ή 9 ;;; Δεν έχει σημασία, έχουν περάσει ώρες (19:30, άργησα) από τότε που έγραψα το αρχικό κείμενο. Πιο ήρεμη ;;; Πιο μακρυά μάλλον... Απλά το ανεβάζω για να μην μείνει σαν τα υπόλοιπα limbo posts. Για να το θυμάμαι. Σκέφτομαι, τώρα μετά από τόσες ώρες, ότι ίσως και να είναι πιο έξυπνο να μην αντιδράς αμέσως ... Σκέφτομαι όμως βλακείες, προσπαθώ να δικαιολογήσω εμένα σε εμένα...Ένα έχω να πω: ελπίζω ο σκηνοθέτης να μου βάλει τις φωνές (ΚΑΙ) σήμερα...
10 και κάτι:
Είναι μερικές μέρες που θέλεις να φωνάξεις. Στον εαυτό σου πρώτα και μετά σε όλους τους άλλους. Και δεν το κάνεις. Και αυτό σε σοκάρει ... και σε φοβίζει ...
Σπάνια με σοκάρει κάτι ειλικρινά. Ακόμα πιο σπάνια έχω ποτέ αφήσει κάτι που αφορά τη δουλειά να με σοκάρει. Να με τσαντίσει, να με εκνευρίσει, να με νευριάσει, να με κάνει να βάλω τις φωνές : ΝΑΙ. Αλλά όχι να με σοκάρει... Θεωρώ ότι η δουλειά είναι ... ακριβώς αυτό : δουλειά, όσο και αν μας αρέσει ή την νοιώθουμε δική μας. Όσο και αν παίρνουμε το όλο θέμα προσωπικά (προσωπική ευθύνη, προσωπικός στόχος, θρίαμβος, επιβεβαίωση, οτιδήποτε). Στα (πολλάάά) χρόνια που έχω περάσει στην δουλειά, σπάνια περνάω την πόρτα του σπιτιού μου κουβαλόντας τα προβλήματά της στην διάθεσή μου... Σπάνια μια μέρα στην δουλειά μου έχει καθορίσει την μέρα ... Και όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο εκπαιδεύομαι στον καταμερισμό ενέργειας. Μάλλον όχι σωστά.
Καφές νούμερο 3 και έκανα αυτό που κάνω συνήθως με τον καφέ νούμερο 3 ... Κοίταξα την βιβλιογραφία. Πρωΐ πρωΐ, μετά δεν υπάρχει ποτέ ώρα/διάθεση/ενεργό νευρόνιο. Το πρώτο άρθρο που κοίταξα, η πρώτη σελίδα, ήταν περισσότερο ηλεκτρική εκκένωση. Μια καλογραμμένη, υπερτονισμένη, πολύχρωμη ηλεκτρική εκκένωση.
Ειλικρινά δεν με νοιάζει αυτή τη στιγμή που χάσαμε την δουλειά 2 χρόνων. Αλήθεια. Θα με πείραζε πολύ αν απλά χάναμε την δουλειά 2 χρόνων, αλλά ... ΟΚ, αυτά συμβαίνουν... για αυτά "εκπαιδευόμαστε". Ευγενής άμιλα... ΧΑ! Με νοιάζει ο τρόπος που την χάσαμε και το γεγονός ότι νοιώθω αδύναμη. Με σοκάρει που η πρώτη μου κίνηση δεν ήταν να σηκώσω το τηλέφωνο και να πω ό,τι είχα στο μυαλό μου. Και είχα πολλά -τα περισσότερα περί ηθικής και δεοντολογίας. Περί ευγενούς άμιλας και μαφίας. Περί επαγγελματικής μαστροπίας.
Με σοκάρει που αυτή τη στιγμή παίζω το παιχνίδι που "πρέπει" να παίζω χωρίς καν να χρειαστεί να σκεφτώ. Ή μάλλον με σοκάρει που το σκέφτομαι καν. Παλαιότερα απλά θα αντιδρούσα. Μπορεί να μην κέρδιζα τίποτα αλλά θα αντιδρούσα. Τι ρισκάρω αντιδρώντας; Παλαιότερα θα ρίσκαρα την επικείμενη (ταπ) καριέρα μου. Παλαιότερα όμως δεν θα με ενδιέφερε, θα την ρίσκαρα. Αυτή τη στιγμή ... δεν ρισκάρω τίποτα. Μα απολύτως. Απλά ξέρω ότι δεν έχει νόημα. Μπορώ να γίνω όσο κακιά/γραφική/υστερική (ie δεοντολόγα) θέλω, αλλά δεν θα καταφέρω τίποτα. Το δίκαιο ανήκει (δικαιωματικά) στην άρχουσα τάξη -τα λιοντάρια. Αν θες να επιβιώσεις, τα ταΐζεις το καλύτερό σου φαγητό. Simple.
Τόσο simple που απόψε, φαίνεται ότι το πίστεψα μέχρι και εγώ ... Και όταν πιάνω το νευρόνιο να πιστεύει τέτοιες αηδίες, δεν το συμπαθώ καθόλου. Ούτε αυτό, ούτε το αφεντικό του.
night night
[white ahead]
[white ahead]
10 και κάτι:
Είναι μερικές μέρες που θέλεις να φωνάξεις. Στον εαυτό σου πρώτα και μετά σε όλους τους άλλους. Και δεν το κάνεις. Και αυτό σε σοκάρει ... και σε φοβίζει ...
Σπάνια με σοκάρει κάτι ειλικρινά. Ακόμα πιο σπάνια έχω ποτέ αφήσει κάτι που αφορά τη δουλειά να με σοκάρει. Να με τσαντίσει, να με εκνευρίσει, να με νευριάσει, να με κάνει να βάλω τις φωνές : ΝΑΙ. Αλλά όχι να με σοκάρει... Θεωρώ ότι η δουλειά είναι ... ακριβώς αυτό : δουλειά, όσο και αν μας αρέσει ή την νοιώθουμε δική μας. Όσο και αν παίρνουμε το όλο θέμα προσωπικά (προσωπική ευθύνη, προσωπικός στόχος, θρίαμβος, επιβεβαίωση, οτιδήποτε). Στα (πολλάάά) χρόνια που έχω περάσει στην δουλειά, σπάνια περνάω την πόρτα του σπιτιού μου κουβαλόντας τα προβλήματά της στην διάθεσή μου... Σπάνια μια μέρα στην δουλειά μου έχει καθορίσει την μέρα ... Και όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο εκπαιδεύομαι στον καταμερισμό ενέργειας. Μάλλον όχι σωστά.
Καφές νούμερο 3 και έκανα αυτό που κάνω συνήθως με τον καφέ νούμερο 3 ... Κοίταξα την βιβλιογραφία. Πρωΐ πρωΐ, μετά δεν υπάρχει ποτέ ώρα/διάθεση/ενεργό νευρόνιο. Το πρώτο άρθρο που κοίταξα, η πρώτη σελίδα, ήταν περισσότερο ηλεκτρική εκκένωση. Μια καλογραμμένη, υπερτονισμένη, πολύχρωμη ηλεκτρική εκκένωση.
Ειλικρινά δεν με νοιάζει αυτή τη στιγμή που χάσαμε την δουλειά 2 χρόνων. Αλήθεια. Θα με πείραζε πολύ αν απλά χάναμε την δουλειά 2 χρόνων, αλλά ... ΟΚ, αυτά συμβαίνουν... για αυτά "εκπαιδευόμαστε". Ευγενής άμιλα... ΧΑ! Με νοιάζει ο τρόπος που την χάσαμε και το γεγονός ότι νοιώθω αδύναμη. Με σοκάρει που η πρώτη μου κίνηση δεν ήταν να σηκώσω το τηλέφωνο και να πω ό,τι είχα στο μυαλό μου. Και είχα πολλά -τα περισσότερα περί ηθικής και δεοντολογίας. Περί ευγενούς άμιλας και μαφίας. Περί επαγγελματικής μαστροπίας.
Με σοκάρει που αυτή τη στιγμή παίζω το παιχνίδι που "πρέπει" να παίζω χωρίς καν να χρειαστεί να σκεφτώ. Ή μάλλον με σοκάρει που το σκέφτομαι καν. Παλαιότερα απλά θα αντιδρούσα. Μπορεί να μην κέρδιζα τίποτα αλλά θα αντιδρούσα. Τι ρισκάρω αντιδρώντας; Παλαιότερα θα ρίσκαρα την επικείμενη (ταπ) καριέρα μου. Παλαιότερα όμως δεν θα με ενδιέφερε, θα την ρίσκαρα. Αυτή τη στιγμή ... δεν ρισκάρω τίποτα. Μα απολύτως. Απλά ξέρω ότι δεν έχει νόημα. Μπορώ να γίνω όσο κακιά/γραφική/υστερική (ie δεοντολόγα) θέλω, αλλά δεν θα καταφέρω τίποτα. Το δίκαιο ανήκει (δικαιωματικά) στην άρχουσα τάξη -τα λιοντάρια. Αν θες να επιβιώσεις, τα ταΐζεις το καλύτερό σου φαγητό. Simple.
Τόσο simple που απόψε, φαίνεται ότι το πίστεψα μέχρι και εγώ ... Και όταν πιάνω το νευρόνιο να πιστεύει τέτοιες αηδίες, δεν το συμπαθώ καθόλου. Ούτε αυτό, ούτε το αφεντικό του.
Ένα γρούμφ είναι λίγο...
30 σχόλια:
Και όμως...
Και κερδίζεις...
Απλά δεν θα μάθεις και δεν έχει νόημα να κάτσω να σου πω πόσο διαφωνώ.
Και το ξες ότι διαφωνώ.
Και κέρδισα όταν το έκανα
Ή μάλλον πιό σωστά τουλάχιστον, δεν έχασα εγώ αλλά έχασε το λιοντάρι, και αυτό ήταν κάτι που θα γινόταν μεγαλύτερο αν δεν ήμουν μόνος :)
Κρίμα...
Συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΩΣ με τον Καμηλιέρη και αυτό με ανησυχεί.
Ο Καμηλιέρης μπορεί να είναι γκρινιάρης, μυστήριος και όλα αυτά, αλλά είναι και ΣΩΣΤΟΣ και ΔΙΚΑΙΟΣ και ΗΘΙΚΟΣ και αυτά έχουν σημασία μεγάλη.
Το θέμα μας βέβαια δεν είναι ο Καμηλιέρης. Το θέμα μας είναι πως έπρεπε να τους τρίψεις το δικιο σου στη μούρη. ΑΚόμα κι αν δεν αλλάξει κάτι -που μπορεί και να αλλαξει- τουλάχιστον θα έχεις το κεφάλι σου ήσυχο: εσύ θα έχεις κάνει το σωστό.
Προλαβαίνεις ακόμα.
ελπίζω να σου έβαλε τις φωνές ο σκηνοθέτης.
Για να αντιδράσεις.
Και να τα δεις όλα πιο ψύχραιμα...
Και πιο ορθολογικά.
Την καλησπέρα μου
φιλιά
Καλημέρα καλημέρα,
απάντηση (σεντόνι) αργότερα (exams) απλά πέρασα για μάκια!
σμακ!
..και εγώ για μάκια πέρασα!
ήμουν και εγώ άρρωστη...ανάρρωσα..και να ΄μαι σήμερα στο γράφειο...
δεν καταλαβαίνω τί λέτε γιατί δεν διάβασα το κείμενο. Θα επανέλθω!
:-))
@ Darth μου, δεν βλέπω ΠΩΣ κερδίζεις. Ειλικρινά. Δεν βάζεις μυαλό σε ένα λιοντάρι που είναι 2 χρόνια (κυριολεκτικά) πριν την σύνταξη φωνάζοντας και, όπως ξέρεις, ότι τυπώνεται, τυπώνεται. Και αν φέρει το όνομα του λιονταριού αυτό που τυπώθηκε ΚΑΝΕΝΑΣ στη ζούγκλα δεν θα το αμφισβητήσει. Fact.
Αλλά ... δεν μπορώ να μπω καν στην λογική σου
"δεν έχασα εγώ αλλά έχασε το λιοντάρι"
... ;;; So what ??? Είναι αγώνας του ποιος θα κερδίσει και παρόλο που δεν κέρδισες εσύ, χαίρεσαι που έχασε ΚΑΙ ο Παναθηναϊκός;;; Μια ΔΟΥΛΕΙΑ είναι... Και προσπαθείς να την κάνεις καλά και με κέφι.
Δεν βλέπω τι ακριβώς κέρδισες εσύ, εκτός από την ηθική ικανοποίηση του ότι φώναξες ;;; Να βάλουμε και στοίχημα ότι μόνο εσύ το θυμάσαι αυτό;;;; ότι ΜΟΝΟ εσύ στεναχωρήθηκες ή προβληματίστηκες;;; Να βάλουμε στοίχημα ότι το λιοντάρι ΔΕΝ κατάλαβε το θέμα;;;;
@ Κροτιδάκι, σωστά! Darth δίκαιος και ηθικός αλλά Darth ... αποτελεσματικός;;;; Ο λόγος που δεν φώναξα όπως έγραψα και στον Καμηλιερουλινάκο είναι ότι ... απλά θα έβγαζα ενέργεια. Πίστεψέ με ... αν κάποιος μεταξύ μας μπορεί/έχει παράδοση στο να φωνάζει ΠΟΛΥ δυνατά (και όχι μόνο :) ) για πολύ μικρότερες αφορμές, είμαι εγώ. Το θέμα είναι ότι οι πρώτες 3000 φορές μάλλον μου έδειξαν ότι δεν υπάρχει αποτέλεσμα όταν ο άλλος είναι έτσι για περισσότερο από όσο εσύ ζεις ... τι κάνεις τότε, απλά συνεχίζεις να φωνάζεις για την φωνή;;;; Εσύ έχεις δίκιο και το ξέρεις, ο άλλος είναι στον πλανήτη του και η σύνδεση κακή ...
Το ξέρω ότι προλαβαίνω (και θα αντιδράσω) χρειάζομαι όμως περισσότερο σατανικό τρόπο πλέον και λιγότερο ψυχοφθόρο για εμένα.
[Μαμά γερνάω;;;]
@ Μάρκο μου, δεν μου έβαλε τις φωνές :(((( ... αυτός ο ορθολογισμός μου όμως που αρχικά με φόβησε μου φαίνεται δεν είναι τόσο κακός!
φιλί!
@ Αλεπουδίτσα μου, περαστικούλια! Άστο το κείμενο!!!
Όταν τα λιοντάρια αρχίσουν να συνειδητοποιούν ότι χάνουν, τότε αρχίζουν και συμπεριφέρονται καλύτερα...
Υπάρχει το αίσθημα της ηθικής ικανοποίησης... (Υπέροχο είν' η αλήθεια, δεν αναπληρώνεται με τίποτε)
Υπάρχει και το θέμα τάξεως και ηθικής.
Εσύ κάτσε δούλευε τσάμπα...
Κρίμα και λυπάμαι αφάνταστα.
[Α, και έχεις λάθος στο θέμα του τυπώματος... α και επίσης δεν φώναξα καλή μου, διόρθωσα τα κακώς κείμενα και σήμερα η εργασία φέρει το όνομά μου και μόνο, όπως θα έπρεπε :), δεν με κατάλαβες καλά, εγώ ούτε νευριάζω, ούτε συζητάω, εγώ πράττω :)))]
Γιατί μου δημιουργήθηκε η αίσθηση ότι εσύ δούλεψες αλλά ο κυρ αφεντικός πόσταρε τη τζιφρα του κάτω απο το κείμενό σου και το παρουσίασε σαν δικό του?
Παλιό το κόλπο. Συνηθίζεται ευρέως όχι μόνο στους πρός αποχωρήση.
Στη θέση σου θα έκανα τον κόσμο άνω-κάτω. Θα φώναζα τόσο όσο να έβρισκα το δίκιο μου. Γιατί οι μεγάλοι πάντα προσπαθούν να ρίξουν τους μικρούς. Πολύ άδικο. Σκατά.
χμφφφφφ....μου βάζετε δύσκολα...απογευματιάτικα...
αν πω, ότι εξαρτάται από την εκάστοτε περίπτωση, αν θα βάλεις τις φωνές ή όχι, αν θα πράξεις ή όχι, θα τις φάω τις ντομάτες ε;;;;
και δεν σε βοηθάω κιόλας....
χμφφφφφφφ (δις)
@ Darth μου, επέτρεψέ μου να σου πω ότι είναι λίγο πιο μπερδεμένο από το να αλλάξει απλά κανείς ένα όνομα. Πολύ περισσότερο μπερδεμένο... Την δουλειά που δημοσίευσαν την έκαναν και την έκαναν πολύ καλά. Όσο καλά την είχα σχεδιάσει. Δεν έλειπε πείραμα.
Το θέμα ήταν η αθέτηση συμφωνιών που αναγκάστηκα να κάνω ακριβώς για να αποφύγω τέτοια προβλήματα. Το μαθημα ίσως να είναι ότι ΔΕΝ κάνεις συμφωνίες με ανθρώπους που δεν εμπιστεύεσαι, δεν τις τηρούν και μετά είναι ο λόγος σου ενάντια σε αυτόν του λιονταριού... Ήξερα ότι το ρισκάρω, δεν είχα εναλλακτική. Κάποιος διορθώνει τα proposal μας και τα εγκρίνει ή τα θάβει, μην το ξεχνάς... και αυτός ο κάποιος είναι λιοντάρι και δεν βρίσκει τα proposal μας από εμάς... Από την στιγμή που το είχε στα χέρια του ήταν στην ... διακριτική του ευχέρια το τι θα κάνει. Όχι στην δική μου... Μου "επέτρεψε" λοιπόν να συνεχίσω βάζοντας τους όρους ΤΟΥ. Εγώ τους κράτησα και ας ήταν δύσκολοι, εκείνος όχι... Πως ακριβώς θα έπραττες εδώ;;; Με το να επικαλεστείς μία προσωπική συμφωνία;;;;
Εκτός αυτού, για εμένα πλέον ηθική ικανοποίηση ΔΕΝ είναι ν φωνάξω, ούτε να εξηγήσω στον τοιχο. Δεν ακούει, τσέκαρα. Ηθική ικανοποίηση θα είναι ΜΟΝΟ όταν η δουλειά θεωρηθεί κεκτημένη από εμένα. Όταν θα λέει KV με το που την κοιτάς... Και αυτό πίστεψέ με θα γίνει...
Επίσης, καταλαβαίνω απόλυτα την θέση σου περί τάξεως και ηθικής αλλά ... αυτήν θα πρέπει να την καταλαβαίνουν και οι άλλοι. Ξέρεις φαντάζομαι ότι αυτό είναι ουτοπικό σε ένα κόσμο που το λιοντάρι λέει "δικό μου" και το εννοεί. Η τάξη δεν μπορεί να επιβληθεί. Υπάρχει μεγαλύτερη αρχή από το λιοντάρι ;;; Χρειάζεται επιμονή μάλλον. Και ψυχραιμία... μάλλον. Δεν ξέρω. Απλά δεν έχω διάθεση να βρώ την πιο καλή γωνία και να χτυπάω το νευρόνιο πάνω χωρίς αποτέλεσμα.
@ Μαρινάκι μου, ο συγκεκριμένος κύριος δεν είναι αφεντικό μου (ευτυχώς, ήταν κάποτε). Είναι όμως αφεντικό στην μαφία του χώρου μου ... Ένα από τα μεγαλύτερα. Κανονικά, ναι, θα τις έβαζα τις φωνές. Τώρα απλά θέλω να φερθώ πιο έξυπνα. Όχι γιατί φοβάμαι αλλά γιατί έχω ειλικρινά τσαντιστεί. Γιατί θέλω να πω την τελευταία κουβέντα ... ήρεμα.
Για τον αντίλογο όμως και μόνο, ευτυχώς υπάρχουν και αρκετοί που ΔΕΝ είναι έτσι. Που καταλαβαίνουν ότι το όνομα που θα αφήσουν μετά τις 500 πρώτες σημοσιεύσεις ΔΕΝ εξαρτάται από την 501, που καταλαβαίνουν και την έννοια της πνευματικης ιδιοκτησίας και το πόσο δύσκολο είναι εσύ που ξεκινάς να τους ανταγωνιστείς πρακτικά ή ... που απλά είναι καλοί άνθρωποι :)))
@ Αλεπουδίτσα, όχι, θα έχεις δίκιο. Επαναλλαμβάνω ότι δεν βρίσκω τον λόγο, ακόμα και τώρα να εξαντλήσω εμένα σε ένα άσκοπο κυνήγι της ... τάξης. Νομίζω ότι όταν ΞΕΡΕΙΣ ότι η συζήτηση δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα, τότε δεν έχει νόημα.
μάκια
Όταν αποδέχεσαι κάτι που δεν σου αρέσει, δεν δίνεις την ευκαιρία για βελτίωση. Αντιθέτως την αποτρέπεις. Και το ξέρεις. Αυτός είναι ο λόγος. Και μόνο αυτός αρκεί.
Ξεχνάς ότι δεν είχα επιλογή. Και μην μου πείς ότι είχα...
Συγνώμη που θα σε στενοχωρήσω αλλά η αντίδρασή σου αποτέλεσε ήδη θέμα επιλογής.
Δεν με στεναχωρείς καθόλου. Όντως η αντίδρασή μου υπήρξε και η μόνη συνειδητή επιλογή (και την υποστηρίζω ακόμα ;) ). Στα υπόλοιπα -σε αυτά που με έφεραν μέχρι την επιλογή- δεν είχα λόγο...
Επιλογή όμως έκανες.
Παντού έχουμε επιλογή σε κάποιο σημείο....
Και η αυτή η επιλογή σου είναι που αποτρέπει την βελτίωση
:)))))) Mουλάρωσες και αρνείσαι να δεχτείς ότι μερικές καταστάσεις ΔΕΝ τις ελέγχουμε απόλυτα. Δεν έχουμε επιλογη, δεν μας ρωτάει κανένας... Ούτε καν εσύ δεν θα μπορούσες να τις ελέγξεις/προβλέψεις...
Για πες, η επιλογή του κατοίκου της Χιροσίμα να φύγει ΜΕΤΑ την βόμβα, πως απέτρεψε την βελτίωση ; ; ; ; ΚΑι τι επιλογή είχε ΠΡΙΝ δει το μανιτάρι ; ; ;; ; ; ; ; ; ; ; ;
Συνεχίζεις να έχεις επιλογές "μετά" οι οποίες καθορίζουν την επικράτηση και επέκταση που θα έχει το γεγονός μετά.
Έτσι οι επιλογές που έκανες/κάνεις, καθορίζουν αν θα συνεχιστεί το ίδιο κακό (κακά και σφάλματα πάντα γίνονται) καιθα διαιωνιστεί ή αν θα βοηθήσεις να κοπεί από την ρίζα.
Η συμπεριφορά του/των κατοίκων μετά την βόμβα, και εκεί, αλλά και αλλού, καθόρισαν την άνθιση της βόμβας. ΆΛλη συμπεριφορά θα μπορούσε να έχει άλλα αποτελέσματα.
Κάπου πάντα έχεις επιλογή. Και η προς κρίση επιλογή είναι πάντα αυτή του αποτελέσμαρτος. Όχι δεν μουλάρωσα, για αυτή την επιλογή μιλάω που είναι και η καθοριστική. Για την επιλογή που νομιμοποιεί ή καταδικάζει τα γεγονότα. Αυτή είναι η σημαντικότερη. Αυτή είναι που φτιάχνει η χαλάει τον κόσμο.
(Γι' αυτή την εκ των υστέρων και μόνο επιλογή σου στενοχωριέμαι και λυπάμαι)
Δηλαδή (παρόλο που ΔΕΝ μουλάρωσες) πιστεύεις ότι αν εγώ είχα πάρει τηλέφωνο το λιοντάρι και του είχα φωνάξει τόσο όσο να μην χρειάζεται ακουστικό θα είχε κανένα αποτέλεσμα σε εσένα ή οποιοδήποτε άλλο ;;;;; Γιατί αυτή μπορούσε ΜΟΝΟ να είναι η άλλη μου επιλογή.
Είπαμε η πεταλούδα (butterfly effect) έχει αποτελέσματα, αλλά αν πιστεύεις ότι θα έφταναν μέχρι το Δ, να πάρω ΑΜΕΣΩΣ τηλέφωνο...
By the way, την προηγούμενη φορά που το έκανα είδες κανένα αποτέλεσμα;;;;;; Εσύ, γιατί εγώ δεν είδα.
{Μην σε στεναχωρεί η επιλογή μου (το να λυπάσαι στο αφήνω σαν επιλογή- είναι προσωπική κριτική), είναι αποτέλεσμα μιας μικρής εμπειρίας που μέχρι τώρα, δεν απέδωσε και πολυ άσχημα και αν όλα πάνε καλά το μακροχρόνιο αποτέλεσμα είναι που θα μετρήσει για εμένα. Είναι μάχη που δεν την επέλεξα αλλά άσε μου το δικαίωμα να επιλέγω το επίπεδό της. Τουλάχιστον όσο αφορά την δική μου συμπεριφορά.}
Όοοχι....
Ένα γραμματάκι στο περιοδικό :)
Μετά το γράμμα βρίζεις και τελειώνεις κλείνοντας: Α, και έστειλα ένα γράμμα... :)
Dear editor,
I would like to complain about the recent highlight of λιοντάρι and Co in your esteemed journal. You see, λιοντάρι might be the owner of all chemicals and biochemicals, a fact that he made sure I was told on many occasions BUT in a action of greatness (because that is what λιοντάρια do) He graciously agreed I was allowed to work ONLY in this specific subject that He kindly reviewed for me. I had (OF COURSE) to accept to stop working on everything He created (earthly and not), and focus on work this specific part of my humble proposal.
Do not take it as terrorism, it was not. He was really upset when He realized I was actually proposing to use chemicals. It was a very lucky thing He saw the proposal when he did because imagine what would happen if He saw it later on. In Your journal! It would have been fatal for all involved. But being experienced as He is, He thought about it, He even talked to me and graciously agreed that it would be harmless for his kingdom if this would actually be my area. He even gave me the copyright in a meeting we and His sub-λιοντάρια had.
Well, then He probably changed his mind and set the subλιοντάρια against this exact project which you now published.
Do you think this is fair ??? Can you remove it from Your (esteemed I repeat) journal ??? If you don’t believe me please ask subλιοντάρια.
Kind regards
me
:) Τι λες;;;
Μια πολύ καλή αρχή :)
Ένα ρετουσαρισματάκι χρειάζεται και να δουμε σε πόσα περιοδικά, εφημερίδες και άλλα μέσα θα το δημοσιεύσουμε :)))
Well, not EXACTLY !!!! :)
Γράμμα νούμερο 2. Εξακολουθούμε να μην έχουμε φωνάξει να θυμάσαι.
Dear Editor, Hiya!
It’s me again. I guess you must have had a good laugh over drinks with God about all this. Just wanted to let you know where things stand.
You see there was this other Editor that did not actually realize that God wanted this for Him, so he just accepted to publish our work 2 days ago (we can blame ΜΕ for this, don’t panic. you didn;t know) Funny thing how though both you two Editors found interesting the exact same thing, at the same time. Well in our case it is also veeeery weird how it took so much longer to accept (as it is). Guess referees were very busy !!! (tap) Papers will be published almost at the same time though we submitted first.
That’s all from me now. I have malied you and God a preprint. Just to keep you up to date and by the way, I am submitting a variation on every Journal I know (including Yours), think you could break the news to God???
Best
KV
Δεν είν' κακό.. αλλά δεν είναι το μόνο που έχω στο μυαλό μου...
Άλλωστε ουδέποτε σου είπα να φωνάξεις... Να αντιδράσεις σου είπα :)
Τώρα αν θες να φωνάξεις κι όλας ταυτόχρονα (πιό του στυλ μου) το κάνεις, αλλά μπορείς και να μην φωνάξεις αν θες, να αντιδράσεις όμως πρέπει :)
Μια από αυτές τις μέρες θα σου στείλω ένα pdf που θα κάνει 1-2 λιοντάρια να σκυλιάσουν και άλλο ένα Ολανδολιοντάρι να βαράει το κεφάλι του στον τοίχο, αλλά δυστυχώς γι' αυτά τα λιοντάρια, το πουλάκι έχει πετάξει :)
Και επίσεις δεν φώναξα, αν και σίγουρα "έδρασα" κάπως βίαια στην αρχή :)
Καμηλιέρη, δεν είπα ποτέ ότι δεν θα αντιδράσω. Είπα ότι δεν θα ΦΩΝΑΞΩ γιατί δεν έχει νόημα, και δεν θα παραπονεθώ, και δεν θα ζητήσω από άλλους το δίκιο μου! Είπα ότι όλα αυτά τα βρίσκω άσκοπα παρόλο που ναι, θα ελευθέρωνα λίγη ενέργεια!
Περιμένω το λιονταροpdf αν και ... σιγά μην φοβούνται τα καλά λιοντάρια ένα pdfάκι!
Δεν είπα ότι φοβούνται, σκυλιάζουν όμως και... ε καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να τους κάνουν όλους ότι θέλουν, ούτε ότι μπορούν να κάνουν ότι θέλουν σε αυτή τη ζωή. Και ξέρεις πόσο αντίθετος είμαι με την έννοια του "ό,τι θέλω"...
Έβαλες την λέξη λιοντάρια δίπλα στην λέξη καταλαβαίνουν ... ή μου φάνηκε;;;; :) που είναι το πιντιεφάκι;;;;
Όλα στην ώρα τους...
[Ναι, οι άνθρωποι όταν πονέσουν καταλαβαίνουν... ο πόνος κάνει καλό ορισμένες φορές :)]
Μιλας για σωματικό πόνο ;;; :p ... ;;;;;;;;
Εκεί που είναι τα λιοντάρια, λίγα επαγγελματικά τους αφορούν!
Περιμένω!!!
Δημοσίευση σχολίου