TGIF

Με τον καινούριο μου συνεργάτη έχουμε πλέον αναπτύξει τον δικό μας κώδικα επικοινωνίας. Εντελώς διαφορετικό από αυτόν που χρησιμοποιώ με το Γαλλώδι. Πιο κοφτές, πιο περιεκτικές φράσεις χωρίς επεξηγήσεις και εντάσεις. Καμμιά φορά, όταν κρατάει μία φλάσκα στο χέρι, δεν χρειάζονται καν οι φράσεις. Από το βλέμμα του, ξέρω και την απάντηση. Συνήθως όμως αρκεί μία ερώτηση : "Is it a good day???" Κοφτό ναι ή κοφτό όχι μου δίνουν την απάντηση χωρίς περιττές πληροφορίες. Άλλες φορές η πρόταση βγαίνει αυθόρμητα χωρίς ερωτηματικό "It is a good day! [χαμόγελο]" / "It is a *ç@%ö bad day [δολοφονικό βλέμμα]" ...
Η μέρα χτες ήταν good σε όλη της την διάρκεια. Με τα μικρά και τα μεγάλα της, με το τρέξιμο που συνοδεύει τις επισκέψεις στο Ίδρυμα, με γρήγορες συζητήσεις που αφορούσαν "καλά" πειράματα ή και μόνο εξαιτίας του ήλιου που είχαμε μέρες να δούμε. Τίποτα ιδιαίτερο. Μέχρι εκείνο το τελευταίο λεπτό πριν πάμε τον επισκέπτη μας στο σταθμό. Πήγα στο γραφείο μου, κοίταξα το mail μου, κακά νέα (πολύ πολύ ΚΑΚΑ νέα), έκλεισα τον υπολογιστή, βγήκα έξω χαμογελαστή, έβαλα επισκέπτη και Γαλλώδια στην γάτα και πάτησα λίγο παραπάνω γκάζι ... Φτάσαμε στον σταθμό νωρίς, βάλαμε τον επισκέπτη μας στο βαγόνι (περιμέναμε να κλείσουν οι πόρτες μη μας ξαναγυρίσει) και ... Μπύρα;;; Μπύρα! Ένας τεράστιος κατάλογος, ένα μόνο statement από εμένα: "I am boycotting BELGIAN beer". Το ένα Γαλλώδι έμεινε απορημένο, το έμπειρο μεγάλο Γαλλώδι έκανε την κατάλληλη ερώτηση "How bad is it? In litres" "I think we will need the 10 litre collogne, for start"...

Πονοκέφαλος ... και απογοήτευση που το πρόγραμμά μου έμεινε εκεί, ένα πόντο πριν το επόμενο στάδιο (έναν @#$@% πόντο... 79 και με πολύ lame excuse... Jeeeeez, I hate Brussels) ... Είναι το πρώτο πρόγραμμα που μου απορρίπτουν, αυτό στο οποίο -ακόμα- πιστεύω απόλυτα. Bad day λοιπόν ...
Χτες όμως, σήμερα περισσότερη δουλειά, scanning για εναλλακτικές, pampering ήδη από τους εταίρους και ... TGIF ...

Καλημέρα
[γυαλιά ηλίου
για πολλούς λόγους]

the φραπέ principle

Η μουσική Ελληνική (τύπου επιβατικού που ταξιδεύει από Λεβεντογέννα όμως), το περιβάλλον μύριζε θάλασσα (in a very, VERY festive way), τα μεζεδάκια ωραιότατα και καλομαγειρεμένα, η θερμοκρασία καλούτσικη for a change, ουζάκι και -μετά- λευκό κρασί, ατελείωτη συζήτηση, χαλαρή ατμόσφαιρα. (Τι άλλο μπορεί να θέλει κανείς για να το παρακάνει ;;;)

Ο επισκέπτης μας χτες, πρώτη φορά στην pretend, έπεσε πάνω σε 2 Έλληνες που τους μύρισαν ντολμαδάκια ... Ξεχάσαμε τα traditional τοπικά εστιατόρια και τον πήγαμε στην pretendιανή Αστόρια. Πάντα τα αποφεύγω αυτά τα εστιατόρια, με ενοχλούν τα έντονα μπλε με τις κακόγουστες κολώνες και τα Ελληνικά με accent... Όχι χτες, μάλλον η ατμόσφαιρα μυρίζει διακοπές και αυτές αργούν ...
Πέμπτη, agenda full professionally και socially και εγώ ΝΥ-ΣΤΑ-ΖΩ ... Poor επισκέπτης, πως θα με παλέψει όλη μέρα ;;; ... ... ... Και πως αυτοί στο Ίδρυμα βάζουν τον λύκο να προσέχει τα πρόβατα ;;; Τους αδικούμε, εγώ τον κάλεσα ... αυτοί δεν έπρεπε να με σταματήσουν όμως;;; Έπρεπε!
Ακόμα Πέμπτη;;;

Καλημέρα!
[Νούμερο 1
μάλλον αντηλιακό
σίγουρα όχι κοντομάνικο
Επισκέπτης πρέπει να μάθει the φραπέ principle σήμερα]

εκμυστηρεύσεις ...

"Τώρα που είμαστε οι τρεις μας και δεν μας ακούει κανείς άλλος ... πες μου για την μπέμπα"

Οι τρεις μας: Το 6χρονο ανήψι μου (Έκπληξη Νούμερο 1), Η μπέμπα (Έκπληξη Νούμερο 3) και εγώ. Αγκαλιά σε έναν καναπέ που έχει χωρέσει πολλές τέτοιες συζητήσεις και αγκαλιές ... Η Έκπληξη Νούμερο 2 έκανε την ίδια ώρα το δίκαιο πραξικόπημά της στο άλλο δωμάτιο μονοπωλώντας την μητέρα της και αποδεικνύοντας περίτρανα ότι όταν δείχνεις μία φουσκωμένη κοιλίτσα σε ένα μωρό και λες το κλασσικό "ΤΙΙΙΙΙΙ έχει μέσα στην κοιλίτσα η μανούούούλα;;; Νι-νί!", το live νινί ΔΕΝ καταλαβαίνει ΤΙΠΟΤΑ όσο και αν χαμογελάει... Κοκολάτες νομίζει ότι έχει μέσα η κοιλίτσα...
Το "πες μου για την μπέμπα" το έπιασα μέχρι και εγώ ότι ήταν κλειστή ερώτηση. Rephrasing: "Πως νοιώθεις τώρα που έχεις και δεύτερη αδελφούλα;;;"
Ο μικρός χαζεμένος εντελώς με το πλασματάκι και την ηλιθιότητα της ερώτησης, ευγενέστατος όμως : "Καλά!"
"Σου αρέσει που έχεις δύο αδελφές"
"μμμμμ ναι. Γλυκούλα δεν είναι;;;"
"Σχεδόν σαν και εσένα όταν ήσουν μωρό" ... χαμόγελο ... "Θα σε πειράζει όμως που θα κλαίει πότε-πότε;"
"Καθόλου δεν θα με πειράζει. Και να κλαίει και να γελάει και να κάνει ότι θέλει. Ακόμα και να μου σπάει τα πράγματα όπως η 2 δεν με νοιάζει... " Τι απάντηση περίμενα από ένα παιδί που κατέβηκε τις σκάλες λίγες ώρες πριν φωνάζοντας "Καλώς ήρθες μωρό μας" και κρατώντας το αγαπημένο του παιχνίδι για να της το δώσει ;;;;
"Μόνο ..." κόμπιασμα ... "Μόνο ένα πράγμα θα ήθελα ... Να μην αρχίσει και αυτή να με ακολουθεί παντού και συνέχεια ... Χρειάζομαι και λίγο ησυχία." ...
Γουάου...

Αυτή η τελευταία φράση μου έχει καρφωθεί καθώς κοιτάω τις πτήσεις για Λεβεντογέννα : "Μόνο να μην με ακολουθούν συνέχεια, χρειάζομαι λίγη ησυχία". 2 ακόμα άχρηστα και αδικαιολόγητα, διήμερα ταξίδια στα σκαριά για τον επόμενο μήνα. Πότε το πληροφορήθηκα;;; Σήμερα! Τι μπορώ να κάνω; Μάλλον τίποτα, μάλλον να μην αδειάζω καν την τσάντα... "Let the games begin" το όνομα της εποχής (και αυτό, για να μην την ονομάσουμε "Κα Κούλα, The Return"). Oh well ... μετράμε: Πόσες φορές μέσα στο καλοκαίρι μπορεί να με φέρει -απρογραμμάτιστα και χωρίς λόγο- πίσω η κα Κούλα πριν επαναστατήσω τρελλά ;;; [Για να είμαι ειλικρινής, νοιώθω πως έχω ήδη έχω ξεπεράσει το όριο ... χμμμ...]

Night-night
[αν αντί γατί είχα αγοράσει αεροπλανάκι
θα μας ερχόταν μάλλον φτηνότερο
το φετινό καλοκαίρι...]

#5

Όταν πήρα την Έκπληξη στα χέρια μου, κοιμόταν. Ροδαλή και πανέμορφη, χαμογελαστή, ατάραχη, μυρωδάτη ... Με το απίστευτο φουστανάκι που η μητέρα της διάλεξε να της φορέσει για την πρώτη της έξοδο :) Και μετά άνοιξε τα μάτια της :)))) Love at first sight. Ξανά.

Ξέρω ότι δεν μας βλέπει, ξέρω ότι τα χαμόγελα είναι απλές ασυναίσθητες συσπάσεις, still ... να σου έρχεται να το σφίξεις μέχρι να το λειώσεις και ταυτόχρονα προσέχεις πως αναπνέεις μήπως και το ενοχλήσεις.

Κάπως έτσι πέρασα το ΣΚ μου. Σβήνοντας κάθε εντύπωση από την Λεβεντογέννα και το ταξίδι με πολλαπλά παιδικά χαμόγελα και αντιδράσεις.

Αυτά τα ταξίδια αστραπή είναι ευχάριστα (οικογενειακά), έντονα (επαγγελματικά) και δύσκολα (στην επιστροφή). Οι μικρές καταστροφές που αντιμετωπίζεις εύκολα όταν είσαι εκεί, έχουν την τάση να αποκτούν διαστάσεις πανικού αν τύχει και λείπεις. Σε κάτι τέτοιο γύρισα ... Καφές νούμερο 5 και ελαφρότατα (κρυωμένα) πηδηματάκια!

Καλημέρα
[ομπρέλλα ΚΑΙ αντιανεμικό
και να μην μετακινούμαστε και πολύ πολύ
80 km/h λένε... sweet!]

κούκι!

Οι άντρες που βλέπω περισσότερο αυτή την εποχή:

@ Leonardo

@ Ελευθέριος

@ Νίκος

... ... ... γρουμφ ...

Λεβεντογέννα, με την πρώτη πρωϊνή πτήση, well in advance για να γράφω και post (ο Νίκος έχει "βουνό που πουλάει καφέδες" και hotspot net! γουάου), ώρες ύπνου : 2, καφέδες : αμέτρητοι, χιλιόμετρα : πολλά, ΈΝΑ COOKIE (ναι, ναι, ναι :))) υπάρχει, απλά πρέπει να πετάς αξημέρωτα!) και ... το καλό που τους θέλω: Να είναι εντελώς, μα εντελώς-εντελώς σοβαρά τα πράγματα ... Να υπάρχει λόγος που έγινε όόόόόλο αυτό... Να πάω εκεί και να μην υπάρχει κτήριο ας πούμε ... ταπ ...

Καλημέρες

[κιλά αντιηλιακό+γυαλιά+look παραλίας και βγάλε

+ πολύ -πολύ -ΠΟΛΥ σοβαρό ύφος...]

transit

Ξυπνάς κεφάτη, πας στο Ίδρυμα, πίνεις τους ανάλογους καφέδες, δουλεύεις τραγουδιστά, όλα μια χαρά στην agenda, on top of things ... Και ενώ πίνεις τον καφέ νούμερο 4 ... χτυπάει το τηλέφωνο, ξεχνάς να κοιτάξεις την αναγνώριση κλήσης, (ταπ) και... ;;; Ναααα'την πάλι transit η καλή σου. Επαγγελματική ανάγκη ... ΧΤΕΣ δεν ήταν απαραίτητο να πετάξω για Λεβεντογέννα. Σήμερα όμως είναι ... και ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝ μάλιστα ... ταπ ... Πόσο επείγον μου είπανε ;;;; Να σας πω αμέσως:
@ Pretend-Νησί
@ Νησί-Εκεί που χάνουν τις βαλίτσες
@ Εκεί που χάνουν τις βαλίτσες-Αθήνα
@ Αθήνα-Λεβεντογέννα ...
@ ΚΑΙ τα αντίστροφα σε 3 μέρες με 3 εταιρίες...
ΤΟΣΟ επείγον Ήήήήή έτσι μου είπανε ... (Και ελπίζω να ΜΗΝ ανακαλύψω το αντίθετο ... γιατί ξέρω ότι θα ανακαλύψω το αντίθετο ;;; γρουμφφ )

Γιατί δεν φωνάζω πολύ ;;; :) ... :), ε, αφού θα πάω που θα πάω, χάνω τίποτα να σταματήσω και μερικές ώρες στο ποτάμι να δω την μικρούλα;;; Όχι βέβαια! Ο μαραθώνιος αρχίζει σε 2 ώρες ... και -βέβαια- άργησα ήδη!

Καλησπέρα και
... Καλό ΣΚ :)
[Aegean ... φρόντισε]

Μικρούλα μου

Καλώς Ήρθες!
:))))

Τριγυρνάω με ένα θεόχαζο χαμόγελο ανάσας από την ώρα που είδα την φατσούλα σου και της super mum (ex K_E) το απογευματάκι ... Ζαρωμένη και ταλαιπωρημένη και όμως απίστευτα όμορφη (μα να μην πάρεις τίποτα από το άλλο σόι;;;).
Δεν θα σου γράψω εδώ τις ευχές που ψιθύρισα στην πρώτη σου εικόνα, ούτε ξανά όσα είπαμε με τους γονείς σου. Έχουμε χρόόόνια να τα λέμε αυτά και να σε χαζεύουμε. Νομίζω, εδώ πρέπει απλά να βάλω μερικές πρώτες πρακτικές συμβουλές.
Καταρχήν ΜΗΝ ΤΡΟΜΑΞΕΙΣ. Εκτός από τους γονείς σου και άλλα δύο μικρά που θα γνωρίσεις σύντομα και -φυσικά- εμένα, φοβάμαι ότι για όλες τις υπόλοιπες συναναστροφές των επόμενων ημερών θα πρέπει απλά να είσαι υπομονετική και προσεκτική.
Εξαίρεση οι γιαγιάδες και οι παππούδες σου. Πως θα τους γνωρίσεις;;; Απλό:
Η κυρία που παράτησε 2 παιδάκια στην reception του νοσοκομείου και σου κάνει ακατανόητα νοήματα από μακρυά καθώς μιλάμε, είναι η γιαγιά σου. Η μάδερ μας... ΔΕΝ θέλει να σε φοβίσει και δεν έφταιγε καθόλου για το περιστατικό με τα αδελφάκια σου. Εμείς φταίμε που βάλαμε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα!!! Είναι δυνατόν να έμενε σπίτι και να μην σε γνώριζε πρώτη ;;; Όόόόχι βέβαια! Για όλα τα υπόλοιπα που θα σου κάνει τις επόμενες μέρες, είμαι σίγουρη, δεν θα δυσανασχετήσεις καθόλου. Give her the benefit of the doubt. Σε αγαπάει περισσότερο από όλους μας.
Τον παππού θα τον αναγνωρίσεις γιατί θα είναι πάντα πίσω από λουλούδια. Καλάθια, ανθοδέσμες και άλλα τέτοια. Επίσης παππούς είναι ότι έρχεται μαζί με αρκουδάκι (αφού το περάσει από ποιοτικό έλεγχο) και δακρύζει διακριτικά όλο τον πρώτο σου μήνα .
Extend this to the other end of the family και θα αναγνωρίσεις και τους άλλους δύο!
Οι υπόλοιποι ... το ξέρω, είναι όλοι εκεί. Πρόσεχε:
* Θα ξεφωνίσουν και θα συνεχίσουν να ξεφωνίζουν κάθε φορά που σε βλέπουν για τα επόμενα 5 χρόνια (δεν το κάνουν επίτηδες, είναι γονιδιακό). Πάρε το σαν εκπαίδευση, πρέπει να συνηθίσεις τον θόρυβο (έχεις έναν μεγάλο αδελφό που μπορεί να σου δώσει master άμεσα). Κάνε όμως την κοιμισμένη όταν βλέπεις κυρίες που μοιάζουν στην γιαγιά σου... άκου που σου λέω!
* Θα προσπαθήσουν να σε κρατήσουν άτσαλα, τους αρέσουν οι αγκαλιές. Μόλις σου πάρουν τον αέρα, τους επόμενους μήνες, θα συνοδεύουν αγκαλιές με τσίμπημα στο μάγουλο. Κράτα χαρακτήρα! Μην τους δώσεις αέρα από την αρχή, το έχασες το παιχνίδι. Δεν θα βαρεθούν ποτέ!
* Θα σκύβουν πάνω από την κούνια σου και θα λένε ακατανόητα πράγματα ... συνέχεια. Τα περισσότερα θα είναι ευχές και πόσο τους μοιάζεις! Μην προσπαθήσεις καν να καταλάβεις, θα γλυτώσουμε χρόνια ψυχοθεραπείας.
* Θα σε σκάσουν σε δώρα ΑΛΛΑ θα τ'αλλάξουμε όλα μην ανησυχείς ... Δεν υπάρχει περίπτωση να βάλεις ροζ φρου-φρου, σε διαβεβαιώ. Η μαμά σου θα σου δώσει και μερικά πράγματα από εμένα. ΜΗΝ δεχτείς να σου φορέσουν άλλο ρούχο ή να σου δώσουν άλλο χνουδωτό. Είναι η τελευταία λέξη της μόδας στην pretend το baby κίτρινο και η καμηλοπάρδαλή σου, stick to them.
* Αν δεις και κρατάνε κάμερα (μικρό τετράγωνο gadget για να συνεννοούμαστε) ή κινητό (μικρό τετράγωνο gadget που μιλάει) βάλε τσιρίδα να φύγουν αμέσως από το δωμάτιο. Αν αργήσεις, κλείσε τα μάτια, ακολουθεί flash...
* ...
Δεν τα θυμάμαι όλα όσα ήθελα να σου πω και τσαντίζομαι ... Ζηλεύω ;;; Φρικτά ! Θα'θελα πολύ τώρα να είμαι εκεί και να σε σκάσω στα φιλιά πρώτη!!!

Όνειρα γλυκά μικρούλα μου,
Να μας ζήσεις !
[η κυρία με την διαπεραστική φωνή είναι η χειροτερότερη όλων
προτείνω να κλαις με το που την ακούς να πλησιάζει]

γιατί ...

Ήθελα να γράψω πολλά για τα δέματα της μάδερ, και τα περιεχόμενά τους ανάλογα με την εποχή και ένα σωρό άλλα τέτοια ... Ξεκίνησα έχοντας στο μυαλό μου το δέμα που έλαβα το Σάββατο και μάλλον θα πήγαινε μακρυά η βαλίτσα ... (ατελείωτα τραγελαφικά -ενίοτε γλυκύτατα embarrassing- δεματο -περιστατικά over the years)
Τα δέματα της μάδερ όμως δεν φεύγουν (και κατά τα φαινόμενα δεν μειώνονται κιόλας), θα επανέλθω λοιπόν. Αυτή τη στιγμή έχει προτεραιότητα (μοναδική) άλλος. Η αδελφή που μου αγοράζει ρούχα πάντα στο λάθος νούμερο...
Άλλες δύο φορές στη ζωή μου (ό,τι άλλο και αν έχει συμβεί, όσο δυνατό και έντονο και αν ήταν), χτύπησε το τηλέφωνο και σταμάτησε -για λίγο- ο χρόνος. Προσμονή και ανησυχία. Οι μοναδικές στιγμές που ξέρεις ακριβώς ΓΙΑΤΙ επιλέγεις να γυρίσεις πίσω ... Χαζοκουβέντες στο τηλέφωνο, άτσαλες, δεν χρειάζονται ούτως ή άλλως, ευχές και μετά ησυχία μέχρι να ξανααναπνεύσεις.

Καληνύχτα
[πολλά ΠΟΛΛΑ χαρτομάντηλα και
ΧΩΡΟ στο @#:΅!κινητό!!!]

@ Σιγά μην τα κατάφερνα να κοιμηθώ νωρίς όπως προγραμμάτιζα ... Ξέρω άλλωστε πολλούς που αποκλείεται να κοιμηθούν σήμερα.
Αναμνήσεων άσχετη (φυσικά) συνέχεια, αφιερωμένη εντελώς στον κακό-γλυκύτατο Καμηλιέρη μας, ξέρει αυτός γιατί! [καφές νούμερο 10 ή 12, όχι ο τελευταίος]

Ομόνοια, 30 ^οC, baby-shopping, μία εβδομάδα ακριβώς πριν ... Η Κ_Ε (kinder-έκπληξη) με την λίστα της, η θεία με τις λίστες της, ο ανηψιός με τα δίκαια αιτήματά του (εγώ-πότε-σσα-παίτσω;;; Ζεν είμαι παιζακι εγώ;), ζέέέέστη ... Αν περνούσε από το χέρι μου θα ψωνίζαμε στο Τόκυο, εκεί μπορείς να μετακινηθείς από κατάστημα σε κατάστημα χωρίς ποτέ να χρειαστεί να βγείς στην επιφάνεια. {Υπόγεια, η μεγαλύτερη ανακάλυψη μετά τον καφέ και το πλυντήριο (η λογοδιάρροια για τον γνωστό λόγο, μην δίνετε σημασία, θα περάσουν οι ώρες)}. Δεν περνούσε όμως από το χέρι μου. Η K-E, duracel και αποφασισμένη ... κατά τις 2 το απόγευμα (σε 4 ώρες πετούσα πάλι), φορτωμένη εγώ με τις τσάντες (γιατί δεν ήθελε και να τα στείλουμε, πως θα τα θαυμάζαμε το βράδυ;;; Σιγά μην μας ξαναμιλούσε η μάδερ... Λογικό...), ο μικρός μπουκωμένος κουλούρι για να μην παραπονιέται, περνάμε μπροστά από το ταχυδρομείο και όλο θράσσος δηλώνει ότι έχει να πληρώσει και κάτι λογαριασμούς ... ταπ ταπ ;;; Ναι ... Πάνω που την στόλιζα (ξενόγλωσσα για να μην καταλαβαίνει το ανήλικο), μπαίνει αποφασιστηκά μέσα, παίρνει αριθμό : 300 ... Κοιτάει χαμογελαστά την οθόνη: 450 και βάλε... ταπ ;;; κρύος ιδρώτας, εγώ... ΚΑΙ ταύρος, εγώ, χίλιες φορές την ρώτησα αν ήθελε να κάνω κάτι εγώ για να μην ταλαιπωρείται ... Καμμία σημασία (η φωνή της εμπειρίας όπως κατάλαβα μετά). Πηγαίνει στο πλήθος, τουρλώνει κοιλιά και ταυτόχρονα ακούγεται και η φωνή της υπαλλήλου:
"Η κυρία, θα ήθελε να κάνει κάτι πριν γεννήσει;;; Καλά αδερφή δεν έχετε, μητέρα, να σας βοηθήσουν με αυτές τις δουλειές;;;;;;" Χρόνος εξυπηρέτησης νέο Πανελλήνιο ρεκόρ και ναι, απάντησε "Πως δεν έχω αδελφή, να, εκεί είναι" ταπ ταπ ταπ... Με μια φράση μου ξεπλήρωσε όλα τα δανεικά δεκαετιών ταλαιπωρίας...
Βγαίνοντας έξω η Κ_Ε-duracel-τώρα-μιλάει-η-πείρα μου ανακοινώνει : Για το ταξί θα κάνουμε το εντελώς αντίθετο: θα μείνω μακρυά με το παιδί να μην φαίνομαι και θα περιμένεις εσύ! Με τέτοια κοιλιά κανένας ταξιτζής δεν πάει στο ποτάμι!

Μουσακάς κ.α.

Δευτέρα πρωΐ, ΜΕΤΑ την δυνατή βροχή, στο Ίδρυμα. Ατμόσφαιρα καθαρή και -επιτέλους- ελαφριά, δειλός ήλιος, απόλυτη ησυχία (music) και ηρεμία (τουλάχιστον για μισή ώρα ακόμα) : Η καλύτερη στιγμή της εβδομάδας!

Τι λέει η εβδομάδα μου;;; You don't want to know!!! Φωνές μάλλον που δεν κατάφερα να βρω εισητήρια για Λεβεντογέννα, αλλά δεν το σκεφτόμαστε αυτό για λίγο ακόμα. Και εξετάσεις, αυτές τις γνωστές τις προφορικές, που κρατάνε όλη μέρα, αλλά και αυτό δεν το σκεφτόμαστε ακόμα. Και Ινδένιο με τις απαιτήσεις του, αλλά αυτό επιλέξαμε να το κάνουμε σταθερά delegate, και άλλα τέτοια...
Προς το παρόν καφές νούμερο 3, ανοικτά παράθυρα να μπαίνει η δροσούλα και για μισή ώρα ακόμα σχεδόν ΣΚ ...

Καλημέρα
[Γυαλιά ηλίου,
και να θυμόμαστε ΣΚ σε μόλις 5 μέρες]

ΑΣΧΕΤΟ...
@ Είναι γνωστό ότι για όόόόόόλα όσα μας συμβαίνουν... φταίει η μητέρα μας. Εντελώς-κατά-γνωστό... Το ΣΚ έλαβα ένα από τα γνωστά πακέτα-επιβίωσης ... Η μάδερ δεν σταμάτησε ποτέ να στέλνει τέτοια πακέτα, όσο και αν άλλαξε κατά καιρούς η επαγγελματική μου κατάσταση ή (ακόμα πιο συχνά) το μέρος που ζω ... Δεν σταμάτησε ποτέ ΑΦΟΥ της παραπονέθηκα that is (μιλάμε για 20 χρόνια πριν τώρα, μην μπερδεύεστε, δεν ξέρω καν γιατί το θυμάμαι σήμερα)... Όλες οι άλλες μάδερ έστελναν μουσακά στα ξενιτεμένα τους ... Η δική μου βαριόταν τον μουσακά ακόμα και στο σπίτι ... και επίσης δεν είχε καταλάβει ότι έφυγα (το κατάλαβε πολύ ΠΟΛΥ μετά) ... χρειάστηκε να παραπονεθώ για να φτιάξει μουσακά και να τον στείλει! Totally exotic!!! Είπαμε, μουσακά δεν τρώγαμε συχνά σπίτι ΚΑΙ γιατί βαριόμασταν (αν δεν τον έφτιαχνε ο φάδερ δεν ασχολιόμασταν) ΚΑΙ γιατί είχα κυρήξει πόλεμο στις μελιτζάνες εκείνη την εποχή...
Μετά την πρώτη εκείνη έκφραση μητρικής στήριξης η μάδερ το φιλοσόφησε. Να ξαναπαραπονεθώ για μουσακά δεν υπήρχε περίπτωση, δεν μου άρεσε (τότε) to start with, να ξαναπαραπονεθώ όμως για δέμα: δεδομένο. Άρχισε να βάζει λοιπόν ό,τι νόμιζε ότι θα μου άρεσε και χρειαζόμουν πραγματικά : καφέ (σοβαρολογώ), κουλουράκια του Τούρκου (μεγάλη ιστορία), τα αγαπημένα μου αφρολουτρα (μεγάλο κόλλημα), χαζολοϊδια, μικρά gadgetοειδή και άλλα τέτοια.
Με τα χρόνια το μόνο που άλλαξε ήταν η επαγγελματικότητα της συσκευασίας και το γεγονός ότι το κατάλαβε: έφυγα! Τα δέματα έχασαν την πρακτικότητά τους και άρχισαν να έχουν και πράγματα που θεωρούσε ότι έπρεπε να έχω (άλλο ποστ αυτό, χρειάζεται ξεχωριστός ειδικός...) ... Κάθε δέμα μια ιστορία από μόνο του, σχεδόν ένοιωθες την διάθεσή της! :))))
Το εντυπωσιακό όλα αυτά τα χρόνια, είναι ότι όσες φορές μου έστειλε ρούχα (ω, ναι) δεν έκανε ποτέ, ΠΟΤΕ λάθος το νούμερο. Και έχει τύχει να μην βρεθούμε για πολύ, πολύ καιρό. Να μην ξέρω εγώ το νούμερο ... Η αδελφή μου, on the other hand, έκανε πάντα λάθος το νούμερο ανάλογα με το πόσο με συμπαθούσε: Αν με συμπαθούσε πολύ μου έστελνε κάτι size-2, αν είχαμε μαλώσει :) μου έστελνε size 24... Δεδομένο ότι ΠΟΤΕ δεν φόρεσα κάτι από την αδελφή μου!
Ξέφυγα ... (what's new?) ...
Το άλλο δεδομένο στην δική μου μάδερ είναι ότι τα έχει καταφέρει να είναι πάντα πολύ πιο προοδευτική fashion-wise (και otherwise αλλά αυτό δεν το δείχνουμε παρά μόνο όταν τα πράγματα είναι πολυ σοβαρά για να μην πληγώνεται ο φάδερ) ΚΑΙ από τις δύο της κόρες.

του μπι κοντίνιουντ...
(καταραμένο μισάωρο...)

σνιφ

Χειμωνιάτικη διάθεση ;;; Όόόόόχι. Ο χειμώνας μου αρέσει. Τον απολαμβάνω. Και τη βροχή, τις καταιγίδες ... Και το καλοκαίρι και ... όλους τους καιρούς εκτός τον σημερινό: Κουφόβραση που ακόμα να δώσει δυνατή βροχή. Αυτός ο χαζοκαιρός και το συνεχές ψιλόβροχο που ξεκινάει Μάϊο και τελειώνει κατά τον Σεπτέμβρη (βλ. ποδηλατοχώρα) με καταπιέζουν αφόρητα ... Μου χαλάνε την διάθεση. Μάλλον επειδή είμαι ανυπόμονη. Και επειδή τους θεωρώ χαζούς, κουτούς καιρούς ...
Ουφ ... Αυτομαστίγωμα για να ξεχάσω την διάθεση : καθάρισμα του Fenxs (εξονυχιστικό) και αλλαγή διακόσμησης. Κάθε φορά που είμαι κάπως, την πληρώνουν τα έπιπλα, Δεν νομίζω ότι έχω πολλές επιλογές στα περιορισμένα τετραγωνικά μου πλέον, εκτός και αν αρχίσω να διακοσμώ τον διάδρομο!! μμμμμ ... ;;;;

Καλησπέρα
[γρουμφ]

30+

Τι ζήτησα χτες;;; Βροχή και χειμώνα ... Γιατί ένοιωθα εξαντλημένη και ήθελα να μείνω σπίτι, με την κουβέρτα και την ζεστή κοκολάτα μου και την super δικαιολογία μου να μην κάνω τίποτα ... Μα απολύτως τίποτα ... Όπως και να το κάνουμε, η βροχή είναι ο καλυτερότερος καιρός για επαγγελματικό whining και επαγγελματικό τίποτα.
Πως ξύπνησα σήμερα;;;; Με ένα τεράάάάάάστιο ήλιο να με ζεσταίνει και να με τυφλώνει και να με πειράζει και να με ξεσηκώνει! Θα παραπονεθώ;;; Όόόόόόχι βέβαια... Απλά ... και να θέλει να αγιάσει κανείς (λέμε τώρα) ... αδύνατο!

Καλημέρα !!!
[:) Δείκτης προστασίας 30+
η κάρτα να μείνει σπίτι]

@ By the way -άσχετο αλλά για να το θυμάμαι εγώ- chinese contemporary art: breathtaking!

θερινής νυκτός...

Έξω βρέχει και έχει μουντίλα και συννεφιά και ψυχρούλα και ... παρόλο που η εβδομάδα ήταν υπέρ του δέοντος αποδοτική for a change, έχω μια τεράάάάάάάάστια λαχτάρα να συνεχίσει ακριβώς τον ίδιο καιρό όλο το ΣΚ. Να σιγοβρέχει (μην πλημμυρίσουμε πάλι) και να έχει σκοτεινιά και λίγη ψύχρα... :) Έτσι, για να έχω την καλυτερότερη δικαιολογία να μείνω σπίτι, να προσποιηθώ ότι είναι χειμώνας, να κατεβάσω την κουβέρτα από το πάνω- πάνω ράφι, να παρκάρω στον καναπέ και να μην κάνω τίποτα εκτός από το να πίνω ζεστά και να ξεφυλλίζω το βιβλίο μου ... γίνεται ;;;;

Καλησπέρα
[και το επόμενο ΣΚ
να προσποιηθούμε ότι είναι καλοκαίρι
και είμαι στην παραλία
και οι margarita's έρχονται ασταμάτητα!]

Decaf ..

Seriously ???
Γρουμφ ... Δεύτερη φορά μέσα σε μία εβδομάδα που μου φτιάχνουν decaf... και επιμένουν κιόλας ότι μου φτιάχνουν καφέ ... για να με περιποιηθούν ... (ΧΑ! Καφές νούμερο 4 στο γραφείο μου, ο καλυτερότερος)! Φυσικά όσο και να διαμαρτύρεται και να προσβάλλεται ο παραβάτης, 2 λεπτά μετά την πρώτη γουλιά είμαι σίγουρη ... μαααα ... παίζουμε με αυτά τα πράγματα ;;; Δεν παίζουμε! Η δικαιολογία "μπερδεύτηκα" στο super market είναι παιδική ... (μια και το συζητάμε, πως θα γίνει να περάσουμε ένα νόμο που να απαγορεύει να μπαίνουν τα κουτάκια pretend καφέ δίπλα στα κανονικά στο super market;;;;... Ο κόσμος μπερδεύεται και τα αποτελέσματα μπορεί να είναι δραματικά ... καθοριστικά για την μέρα του... Θα βάζαμε ποτέ χλωρίνη στο ράφι με τα παιδικά ;;; Jeeeeez ...) Ελλειψη καφεΐνης και γκρίνια!

Καλησπέρα
[Λιακάδα τώρα,
ομπρελλίτσα μετά!]

@ Επιτέλους τελευταίο μάθημα για το εξάμηνο (μα μήπως παρακράτησε αυτό το εξάμηνο;;), τελευταία φορά το συγκεριμένο μάθημα εδώ ... Ανακούφιση και ... μικροενοχλήσεις :)
@@ Ό,τι θυμάμαι χαίρομαι από το τελευταίο ταξίδι! α. Τα cookies της Aegean είναι συλλεκτικά;;;; Δοκίμασα μόνο και μόνο επειδή μου έστειλε η Αλεπουδίτσα ... Πάντα croissanάκι (και ούτε που να το κοιτάξω όπως καταλαβαίνετε) έχουν στις πτήσεις για Λεβεντογέννα και σου χαμογελάνε λες και σε προσέχουνε... ... ταπ ... β. Νικόλα, μάλλον σε άκουσε ο Εθνικός μας αερομεταφορέας με τα cookies και αντεπιτέθηκε. Αν ταξιδέψεις με ΟΑ πάρε αυτά τα ανεξήγητης προέλευσης, παράξενης εμφάνισης chip με γεύση μπουγάτσα!!! μμμμμ ...

... #3

Καφές νούμερο 3, μία ώρα ακόμα για το μάθημα, ready (well in advance ... να το προσέξω!) ... Σημειώσεις έτοιμες, ασκήσεις έτοιμες, Θανάσης έτοιμος ... Αναρωτιέμαι έτσι που με εκπαίδευσα αυτό το εξάμηνο πως θα περνάω τις ώρες μεταξύ 5 και 8 (05 και 08) από την επόμενη εβδομάδα, που τα μαθήματα θα έχουν τελειώσει... Ύπνος;;; να κακοσυνηθίσω;;;;
Συγγραφή μάλλον, είναι καιρός να αρχίσω το γράψιμο χωρίς deadlines. Να μαζέψω τα πειράματά μας, να δω τι έχουμε, τι λείπει και τέτοια. Είναι καιρός να αρχίσω το πακετάρισμα και το συμμάζεμα και στα ερευνητικά μου. Απαισιόδοξο μου ακούγεται αυτό, κακό ... Γρουμφ.
Κάθε φορά που είμαι στην Λεβεντογέννα νοιώθω παράξενα που νοιώθω άνετα. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το άνετα δεν οφείλεται καθόλου σε εμένα. Εγώ πάω με κάθε διάθεση να παραπονεθώ, να νοιώσω πιεσμένη και αδικημένη (από την καταραμένη κοινωνία), να τα βροντήξω όλα και -παρά τις αντίθετες αιδιόδοξες προβλέψεις του φάδερ ότι θα αντέξω 2 ολόκληρους μήνες- να ρίξω μαύρη πέτρα και άλλα τέτοια αυτοκαταστρεπτικά και επαναστατικά... Δεν πάω μουτρωμένη και αρνητική, ίσα ίσα, μέσα στην καλή χαρά είμαι αααΑΑΑΛΛΑ πάω με την προδιάθεση ΑΝ κάποιος με πιέσει (ανεπαίσθητα) να τον σφάξω στο στιβάνι μου άμεσα και να αυτομολήσω! Έλα που δεν μου κάθεται να εκνευριστώ!!! Λογικά μου φαίνονται όλα (ακόμα και όσα με πιέζουν) ... γρουμφ ;;;
Γρουμφ... Ξέρω ότι η προηγούμενη παράγραφος δεν βγάζει (πάλι) κανένα νόημα αλλά μερικά πράγματα τα λέω σε εμένα. Ίσως για να τα θυμάμαι όταν θα πρέπει να τα θυμηθώ. Προς το παρόν, τι αηδίες λέω;;; Ο γιατρός συμβούλεψε ξεκούραση και γυμναστική, η συγγραφή θα γίνει delegated (στα Γαλλώδια) και μάλλον είναι ώρα να αρχίσω τις επισκέψεις στις παραλίες της pretend. Ω ναι, έχουμε ΚΑΙ παραλίες : Ισόγειες και στον πρώτο (sweet???)! Τι καλύτερο από μία βουτιά ΠΡΙΝ το εργαστήριο ;;;

Καλημέρα
[γυαλί ηλίου,
με τον δείκτη προστασίας,
να μην το παρακάνουμε όμως]

scheduling horrors

Καμμιά φορά σκέφτομαι μήπως ο τίτλος των περισσότερων post θα έπρεπε να είναι : "η γκάφα της ημέρας" ... ταπ ... ας αντισταθούμε λίγο ακόμα σε αυτό...
Βάλανε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα στην pretend και επομένως δεν φταίω εγώ για τις γκάφες μου! Να εξηγήσω: Με έβαλαν υπεύθυνη του προγράμματος των σεμιναρίων του Ιδρύματος... εμένα, που δεν μπορώ να περάσω μέρα χωρίς να μαλώσω με την δική μου ταπεινή (yet κατα-παρα-σουπερ-γεμάτη) agenda. Ε, τα κατάφερα ένα μήνα (απίστευτη προσπάθεια όμως, άλλο να το λέω και άλλο να το δείτε), δύο μήνες, έξι, δέκα ... Χωρίς κανένα σφάλμα... Δεν ήταν ώρα να τα κάνω μπάχαλο;;; Ήταν (από καιρό!)
Όποιος είναι παρόν τον Δεκέμβρη στην pretend θα ακούει 2 ομιλίες τουλάχιστον την μέρα ... ενίοτε θα χρειάζεται να είναι σε 2 αμφιθέατρα ταυτόχρονα (άσε που θα έλεγα να χτίσουν μερικά ακόμα, δεν μου φτάνουν...) και η υποφαινόμενη θα πρέπει να μην κάνω άλλη δουλειά: ομιλία, μαμ και νάνι ... μμμμ ... πάνω που έλεγα ότι το μόνο μου πρόβλημα θα ήταν οι 2 δουλειές, τα εβδομαδιαία ταξίδια, τα 2 σπίτια και η διεθνής μετακόμιση ... ΧΑ !
Προς το παρόν όμως ο Δεκέμβρης είναι μακρυά ... κάποιος να μου βρει πως μπορώ να είμαι στις 28 Ιουνίου το βράδυ στην pretend και στις 29 πρωΐ-πρωΐ στην Λεβεντογέννα ... (φρέσκια και έτοιμη για δουλειά!)

γρουμφ

Καλησπέρα
[βάρβαρη η επιστροφή:(]

Sneak preview

Τέλος εποχής ... αυτής με το ένα σπίτι, την μία δουλειά, το ένα κρεββάτι, το ένα ντουλάπι για να βάζεις τους καφέδες, το ένα σετ από ξυπνητήρια, την μία agenda, τον ίδιο -ανάδρομο- καιρό.
Sneak preview αυτές οι μέρες για το πρόγραμμα του επόμενου εξαμήνου (ίσως και του τέλους αυτού που διανύουμε) ... oh yes, ο χρόνος μου μέχρι το τέλος του ημερολογιακού χρόνου μετριέται ακαδημαϊκά και ο τόπος μέχρι το τέλος του χρόνου προσδιορίζεται από το που θα φωνάζει κάποιος πιο δυνατά ... Sweet! Όπως στρώσαμε κοιμόμαστε, λέει ο φάδερ.
Και μόνο τον φάδερ δεν είδα στην συγκεκριμένη εξόρμηση. Όλους τους άλλους όπως και όλες τις υποχρεώσεις τις χώρεσα επιτυχώς σε 4 μέρες ατελείωτου τρεξίματος ή 5;;; ... 5 μάλλον, αλλά με τα ταξίδια φάνηκαν πιο λίγες, συμπυκνωμένες. Συμπυκνωμένες υποχρεώσεις, συμπυκνωμένες έξοδοι με φίλους, συμπυκνωμένες οικογενειακές στιγμές ... Crash course ειδικά στα οικογενειακά : ο μικρός με ήξερε πάντα, είχα φροντίσει να είμαι εκεί, ανανεώσαμε απλά τους όρκους αιώνιας αγάπης ... τη μικρή σαν να την γνώρισα τώρα, πρέπει να πήρε μια ιδέα, όχι απαραίτητα την καλύτερη, ίσως την πιο αληθινή ... έχει πλάκα αυτή η μικρή, είναι tough (!) δεν χαρίζει κάστανα ... το kinder-έκπληξη εξοπλίστηκε με όλα τα απαραίτητα ... Και εμείς, όσοι είχαμε ανάγκη λίγο catching up, προλάβαμε έναν καφέ μέσα στην κίνηση και την τρέλα του κέντρου και λίγο από αναπόληση ...

Νομίζω όμως, η μόνη στιγμή ηρεμίας ήταν στο ταξίδι της επιστροφής, η μία ώρα κενού στο ΕλΒενιζέλος, όσο και αν αυτό φαίνεται παράξενο και ο τελευταίος καφές της μέρας εδώ, στην pretend ...

night night
[ούτε που ξέρω τι καιρό κάνει πια
ή που είμαι ακόμα ... ]

Cutty shark

Σκεφτόμουν την κοπελιά που ήρθε στο γραφείο μου σήμερα για συμβουλές. Εντάξει, εντάξει, δεν ήρθε για συμβουλές και -γενικά- δεν δίνω συμβουλές ΑΛΛΑ ... στο σπίτι του κρεμασμένου, ρωτάνε για σχοινί ;; ε;;; Δεν ρωτάνε! και μάλιστα μεσημεριάτικα ...
Η ερώτησή της ήταν απλή. Είχε παγιδευτεί γιατί δεν μπορούσε να διαλέξει εργαστήριο για το postdo(g)c Νο2 ... Ήταν παγιδευμένη μεταξύ της "λογικής" επιλογής ενός διάσημου εργαστηρίου -που όμως δεν κάνει ακριβώς-ακριβώς την δουλειά που την ενθουσιάζει- σε σχέση με αυτή ενός λιγότερο διάσημου που κάνει ό,τι ακριβώς την ενδιαφέρει ερευνητικά. Η απάντησή μου -κλασσικά- με ερώτηση: "Ναι αλλά ΤΙ θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;;; Μήπως η απόφασή σου θα έπρεπε να έχει σχέση με αυτό;;;" Επιμένω, ο κόσμος του postdo(g)c είναι virtual (και δεν θα έπρεπε να υπάρχει σε τόση διάρκεια). Virtual αλλά τελικά, κάποια στιγμή ακόμα και αυτός ο παράλληλης πραγματικότητας κόσμος, σε αναγκάζει να μεγαλώσεις ...
Η απάντησή της είχε ακριβώς την ωριμότητα που θα είχε και η δική μου στην ανάλογη στιγμή : "Δεν ξέρω ... θέλω ή ακαδημία ή ερευνητική θέση σε εταιρία" ... Σαν να λέμε θέλω ή Aston Martin ή Jaguar ... ένα από τα δύο ... ΧΑ! Λάδι στη φωτιά ... "Sorry αλλά {κολιτσάκι, τι τάξη πας;;;} πόσο χρονών είσαι ;;;" ... "35" ... Biiiiiiingooo!
"Ναι αλλά εσύ ..." ... ΧΑ! Εγώ ήμουν χαζή και τυχερή και ένα σωρό άλλα... {Καμμιά φορά να μου θυμίζετε να θυμάμαι και το πόσο τυχερή ήμουν}. Εγώ ΔΕΝ σκέφτηκα, ΔΕΝ σχεδίασα, ΔΕΝ οργάνωσα (ταπ... οργάνωση...): Ναι, δούλεψα πολύ ΑΛΛΑ έτυχε να είμαι εκεί ακριβώς που έπρεπε να είμαι, τη στιγμή ακριβώς που έπρεπε να είμαι και να κάνω αυτό ακριβώς που έπρεπε να κάνω (και όχι κάτι παντελώς άσχετο όπως συνήθως) ... Αν περιμέναμε να σκεφτώ και να αποφασίσω ακόμα ποδήλατο θα κάναμε ... Και αν είχε δουλέψει η στατιστική και η πραγματικότητα πάλι ποδήλατο θα κάναμε... ταπ ... Ο 42χρονος συνεργάτης μου ήταν άτυχος. Προγραμμάτισε και οργάνωσε σε αντίθεση με εμένα, αλλά παγιδεύτηκε ... Και τώρα δεν έχει ουσιαστική διέξοδο... That's it, έχει δουλειά μέχρι το τέλος του χρόνου...
Το θέμα μας είναι ... Ναι, σε μια τέτοια περίπτωση -που ο άλλος δεν ξέρει τις στατιστικές και δεν έχει όλα τα δεδομένα, δεν έχει σκεφτεί- τότε γίνεσαι σκληρός, λες την πραγματικότητα όπως είναι για να βοηθήσεις, τουλάχιστον να προειδοποιήσεις ... Δεν χρυσώνεις το χάπι, δεν ωραιοποιείς τον κόσμο σου. Αλλά όταν φτάσει η στιγμή να δώσεις συμβουλή, όταν ο άλλος πελαγώσει και περιμένει να πεις κάτι σοφό (πολλά χα), τότε τι κάνεις;;; Όταν ο άλλος ρωτήσει: "Ναι ... αλλά τίποτα δεν φαίνεται σίγουρο αν το δεις έτσι ... ΤΙ κάνω ;;;" ;;; Τότε βρίσκεσαι σε ΠΟΛΥ δύσκολη θέση και λες το μόνο που έχει δουλέψει ποτέ για εσένα ανεξάρτητα στατιστικών : "Follow your heart. There is NO right or wrong decision here. You just need a plan ...Make a decision and stick with it."
... ουφ ... ανάμεσα στα πολλά, θα έπρεπε να υπάρχει και ένα manual πλεύσης και για εμάς τους "ενήλικους", ειδικά όσους παγιδευόμαστε εύκολα από την Jaguar του γείτονα ...

night night
[αμφιθέατρο-αεροδρόμιο 20 λεπτά
προλαβαίνω - δεν προλαβαίνω πάλι αύριο...]

@ Το ξέρω ότι θα έπρεπε να ετοιμάζομαι για το αυριανό ταξίδι αλλά βαριέμαι. Πλήττω... Φρικτά... Και οι βιταμίνες και τα παυσίπονα δεν βοηθούν ... Έφτιαξα το μάθημά μου για αύριο, έκανα όλα τα τελευταία, άδειασα την επιφάνεια του γραφείου, απάντησα ενοχλητικά mail και τώρα απλά μένει να πετάξω 2-3 πράγματα στην καταπληκτική μου freitag {... άντε και το μαγιό αν και δεν το βλέπω να προλαβαίνω ... εκτός και αν είναι μεταμεσονύχτια η βουτιά (όχι δεν θα είναι η πρώτη φορά ...)} ... ξέφυγα... ... πράγματα στη freidag λέγαμε αλλά βαριέμαι... πετάω την καταχρεωμένη πιστωτική μέσα και ... βασιζόμαστε στο πρωϊνό ξύπνημα για τα υπόλοιπα!!!

Τετάρτη ;

Κιόλας ;;; ... γρουμφ.
Ηθικό : Καλύτερο,
Καφές : Νούμερο 4,
Ενέργεια : Maxed out in vitamins and painkillers, they should kick in any minute now...
Λίστα: ατελείωτη αλλά δεν έχει καμμία, ΜΑ καμμία, σημασία. Σημασία έχει να κρατήσουν το πρόγραμμα η kinder-έκπληξη και το περιεχόμενό της και να δω τα μικρά και να ευχαριστηθούμε βόλτες ... τέτοια απλά έχουν σημασία...

Καλημέρες
[μαγιό για την Λεβεντογέννα,
κοντομάνικο για την πρωτεύουσα;;;]

:) Τρίτη ...

... δύο μέρες πριν το ταξίδι, άϋπνη νύχτα και -το έχουμε πει ότι σιχαίνομαι τους γιατρούς, δεν το έχουμε πει ;;; -(no offense guys, όχι εσάς, το επάγγελμα, την διαδικασία, τις αναμονές, τις πιθανότητες). Ε, σήμερα πήγα στον γιατρό "μου" (δεν τον είχα δει μέχρι τώρα) οικειοθελώς ... Μυϊκός πόνος στον ώμο (ναι τον δεξί, αυτόν που ταλαιπωρείται από το συνεχές γράψιμο στον πίνακα), απίστευτα έντονος, κακός, ενοχλητικός, διαπεραστικός, συνεχής και ανεξήγητος πόνος. Με έπιασε χτες το βράδυ ξαφνικά και με ταλαιπώρησε όλη την νύχτα. Ειλικρινά δεν θυμάμαι να έκανα κάτι ιδιαίτερο που θα εξηγούσε τόσο πόνο. Εκτός και αν θεωρήσει κανείς ότι είναι αντίδραση/προειδοποίηση ... γρουμφ...

Anyways, περίμενα να ανοίξει το ιατρείο για να μου δώσει ναρκωτικά και painkillers ο γιατρός ... μου έδωσε αντι-κάτι και βιταμίνες και ένα μήνα off ... Χωρίς συζήτηση ... Φυσικά και ΔΕΝ θα τον ακούσω στον μήνα των διακοπών (δεν προλαβαίνω, δεν προλαβαίνω) αλλά ... ... με ενοχλεί η ιδέα ότι the system is slowly shutting down χωρίς να με ρωτήσει ... ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ... ΜΗΝ το πει κανείς, ΔΕΝ γερνάω, απλά το παράκανα ... λίγο. Από σήμερα θα αρχίσω τα πορτοκάλια, την υγιεινή διατροφή, το μαγνήσιο και την ξεκούραση (πάνω από 4 ώρες ύπνο κάθε μέρα, προμιθ), μόλις περάσει λίγο ο ώμος (και ο φόβος) την γυμναστική (τάβλι και περπάτημα) και καθαρίσαμε ... Ε-μά!

and it's still midday...
Καλησπέρα!
[sh@t sh@t sh@t
ποιος θα κουβαλάει όλο αυτό το baby shopping?]

Don't panic (Δευτέρα - αναδρομή)

"Who said anything about panicking?" snapped Arthur. "This is still just the culture shock. You wait till I've settled down into the situation and found my bearings. Then I'll start panicking!"

Καφές νούμερο 1&2
Δευτέρα, ώρα για προσγείωση ...
Ταξίδι μετά διπλής εργασίας αυτή την εβδομάδα;;; ΧΑ !
Γιατί;;; καταφέρναμε την πρώτη;;;

"Forty-two," said Deep Thought, with infinite majesty and calm ...

ανάσα και οργάνωση, όλα γίνονται ...
here it goes, προσδεθείτε...

Ιn the beginning the Universe was created. This has made a lot of people very angry and been widely regarded as a bad move.

η καλή μέρα φαίνεται από το πρωΐ ...

"You barbarians! I'll sue the council for every penny it's got! I'll have you hung, drawn, and quartered! And whipped! And boiled...until...until...until you've had enough. And then I will do it again! And when I've finished I will take all the little bits, and I will JUMP on them! And I will carry on jumping on them until I get blisters, or I can think of anything even more unpleasant to do..."

Η πρώτη κλήση στο μαύρο γατί, γεγονός ... ταπ...
επικίνδυνο και παράνομο παρκάρισμα ...
για 30 femtosec που σταμάτησα να ταχυδρομήσω ένα γράμμα... ταπ!

"Forty-two," said Deep Thought, with infinite majesty and calm ...

Ίδρυμα, καφές νούμερο 3
ανάσα... από την αρχή ...

Anything that happens, happens. Anything that, in happening, causes something else to happen, causes something else to happen. Anything that, in happening, causes itself to happen again, causes itself to happen again. It doesn't all necessarily happen chronologically, though.

Mailbox και agenda γεμάτα ... ταπ...

"Well perhaps you can take a quick skiing holiday before you dismantle them" said Frankie, acidly.

Αυτό ακριβώς έκανα, όλο το ΣΚ...
για αυτό τρέχω τώρα ...

"We would like to assure you that as soon as our business is resumed announcements will be made in all fashionable magazines and colour supplements, when our clients will once again be able to select from all that's best in contemporary geography." The menace in the voice took on a sharper edge "Meanwhile we thank our clients for their kind interest and would ask them to leave. Now."

Μην ξεχνάμε έχω να απαντήσω και το τελευταίο mail του Ινδένιου...

Ω, ναι ... μεγάάάλη ιστορία ... και εξακολουθώ να την βαριέμαι
ταπ...

"Forty-two," said Deep Thought, with infinite majesty and calm ...

Εργαστήριο, καφές νούμερο 4,
ανάσα, έχουμε και σοβαρά πράγματα να κάνουμε...

"Well, I mean, yes idealism, yes the dignity of pure research, yes the pursuit of truth in all its forms, but there comes a point I'm afraid where you begin to suspect that if there's any real truth, it's that the entire multi-dimensional infinity of the Universe is almost certainly being run by a bunch of maniacs. And if it comes to a choice between spending yet another ten million years finding that out, and on the other hand just taking the money and running, then I for one could do with the exercise"

Καφές νούμερο 5, 6 & 7
... έρευνα ...

"Very few things actually get manufactured these days, because in an infinitely large Universe such as, for instance, the one in which we live, most things one could possibly imagine, and a lot of things one would rather not, grow somewhere."

Καφές νούμερο 8 και βάλε,
βραδυνός γύρος... συγγραφή ...ταπ ...
γρουμφ...

@ Ε, καλά ... τα παραλέω... λίγο όμως :) Απλά ξαναέπεσε στα χέρια μου το πολυδιαβασμένο "The Hitchhiker's Guide to the Galaxy" (Douglas Adams) και αναπόλησα λίγο τις προσπάθειες της μέρας to stay calm and organized. Σιγά, piece of cake ... δεν το ψάχνω άλλο, άλλωστε: The answer to "the Great Question of Life, The Universe, and Everything is 42... γιατί να το ψάχνω;;; simple!

night night
[42 ... ;;;]

tijuana

Χαζωπό ΣΚ, έντονη Δευτέρα. Κλασσική Δευτέρα με τα δικά της: τα προγραμματισμένα και τα kinder έκπληξη ή στην περίπτωσή μου mail /φάκελλος /τηλέφωνο -έκπληξη ... (κάθε φορά που κάθομαι μπροστά από τον Θανάση για ένα λεπτό ανακαλύπτω και κάτι καινούριο... ταπ ...) ...

Ζεν όμως η Δευτέρα μου μέχρι τώρα, ήρεμα-έντονη ... Το Γαλλώδι εδώ και εβδομάδες χρησιμοποιεί κάθε μέσο για με σταματήσει από το ψιλοτραγούδισμα ... {Δεν έχει άδικο ... Και εγώ στην θέση του το ίδιο θα έκανα! :))))} Καφές νούμερο 5 λοιπόν, υπό τους ήχους της μουσικής του Manu Chao και τους ήχους που συνοδεύουν το διάβασμα της λίστας (sh@t sh@t sh@t welcome to tijuana sh@t sh@t sh@t) ... Παλιοί και αγαπημένοι ήχοι, το εργαστήριο -παρόλη την πίεση της μέρας- δίνει την αίσθηση lounge παραλιακού ξενοδοχείου και οι αναμνήσεις από την εποχή που ακολουθούσαμε τις συναυλίες του Manu Chao ανά την Ευρώπη παρέα με το Twingo, έντονες ... (Τι έμεινε;;; Το " Je ne t'aime plus", ένα χαμόγελο και η αίσθηση ότι ήταν μια άλλη ζωή...)

Καλημέρα
[je ne t'aime plus
mon amour
je ne t'aime plus
tous les jours]

@ pretend - Μιλάνο - Αθήνα - Λεβεντογέννα : δουλειά σε οικονομική συσκευασία και υποχρεώσεις- Αθήνα: ανάσα & baby shopping :)))) - Ρώμη - pretend λέει η agenda μου αυτή την εβδομάδα... μήπως είναι ώρα να κλείσω όσα εισητήρια λείπουν ;;;;

Για την Αμαλία

...

[η ησυχία μου φαίνεται να ταιριάζει περισσότερο στην μέρα ...]