Είμαστε για ...

... αλυσίδες. Σκυτάλη από τον Καμηλιέρη ... Να υποθέσω ότι οι κανόνες λένε να γράψω 5 πράγματα που ΔΕΝ ξέρετε για εμένα ... χμμμμ ... tricky ... 5 πράγματα που δεν ξέρετε για εμένα και θέλω να αποκαλύψω ... ΧΑ.
Λοιπόν : # 1. Έχω Twingo ...Καλά, ξαναξεκινάω:

#1. Φεύγοντας από το πατρικό μου σπίτι πριν πολλά, πολλά, πολλάάάά χρόνια:
α. Δεν ήξερα να μαγειρεύω
β. Δεν είχα βάλει ΠΟΤΕ πλυντήριο (ήξερα όμως να σιδερώνω και το απέφευγα πάντα μετά βδελυγμίας)
γ. Δεν είχα ΠΟΤΕ αναγκαστεί να διαβάσω πολύ ή να προσπαθήσω πολύ.
δ. Δεν ήξερα ότι έχω τόση αδυναμία στους δικούς μου!
ε. Ήξερα ότι φεύγω αλλά δεν περίμενα ότι δεν θα ένοιωθα ποτέ ξανά το σπίτι, σπίτι μου ...
Έφυγα δε με το ζόρι... :) Το γνωστό κόλπο "πήγαινε να δεις αν σου αρέσει η Σχολή σου και αν όχι ξαναδίνεις εξετάσεις" ... χμμμ ... και ΧΑ (δεν ξαναέδωσα ποτέ εξετάσεις, μετακόμισα με ελαφρότατα πηδηματάκια)!

#2. Δεν ερωτεύτηκα ποτέ με την πρώτη ματιά (παρόλα αυτά δεν νομίζω ότι ερωτεύτηκα ποτέ αλλιώς... παράξενο αλλά σιγά μην σας το εξηγήσω). Πάντως όποτε το έκανα ... το έκανα απόλυτα! (link για το επόμενο!)

#3. Παλιά φαινόμουν/ακουγόμουν απόλυτη. Τώρα είμαι πολύ περισσότερο και δεν νομίζω ότι φαίνεται και τόόόόόσο πια. Ίσως γιατί τώρα είναι πολύ πιο ανοικτή. Παλαιότερα απέρριπτα ιδέες/καταστάσεις/στάσεις ζωής μέχρι και μουσικές που δεν μου ταίριαζαν και παράλληλα αξιωματικά και το άτομο. Τώρα απορρίπτω πολύ πιο έντονα μόνο όσα μου φαίνονται παράλογα (όπως και με το σιδέρωμα πάντα μετα βδελυγμίας) και ΜΟΝΟ για εμένα. Υποθέτω ότι έμαθα να αναγνωρίζω το δικαίωμα της προσωπικής επιλογής και ακόμα περισσότερο να επικροτώ και να εκτιμώ την επιλεγμένη "ιδιαιτερότητα" (όχι η καλύτερη λέξη).

#4. Δεν ήταν ο στόχος μου η Χημεία. Δεν ήθελα ποτέ να γίνω Χημικός. Την εμμονή την είχε ο ξάδελφος /κολλητός /σκιά των παιδικών μου χρόνων και προσπαθούσε να με επηρεάσει με κάθε τρόπο από τότε που ήμασταν παιδιά (με έντονες περιγραφές όσων διάβαζε, δώρα βιβλία, σετ του "μικρού χημικού" αλλά και αυτοσχέδια πειράματα που οδήγησαν σε πολλά πολλά ατυχήματα). Φυσικά και ΔΕΝ μου άλλαξε άποψη. Ο αρχικός μου στόχος και το μόνο μου ενδιαφέρον ήταν η Καλών Τεχνών (πίστευα απόλυτα στο ταλέντο μου, δείγμα μάλλον μιας ματαιοδοξίας που είναι γενετική) και αργότερα συμβιβάστηκα με την πιο προσιτή ιδέα της Αρχιτεκτονικής (μιας επίκτητης ματαιοδοξίας ότι είμαι δημιουργική που είναι μάλλον περιβαλλοντική). Στο γραμμικό σχέδιο τα κατάφερνα καλά. Στο ελεύθερο ... το παράκανα! Κόπηκα φυσικά στο ελεύθερο σχέδιο (#@$*-βρωμοκαρέκλα) κάτι που με έσωσε μάλλον από πολλά προβλήματα που θα είχα μόλις ανακάλυπτα την παντελή έλειψη ταλέντου. Το μοναδικό μου ταλέντο (αποδεδειγμένα) τόσα χρόνια μετά, ήταν δυστυχώς στα μαθηματικά.
Παρόλο που μετά από πολλά σκαμπανευάσματα αγάπησα πολύ την χημεία μου (κάτι που δεν νομίζω ότι έχει να κάνει καθόλου με την χημεία) δεν έχω βάλει ΠΟΤΕ (κεφαλαίο) την δουλειά μου σαν προτεραιότητα. Απίστευτο και όμως αληθινό. Παρόλα αυτά είναι φορές που γίνεται από μόνη της (τότε παραπονιέμαι και αυτό το ξέρετε).

# 5. Κλαίω όταν εκνευριστώ πολύ (παρόλο που συγκινούμαι εύκολα, απόλυτα γενετικό) και ποτέ μπροστά σε κάποιον που δεν αισθάνομαι πολύ δικό μου. Από τις ελάχιστες φορές που δεν έχω κλάψει από νεύρα ή κάποια πολύ ΠΟΛΥ έντονη κατάσταση είναι :
α. Όταν πήγα για πρώτη φορά στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης και το βρήκα κλειστό. Μου χάλασε ολόκληρο ταξίδι.
β. Στο τέλος τους Αλχημιστή και ας μην ήταν το καλυτερότερό μου βιβλίο
γ. Σε σκηνές ταινιών που αποκλείεται ποτέ κανείς να έχει ξανακλάψει.
δ. Όταν άκουσα τα "Παιδιά του Πειραιά" στην πόλη των μπλουζ.
ε. Κάθε φορά που αποχαιρέτησα τελετουργικά κάθε μου σπίτι.
ζ. Αρκετές φορές στην πιο αγαπημένη μουσική.
Με πιάνει δε απεριόριστη (τις περισσότερες φορές και αδικαιολόγητη) θλίψη και μελαγχολία σε λιμάνια και σταθμούς τραίνων (ποτέ σε αεροδρόμια!). Παράλογο αλλά μου αρέσει η συγκεκριμένη μελαγχολία.

Κρίμα τελείωσε η λίστα πάνω που είχα πάρει φόρα και ετοιμαζόμουν για πραγματικές εξομολογήσεις :) Oh well!

Nominations ... προτείνω την Vasένια και την Orelia και ... δύσκολο, έχετε ήδη pinkάρει τους περισσότερους από τους αγαπημένους blogger απ'ότι είδα ... μπορώ να αλλάξω λίίγο τους κανόνες ;;;;; (πριτι πριτι πλιιιιιζ;;;;) Μπορώ ας πούμε :
Α. Να ζητήσω από τον Καμηλιέρη να μας γράψει άλλα 5 πράγματα για εκείνον;;;
ή
Β. Να ζητήσω από bloggers χωρίς προσωπική σελδα να γράψουν κάτι και να το φιλοξενήσω εδώ (θα κεράσω και καφέ) ;;;
ε;;;;

Night -Night
[Αλκυονίδες;]