Νο 4

Ο κούκος-δρομέας -με την κατάλληλη ψυχολογική υποστήριξη- δείχνει σωστά την ώρα μια φορά την μέρα, κάπου εκεί στο τέλος της διαδρομής του ξεκουρδίσματος.^* Τα κινητά... δεν συμφωνούν αν τα ρωτήσεις την ώρα. Οι Θανάσηδες δουλεύουν ακόμα με το βλέμμα στραμμένο στην pretend -ο καθένας κοιτάζει μάλλον από άλλη κατεύθυνση. Τα ρολόγια για το χέρι δεν ξέρω καν που είναι. Και τα -αμέτρητα- ξυπνητήρια ... είναι σοφά (ΧΑ) ρυθμισμένα σε ελαφρά διαφορετικές ώρες για να με αγχώνουν το πρωί ...
Αυτό θα πει οργάνωση. Ένας σκασμός ρολόγια στο σπίτι -με -τον -κούκο -πάνω -στο -μενίρ και κανένα να μην δείχνει την σωστή ώρα!
Ευτυχώς που είναι Κυριακή και το μόνο που πρέπει (απαραίτητα πια) να κάνω χρειάζεται έμπνευση. Χμμμμμ ... Τα γυρινάκια και το μέλλον τους φαίνονται αιώνες μακρυά :(.
Καφές Νούμερο 4 και όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες πιεστικές καταστάσεις κοιτάζω τον Θανάση ανέκφραστα από το νωρίς, καθάρισα (ξανά) το σπίτι, γέμισα λίγο ακόμα το pod, συζήτησα με τα φυτά το θέμα της προσαρμογής τους (χειρότερα από εμένα είναι!), τα έβαλα με τα ρολόγια ... Έχω όλη τη μέρα όμως ...

Καλημέρα
[παράξενος καιρός
μαζί με την λιακάδα μας]

^* ... Παράξενο κατασκεύασμα ο κούκος, μια συνεχής παρουσία. Αν κάποια στιγμή εστιάσεις εκεί, το μόνο που ακούς ... είναι ο χρόνος. Σαν να τονίζει τα δευτερόλεπτά μου. Δεν έχει σημασία πόσα είναι, σημασία έχει ότι περνάνε. Και φαίνεται να περνάνε πιο γρήγορα απ' όσο τα νοιώθω.