# anti

Έχω την εντύπωση ότι κάνω κύκλους ... μέρες τώρα. Και απλά στενεύουν τα όρια τριγύρω μου ... και όλα κινούνται αντίστροφα ... anticounterclockwise (XA, το κατάφερα;;; ... Μην δίνετε σημασία, έλειψη καφεΐνης ... γρουμφ). Ελπίζω να την αναπληρώσω σε αλκοόλ σε λίγο. Happy hour σήμερα. Γαλλώδι, Ινδένιος, Τεχνικός φάντασμα και φίλοι μας περιμένουν σε λίγο για αλκοολούχα tapa's. This means ότι έχουμε και κάτι να γιορτάσουμε! Πολλά μάλλον, απλά είμαι πολύ κουρασμένη για να τα δω. Nothing that cannot be fixed with some alcohol!

μάκια
[πείτε καλησπέρες!]

#

Καλημερούδια!

Μπίζι, μπίζι, μπίίίζι, σκοτεινό και βροχερό ξεκίνημα της εβδομάδας αλλά ... σιγά μην με πειράξει!!!

Αν & Θα

Για να δούμε: Ο Νούμερο 1 ήταν λίγο θολός ... αυτούς που φτιάχνεις κοιμισμένος και επιστρέφεις στο πάπλωμα για να τους χαρείς. Ο Νούμερο 2 ήταν ίσα για να με στηρίξει να κατέβω να φροντίσω την παρκόκαρτα του Twingo (γιατί τα φορητά μας παρκόμετρα με τις καινούριες μπλε fluo στολές υποτροπιάζουν τα Σάββατα επειδή δεν μπορούν να μας γράψουν ΚΑΙ την Κυριακή!). Καφές νούμερο 3, ο καφές των ΑΝ και των ΘΑ (ΑΝ καταφέρω να κάνω αυτό και αυτό στο σπίτι και ΑΝ δεν πάω σήμερα στην δουλειά ΘΑ καταρρεύσει η έρευνα όπως την ξέρουμε;;; ΑΝ δεν στείλω σήμερα αυτό που έπρεπε να είχα στείλει χτες, ΘΑ τους πειράξει πολύ ;;;)

Καφές Νούμερο 4: ΟΚ, ΟΚ, ΟΚ, πάω στη δουλειά (έστω μέχρι τον 6) ... ουφ.

Καλημέρες!
[ομπρελλίτσα να μην βρέξουμε την στολή!]

Το ποτάμι:
1. Που μου στέλνει mail το καναρίνι ;;;
Στην ποδηλατοχώρα. Στον λογαριασμό που είχα στο προηγούμενο Ίδρυμα 3 (τρία) χρόνια πρίν (και που δεν έχω πλέον). Όταν το έκανε πρώτη φορά μερικούς μήνες αφού έφτασα στην pretend της είπα ευγενικά να το σβήσειγια να μην μπερδεύεται ... Το ίδιο και μερικούς ακόμα μήνες πιο μετά ... και πιο μετά ... και τώρα, χτες ΚΑΙ προχτές ΚΑΙ την προηγούμενη ... λέω ότι δεν έχει πια νοήμα, θα πάρω τηλέφωνο στην ποδηλατοχώρα μπας και μου δώσουν ξανά τον λογαριασμό μου πίσω...
2. Ποιος καθυστερεί ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ την τελευταία υπογραφή που περιμένω μετά από εβδομάδες σκληρής δουλειάς;;;
Είπαμε, το καναρίνι... ταπ ... Νικήσαμε το σύστημα και κολλάμε στο καναρίνι :((((
3. Ποιον θα δώσω φαγητό στον Tweety του εργαστηρίου ΑΦΟΥ τον αφήσω καμμιά δεκαριά μέρες ατάϊστο.
Μπορούσα να το γράψω πιο φανερά;;; Το καναρίνι. Περιμένω την υπογραφή και έχω αφήσει τον Tweety ατάϊστο...

τσιπ

Το ευτυχέστερο πλάσμα τριγύρω, (λέει το μπιμπισι), είναι ο σκίουρος. Τώρα που λειώνουνε τα χιόνια (λειώνουνε;;; δεν είναι λίγο βαριά η έκφραση;;;) ξαναβρίσκει όσα έθαψε στο έδαφος ...

ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ...

Να θάψω τα σύνεργα του σκι μήπως ;;;

Καλημέρα
[τρέξιμο]

OK,

... ανάσα, καφές νούμερο 3 (!!!!) ... ποιο είναι το ανάλογο της "νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου" για μέρα ;;; Έτσι για να το ξέρω ... ταπ.

σπέραααα
[ουφ]

Καφές Νο3 ...

ΜΕ ταχίνι (!!! για να μην λέτε ότι δεν είμαι οργανωμένη) και ... pretend Καθαρή Δευτέρα;;; Why not??? Ειδικά μετά από αυτό το ΣΚ :( ... Λοιπόν, το μεσημεράκι θα φορτώσω Γαλλώδια ^{και ΣΙΑ} στο τραυματισμένο (yet ετοιμοπόλεμο) Twingo και ... φύγαμε!
Ε, καλά δεν οργάνωσα και ΤΟ actual Καθαροδευτεριάτικο νηστίσιμο (μχ) τσιμπούσι (με λαγάνες, κλπ κλπ κλπ) αλλά the closest relative: Θαλασσινά δίπλα στην pretend. Ήρεμα (είναι εργάσιμη εδώ, όλοι θα είναι στα γραφεία τους :)), ήσυχα (χειμωνιάτικη pretend=εγγύηση) και βρωμερά (άφθονο dressing σκορδου).
Τα Γαλλώδια ^{και ΣΙΑ} δεν ξέρουν ακόμα τι τους περιμένει. Άντε να τους εξηγήσεις το concept της μέρας και της "νηστείας" κλπ κλπ κλπ. Το μόνο που ξέρουν είναι ότι το εβδομαδιαίο μας meeting θα γίνει μεσημέρι και θα γίνει έξω. Βάζω στοίχημα αυτή τη στιγμή αγχώνονται, προσπαθούν να μαντέψουν αν θα κάνω -και άλλες- μεγάλες δηλώσεις και ετοιμάζουν τα laptopια τους! :)))
Ο χαρταετός μόνο λείπει -ήθελα να πετάξω το καναρίνι, αλλά δεν κάνει, ε;;;

Καλημέρες
[ομπρελλίτσα :(]

TGIF ??

Ηθικό Δίδαγμα:

Όταν το σύστημα ΔΕΝ θέλει να βοηθήσει,
(γιατί είναι κακομαθημένο και κακοσχεδιασμένο)
πρέπει να το βοηθάμε εμείς. :)

35 πόντοι στο εργαστήριο και ο καινούριος μου συνεργάτης σχεδόν πραγματικότητα! Σχεδόν, I don't want to jinx it, μία υπογραφή ακόμα που νομίζω ότι έχω στο τσεπάκι μου ... έχω την τηλεφωνική επιβεβαίωση δατ ιζ... ΟΥΦ! Ναι, αγωνία στο τελευταίο στάδιο ... Χρειάστηκε αρκετή (πολύ) δουλειά που -όσο και αν το αξίζει- δεν ξέρω αν έχω το κουράγιο να επαναλλάβω. Ατελείωτα γράμματα και mail και τηλέφωνα και ψάξιμο και διάβασμα, πολύ διάβασμα. Και ατελείωτο κοίταγμα μίας πρότασης για να λέει την αλήθεια με τον politically & administratively correct τρόπο που δεν επιδέχεται κριτική (εεε σχεδόν όλη την αλήθεια) Αλλά οι κανόνες σπάνε. Ακόμα και αν είναι pretendιανά άκαμπτοι. Μόνο που για αυτό, καμμιά φορά δεν αρκεί να τους ξέρεις. Τις περισσότερες φορές την λύση στη δίνουν οι ελλείψεις τους!
Κανόνες και οι ελλείψεις τους ... μεγάλο θέμα :(

night - night
[night night??
χμμφτ...γκρίνια, θα δείξει ... ταπ]

@ Αλεπουδίτσα, χτύπα το tab του καιρού :)

Είμαστε για ...

... αλυσίδες. Σκυτάλη από τον Καμηλιέρη ... Να υποθέσω ότι οι κανόνες λένε να γράψω 5 πράγματα που ΔΕΝ ξέρετε για εμένα ... χμμμμ ... tricky ... 5 πράγματα που δεν ξέρετε για εμένα και θέλω να αποκαλύψω ... ΧΑ.
Λοιπόν : # 1. Έχω Twingo ...Καλά, ξαναξεκινάω:

#1. Φεύγοντας από το πατρικό μου σπίτι πριν πολλά, πολλά, πολλάάάά χρόνια:
α. Δεν ήξερα να μαγειρεύω
β. Δεν είχα βάλει ΠΟΤΕ πλυντήριο (ήξερα όμως να σιδερώνω και το απέφευγα πάντα μετά βδελυγμίας)
γ. Δεν είχα ΠΟΤΕ αναγκαστεί να διαβάσω πολύ ή να προσπαθήσω πολύ.
δ. Δεν ήξερα ότι έχω τόση αδυναμία στους δικούς μου!
ε. Ήξερα ότι φεύγω αλλά δεν περίμενα ότι δεν θα ένοιωθα ποτέ ξανά το σπίτι, σπίτι μου ...
Έφυγα δε με το ζόρι... :) Το γνωστό κόλπο "πήγαινε να δεις αν σου αρέσει η Σχολή σου και αν όχι ξαναδίνεις εξετάσεις" ... χμμμ ... και ΧΑ (δεν ξαναέδωσα ποτέ εξετάσεις, μετακόμισα με ελαφρότατα πηδηματάκια)!

#2. Δεν ερωτεύτηκα ποτέ με την πρώτη ματιά (παρόλα αυτά δεν νομίζω ότι ερωτεύτηκα ποτέ αλλιώς... παράξενο αλλά σιγά μην σας το εξηγήσω). Πάντως όποτε το έκανα ... το έκανα απόλυτα! (link για το επόμενο!)

#3. Παλιά φαινόμουν/ακουγόμουν απόλυτη. Τώρα είμαι πολύ περισσότερο και δεν νομίζω ότι φαίνεται και τόόόόόσο πια. Ίσως γιατί τώρα είναι πολύ πιο ανοικτή. Παλαιότερα απέρριπτα ιδέες/καταστάσεις/στάσεις ζωής μέχρι και μουσικές που δεν μου ταίριαζαν και παράλληλα αξιωματικά και το άτομο. Τώρα απορρίπτω πολύ πιο έντονα μόνο όσα μου φαίνονται παράλογα (όπως και με το σιδέρωμα πάντα μετα βδελυγμίας) και ΜΟΝΟ για εμένα. Υποθέτω ότι έμαθα να αναγνωρίζω το δικαίωμα της προσωπικής επιλογής και ακόμα περισσότερο να επικροτώ και να εκτιμώ την επιλεγμένη "ιδιαιτερότητα" (όχι η καλύτερη λέξη).

#4. Δεν ήταν ο στόχος μου η Χημεία. Δεν ήθελα ποτέ να γίνω Χημικός. Την εμμονή την είχε ο ξάδελφος /κολλητός /σκιά των παιδικών μου χρόνων και προσπαθούσε να με επηρεάσει με κάθε τρόπο από τότε που ήμασταν παιδιά (με έντονες περιγραφές όσων διάβαζε, δώρα βιβλία, σετ του "μικρού χημικού" αλλά και αυτοσχέδια πειράματα που οδήγησαν σε πολλά πολλά ατυχήματα). Φυσικά και ΔΕΝ μου άλλαξε άποψη. Ο αρχικός μου στόχος και το μόνο μου ενδιαφέρον ήταν η Καλών Τεχνών (πίστευα απόλυτα στο ταλέντο μου, δείγμα μάλλον μιας ματαιοδοξίας που είναι γενετική) και αργότερα συμβιβάστηκα με την πιο προσιτή ιδέα της Αρχιτεκτονικής (μιας επίκτητης ματαιοδοξίας ότι είμαι δημιουργική που είναι μάλλον περιβαλλοντική). Στο γραμμικό σχέδιο τα κατάφερνα καλά. Στο ελεύθερο ... το παράκανα! Κόπηκα φυσικά στο ελεύθερο σχέδιο (#@$*-βρωμοκαρέκλα) κάτι που με έσωσε μάλλον από πολλά προβλήματα που θα είχα μόλις ανακάλυπτα την παντελή έλειψη ταλέντου. Το μοναδικό μου ταλέντο (αποδεδειγμένα) τόσα χρόνια μετά, ήταν δυστυχώς στα μαθηματικά.
Παρόλο που μετά από πολλά σκαμπανευάσματα αγάπησα πολύ την χημεία μου (κάτι που δεν νομίζω ότι έχει να κάνει καθόλου με την χημεία) δεν έχω βάλει ΠΟΤΕ (κεφαλαίο) την δουλειά μου σαν προτεραιότητα. Απίστευτο και όμως αληθινό. Παρόλα αυτά είναι φορές που γίνεται από μόνη της (τότε παραπονιέμαι και αυτό το ξέρετε).

# 5. Κλαίω όταν εκνευριστώ πολύ (παρόλο που συγκινούμαι εύκολα, απόλυτα γενετικό) και ποτέ μπροστά σε κάποιον που δεν αισθάνομαι πολύ δικό μου. Από τις ελάχιστες φορές που δεν έχω κλάψει από νεύρα ή κάποια πολύ ΠΟΛΥ έντονη κατάσταση είναι :
α. Όταν πήγα για πρώτη φορά στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης και το βρήκα κλειστό. Μου χάλασε ολόκληρο ταξίδι.
β. Στο τέλος τους Αλχημιστή και ας μην ήταν το καλυτερότερό μου βιβλίο
γ. Σε σκηνές ταινιών που αποκλείεται ποτέ κανείς να έχει ξανακλάψει.
δ. Όταν άκουσα τα "Παιδιά του Πειραιά" στην πόλη των μπλουζ.
ε. Κάθε φορά που αποχαιρέτησα τελετουργικά κάθε μου σπίτι.
ζ. Αρκετές φορές στην πιο αγαπημένη μουσική.
Με πιάνει δε απεριόριστη (τις περισσότερες φορές και αδικαιολόγητη) θλίψη και μελαγχολία σε λιμάνια και σταθμούς τραίνων (ποτέ σε αεροδρόμια!). Παράλογο αλλά μου αρέσει η συγκεκριμένη μελαγχολία.

Κρίμα τελείωσε η λίστα πάνω που είχα πάρει φόρα και ετοιμαζόμουν για πραγματικές εξομολογήσεις :) Oh well!

Nominations ... προτείνω την Vasένια και την Orelia και ... δύσκολο, έχετε ήδη pinkάρει τους περισσότερους από τους αγαπημένους blogger απ'ότι είδα ... μπορώ να αλλάξω λίίγο τους κανόνες ;;;;; (πριτι πριτι πλιιιιιζ;;;;) Μπορώ ας πούμε :
Α. Να ζητήσω από τον Καμηλιέρη να μας γράψει άλλα 5 πράγματα για εκείνον;;;
ή
Β. Να ζητήσω από bloggers χωρίς προσωπική σελδα να γράψουν κάτι και να το φιλοξενήσω εδώ (θα κεράσω και καφέ) ;;;
ε;;;;

Night -Night
[Αλκυονίδες;]

; ; ;

Καφές νούμερο 5 και ασπιρίνη νούμερο 3. Αν μπορούσα θα έκλεινα ΤΩΡΑ την εβδομάδα με συνοπτικότατες διαδικασίες. Με κούρασε. Γρουμφ.

Λοιπόν 3 πράγματα για τα οποία χρειάζομαι ιδέες:

#1. Αμάξι (και ας κλαίει το Twingo slash Christine). Εγώ έχω παραισθήσεις ή το Clio Storia είναι μια γλύκα;;; (Περίπου όσο και το Mazda 3 και φυσικά το RAV petite. Nαι ξέρω καμμία σχέση μεταξύ τους αλλά ... ποιος είπε ότι πρέπει να μοιάζουν;;;). Τι μου αρέσει ;;;

#2. Desktop. Μια και ο καινούριος Θανάσης αργεί (Sony) ... έχει σημασία τι desktop θα αγοράσω;;; Όλα τα ίδια δεν είναι;;;

#3. Χρειάζομαι ένα καλό/ευέλικτο/creative πρόγραμμα γραφικών. Επειγόντως. Η επίσημη δικαιολογία είναι ότι αποφάσισα να αλλάξω όλες τις διαλέξεις μου και χρειάζομαι να φτιάξω καινούρια cartoon (ε, ναι ... αν δείτε μόριο σε ερευνητική διάλεξή μου, τρώω το πτυχίο μου. Το σημαντικό είναι η ιδέα. Τα υπόλοιπα, :) τα ζωγραφίζουμε και στον πίνακα!). Η ανεπίσημη είναι ... ότι πάντα ήθελα να αγοράσω ένα και τώρα φαίνεται να μπορώ ... και θέλω να τα κάνει όλα! (ειδικά 3D ελεύθερες φόρμες) ... Προτάσεις ;;;

Αυτά ...

Κουράγιο...
[Πέμπτη απόγευμα]

Christine

Πήγα το Twingo στο συνεργείο (aka το δεύτερο σπίτι του nowadays) ... Μετά τα "βρε, βρε, βρε, καλώς την δεν πιστεύω να ήρθες για το service στην ώρα σου;;;) ο μάστορας κοίταξε την τσαλακωμένη πόρτα, σήκωσε φρύδι ... (δεν μου αρέσει όταν οι άλλοι σηκώνουν φρύδι) και δήλωσε : "Δεν νομίζω ότι πρόκειται για τρακάρισμα" ... Το συζητήσαμε λίγο στα Γαλλικά και επειδή δεν κατάλαβα λέξη από τα Vaudoise του (γιατί όπως όλοι ξέρουμε τα δικά μου Γαλλικά είναι άπταιστα!), βρίσκω ότι υπάρχουν 2 πιθανότητες:

Πιθανότητα 1. 2 χτυπήματα σε ένα μήνα ;;; Κάποιος έχει βάλει στόχο το Twingo. Γιατί;;; Θα σας γελάσω γιατί όταν το παρκάρω δίπλα στα φτωχικά οχήματα των pretendιανών γειτόνων μου, ψιλοντρέπομαι.
Άρα ... μάλλον δεν είναι αυτό ...

Πιθανότητα 2. Το Twingo αντιδρά. Άκουσε ότι θέλω να το αλλάξω και ... αυτοτραυματίζεται ... Christine ένα πράγμα αλλά όχι τόσο παλιοχαρακτήρας! Γρουμφ.

Όπως και να έχει ΑΝ δεν είναι hit & run με καλύπτει η ασφάλεια, επομένως I am sticking to πιθανότητα Νο 2!

Καληνύχτες
[ακόμα μπορώ και στέκομαι στα πατίνια :)
στέκομαι είπα - όχι τόλουπ]

{Σιγά μην ξαναέβαζα κρυμμένο μύνημα,
να προσέχεις συνέχεια !}

Κάποιος ...

... είναι τρελλά ερωτευμένος με το Twingo μου. Πως αλλιώς να εξηγήσω την δεύτερη επίσκεψή μου στο Τμήμα σε λιγότερο από ένα μήνα ;;; Τσαλακωμένη πόρτα (πολύ όμως, σαν να βγήκε από την ντουλάπα μου) χωρίς σημειωματάκι στην χώρα της pretend (ασφάλειας);;;;;;; Γρουμφ :( Σε λίγο θα περνάω από το Τμήμα από συνήθεια κάθε πρωΐ. Και δεν έχουν και καλό καφέ :(

Συννεφιά, ηθικό ακμαιότατο (το Twingo δεν μασάει), εξαφανίζομαι! Half day off started ... 3 hours ago, ίσα που προλαβαίνω!

Καλημέρες :)
[δεν ξαναλέω για σκι...]

λογική

Παρασκευή-feeling ... Ίσως επειδή η Δευτέρα τελείωσε πολύ αργά (αλλά χαμογελαστά) και η Τρίτη ξεκίνησε πολύ νωρίς ... χαζά νωρίς.

Oh well ... δεν θα παραπονεθώ, δεν θα παραπονεθώ, δεν θα παραπονεθώ ... καθόλου. Θα κάτσω ήσυχα στο γραφείο μου, θα φτιάξω και άλλους καφέδες (Νο 6 τώρα), θα τελειώσω τα ψευτοεπείγοντα, θα παλέψω με τους νόμους της εντροπίας, θα πάω στο σκοτεινό δωμάτιο να χαζέψω με καλά προετοιμασμένο ενδιαφέρον φωτεινά δείγματα, θα ροκανίσω λίγο χρόνο ...
Χρειάζομαι ένα διάλειμμα. Αύριο half day off. Έτσι, γιατί πότε πότε χρειάζεται να κάνεις κοπάνες από τον κακό σου εαυτό...

Καλησπέρες
[mood fits the weather...
ομπρελλίτσες!]

# Στα νέα ένα σχολικό θεατρικό (την χώρα να την μαντέψετε μόνοι σας!). Το "To kill a mocking bird" είναι αναμφισβήτητα ένα από τα classics. Το μοναδικό έργο της Harper Lee (γιατί να γράψει και άλλο;;;) που έχει τιμηθεί με το βραβείο Pulitzer for fiction, έχει συνοδέψει γενιές και γενιές αναγνωστών, έχει χιλιοεκδοθεί, έχει γίνει θεατρικό, ταινία, classic σχολικό ανάγνωσμα. Σύμβολο κατά του ρατσισμού και του τρόπου επιβολής "τυφλής" ανθρώπινη δικαιοσύνης, σκληρό και τρυφερό.

Λοιοιπόν ... γίνονται οι πρόβες. Παιδάκια επαναλαμβάνουν τις ατάκες της Harper και ... να΄τη η αντίδραση: Το έργο ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να ανέβει ΓΙΑΤΙ (χα μου αρέσει πολύ το ΓΙΑΤΙ):

ΑΝ κάποιος απομονώσει επιλεκτικά μερικές από τις φράσεις του έργου
(πχ ένας περαστικός ή κάποιος με ακουστικά που τελειώνουν οι μπαταρίες;;;)
τότε υπάρχει ο φόβος να βγάλει το συμπέρασμα
ότι το σχολείο επικροτεί τον ρατσισμό.

ταπ ...

καμμιά φορά την φοβάμαι πολύ την λογική ...

Μία ώρα και κάτι

ακόμα ... Έτοιμη, προετοιμασμένη (ΧΑ), ο Θανάσης συνδεδεμένος και ... νυστάζω ! Συνήθως με πιάνει όταν πρέπει να κάνω μια δουλειά που βαριέμαι πολύ ή όταν έχω αγχος. Τώρα δεν έχω μάλλον κανένα από τα δύο. Αντίδραση (σώπα βρε; πως και έτσι;;;) ...
Η αλήθεια είναι ότι δεν με πείραξε τόόόόσο που έχασα το συγκεκριμένο ταξίδι (το νοιώθω περισσότερο σαν αναβολή... ήδη προσπαθώ να σκαρώσω μια εναλλακτική για την χώρα-ανάποδα μέσω της ανάποδης-χώρας :) ), με πειράζει η αίσθηση του ότι είμαι ψιλοπαγιδευμένη (το άγχος που έχει να κάνει με το αν χρειαστεί να ταξιδέψω για οικογενειακούς και όχι επαγγελματικάούς λόγους ... for once θέλω πολύ να μην χρειαστεί να ταξιδέψω, καθόλου ...) με ενοχλεί ... Είναι μια αίσθηση που μάλλον έχουμε όλοι όσοι είμαστε "μακρυά". Θέλουμε την άμεση επιλογή να γυρίσουμε ξαφνικά, ακόμα και αν δεν έχουμε κανένα (μα κανένα) σκοπό να το κάνουμε.

Αλλαγή θέματος (ήήή όχι;;;) ... Το Γαλλώδι έχει πανικοβληθεί στην σκέψη τον επικείμενων εκλογών. Είναι σίγουρος ότι στο τέλος θα κληθεί να διαλέξει μεταξύ Sarkozy kai Lepine. (ούτε ψύλλος στον κόρφο του ή κάτι άκουσα για εκλογές;;;) Είναι η κύρια συζήτηση αυτό το διάστημα. Αυτό και πόσα εκατοστά χιόνι ΧΑΣΑΜΕ και σήμερα ... ταπ. Είπαμε δεν με πειράζει που χάνω την βουτιά στο πράσινο-μπλε, αλλά ... τσάμπα νοίκιασα εξοπλισμό για το άσπρο;;; Γρουμφ...

Καληνύχτες
[συνήθως ποτάκι πριν ή μετά την "δουλειά"
nice to enjoy one during! :)]

nice

Δευτέρα πρωΐ. Πράσινο-μπλε. Με τα βουνά απέναντι. Η θάλασσα είναι ήρεμη και δροσερή. Τέλειο ξεκίνημα για την μέρα η πρωϊνή βουτιά. Κάνει ήδη ζέστη :), ο ήλιος είναι παράξενος σε αυτή την πλευρά του πλανήτη ... και ο καιρός και η θάλασσα ...

γρουμφ, ξαναξεκινάω : Δευτέρα πρωΐ, ξεκούραστη από το ΣΚ (χαχαχαχα), καφές νούμερο 3, μουσικούλα (thanks Krot :)), καμμία σημασία στο σκοτάδι και τη βροχή (που θα πάει;;; -15οC λένε οι προβλέψεις για το τέλος της εβδομάδας και 50% να κάνουν λάθος πάλι καλά ΘΑ είναι ... κάποια στιγμή), ούτε μια ματιά στην κόκκινη μουλωχτή agenda (I f@#t on your general direction little red book. Your mother was a hamster and your father smelt of elderberries). Σιγά!!! Fresh start (έτσι δεν κάνουμε τις Δευτέρες;;;): ξεχνάω που ΘΑ έπρεπε να είμαι και να κάνω μακροβούτια και επικεντρώνομαι στα καλά που έχω προγραμματίσει για αυτή την εβδομάδα ... εμ ... ναι ... το βράδυ πχ πρέπει να είμαι online για να δώσω την ομιλία μου, σε αυτούς που θα έχουν κάνει ήδη την βουτιά τους στο πράσινο-μπλέ, isn't THAT nice ??? τουλάχιστον η δουλειά δεν χάθηκε ... γρουμφ, Ι hate κοκκινα βιβλιαράκια...

Καλημέρες
[on the bright site,
σύνεργα για σκι θα πάρω εγώ
χιόνι ;;;]

προσωπική ευθύνη.

Δύο συνεχόμενες μέρες εξεταστικής [προφορικές εξετάσεις :( που ισοδυναμούν με πέρασμα τριαξονικής νταλίκας φορτωμένης βερύκοκα πάνω από το νευρόνιο], καφές νούμερο 4 (!!!) και ακόμα σκέφτομαι τον 35πόντο. Τις επιλογές που έχει και εμένα, εμένα στην θέση του.
Προσπαθούσα να θυμηθώ πότε συνειδητοποίησα τα όρια ... Νομίζω πριν, λίγο πριν από εκείνο το δευτερόλεπτο. Επαναλλαμβάνω ότι τυχαία δεν άκουσα τις πόρτες να κλείνουν, όχι από επιλογή. Lotto ... ΑΝ όμως δεν είχα παίξει lotto;;; Αν δεν είχα παίξει lotto και ήξερα την κατάσταση πολύ ΑΜΦΙΒΑΛΛΩ ότι θα είχα αντιδράσει σωστά. Θα είχα αφεθεί να παρασυρθώ από ένα ακόμα ξεκίνημα. Ξέρω ότι δεν θα ήμουν ΚΑΙ μετά τυχερή ;;; Όχι! :) Ξέρω ότι θα είχα ευχαριστηθεί ΚΑΙ την συνέχεια. Ίσως περισσότερο από την ασφαλή διέξοδο.

Νομίζω ότι όταν ένα σύστημα (κακό και ανάποδο αλλά μέχρι να το αλλάξουμε δεδομένο) μας παρασύρει, μεγάλο -ίσως το μεγαλύτερο- κομμάτι της ευθύνης είναι δικό μας. Που έχουμε μάθει να κινούμαστε συνέχεια και δεν σταματάμε 2 λεπτά να συνειδητοποιήσουμε προς τα που πάμε (ή αν πάμε κάπου) ... ΠΟΥ όταν πανικοβληθούμε ζητάμε από το σύστημα να διευθετήσει όσα δεν προγραμματίσαμε ποτέ εμείς. Που ζητάμε ευθύνες πάντα τους άλλους -για τις δικές μας επιλογές. Γιατί το ταξίδι, είναι τελικά επιλογή... Μετά από ένα σημείο είναι σαφέστατη επιλογή.

Devil's advocate σε αυτά που έλεγα η ίδια χτες;;; Δεν είναι άλλη άποψη, η ίδια είναι, ένα νόμισμα έχει πάντα δύο πλευρές ... δύο τουλάχιστον, αυτό έχει πολλές.

night night
[κανόνισα να μάθω σκι
θα βάλει κάποιος το χιόνι
ή να αναλλάβω ΚΑΙ αυτή την ευθύνη;;;]

35 points

[ΟΚ, είπα καφές νούμερο 6 αλλά δεν δουλεύει έτσι ... Τώρα σταμάτησα :( ταπ ]

Το θέμα μου -και δεν θέλω να το αφήσω- είναι πόσο έντονος έχει πλέον γίνει ο ρατσισμός ενάντια στην ηλικία ΚΑΙ τα προσόντα. Αφορά ίσως μια μικρή κατηγορία ανθρώπων ... όχι και τόσο μικρή όμως πλέον.

Ας ξεκινήσω από την αρχή.
Είσαι μικρός και τρυφερός και ονειροπολος και φορτωμένος με ένα σωρό μύθους από τους γύρω σου. Αποφασίζεις λοιπόν να σπουδάσεις κάτι που σου αρέσει (σχετική έκφραση το "αποφασίζεις", χαλαρή ... για να αποφασίσεις πρέπει να έχεις όλα τα δεδομένα και -εγώ τουλάχιστον- δεν τα είχα, ήταν μονόδρομος. Αυτό ή τα Mc Donalds φάνταζε στο νευρόνιο η εναλλακτική ... Επίσης χαλαρή έκφραση και το "τι σου αρέσει" ... χαλαρότατη. Όποιος ήξερε στα 17 του την διαφορά μεταξύ Βιοχημικού και Βιολόγου να σηκώσει το χέρι... και μετά θα βάλω στο παιχνίδι και τους Αστροβιολόγους... ταπ).
Anyways, είσαι είπαμε μικρός και τρυφερός και εύπιστος και θέλεις να κάνεις αυτό που σου αρέσει, θέλεις να το κάνεις καλά και θέλεις να ζήσεις και καλά. (Δεν το εννοώ μισθολογικά (άλλος μύθος), έχει όλες τις έννοιες της καλής ζωής φορτωμένες πάνω της η έκφραση, καλές και κακές, ιδεαλιστικές ή αυστηρά εγωιστικές ... δεν έχει καμμία σημασία, καλά -πολύ καλά- κάνεις και θέλεις).
ΞΕΡΕΙΣ ή νομίζεις ότι ξέρεις τότε ποιος είναι ο σωστοτερότερος δρόμος: Ανώτερη/τατη Εκπαίδευση. [Δεν ακουμπάω το θέμα, καίει]
Αν περάσεις θεωρείσαι τυχερός (και καλόόός). One point.
Αφού μάθεις αυτά που πρέπει να μάθεις (τάβλι, πόκα ΚΑΙ -ideally- τα της ειδικότητάς σου) σου δίνουν ένα χαρτι. Two points. Και σου δίνουν και την επιλογή: Ξεκινάς να δουλεύεις (σου λένε για την ανεργία κλπ κλπ κλπ) ήήήή -αν σε βοηθάνε οι δυνάμεις σου- συνεχίζεις. Παλαιότερα σου έλεγαν και ότι είναι δύσκολο να συνεχίσεις. Όχι τώρα. Τώρα ξέρεις ότι δεν είναι και τόόόόσο δύσκολο. Πολλοί λοιπόν ξεκινάνε το ταξίδι με τα points. Όσα περισσότερα τα points, τόσο καλύτερες και οι προοπτικές ;;; [μεγάλο ΧΑ]
Master: 3 points.
PhD : 5 points.
Post-Doc 1: 8 points.
Post-Doc 2, 3, ... ν, ειδικός επιστήμονας, επιστημονικός συνεργάτης κλπ κλπ κλπ: Εδώ -αν είσαι ΚΑΙ καλός- το κοντέρ αρχίζει να μετράει σαν τρελλό. Πριν καλά καλά το καταλάβεις, έχεις κάνει το κέφι σου (ακαδημαϊκά ... μην ξεχνάμε οι περισσότεροι αυτό σκεφτήκαμε στην αρχή), έχεις ζήσει τρελλά (με την καλή και κακή έννοια), έχεις ταξιδέψει πολύ, έχεις πάρει μερικές υποτροφίες (το γεγονός ότι δεν έχεις δραχμή είναι άσχετο), έχεις πάρει μερικά βραβεία και έχουν πάρει και τα μυαλά σου αέρα. Γιατί έχεις όνειρα και μάλιστα μεγαλύτερα και πιο συγκεκριμένα από αυτά που είχες μικρός και τρυφερός.
Τι και αν όσο οι άλλοι που έφυγαν νωρίς από το ταξίδι ή διάλεξαν άλλο έχουν ήδη ξεπληρώσει το δάνειο για το πρώτο τους σπίτι, άλλαξαν 2 φορές αμάξι ΚΑΙ έχουν 15 χρόνια παραπάνω από εσένα στην μισθολογική κλίμακα ;;; Τίποτα! Εσύ θα μπεις στην κλίμακα πάνω από αυτούς και θα καθαρίσεις ...

XA! Not THΑΑΑAT fast... Καταρχήν αρνούμαι να κάνω τα μαθηματικά (παρόλο που έχω τρομερό ταλέντο στα μαθηματικά) αλλά είμαι σίγουρη ότι με τις μετακομίσεις έχω πληρώσει περισσότερα για να αγοράζω ξανά και ξανά την ΊΔΙΑ ντουλάπα ΙΚΕΑ, απ'όσα 5 χρόνων δόσεις για ένα τριάρι στη Λεβεντογέννα.
Αυτό όμως δεν είναι τίποτα (είπαμε το κάναμε για την επιστήμη και όχι τα λεφτά) ... η έκπληξη στο τέλος είναι που μετράει: Το κερασάκι στην τούρτα. Ένα πρωΐ ξυπνάς και είσαι

35

... και δεν έχεις μόνιμη δουλειά (ή δεν είσαι λιοντάρι). Δεν έχεις σταματήσει λεπτό να δουλεύεις, είσαι παραγωγικότατος (μην ξεχνάμε τα 30's είναι τα new 20's) αλλά δεν έχεις μόνιμη δουλειά. Το δευτερόλεπτο λοιπόν που γίνεσαι 35 ακούς και τις πόρτες να κλείνουν. ΌΛΕΣ. Μαζί. Συγχρονισμένα. Απίστευτος θόρυβος. Κανένα ερευνητικό πρόγραμμα δεν μπορεί να σε στηρίξει, καμμιά θέση δεν είναι κατάλληλη. Είτε είσαι πολύ μεγάλος (σε όλες τις θέσεις υπάρχουν τυπικά ή άτυπα όρια ηλικίας) ή overqualified (politically correct έκφραση που φοριέται πολύ στις μέρες μας σαν συγχωροχάρτι μη αναγνώρισης προϋπηρεσίας "δεν σε προσλαμβάνω γιατί με τα προσόντα σου μπορείς να βρεις πολύ καλύτερη δουλειά"). Ταυτόχρονα (δεν έχουμε ακόμα αλλάξει δευτερόλεπτο) βλέπεις ότι μάζεψες 35 points ... Εκεί σταματάει και καίγεσαι. Δεν παίζαμε μπιρίμπα.

Μέρες τώρα προσπαθώ να νικήσω το σύστημα και να προσλάβω έναν 35-ποντο 42άρη. Έχει περισσότερα προσόντα απ΄όσα θα έλπιζα, κέφι και διάθεση... Δεν ξέρω ακόμα τι θα γίνει αλλά ... for once υπάρχει σε post μoυ ΚΑΙ ηθικό δίδαγμα : Μην παρασύρεστε από το ταξίδι και μόνο ... Μπορεί να είναι ξεχωριστό. Δεν ξέρω όμως αν το αξίζει από ένα σημείο και μετά... Ξέρω ότι έδωσα την light διάσταση του θέματος. Δεν είναι τόσο light. Καθόλου light και δεν αφορά τόσους λίγους... Είναι που αν το σκεφτώ πιο σοβαρά, ειλικρινά δεν θα σταματήσω να γράφω ...

ταπ

[Έπαιξα μπιρίμπα συνειδητά
& ήμουν τυχερή
νοιώθω την οργή και την απογοήτευση όμως,
και την αδυναμία, το άδικο αδιέξοδο]

Over :

Over 35 and overqualified ... Sounds scary, huh??? Well ... It is!!!
Προσπαθώ μέρες τώρα να προσλάβω κάποιον σαν συνεργάτη και πέφτω συνέχεια πάνω στην φοβισμένη αντίδραση: "BUT he is over 35 and overqualified". Αυτή η φράση φαίνεται να σκιάζει τα οποιαδήποτε άλλα προσόντα του (1.90, μελαχρινός. με γκρι κροτάφους κλπ κλπ κλπ ... αστειεύομαι ... φυσικά). Μέχρι τώρα φαίνεται να μην έχει σημασία αν είναι ο καλυτερος υποψήφιος για την δουλειά, το σύστημα απλά μου απαγορεύει να τον προσλάβω. Το σύστημα απλά μου απαγορεύει να τον πληρώσω από τα λεφτά μου... (ταπ;;) Αδύνατο να το ξεγελάσεις;;; Θα δούμε, αλλά σίγουρα το να είσαι πάνω από 35 & overqualified αποτελεί πλέον σφραγίδα που φτάνει στα όρια του ρατσισμού.

Η συναρπαστική συνέχεια προσεχώς (μετά τον καφέ νούμερο 6)

Καλημέρες
[χιόνι ;;;;
:(((( ]

Νο 8 ξανά ...

... στο σπίτι -με -το -μενίρ όμως. Εξαφανίστηκα νωρίς. (Το νευρόνιο γίνεται ευαίσθητο με τον καιρό. Όταν το ζορίσεις λίγο παραπάνω, απεργεί! Όταν το νευρόνιο απεργεί είναι η καλύτερή μου).
Καφές νούμερο 8 και ... υποσχέθηκα dinner μετά ταινίας. Το dinner part είναι το εύκολο. Αφού θα έχει ταινία, σημαίνει τραπεζάκι μπροστά από τον καναπέ, επίσης βαριέμαι άρα ... μεξικάνικο. Η ταινία ;;; Ουφ, ειλικρινά κάθε φορά που πηγαίνω στο video club της γειτονιάς μου με πιάνει κατάθλιψη. Δεν βρίσκω τίποτα που να με ενθουσιάζει. Κάτι που να λέει "αυτή την ταινία πρέπει να την δω". Δεδομένου ότι έχουμε την πολυτέλεια να βλέπουμε τις καινούριες ταινίες (τις περισσότερες φορές πρίν ακόμα έρθουν στο cinema), με εντυπωσιάζει που δεν βρίσκω τίποτα ... χμμμφτ. Αλλά και πάλι, δεν είναι εφέτος η Meryl Streep του τραγικού flick, The Devil Wears Prada υποψήφια για α' γυναικείο ρόλο ;;; Μου λείπει ακόμα και ένα καλό flick (ειλικρινά, το νευρόνιο θα εκτιμούσε ένα καλό flick μια τέτοια βραδυά) ή ένα φοβερό δράμα (το νευρόνιο δεν θα καταλάβαινε γιατί του το κάνω αυτό αλλά... δεν πειράζει) ή μία απίστευτη ιστορία αγάπης (αυτές χάθηκαν εντελως ή μου φαίνεται;;), κάτι που να μην χρειάζεται καν λόγια ή story, απλά να είναι αυτό που είναι ... γρουμφ...
Delegation. Θα πω ότι δεν προλαβαίνω, δεν προλαβαίνω και θα στείλω τους καλεσμένους να φέρουνε ταινία. Νευρόνιο cannot cope with video club...

Καληνύχτες
[χιόνι ακούμε,
χιόνι δεν βλέπουμε :( ]

Καφές Νούμερο 8

ή 9 ;;; Δεν έχει σημασία, έχουν περάσει ώρες (19:30, άργησα) από τότε που έγραψα το αρχικό κείμενο. Πιο ήρεμη ;;; Πιο μακρυά μάλλον... Απλά το ανεβάζω για να μην μείνει σαν τα υπόλοιπα limbo posts. Για να το θυμάμαι. Σκέφτομαι, τώρα μετά από τόσες ώρες, ότι ίσως και να είναι πιο έξυπνο να μην αντιδράς αμέσως ... Σκέφτομαι όμως βλακείες, προσπαθώ να δικαιολογήσω εμένα σε εμένα...

Ένα έχω να πω: ελπίζω ο σκηνοθέτης να μου βάλει τις φωνές (ΚΑΙ) σήμερα...

night night
[white ahead]

10 και κάτι:
Είναι μερικές μέρες που θέλεις να φωνάξεις. Στον εαυτό σου πρώτα και μετά σε όλους τους άλλους. Και δεν το κάνεις. Και αυτό σε σοκάρει ... και σε φοβίζει ...
Σπάνια με σοκάρει κάτι ειλικρινά. Ακόμα πιο σπάνια έχω ποτέ αφήσει κάτι που αφορά τη δουλειά να με σοκάρει. Να με τσαντίσει, να με εκνευρίσει, να με νευριάσει, να με κάνει να βάλω τις φωνές : ΝΑΙ. Αλλά όχι να με σοκάρει... Θεωρώ ότι η δουλειά είναι ... ακριβώς αυτό : δουλειά, όσο και αν μας αρέσει ή την νοιώθουμε δική μας. Όσο και αν παίρνουμε το όλο θέμα προσωπικά (προσωπική ευθύνη, προσωπικός στόχος, θρίαμβος, επιβεβαίωση, οτιδήποτε). Στα (πολλάάά) χρόνια που έχω περάσει στην δουλειά, σπάνια περνάω την πόρτα του σπιτιού μου κουβαλόντας τα προβλήματά της στην διάθεσή μου... Σπάνια μια μέρα στην δουλειά μου έχει καθορίσει την μέρα ... Και όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο εκπαιδεύομαι στον καταμερισμό ενέργειας. Μάλλον όχι σωστά.
Καφές νούμερο 3 και έκανα αυτό που κάνω συνήθως με τον καφέ νούμερο 3 ... Κοίταξα την βιβλιογραφία. Πρωΐ πρωΐ, μετά δεν υπάρχει ποτέ ώρα/διάθεση/ενεργό νευρόνιο. Το πρώτο άρθρο που κοίταξα, η πρώτη σελίδα, ήταν περισσότερο ηλεκτρική εκκένωση. Μια καλογραμμένη, υπερτονισμένη, πολύχρωμη ηλεκτρική εκκένωση.
Ειλικρινά δεν με νοιάζει αυτή τη στιγμή που χάσαμε την δουλειά 2 χρόνων. Αλήθεια. Θα με πείραζε πολύ αν απλά χάναμε την δουλειά 2 χρόνων, αλλά ... ΟΚ, αυτά συμβαίνουν... για αυτά "εκπαιδευόμαστε". Ευγενής άμιλα... ΧΑ! Με νοιάζει ο τρόπος που την χάσαμε και το γεγονός ότι νοιώθω αδύναμη. Με σοκάρει που η πρώτη μου κίνηση δεν ήταν να σηκώσω το τηλέφωνο και να πω ό,τι είχα στο μυαλό μου. Και είχα πολλά -τα περισσότερα περί ηθικής και δεοντολογίας. Περί ευγενούς άμιλας και μαφίας. Περί επαγγελματικής μαστροπίας.
Με σοκάρει που αυτή τη στιγμή παίζω το παιχνίδι που "πρέπει" να παίζω χωρίς καν να χρειαστεί να σκεφτώ. Ή μάλλον με σοκάρει που το σκέφτομαι καν. Παλαιότερα απλά θα αντιδρούσα. Μπορεί να μην κέρδιζα τίποτα αλλά θα αντιδρούσα. Τι ρισκάρω αντιδρώντας; Παλαιότερα θα ρίσκαρα την επικείμενη (ταπ) καριέρα μου. Παλαιότερα όμως δεν θα με ενδιέφερε, θα την ρίσκαρα. Αυτή τη στιγμή ... δεν ρισκάρω τίποτα. Μα απολύτως. Απλά ξέρω ότι δεν έχει νόημα. Μπορώ να γίνω όσο κακιά/γραφική/υστερική (ie δεοντολόγα) θέλω, αλλά δεν θα καταφέρω τίποτα. Το δίκαιο ανήκει (δικαιωματικά) στην άρχουσα τάξη -τα λιοντάρια. Αν θες να επιβιώσεις, τα ταΐζεις το καλύτερό σου φαγητό. Simple.
Τόσο simple που απόψε, φαίνεται ότι το πίστεψα μέχρι και εγώ ... Και όταν πιάνω το νευρόνιο να πιστεύει τέτοιες αηδίες, δεν το συμπαθώ καθόλου. Ούτε αυτό, ούτε το αφεντικό του.

Ένα γρούμφ είναι λίγο...

[ ... ]

Χαζό ΣΚ. Ήσυχο [εσύ το έκανες], κρύο [ο καιρός :) και η ίωση :( ], γεμάτο [ποιος σου έφταιγε;;; το ήξερες ότι έπρεπε να τελειώσουν μερικά πράγματα ... και να φύγουν -ΧΩΡΙΣ εσένα- για την χώρα-ανάποδα], κουραστικό [ταπ ταπ ταπ ... ξεκινάμε το πιο σημαντικό πράγμα την Κυριακή το βράδυ και μετά παραπονιόμαστε, ΧΑ], άφωνο [μπορεί και να έχεις να μιλήσεις από την Παρασκευή, έτσι;;;], ΧΩΡΙΣ ετοιμασία βαλίτσας με 3 μαγιό [γι'αυτό κρατούσες μούτρα;;; πάρτο απόφαση : ΔΕΝ θα πας στην χώρα-ανάποδα, άργησες να δείξεις το αυτί σου στον φωτογράφο], μουντό [εσύ, εσύ, ΕΣΎ φταις] ... γρουμφ ... Τελείωσε ;;; τελείωσε! ~~~> αλλαγή διάθεσης [με το ζόρι, ξέρεις εσύ]. Η εβδομάδα είναι γεμάτη επισκέψεις και εξετάσεις :( ... [αλλού θα απεργούσες, να πιάνει και εδώ;]

Καλή Εβδομάδα
[γάντια και κασκώλ παντού! :)]

SP7 :)

Αλεπουδίτσα,

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !!!!!!!

Μου έφτιαξες την μέρα!

Κυριολεκτικά! :))))) Καφές νούμερο 5, μουτζούφλα από το συνεχές τρέξιμο και ... φάκελλος marked "personal" ??? A-ha! I could not wait to go back to my office. Ένας φάκελλος marked "personal" μπορεί να έχει οτιδήποτε, ΠΟΤΕ δεν τον ανοίγουμε σε δημόσιο μέρος, ειδικά αν την έχουμε πατήσει!!!
Ε, αυτόν ΠΟΛΥ θα ήθελα να τον είχα ανοίξει εκεί :))))))))))))))))))))))))))

's-μάκια!!!
[ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ,
ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ!]

παράξενο ...

... πως μερικά πράγματα έχουν τον τρόπο τους να γίνονται αλήθεια. Μπορεί να προσπαθήσεις να τα κάνεις αληθινά, να τα προγραμματίσεις, να τα σκεφτείς (όσο μπορεί το νευρόνιο) ... δεν έχει σημασία ... αυτά γίνονται αλήθεια όταν έρθει η ώρα τους!
Έπρεπε να έχω μιλήσει στο Γαλλώδι καιρό τώρα. Το ανέβαλα. Λίγο γιατί δεν ήξερα αν μπορούσα να του εξηγήσω πως έχει η κατάσταση χωρίς να περάσουμε πρώτα από το στάδιο του πανικού (μετά, ήξερα ότι θα αντιμετώπιζε την κατάσταση πιο ήρεμα και ώριμα από εμένα), λίγο επειδή φοβόμουν ότι θα τον απογοητεύσω. Άντε, ίσως και λίγο επειδή δεν ήθελα να με ακούσω να το συζητάω σοβαρά.
Μια ιστορία 3 χρόνων (και... αν την πάρει κανείς από την αρχή της), μια προσφορά ανοικτή 1 χρόνο, αναμονή και καθυστερήσεις 1 χρόνος, υπογραφή τον Δεκέμβρη, "άδεια" από την σημαία ένας χρόνος ... ένα γράμμα παραίτησης που έφυγε από τα χέρια μου χτες. Ε λοιπόν, σήμερα έγινε πραγματικότητα. Μέχρι χτες, για εμένα ήταν ακόμα ... virtual. Δεν συνέβαινε.
Το ξέρω ότι το είχα αποφασίσει. Το ξέρω ότι έκανα (σχεδόν οργανωμένα μπρρρ) όλες τις σωστές κινήσεις. Δεν είχε κλείσει όμως. Ή μάλλον εγώ δεν είχα νοιώσει ότι ήμουν εντάξει με τις υποχρεώσεις μου. Και οι υποχρεώσεις μου είναι ακόμα εδώ. Όχι εκεί...
Καφές νούμερο 6 (ή 7), δυό κούπες τεράστιες, το Γαλλώδι στο γραφείο μου.
"Πρέπει να μιλήσουμε, καφέ;;;"
"Funny, it seems that we always have to talk THIS day!"
:) Πέρυσι (μια μέρα διαφορά, έκανε λάθος... ευτυχώς υπάρχει και το blog!) στο ταξίδι της επιστροφής μας από το νησί μου ανακοίνωσε ότι θα γινόταν πατέρας. Με άγχος. Πολύ άγχος ... δεν ήξερε αν θα το έβλεπα λιονταρίσια (δεν με ήξερε)... Δύο χρόνια πριν, την ίδια μέρα, ξεκινούσε την δουλειά. Με άγχος. Ήταν χαμένος... Χαζές συμπτώσεις! Παράξενο όμως, εφέτος είχα το άγχος εγώ... Κακώς. Γιατί εγώ, τώρα, τον ξέρω!
Ο καφές ήταν απόλαυση. Και η συζήτηση. Don't get me wrong, είμαι εντυπωσιασμένη με το πως αντιμετωπίζει πλέον την χημεία ΤΟΥ (γιατί μόλις φύγει από το γραφείο μου, την κάνει όντως δική του) αλλά ... είμαι περήφανη για το πως αντιμετωπίζει πλέον τα πράγματα. Πιο ώριμα και πιο ειλικρινά απ'ότι θα μπορούσε ποτέ κανένας να του διδάξει (πολύ περισσότερο εγώ). Του εξήγησα ότι έχουμε ένα χρόνο. Γιατί και πως πάω πίσω (και τις συνθήκες :(). Ότι εκείνος θα τελειώσει εδώ στην pretend μαζί μου ακόμα και αν δεν είμαι physically εδώ, ότι θα έχει τελειώσει τα πειράματα ήδη όταν φύγω κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ. Του εξήγησα ότι τα έχω φρονίσει όλα. Δεν ρώτησε, ήξερε και ότι τα έχω φροντίσει όλα και ότι θα είναι "ασφαλής" εδώ. Ζήτησε μόνο να προσπαθήσουμε να έρθει μαζί μου :) οικογενειακώς :)))) Θα αισθάνεται είπε πιο ασφαλής, αν υπάρχει κάποιος πιο χαοτικός από τον ίδιο κοντά του :))
Νow it is true, counting down: 01.01.08 ...

phew ...
[μυρίζει χιόνι...
:) να θυμάμαι το πρωΐ να κοιτάξω τις πινακίδες...]