light greens

Η μέρα φαινόταν ότι θα ξεκινήσει in the darker shades of grey.
Καφές Νο1 με την μεταφορική -ο άσπρος σίφουνας- στην γραμμή: Ναι, κρατάνε ακόμα τα γυρινάκια μας φυλακισμένα κάπου στο Βελγοχώρι (τι γυρευουν στο Βελγοχώρι;;; και μάλιστα on their way here μέσω της χώρας με τη δική της μπύρα;;;) αλλά είναι σίγουροι ότι θα είναι καλά... Τους εξηγείς ήρεμα τις εργατοώρες pretendιανών μισθών που θα πρέπει να καλύψουν ΑΝ συμβεί το μοιραίο ... Και εύχεσαι τουλάχιστον να τα έχουν στο ψυγείο ... και να τα προσέχουν.
Καφές Νο2, έχει ήλιο έξω, ανοίγεις όόόόλα τα παράθυρα και μπαίνουν ζέστη και ήχοι και αρώματα. Το σπίτι Νο2 (;) είναι δίπλα σε έναν από τους πιο παλιούς φούρνους του χωριού μας. Ο φούρναρης, φρικτός παλιοχαρακτήρας. Αφήνει κάθε πρωΐ αξημέρωτα όλες τις μυρωδιές να μας βασανίζουν (αντί ένα καλαθάκι καλούδια σε κάθε πόρτα!). Μπορεί να μην τις αφήνει καν... πρέπει να έχει βάλει ανεμιστήρα ... Γρουμφ.
Καφές Νο3 και δεν έχω ιδέα από που να αρχίσω. Έκανα μια φοβερή δουλειά χτες το βράδυ: έβαλα όόόόλες τις υποχρεώσεις στη μνήμη του Ντορή. Ο Ντορής γκαρίζει ασταμάτητα ... :(

... και ... μετά χτυπάει το κουδούνι ... Η γειτόνισσα είδε ότι ξύπνησα και μου έφερε σπιτικά, ζεστά ακόμα κουλουράκια για τον καφέ μου :) (κρυφό σχολειό κατά του φούρναρη;;; yeeee!)
... και μετά πάλι το κουδούνι (μα πως με βρίσκουν;;; ούτε όνομα δεν έβαλα ακόμα!) ... άλλο ένα λαμπερό δέμα -super -άχρηστο -gadget -δώρο -καλώς -όρισες από το Μπλε (να θυμηθώ να προσποιηθώ "μα δεν έπρεπε" καθώς θα το κρατάω σφικτά),
... και μετά το τηλέφωνο-Ντορής: "Κουμπάρα θυμάσαι γιατί έρχεσαι να μείνεις στην Λεβεντογέννα;;; Ξεκίνα -αγοράζω εφημερίδες!" ... Θυμάμαι, για τον καφέ με τις εφημερίδες και το κουτσομπολιό στην περασάδα της πλατείας του χωριού ... :)

Pale blues and light greens. Let the ΣΚ begin!

Καλημέρες !
[ρίγανη, φασκόμηλο και μέντα στο μπαλκόνι...
βασιλικό θα φέρω τον δικό μου!]

Update:
Προσοχή ακουλουθεί πραγματικός μάδερ-ντότερ διάλογος. Διαβάζετε με δική σας ευθύνη, ειδικά οι μάδερς!
"Λοιπόν;;; Το χρησιμοποίησες;;; Καλό είναι;;;"
Μιλάμε για το super-άχρηστο-gadget-mixer που μου έστειλε ΧΩΡΙΣ λόγο και που θα το ζήλευε ακόμα και ο Jamie (mental note: να θυμηθώ να στείλω φωτό στον Jamie).
"Ehmmmm ... όχι ακόμα, αλλά το στόλισα στην κουζίνα, είναι φοβερό, ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ!!! Ούτε και εγώ δεν θα έφτανα σε τέτοια extremes με την κουζίνα μου, είπα ευχαριστώ;;; Ευχαριστώ, thanks, σμακ"
"Ναι βρε παιδί μου, δεν θέλω ευχαριστώ. Αλλά δεν φτάνει που το στόλισες, πρέπει να το χρησιμοποιείς!"
Εγώ το ήξερα τώρα ότι αυτή η συζήτηση θα πληγώσει μία από τις δύο, έπρεπε να πω ότι το χρησιμοποίησα... ταπ ...
"Μάδερ, έχεις απόλυτο δίκιο ΑΛΛΑ (on my defence) το έφεραν αργά χτες το βράδυ και ... δεν έχω μετακομίσει ακόμα: Με ένα μαχαίρι που κρύβεται και 3 φλυτζάνια, δύσκολο, ε;;;"
"Τίποτα δεν είναι δύσκολο άμα το θέλουμε"
Όλοι καταλαβαίνουμε ακόμα ότι μιλάμε για ένα mixer;;;; όποιος δεν το καταλαβαίνει να σηκώσει το χέρι!
"Θέλω, ΘΕΛΩ, πώς δεν θέλω;;; αλλά ... δεν πρόλαβα. Θα το χρησιμοποιήσω με την πρώτη ευκαιρία, πρόμιθ"
"κρίμα ... και εγώ που νόμιζα ότι θα σε ευχαριστήσει ..."
Απογοητευμένος τόνος, λες και μόλις της είπα ότι μετακομίζω down under... Αυτό θα την εξέπληττε λιγότερο.
"Μα ... με ευχαρίστησε, μου αρέσει πολύ, το θαυμάζω τώρα καθώς μιλάμε"
Το παιχνίδι με τις τύψεις δουλεύει σταθερά. Αισθάνομαι άσχημα...Όχι για πολύ όμως... :)
"Ναι αλλά δεν το χρησιμοποίησες..."
ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ... NOT my fault!
"Πως δεν το χρησιμοποίησα, το χρησιμοποίησα! Έκανα το κουτί του κομοδίνο!"

Ε-μα!