Sneak preview

Τέλος εποχής ... αυτής με το ένα σπίτι, την μία δουλειά, το ένα κρεββάτι, το ένα ντουλάπι για να βάζεις τους καφέδες, το ένα σετ από ξυπνητήρια, την μία agenda, τον ίδιο -ανάδρομο- καιρό.
Sneak preview αυτές οι μέρες για το πρόγραμμα του επόμενου εξαμήνου (ίσως και του τέλους αυτού που διανύουμε) ... oh yes, ο χρόνος μου μέχρι το τέλος του ημερολογιακού χρόνου μετριέται ακαδημαϊκά και ο τόπος μέχρι το τέλος του χρόνου προσδιορίζεται από το που θα φωνάζει κάποιος πιο δυνατά ... Sweet! Όπως στρώσαμε κοιμόμαστε, λέει ο φάδερ.
Και μόνο τον φάδερ δεν είδα στην συγκεκριμένη εξόρμηση. Όλους τους άλλους όπως και όλες τις υποχρεώσεις τις χώρεσα επιτυχώς σε 4 μέρες ατελείωτου τρεξίματος ή 5;;; ... 5 μάλλον, αλλά με τα ταξίδια φάνηκαν πιο λίγες, συμπυκνωμένες. Συμπυκνωμένες υποχρεώσεις, συμπυκνωμένες έξοδοι με φίλους, συμπυκνωμένες οικογενειακές στιγμές ... Crash course ειδικά στα οικογενειακά : ο μικρός με ήξερε πάντα, είχα φροντίσει να είμαι εκεί, ανανεώσαμε απλά τους όρκους αιώνιας αγάπης ... τη μικρή σαν να την γνώρισα τώρα, πρέπει να πήρε μια ιδέα, όχι απαραίτητα την καλύτερη, ίσως την πιο αληθινή ... έχει πλάκα αυτή η μικρή, είναι tough (!) δεν χαρίζει κάστανα ... το kinder-έκπληξη εξοπλίστηκε με όλα τα απαραίτητα ... Και εμείς, όσοι είχαμε ανάγκη λίγο catching up, προλάβαμε έναν καφέ μέσα στην κίνηση και την τρέλα του κέντρου και λίγο από αναπόληση ...

Νομίζω όμως, η μόνη στιγμή ηρεμίας ήταν στο ταξίδι της επιστροφής, η μία ώρα κενού στο ΕλΒενιζέλος, όσο και αν αυτό φαίνεται παράξενο και ο τελευταίος καφές της μέρας εδώ, στην pretend ...

night night
[ούτε που ξέρω τι καιρό κάνει πια
ή που είμαι ακόμα ... ]