... για αγρίους

Στο δρόμο για το σπίτι ...
Είχε προηγηθεί μια (what a surprise) ήσυχη μέρα, το logout αναίρεσε το προγραμματισμένο τελικό μου μάθημα (πράγμα που στεναχώρησε και εμένα αλλά και τους μαθητές γιατί ήταν πανηγυρικά προγραμματισμένο), στο super-market δεν είχε αυτά που έψαχνα, στο λογαριασμό μου δεν έχουν πιστωθεί ακόμα τα τελευταία ταξίδια (ένα extra άγχος σε αυτό εδώ το 0-balance μέρος του πλανήτη), η κίνηση η αναμενόμενη: Φρικτή. Οι σκέψεις οι ίδιες...
Άσχετο:
Όταν φορτώνει κανείς (με τους μήνες και τις μέρες και τα μέρη) χρειάζεται το απαραίτητο ventilation ... αυτό που δεν κάνεις -συνειδητά- στους ανθρώπους που αγαπάς όσο και αν σε πιέζουν, δεν κάνεις στους φίλους και τους γνωστούς και προσπαθείς να μην κάνεις -όσο είναι εφικτό- και στον εαυτό σου.

Ξέφυγα. Κίνηση φρικτή. Ο καθένας την παλεύει με τον τρόπο του. Εγώ πχ με μια μέση θερμοκρασία γατιού 18 ^oC και ραδιόφωνο. Σημειωτόν (έτσι γράφεται?) ... Σταμάτα-ξεκίνα. Το γατί είναι ευγενικό και δεν παραπονιέται. Και εγώ μάλλον χαλαρή (όσο γίνεται) απολαμβάνω καφέ Νο 8 και μουσικούλα στη δροσιά.
Βλέπω μια κοπέλα που προσπαθεί να περάσει τον δρόμο ώρα και -παρόλο που κινούμαστε όλοι με μια μέση ταχύτητα 0.123 km/h- δεν τα καταφέρνει. Σταματάω -την αφήνω να περάσει (το ότι δεν γυρνά καν να με κοιτάξει, άλλη ιστορία). Βλέπω με την άκρη του ματιού τον αγρότη (κανένας παραλληλισμός με τους αγρότες που αγαπώ, το αμάξι έδωσε το όνομα) μέσα στο τέρας που κινείται πίσω μου (Νο λάστιχα ... 15000, σχεδόν μου κάνει σκιά) να κάνει ένα μορφασμό. Δεν δίνω σημασία, θα μιλάει με την κοπέλα δίπλα του.
Παρακάτω σταματάω για μία γιαγιά φορτωμένη με ψώνια. Το "σταματάω" ευφημισμός, δεν χρειάζεται καν να ακουμπήσεις το φρένο, δεν κινούμαστε. Και άλλος μορφασμός ... Τώρα λέει και κάτι και απευθύνεται σε εμένα. Τον αγνοώ.
Το όλο συμβάν θα είχε τελειώσει καλά αν ... λίγο πιο κάτω δεν ήταν μια μαμά, με ένα 4χρονο στο χέρι που κρατάει και τα ψώνια, και ένα καρότσι που περιέχει ένα στριγκλίζον (αυτό σίγουρα δεν γράφεται έτσι) πιτσιρίκι στο άλλο. Απόγνωση -picture this: Διαβάσεις πουθενά (φανάρια;;; χαχαχαχαχαχαχα), η κυρία σκαρφαλωμένη στον λαχανόκηπο που έχει στη μέση η λεωφόρος (the term λεωφόρος ΙΖ relative), το ένα μωρό κλαίει, το άλλο την τραβάει, τα ψώνια μπαλαντζάρουν μεταξύ φθοράς και λαχανόκηπου και η θερμοκρασία 35 ^oC. Σταματάς, έτσι? Ναι ... Ε, έτσι νόμιζα και εγώ και σταμάτησα και μάλιστα η συγκεκριμένη κυρία, παρόλη την πίεση των τέκνων και της ζέστης μου έστειλε και ένα πολύ ευγενικό χαμόγελο. Πρόλαβα να το ευχαριστηθώ???
ΧΑ! Ξεχάσατε το αγρότη. Κορνάρισμα, χειρονομίες και φωνές ταυτόχρονα με το χαμόγελο. Συνεχόμενα κορναρίσματα μάλιστα, και οι φωνές να συνοδεύουν χειρονομίες και ... εξυπνάδα ... Μαύρο -ξεκούμπωτο- πουκάμισο, μαύρο παντελόνι και στιβάνι, ξανθό τσακλοκούδουνο στη θέση του συνοδηγού =>οι φωνές ανεβάζουν τις μετοχές του ... η κακή απομίμηση του Λεβέντη, ο neo-μάτσο ... ταπ ταπ ταπ ταπ ταπταπταπ yeeeeeee! ...
Παραλείπω τον διάλογο που ακολούθησε -μπορεί να διαβάζουν και ανήλικα. Δεν σήκωσα τον τόνο της φωνής καθόλου πάντως (γεγονός που με κάνει ιδιαίτερα περήφανη). Και δεν γράφω για τον διάλογο (παρόλο που ήταν classic) - Ένα ευχαριστώ ήθελα να γράψω στον κύριο αγρότη. Unloading χωρίς ΚΑΜΜΙΑ, μα ΚΑΜΜΙΑ, after-τύψη. Phew!

Καλησπέρες
[logout σημαίνει
αύριο μετά τις 11
σπλαααααααατς]