Αδιέξοδα - Στίχοι

Το στοίχημα χάθηκε: 6 μήνες μετά και ... είμαι ακόμα εδώ (;). Σιωπηλός παρατηρητής, καμμία όρεξη για προσπάθειες και ωραιοποιήσεις ή ... παράπονα, σχόλια και κριτικές. It is what it is ... Αδιέξοδο μάλλον.
Αφήνω τις μέρες να περνάνε, σχεδόν επιλέγω το highlight τους να είναι ένα καινούριο φυτό που έσκασε μύτη στο φυτώριο που έστησα στο μπαλκόνι και έχω αρχίσει να δείχνω μια επαγγελματική αδιαφορία για κάθε καινούριο αδιέξοδο (keyword δείχνω;;; δεν ξέρω). Δεν δούλεψε / δεν είναι όπως θα ήθελα, next step. Είμαι στην δουλειά first thing in the morning (my morning, οι περισσότεροι μετράτε προβατάκια ακόμα), κάνω όσα πρέπει να γίνουν με τον ίδιο τρόπο που τα έκανα πάντα (το τελευταίο λεπτό), προσπαθώ -χωρίς απαιτήσεις- όσα θέλω να γίνουν, άδειασα τις κούτες, έφτιαξα ένα μικρό καταφύγιο στο μπαλκόνι και, μέσα σε όλα αυτά, βρίσκω την ησυχία (και δεν μιλάμε για το Al Dente) εντελώς zen λύση -για τώρα. Ίσως η μόνη που μου επιτρέπει να είμαι λίγο από αυτό που είμαι (λέμε τώρα). Πολύ πιθανά η απραξία (στο επίπεδο της αντίδρασης) να είναι απλά η χειρότερη αντίδραση (η arrogant πλευρά του παλιοχαρακτήρα που πάντα ξέραμε ότι έχει το νευρόνιο) αλλά είναι λυτρωτική τώρα. Σταματάς να σκέφτεσαι σε κύκλους. Μαζεύεις ενέργεια.

Στην πρό(σ)κληση του Αυτοκράτορα, η απάντηση έχει δυστυχώς άρωμα από τα καινούρια μου αδιέξοδα: "it is what it is". Έτσι κλείνουν αδιέξοδες σκέψεις και συζητήσεις.

Και για να μην αφήσω αυτό το άρωμα στο post η "πηγή" έχει πολύ πιο δυναμικό χαρακτήρα. "Re-statement of Romance": επανάσταση.

The night knows nothing of the chants of night.
It is what it is as I am what I am:
And in perceiving this I best perceive myself
And you.
"Re-statement of Romance"
Wallace Stevens