ΧΝΑ-Ι

Το πρώτο πράγμα που κάνει εντύπωση σε αυτά τα reunion type-of-events, είναι το πόσο γνώριμες (και χαμογελαστές) είναι οι φατσούλες στο πλήθος ... Ο γάμος είπαμε έγινε στην σωστή πλευρά της Λεβεντογέννας. Αποτέλεσμα;;; είχε πλήθος παρόμοιο με αυτό των προεκλογικών συγκεντρώσεων των 80's. Και μάλιστα -surpriiiiise- ένα απίστευτα γνώριμο πλήθος ... Τρομακτικά γνώριμο πλήθος... μμμμμ ...
Κάπου εκεί σταματούσε και η πληροφορία για εμένα : Ήξερα ότι τους ήξερα, τους περισσότερους anyway -ο χρόνος αλλάζει, αλλά δεν κάνει θαύματα (το ίδιο και τα ρούχα και τα 12ποντα). Goed, among "friends" ... ταπ ... Seriously, βλέποντας όόόόόλες αυτές τις χαρούμενες φατσούλες η δεύτερη αντίδραση ήταν ένας μικρός πανικός. Μα από ΠΟΥ τους ήξερα όόόόόλους αυτούς;;; Το αμφιθέατρο; το κυλικείο; το λεωφορείο (αποκλείεται είχα αλλεργία από τότε στο λεωφορείο) ... τον βραδινό ή τον μεσημεριανό τόπο συγκέντρωσης;;; (πάντα ένας αυτός ο τόπος εκείνες τις εποχές, αυτόν τον θυμάμαι) ... το νησί με τους κέδρους; το κάστρο;;;; εδώ;;; ΠΟΥ;;; 'Η ... μήπως τους έβλεπα και πιο συχνά; Μπορεί να ήταν και φίλοι;;; Μπααα... μμμμ... Τότε δεν ήταν όλοι kind of φίλοι όμως;;;
Ο πανικός δημιουργήθηκε όταν η πρώτη -απίστευτα γνώριμη φάτσα- άρχισε να με χαιρετά από μακρυά και να κινείται προς το μέρος μου ... απειλητικά χαρούμενη. shit/ταπ/Focus! ΠΩΣ την λένε; ΠΌΤΕ την γνώρισα; ΠΟΥ και ΓΙΑΤΊ;;; Δεν είναι γουρουνιά να μην θυμάμαι το όνομα μιας τόσο γνωστής φάτσας;;; ή ... που γνωριστήκαμε καν ... γρουμφ. ΟΚ, ΟΚ, damage control, ένα όνομα χρειάζεται μόνο. Κοίταξα μία από τις κολλητές με νόημα και -αν δεν ταιριάζαμε δεν θα συμπεθεριάζαμε- βλέμμα της αγελάδας και η ίδια -μα ακριβώς- κατάσταση σοκ ... shit shit shit shit shit!
KV μου, πόσο χαίρομαι που σε βλέπω εδώ, τι κάνεις, που είσαι;
Μια χαρά κούκλα μου {ε;;;;; ;)} εσύ;;; Εδώ;;;
Όχι βρε ... Έχουμε περίπου 15 χρόνια τώρα στην Πρωτεύουσα ... Σήμερα ήρθαμε, για τον γάμο.
{shit shit shit shit shit πληθυντικός :( τσάμπα το κούκλα} Και όλοι καλά;;; Τι νέα;;; Τι κάνετε;;;{σιχαμένο νευρόνιο...Δεν θα σε πιάσω στα χέρια μου;}
Ε, ξέρεις τώρα. {όόόό-χι! ειλικρινά ... και προσπαθώ... ταπ} Με την δουλειά τα ίδια, έχουμε λίγο βαλτώσει... Τίποτα καινούριο.
{σιχτιρ, ΠΟΙΑ είναι;;;} Ε, καλά ... όλες οι δουλειές μωρέ το ίδιο είναι, βαλτώνεις κάποια στιγμή. {Γουρουνιά να μην θυμάμαι εσένα ... πιο γουρουνιά να μην ρωτήσω για τον/την άλλη που δεν ξέρω ... σοοοοολλυ} Και κατά τ'άλλα;;; {μμμ... εφευρετικότατο, μπράάάάβο... τι να σου πω βρωμονευρόνιο}
Εμείς μωρέ τίποτα ιδιαίτερο {Σφήγκα όμως και εσύ, έτσι;;;}, τα δικά σου ...
Μπλα, μπλα, μπλα, μπλα ... {στο πιο light του το μπλα, τι μου φταίει η φατσούλα;}
Τέλεια, τέλεια. Να βρεθούμε τώρα που είσαι στα πάτρια. Πάρε το τηλέφωνό μου! Να μας πάρεις οπωσδήποτε όταν θα έρθεις πάνω. {Μμμμμ ωραιότατα ... θα σε καταχωρήσω στο όνομα: Μάλλον-Συμφοιτήτρια ! Πρώτη φορά είναι; Εδώ υπάρχει Υδραυλικός, Γραμματέας και ΔΕΗgirl}
Α, περίμενε ... Θανάάάαάση, η KV είναι εδώ!!!
{yep yep yep yep yep ... Από ΕΣΈΝΑ πήρε το όνομα ο Θανάσης μου Θανάση μου, τώρα ΞΕΡΩ!}

Νομίζω αυτές οι συζητήσεις πήραν και έδωσαν εκείνη την πρώτη ώρα του γάμου {και -όσο συνέβαιναν μεταξύ άλλων- ήταν και ιδιαίτερα διασκεδαστικές} ... Το να βρεις το στοιχείο που θα άνοιγε το κατάλληλο αρχείο μιας άλλης ζωής δεν ήταν πάντα εύκολο (ή εφικτό) ... Οι γκάφες μεγάλες, καμμιά φορά όμως και τα γέλια ή η αμηχανία ... Μερικές ρακές και αρκετά πιάτα γαμοπίλαφο αργότερα όμως, δεν είχε πια σημασία. Οι ιστορίες είχαν αρχίσει να πέφτουν στο τραπέζι, το κλίμα να μοιάζει με εκείνο το κλίμα και τα ονόματα με λεπτομέρειες ... ακόμα και το ποιος ήταν ποιος ήταν λεπτομέρεια ... Οι σημαντικοί ακόμα εδώ, και οι υπόλοιποι είναι απλά χαμογελαστές φατσούλες από μια άλλη ζωή! Sweet!
Δεν υπάρχει καμμία περίπτωση να πάω σε reunion σχολείου πάντως ... μπρρρρρρρρρρ ....

to be continued μάλλον ...
Καλησπέρες
[Deadlines => Full House
... γρουμφ!]