Φωτόνια

Το να βάζεις το ... νευρόνιο κάτω, να το στίβεις και να προσπαθείς να το κάνεις να λάμψει για ένα psec σαν το λαμπάκι του Γρανάζη ... δεν είναι εύκολο. Ειδικά όταν πρόκειται για ένα (01), μοναχικό, εξαντλημένο και όχι τόσο δημιουργικό τελικά νευρόνιο. Ειδικά όταν δίπλα σου λάμπουν καθημερινά πολλά εκπληκτικά φωτεινά και δραστήρια νευρόνια (τα οποία θαυμάζεις τόσο που δεν μπορείς να τα σιχαθεις!)
Και αυτό είναι το εύκολο κομμάτι της δουλειάς. ΑΝ (ααααν) συνεργαστεί το νευρόνιο, μετά επικεντρώνεσαι στο να κάνεις την ιδέα εύπεμπτη, ευπαρουσίαστη, ευκολονόητη, ελκηστική και -κυρίως- απαραίτητη. Δύσκολο αλλά ... προγραμματισμένο το πως και το τι με την μαμά Ευρώπη. Σχεδόν έχει μια άγραφη συνταγή... Τα πράγματα είναι δεδομένα, τα κόλπα, πως γράφεις κάτι, τι λες και -κυρίως- τι δεν λες, πως φαίνεσαι έτοιμος να σώσεις τον κόσμο ή πως τον έχεις ήδη σώσει και το κρατάς ακόμα μυστικό γιατί είσαι και μετριόφρονας ... Τα γράφεις, όπως έχεις μάθει να τα γράφεις, καταθέτεις το πρόγραμμα και περιμένεις. Μην μπερδευτούμε εδώ: Το ότι τα έγραψες σωστά δεν σημαίνει και ότι η μαμά Ευρώπη θα τσιμπήσει, όόόχι, η μαμά Ευρώπη είναι (πολύ) καπριτσιόζα, αλλά έχεις τουλάχιστον την αίσθηση ότι έκανες στο ακέραιο αυτό που μπορούσες να ελέγξεις και έχεις μια δίκαιη πιθανότητα...
Αυτό που δεν έχει συνταγή στην όλη διαδικασία είναι το πως πείθεις /προσεγγίζεις /διαπραγματεύεσαι /κατοχυρώνεις συνεργασίες και μάλιστα ΠΡΙΝ την κατάθεση ενός ερευνητικού προγράμματος. ΠΡΙΝ το ένα φωτόνιο που παράχθηκε με πολύύύύ κόπο (και πολύ διάβασμα και καλπάζουσα φαντασία) από ένα μοναχικό σου νευρόνιο και γράφτηκε με πολύ πολύ αγάπη, να είναι κατοχυρωμένα δικό σου.

... Του μπι κοντινιουντ

Καλημέρες
[κρατήστε τα γυαλιά
η πρωϊνή συννεφιά ΔΕΝ σημαίνει κάτι!]

[greek radio rocks today! :)
ή φταίει η γιορτινή μου διάθεση;;;
Σου είπα χρόνια πολλά ;;;;
ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ μικρό!]