25 Νοεμβρίου 2007

tight, πολύ tight ...

Επεισόδιο 1:
Με το που προσγειώθηκα, back on the tight schedule. Στο δρόμο προς το Ίδρυμα ο Ντορής χτύπησε 2 φορές χωρίς να τον ακούσω (είναι ευγενικός) ... What's the big rush, huh ??? Αν θέλουν κάτι επείγον θα με βρούνε ... :) Yep ... μόνο που αυτή την φορά ήταν όντως επείγον ... ταπ.
Νωρίς το απογευματάκι (ούτε που πρόλαβα να τελειώσω την δουλειά στο Ίδρυμα) ξανά ο Ντορής:
"Γεια σας, είμαι ο νταλικιέρης"
"Ααααα ναι, γεια σας, τι κάνετε {χαράάά εγώ}, σας ευχαριστώ που πήρατε, έχουμε μόνο καμμιά 10αριά μέρες και αγχωνόμουν, πρέπει να μου πείτε ημερομηνία για να κανονίσω τα διάφορα"
"την Τετάρτη"
"Ωραία, ΟΚ, Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου"
"Όχι ΑΥΤΗ την Τετάρτη"
... ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ .......... δεν ξέρω αν άκουσε και το γζντουπ.
"Εβδομάδα 49 δεν είπαμε ; Θα με ειδοποιήσετε μία εβδομάδα πριν, δεν είπαμε;;;"
"Ναι αλλά εμείς τελειώσαμε νωρίτερα, ερχόμαστε την Τετάρτη"
"Τετάρτη, μεθαύριο;;; Δεν γίνεται, τίποτα δεν είναι έτοιμο, δεν θα είμαι καν εδώ ..."
"Αυτή την Τετάρτη ή μετά τα Χριστούγεννα" {επιγραμματικός και κάθετος}
... ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ .......... δεν ξέρω αν άκουσε το γζντουπ.
Οι εικόνα του βουνού από κούτες στην είσοδο του Ιδρύματος έντονη ... Από τις 15 άλλωστε, δεν θα έχω καν σπίτι εδώ ...
To make the VERY painful, long story short, με τα πολλά τον έπεισα να μου κάνει την χάρη να μετακομίσω την Πέμπτη, αυτή την Πέμπτη, που τουλάχιστον θα είμαι εδώ ... Δέχτηκε μεγαλόψυχα ... Τον ευχαρίστησα (ταπ ταπ ταπταπ) και πανικοβλήθηκα τρελλά αλλά άρχισα αμέσως να πακετάρω ...

Επεισόδιο 2:
Άγρια μεσάνυχτα, στο πυρηνικά ασφαλές μας υπόγειο, στην αποθήκη. Ξεχωρίζω κουτάκια από κούτες, τα μεταφέρω έξω από την αποθήκη, στο ascenseur, στον 6ο, τα στοιβάζω έξω από το σπίτι-με-το-μενίρ και ξανά το ίδιο ...
Στην 3η βόλτα το ascenseur tightly packed και στην προσπάθειά μου να ισορροπήσω ανάμεσα σε κούτες και κουτάκια γλιστράω, αφήνω αυτό που κρατούσα στο χέρι για να κρατηθώ και βλέπω ... τα κλειδιά της αποθήκης να πέφτουν σε slow motion ... {ΣτΨ. η αποθήκη έχει ό,τι χρειάζεται για το πακετάρισμα ... όλα. Η ασθενής είδε τον χρόνο να σταματά, φυσιολογικό...} Τα κλειδιά χτυπάνε σε μια-δύο κούτες, κάνουν τον χαρακτηριστικό ήχο, πέφτουν στην άκρη-άκρη του ascenseur και με ακόμα πιο επιδεικτικά slow motion βρίσκουν το κενό ανάμεσα στην πόρτα και το κουτί και εξαφανίζονται στα άδυτα του ascenseurόκοσμου.
... ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ .......... δεν έκανα γζντουπ, σχεδόν το περίμενα.

ΑΝ υπάρχει μία εποχή που κινδυνεύω να πω what the f@ck και να μουλαρώσω, είναι αυτή εδώ ... η 48. Έχω μια τεράστια λαχτάρα να αφήσω τις κούτες και τον νταλικιέρη να περιμένουν μέχρι την εβδομάδα 49, το γατί να βρει μόνο του πως θα πηδήξει στην καρότσα, το νηπιαγωγείο να φωνάζει γιατί έφυγα, τον τεχνικό να ψάχνει για κωδικούς, το προξενείο "μας" να κολλάει στο μη αυτοκινούμενο μικροσκόπιο, το Γαλλώδι να πανικοβάλλεται για την Ιερά Εξέταση, και να πάω για Xmas window shopping (το ταμείο όπως όλοι καταλαβαίνουμε, πλέον 5ψήφια μείον, shopping totally out of the question) ... Παρόλα αυτά, καφές Νο 6 και πακετάρω ... με πάθος και με προσποιητό ενδιαφέρον (και ας μην με νοιάζει αυτή τη στιγμή τι θα επιβιώσει, υποθέτω θα με νοιάξει αργότερα) ... Ελπίζω αύριο κάποιος να ελευθερώσει και τα @#!$!@#@κλειδιά...

Νατασσάκι μου, στην πρόσκλησή σου κολλάει η εικόνα :) Αυτή τη στιγμή, το μόνο μέρος στο οποίο θα ήθελα ΠΟΛΥ να δω το λογότυπο του blog, είναι η καρότσα μιας μεγάλης νταλίκας!!!! {θα απαντήσω πιο σοβαρά αργότερα, όταν θα έχει τελειώσει όλο αυτό, προμιθ (μου αρέσει αυτή η μπιρίμπα)! Μου έκλεψες ένα όμως :)))) }
Καλησπέρες
[εκθετική αύξηση...]

4 σχόλια:

νατασσΆκι είπε...

Σμάάάάάάάάάάάκ!
(και λυπάμαι που δεν είμαι κοντά, να βοηθήσω...)
βλέπω τις κούτες να αυξάνονται - θα τα καταφέρεις - κουράγιο, πέρασε η πανσέληνος... ;)

νο 6(ήρεμα, όλα καλά θα πάνε λένε τα δαχτυλάκια!)
Σμακ!

Кроткая είπε...

είναι pretendiανός ο ντορής; θα έπρεπε να ξέρει πως τα πράγματα γίνονται την καθορισμένη ημερομηνία, όχι νωρίτερα, όχι αργότερα.

μην αγχώνεσαι, όλα πάνε καλά, όταν δουλεύουμε under pressure!!!

KV είπε...

@ Φιλενάδα, ευχαριστώ :) Νο 8 και συνεχίζω !(σιχαμερή δεν ήταν αυτή η πανσέληνος;;;) Σμακ

@ Κροτένια, ο ντορής είναι το κινητό. Ο νταλικιέρης of course NOT pretendιανός ... Γρουμφ!
φιλί!

Unknown είπε...

Εντροπία, εντροπία...
Δεν το συζητώ...