιο. Τώρα νομίζω ότι ξέρω (που ΘΑ μπει τι Όταν και ΑΝ ΘΑ κάποια πράγματα επιτέλους μετακομίσουν !!!). Και βέβαια, αρκούσε και μία ματιά στις Κυριακάτικες εφημερίδες για να αποφασίσω και ... τα συμπληρώματα (τύπου φύγε εσύ, έλα εσύ) :)))). Ωραίο project πάντως αυτό, το να το γεμίσεις ζεστά, χωρίς να στριφογυρίζει στο μυαλό σου η επόμενη ημερομηνία μετακόμισης. Ωραίο, ακριβό (... αχ βρε Καναπέ με κάπα κεφαλαίο) και μακροχρόνιο, αλλά πότε μας πείραξε το μακροχρόνιο;;; Ίσα-ίσα ! :)
Και βέβαια για να χαρεί κανείς ένα σπίτι, δεν χρειάζεται να μοιάζει με το τελικό σχέδιο ... Apparently δεν χρειάζεται να μοιάζει με τίποτα :))))) Σήμερα λοιπόν, μετά το τέλος των εργασιών, pre-pre-house warming λέει το σχέδιο. Pre- γιατί δεν μετακόμισα-μετακόμισα ακόμα (αριθμός πιρουνιών = 2) και pre- γιατί αυτό το house warming θα γίνει την ταράτσα και θα είναι απλά ένα preview (το επίσημο το βλέπω πιο Χριστουγεννιάτικο). Σήμερα είναι απλά μια ευκαιρία για ένα μικρό ευχαριστώ... Πάμε ξανά στην ταράτσα! Είχα παραξενευτεί και εγώ με την μανία της σπιτονοικοκυράς μου να μου δείξει την ταράτσα. Φαντάστηκα τον ηλιακό, την κλασσική κεραία, ένα δυό δίσκους, μπετόν και μόνωση ... άντε και κανένα ντεπόζιτο για το νερό (όποιος ξέρει από Λεβεντογέννα καταλαβαίνει τι εννοώ). Όόόόόόόό-χι! :) Εκεί πάνω έφτιαξαν ένα κήπο! Και μάλιστα φαίνεται να τον έφτιαξαν με κέφι και μεράκι. Είναι καταπράσσινος και έχει τραπέζι με ξύλινα καθίσματα και πέργκολα και ξυλόφουρνο και ψησταριά και μπαράκι και ... όλες τις ανέσεις ενός Λεβεντογέννικου roof garden! Άπλα, φρέσκο αεράκι, αίσθηση εξοχής στην καρδιά της "πόλης" ... not bad. Ήταν δυνατό να αντισταθώ;;; Μια βόλτα στο super marketάκι, δυο τρία τηλέφωνα για τα απολύτως απαραίτητα (κιθάρα αντί μουσικής, κρασάκι αντί ρακής, ψαράκι αντί ... γίδας;;;:) ) και ... έτοιμοι !
Πολλά (πάρα πολλά) χρόνια πριν τον Harry και την κουκουβάγια του, μου χάρισαν ένα βιβλίο που κατέστρεψε κάθε πιθανότητα να διαβάσω ποτέ πάνω από έναν Harry :). Το "A Wizard of Earthsea" της Ursula Le Guin (1968) ήταν ίσως το πρώτο του είδους που διάβασα. Στα χρόνια που ακολούθησαν, μετά την τριλογία Earthsea προσπάθησα να ξαναδιαβάσω SciFi περισσότερο από "υποχρέωση" παρά ενθουσιασμό. Ποτέ δεν ήταν το ίδιο. Ναι ξέρω, αλλάζουν οι απαιτήσεις μας, ήμουν στην ηλικία των μαθητών μου όταν το διάβασα -σχεδόν παιδί, αλλά ... δεν ήταν μόνο αυτό. Έλειπε πάντα το Αρχιπέλαγος και οι μάγοι του. Το "καθαρό" παιχνίδι του κακού με το καλό. Ο "καθαρός" διαχωρισμός φαντασίας και πραγματικότητας σε σημείο που τελικά να μπλέκονται φοβερά ... Η Ursula Le Guin κατάφερε να με παρασύρει εντελώς τότε με την ιστορία του Sparrowhawk (!) και το παιχνίδι της δημιουργίας ενός κόσμου απόλυτα μαγικού, παράξενου και πολύπλοκου αλλά, ταυτόχρονα, τόσο αναπάντεχα ρεαλιστικού. Με παρέσυρε σε μια αίσθηση απόλυτης εξάρτησης από ένα παιχνίδι της πραγματικότητας με κάτι που ήξερα (;;;) ότι δεν είναι αληθινό.
Σήμερα έπεσε ξανά στα χέρια μου το πρώτο εκείνο βιβλίο. Hard cover, μικρό μέγεθος, το original, σελίδες λίγο περισσότερο ανοιγμένες σε μερικά σημεία, το όνομά μου στην δεύτερη εσωτερική σελίδα (πότε σταμάτησα να το κάνω αυτό;;;) ... Κιβώτιο Νο 1, πεσκέσι από τον φάδερ, από ένα ακόμα σπίτι που είναι αποθηκευμένο (χρόόόόνια τώρα) σε ένα υπόγειο ... Δύο κούτες βιβλία, μία κούτα μουσικές, μια εντελώς διαφορετική ζωή. Σκέτη απόλαυση να τρέχεις στις σελίδες της τόσα χρόνια μετά. Το άδειο σπίτι (είπαμε ότι ΚΑΙ αυτό έχει μενίρ;;;; έχει!) άρχισε να φιλοξενεί τα πρώτα αγαπημένα αντικείμενα! :) Day off σήμερα από τις εορταστικές εκδηλώσεις της επαναπροσαρμογής (guys με έχετε εξαντλήσει) και -αντί λίστας- μουσικούλα από άλλες εποχές και Earthsea!
night night [Νο 6 και back to normal (???) ... whatever that is!]
"The island of Gont, a single mountain that lifts its peak a mile above the storm-racked Northeast Sea, is a land famous for wizards. From the towns in its high valleys and the ports on its dark narrow bays many a Gontishman has gone forth to serve the Lords of the Archipelago in their cities as wizard or mage, or, looking for adventure, to wander working magic from isle to isle of all Earthsea. Of these some say the greatest, and surely the greatest voyager, was the man called Sparrowhawk, who in his day became both dragonlord and Archmage. His life is told of in the Deed of Ged and in many songs, but this is a tale of the time before his fame, before the songs were made." "To light a candle is to cast a shadow."
Κυριακή βράδυ, καφές νούμερο 3 :) ... και ναι, η λίστα υπήρχε. Αλλά όπως όόόόόλες τις λίστες, υπήρχε για να καταπατηθεί ... και αυτό ακριβώς έκανα επαγγελματικά! Πρωινό με φίλους και εφημερίδες, μετακίνηση στον Νότο μέσα από φαράγγια και μια φύση που είχα ξεχάσει πόσο έντονα τραχιά είναι, ήλιος, κρυστάλλινη θάλασσα (αναμφισβήτητα στα καλύτερά της), ατελείωτο μούλιασμα, ηρεμία, ξαναμούλιασμα και ξαναμούλιασμα, ακόμα μεγαλύτερη ηρεμία, απίστευτοι μεζέδες δίπλα στο κύμα από πραγματικό μάστορα της μαγειρικής (Jamie ... τσ τσ τσ σήμερα), ποτάκια, Βορράς ... Πανδαισία από εικόνες και λέξεις και μυρωδιές και ... επιτέλους καλοκαίρι (in every sense). Δεν ξέρω ποιον από τους Θεούς να πρωτοθυμηθώ ή να πρωτοευχαριστήσω σήμερα ... πρέπει να είχαν τα κέφια τους πάντως (και κρίνοντας και από τα τελευταία αποτελέσματα στο ποδόσφαιρο, είχαν ΚΑΙ humor!!!). Αυτή τη στιγμή, δεν έχω ιδέα τι θα γίνει με την λίστα μου (το λύνουμε αξημέρωτα), όπως δεν έχω ιδέα και τι θα γίνει με την εβδομάδα μου, και ας προβλέπεται πολύ γεμάτη. Κυριακή βράδυ, η ηρεμία της μέρας αμετάβλητη, προηγείται σαφώς το τελευταίο καφεδάκι στο μπαλκόνι ...
night night [sepia nero Jamie... sepia nero!]
* Sepia nero μακαρονάδα και σουπιές του μάστορα και sepia nero οι φωτό που ταξιδεψαν μαζί μου όλα αυτά τα χρόνια. Λίγα παραπάνω σημάδια του χρόνου στα πρόσωπα σήμερα αλλά ... τα ίδια ακριβώς χαμόγελα.
Καμμιά φορά ... -ΟΚ, ΟΚ, τις περισσότερες φορές- μηδενίζω διάφορα. Μειώνω την αξία τους ακόμα και σε εμένα. Στην ερώτηση "Τι θέλεις" δίνω απάντηση "Δεν ξέρω" ... ΧΑ! Ναι ... Σιγά μην δεν ξέρω! Απλά δεν τολμάω να λέω πλέον στόχους, όνειρα, ελπίδες, ούτε καν σε εμένα. Νομίζω είναι μια επίκτητη αυτοπροστασία όταν νοιώθω ότι αργούν πολύ αυτά που θέλω ή ότι δεν θα γίνουν. Είναι και εκείνη η φοβερή φοβία που είναι γραμμένη στα γονίδιά μας και δεν μας αφήνει να πούμε κάτι δυνατά για να μην προκαλέσουμε τους Θεούς. [Ρίχνω επίπεδο : Εδώ βασιλεύουν Λεβεντογέννικοι Θεοί: ο Θεός της ρακής, ο Θεός του ήλιου, ο Θεός του αέρα και του βουνού, ο Θεός της Θάλασσας, :) ο Θεός του αέρα και της Θάλασσας, ο Θεός του φρέσκου ψαριού ή του οφτού, ο Θεός του Λεβεντογέννη σβουρακίου (που θα ορίσουμε σίίίίγουρα κάποια στιγμή], ο Θεός του αγροτικού, ο Θεός του traffic -jam -παντού -αλλά -σας -την -έσκασα -έχω -parking, ο Θεός του super -gadegtένιου -φούρναρη κάτω από το μπαλκόνι μου που με ξυπνάει με style ... και τόσοι άλλοι]. Που ήθελα να καταλήξω; (oh yes, νομίζω κάπου ήθελα να καταλήξω) Μερικές -λίγες- φορές, όταν είσαι περιτριγυρισμένος από οικογένεια (όχι αυτή που κληρονόμησες απαραίτητα, αυτή που έφτιαξες με την μέθοδο Daniels, Jack Daniels), αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο. Ασυναίσθητα. Δεν φοβάσαι (αυτο)κριτική και Θεούς. Δεν κρύβεσαι πίσω από pretend άγχη και στόχους. Όσα θέλεις και ελπίζεις και ονειρεύεσαι γίνονται λόγια. Είσαι ξανά 20 χρονών με τους ανθρώπους που :) ήσουν ξανά 20 χρονών :) και οι ελπίδες και τα όνειρα -όσο κάθετα και αν έχουν αλλάξει- ακούγονται το ίδιο απλά και φυσικά. Και επιτέλους, silencing του κακού γονιδίου. Σταματάς να αισθάνεσαι τύψεις για όσα δεν έγιναν και, ακόμα περισσότερο, για όσα έγιναν. Νοιώθεις απλά ήρεμα και ελεύθερα (και να έχεις αγωνία και να χαρείς). Και αφήνεις τους ανθρώπους σου να κάνουν το ίδιο* ... Και μια και οι Θεοί δεν μας ακούνε (τους έβγαλε έξω χτες ο Θεός της ρακής, hang over), το λέω ψιθυριστά, στην ερώτηση: "Πως ήταν οι πρώτες σου μέρες στην Λεβεντογέννα;", η απάντηση, ίδια με την ονομασία του ζαχαροπλαστείου εδώ πιο κάτω : Sweet! Feels like going home!
*************** Warning: Η ΚV προειδοποιεί: Το παραπάνω post δεν μου στερεί καθόλου -μα ΚΑΘΟΛΟΥ- το δικαίωμα να παραπονιέμαι ΤΡΕΛΛΑ στο μέλλον για όσα γίνονται τριγύρω. Για την καινούρια μου πατρίδα, το καινούριο Ίδρυμα και τις απίστευτες καταστάσεις που ήδη βιώνω. Home είναι άλλωστε οι άνθρωποι -πάντα- και όχι ο τόπος ... Και αυτός εδώ ο τόπος, δίνει σίγουρα έδαφος για τέτοια post αλλά και ... τα άάάάάλλα post!!!! :) *************** * ... με αποτέλεσμα να ρισκάρεις αλλά και να προκαλείς απίστευτες καταστάσεις υπερπροστασίας ενίοτε! Άάάάάάλλο post αυτό με τίτλο : "Κουμπάρε με μπέρδεψες με το 5χρονο!!!"
Καλημέρες [ο Θεός της ρακής αντιπαθεί το νευρόνιο fact Καφές Νούμερο 3 με ζάχαρη!]
... Παρασκευή στην δεύτερη δουλειά μου ;;; Χμμμ :) ... Λέω μετά τις 2 (δύο) ολόκληρες ώρες μάθημα σήμερα, να ξεχάσω τις υποχρεώσεις που κουβαλάω από την πρώτη μου δουλειά, να ξεχάσω ότι το σπίτι με τα δύο μπαλκόνια θέλει να αρχίσει να οργανώνεται, (να ξεχάσω διάφορα) και να κάνω ένα πραγματικό simulation. Οι ιθαγενείς λένε ο καιρός είναι κακός. [Το θερμόμετρο βέβαια δεν έχει κατέβει από τους 26 βαθμούς όσο είμαι εδώ]. ΟΚ, ΟΚ... Λοιπόν. Καφές νούμερο 2 και έτοιμη για Παρασκευή-simulation, ένα sneak preview of the days to come ;;; Βάζω στο κίτρινο τενεκάκι: Θανάση με διάλεξη πανέτοιμη, Μαρκαδόρους, κιμωλίες κλπ (δεν θα το σχολιάσω, είπα κέφι, επιμένω!), Super διάθεση, Φωτοτυπίες, Τ-shirt για μετά την λήξη των εργασιών, μαγιό, πετσέτα θαλάσσης, αντηλιακό, και ξεκινάω! Αν έχω ξεχάσει κανένα από τα τελετουργικά της Παρασκευής να μου το θυμίσετε (ξέρετε εσείς, ένα νευρόνιο, χρόνια απουσίας σε βάρβαρα μέρη :ΡΡΡ κλπ κλπ κλπ)
Καλημέρες [χάάάάλια ο καιρός προμιθ είδα ένα φύλλο κάτω!]
Βαλίτσες, e-ticket -άγνωστο ποια εταιρία θα μας πετάξει, χαρτομάνι, τελευταία βόλτα στο Ίδρυμα και ... :) όόόόόλο μου το άγχος στο αγγουροξυπνημένο pod (σιγά-σιγά με το όνομα :)) : Αδύνατο να δεχτεί ταινία :(((( ... Έχει μουλαρώσει και δεν δέχεται κανένα κανάκεμα (Ντορής; μμμμ) ... Τέτοια ώρα τέτοια λόγια ... Ναι, αλλά θα με αναγκάσει να δουλέψω και στο αεροπλάνο μου φαίνεται και ΔΕΝ μου αρέσει (προσοχή δεν είπα ότι δεν θα έπρεπε) ... ταπ!
