later ...

"The account number is on a green sticker, on the site of the smelly thingies cupboard near the door. The number that is not clear is NOT a zero, it's 8 and the name of the contact person is ..." {Γιατί έχω τόσες άχρηστες πληροφορίες στο μυαλό μου;;;}
"oooops, yep I forgot. An the samples?"
"The samples on the 3rd drawer in the freezer, remember where A is? next to that. And blah blah blah"
....
"Any gossip?"
"Το καναρίνι ... blah blah blah"
...
"An you?"
"blah blah blah blah blah" ...
κενό ...
"... so, talk to you later ... ... ... I guess", αμηχανία...
"yep, later" {αμηχανία και εδώ, πως λένε "Nα σε προσέχεις" στα Αγγλικά;}

Μία στιγμή αμηχανίας και όλα γίνονται πραγματικότητα .. tough ...

Όσο εγώ προσπαθώ να δω πως δουλεύουν τα ... υδραυλικά ενός καινούριου αμφιθεάτρου ή ο απορροφητήρας της καινούριας μου κουζίνας for that matter, εκεί ξεκινάει μια μικρή αποκαθήλωση. Πράγματα που φυλλάζονται σε κουτιά, κουτιά που στέλνονται στην Λεβεντογέννα, γυρινάκια που πρέπει να μάθουν μια άλλη γλώσσα ... Και δεν ήταν πραγματικότητα όλα αυτά μέχρι τώρα. Ήταν ένα ΘΑ μέχρι την στιγμή που έδωσα την διεύθυνση στο Γαλλώδι και ξαφνικά ... όλο αυτό έγινε βουνό.
Χαζομελαγχολία, σε 9 μέρες θα είμαι εκεί. Σε μερικούς μήνες το εδώ θα είναι δικό μου. Σε μερικούς μήνες το εδώ θα είναι και του Γαλλωδίου, έστω και για λίγο. Γρουμφ ...

Jet lagged, όχι με τον χρόνο, με τους καιρούς

Καληνύχτα
[το σύννεφο ακολούθησε;]