Cutty shark

Σκεφτόμουν την κοπελιά που ήρθε στο γραφείο μου σήμερα για συμβουλές. Εντάξει, εντάξει, δεν ήρθε για συμβουλές και -γενικά- δεν δίνω συμβουλές ΑΛΛΑ ... στο σπίτι του κρεμασμένου, ρωτάνε για σχοινί ;; ε;;; Δεν ρωτάνε! και μάλιστα μεσημεριάτικα ...
Η ερώτησή της ήταν απλή. Είχε παγιδευτεί γιατί δεν μπορούσε να διαλέξει εργαστήριο για το postdo(g)c Νο2 ... Ήταν παγιδευμένη μεταξύ της "λογικής" επιλογής ενός διάσημου εργαστηρίου -που όμως δεν κάνει ακριβώς-ακριβώς την δουλειά που την ενθουσιάζει- σε σχέση με αυτή ενός λιγότερο διάσημου που κάνει ό,τι ακριβώς την ενδιαφέρει ερευνητικά. Η απάντησή μου -κλασσικά- με ερώτηση: "Ναι αλλά ΤΙ θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;;; Μήπως η απόφασή σου θα έπρεπε να έχει σχέση με αυτό;;;" Επιμένω, ο κόσμος του postdo(g)c είναι virtual (και δεν θα έπρεπε να υπάρχει σε τόση διάρκεια). Virtual αλλά τελικά, κάποια στιγμή ακόμα και αυτός ο παράλληλης πραγματικότητας κόσμος, σε αναγκάζει να μεγαλώσεις ...
Η απάντησή της είχε ακριβώς την ωριμότητα που θα είχε και η δική μου στην ανάλογη στιγμή : "Δεν ξέρω ... θέλω ή ακαδημία ή ερευνητική θέση σε εταιρία" ... Σαν να λέμε θέλω ή Aston Martin ή Jaguar ... ένα από τα δύο ... ΧΑ! Λάδι στη φωτιά ... "Sorry αλλά {κολιτσάκι, τι τάξη πας;;;} πόσο χρονών είσαι ;;;" ... "35" ... Biiiiiiingooo!
"Ναι αλλά εσύ ..." ... ΧΑ! Εγώ ήμουν χαζή και τυχερή και ένα σωρό άλλα... {Καμμιά φορά να μου θυμίζετε να θυμάμαι και το πόσο τυχερή ήμουν}. Εγώ ΔΕΝ σκέφτηκα, ΔΕΝ σχεδίασα, ΔΕΝ οργάνωσα (ταπ... οργάνωση...): Ναι, δούλεψα πολύ ΑΛΛΑ έτυχε να είμαι εκεί ακριβώς που έπρεπε να είμαι, τη στιγμή ακριβώς που έπρεπε να είμαι και να κάνω αυτό ακριβώς που έπρεπε να κάνω (και όχι κάτι παντελώς άσχετο όπως συνήθως) ... Αν περιμέναμε να σκεφτώ και να αποφασίσω ακόμα ποδήλατο θα κάναμε ... Και αν είχε δουλέψει η στατιστική και η πραγματικότητα πάλι ποδήλατο θα κάναμε... ταπ ... Ο 42χρονος συνεργάτης μου ήταν άτυχος. Προγραμμάτισε και οργάνωσε σε αντίθεση με εμένα, αλλά παγιδεύτηκε ... Και τώρα δεν έχει ουσιαστική διέξοδο... That's it, έχει δουλειά μέχρι το τέλος του χρόνου...
Το θέμα μας είναι ... Ναι, σε μια τέτοια περίπτωση -που ο άλλος δεν ξέρει τις στατιστικές και δεν έχει όλα τα δεδομένα, δεν έχει σκεφτεί- τότε γίνεσαι σκληρός, λες την πραγματικότητα όπως είναι για να βοηθήσεις, τουλάχιστον να προειδοποιήσεις ... Δεν χρυσώνεις το χάπι, δεν ωραιοποιείς τον κόσμο σου. Αλλά όταν φτάσει η στιγμή να δώσεις συμβουλή, όταν ο άλλος πελαγώσει και περιμένει να πεις κάτι σοφό (πολλά χα), τότε τι κάνεις;;; Όταν ο άλλος ρωτήσει: "Ναι ... αλλά τίποτα δεν φαίνεται σίγουρο αν το δεις έτσι ... ΤΙ κάνω ;;;" ;;; Τότε βρίσκεσαι σε ΠΟΛΥ δύσκολη θέση και λες το μόνο που έχει δουλέψει ποτέ για εσένα ανεξάρτητα στατιστικών : "Follow your heart. There is NO right or wrong decision here. You just need a plan ...Make a decision and stick with it."
... ουφ ... ανάμεσα στα πολλά, θα έπρεπε να υπάρχει και ένα manual πλεύσης και για εμάς τους "ενήλικους", ειδικά όσους παγιδευόμαστε εύκολα από την Jaguar του γείτονα ...

night night
[αμφιθέατρο-αεροδρόμιο 20 λεπτά
προλαβαίνω - δεν προλαβαίνω πάλι αύριο...]

@ Το ξέρω ότι θα έπρεπε να ετοιμάζομαι για το αυριανό ταξίδι αλλά βαριέμαι. Πλήττω... Φρικτά... Και οι βιταμίνες και τα παυσίπονα δεν βοηθούν ... Έφτιαξα το μάθημά μου για αύριο, έκανα όλα τα τελευταία, άδειασα την επιφάνεια του γραφείου, απάντησα ενοχλητικά mail και τώρα απλά μένει να πετάξω 2-3 πράγματα στην καταπληκτική μου freitag {... άντε και το μαγιό αν και δεν το βλέπω να προλαβαίνω ... εκτός και αν είναι μεταμεσονύχτια η βουτιά (όχι δεν θα είναι η πρώτη φορά ...)} ... ξέφυγα... ... πράγματα στη freidag λέγαμε αλλά βαριέμαι... πετάω την καταχρεωμένη πιστωτική μέσα και ... βασιζόμαστε στο πρωϊνό ξύπνημα για τα υπόλοιπα!!!