#3. bonus round

03:00. Μέσα στο Intercity... Δεν ξέρω αν έχετε ποτέ προσέξει πόσο μεγάλα είναι αυτά τα τραίνα... είναι τεράστια. Ειδικά όταν είναι σκοτεινά και άδεια ... Eιδικά όταν είναι εντελώς -μα εντελώς δικά σου για ένα βράδυ :)
Το πως βρέθηκα τελικά με ιδιόκτητο -για μια νύχτα- τραίνο είναι ιστορία από μόνο του, compliments of the Swiss crew. Tο θέμα είναι ότι λίγο πριν τις 3 (03), ήμουν μόνη σε ένα σκοτεινό τραίνο, στην μέση ενός σκοτεινού σταθμού, στην μέση του πουθενά! Και μάλιστα ξέροντας ότι αν έβγαινα έξω, δεν μπορούσα να ξαναμπώ...
Δεν ξέρω γιατί αισθανόμουν απόλυτα καλά. Δεν με ενόχλησε το σκοτάδι, η ησυχία, οι θόρυβοι, το που ήμουν ... Καμμία ανησυχία, κανένας φόβος, κανένα άγχος! Ήταν φανερό όμως ότι ΔΕΝ θα κοιμόμουν, Ι should at least make the best of it! Τα 3 φράγκα και 2 ευρώ είχαν γίνει ρόφημα σοκολάτα και μπισκοτάκια αμέσως πριν την είσοδό μου στο τραίνο. Η εναπομένουσα μπαταρία του Θανάση μου (thank u mate) έφτασε για μία ακόμα προβολή της ταινίας "Οι Νύφες" και ένα επεισόδιο με τον Mc Dreamy.
Πολλές φορές φαντάστηκα την έκπληξη κάποιου περαστικού αν με έβλεπε καλοβολεμένη στο τραίνο σαν να ήταν ο καναπές στο σπίτι μου, να απολαμβάνω ρόφημα κοκολάτα, μπισκοτάκια και ταινία μέσα στην άγρια νύχτα!!! :)
Φύγαμε για pretend πριν καλά καλά ξημερώσει και η επόμενη μέρα με βασάνισε πολύ ...
Ηθικό δίδαγμα; Κανένα !!!! Μια ιστορία ακόμα ...

Καληνύχτες
[αύριο το πρωΐ ταξίδι,
άυριο και βαλίτσες;;;
ε, ναι]