Μικρέ Ρώσσε, Υπάρχει ένα state of mind στην δουλειά (σε όλες τις δουλειές υποθέτω και τη δική σου) που είναι εντελώς hyper. Φαντάσου ένα τετράχρονο μετά από σοκολάτα. Έτσι. Δεν ξέρω πως γίνεται. Δεν είναι πάντα έτσι, όσο και αν ενδιαφέρεσαι ή σε εξιτάρει η δουλειά σου. Ένας στόχος αποκτά ξαφνικά ξεχωριστή σημασία και προτεραιότητα, επικεντρώνεις σε αυτόν όλη σου την ενέργεια (απόδραση;;;). Η δουλειά, έστω και για λίγο, καταλαμβάνει τα πάντα. Γίνεται διαρκής κίνηση, υπερβολική ενέργεια, παίδεμα για το νευρόνιο ... μπέρδεμα προτεραιοτήτων (απόδραση;;;). Μπαίνεις σε μια καινούρια πίστα που ξέρεις ότι χρειάζεσαι όλα τα αποθέματα ενέργειας και ... τα δίνεις. Όχι πάντα ελέγχοντας τις πιθανές συνέπειες.
Αυτό το state of mind, είναι υπεύθυνο για κάθε μικρή "επιτυχία" που είχα ποτέ επαγγελματικά. Και είναι υπεύθυνο και για τα μεγάλα downs μετά. Ίσως επειδή αυτό ακριβώς το state of mind δεν συγχωρώ στον ενήλικο (;) εαυτό μου.
Μου ζήτησες (με λίγη (;) δικαιολογημένη πίκρα) να γράψω για τα γυρινάκια, τι έγινε ... Πίσω στα γυρινάκια λοιπόν. Τύχη;;; Μάλλον και τύχη. Είδαμε να γίνεται "εύκολο" κάτι που πολλοί λένε ότι δεν γίνεται καν. Κάτι που οι θεωρίες απαγορεύουν. Κάτι που αρκετοί θα ήθελαν να γίνεται. Μην φανταστείς κάτι μεγάλο. Όόόόχι ... Δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα του πλανήτη η δουλειά μας, ούτε by a long shot. Κάτι μικρό-μικρό, σημαντικό μόνο για αυτό εδώ το μικρό κομμάτι της επιστήμης.
Ξέφυγα... Πως να στο περιγράψω;;; Ουσιαστικά εμείς απλά είχαμε την επιμονή και την τρέλλα ίσως να το πιστέψουμε και να το δοκιμάσουμε. Βάλαμε την δουλειά (και δεν ήταν και λίγη, νομίζω ξεπεράσαμε το Γαλλώδι και εγώ όλα μας τα όρια), σχεδιάσαμε ένα σωρό (όλο αυτό το ατελείωτο καλοκαίρι), ξενυχτήσαμε τρελλά (τις τελευταίες εβδομάδες), μπήκαμε σε ένα ξένο τομέα, βρήκαμε τους κατάλληλους συνεργάτες (νέος τομέας you need crazy enough support), πουλήσαμε την ιδέα, παίξαμε με τους συνδυασμούς και τις πιθανότητες ΑΛΛΑ στο τέλος ... τα γυρινάκια ήταν αυτά που έκαναν τα υπόλοιπα. Είμασταν τυχεροί. Το αποτέλεσμα μπορούσε να είναι εντελώς αρνητικό. Ο χρόνος και η ενέργεια που επενδύσαμε θα μπορούσαν να είχαν χαθεί.
Πρακτικά αυτό σημαίνει προβολή. Προβολή και επιθέσεις μέχρι να πείσουμε. Όχι κακές επιθέσεις απαραίτητα, επιθέσεις λογικές (call me new). Μην ξεχνάμε publicity is good, even if it's bad ... Αυτό δεν με πειράζει όταν είναι μόνο του. Ίσως να μην με πειράζει και τώρα που είναι και όλα τα άλλα μαζί ... Είναι κομμάτι του παιχνιδιού, από αυτά που με εξιτάρουν.
Πρακτικά οι στόχοι και τα πειράματα στη λίστα μου πολλαπλασιάστηκαν... Δεν ξέρω αν έχω τον χρόνο. Νέες ευθύνες. Το ξεχνάμε και αυτό.
Πρακτικά, το κακό λιονταρόδι με το ποδήλατο, απλά θα νοιώσει δυσφορία (έντονη αλλά απλά δυσφορία). Ένα σφίξιμο στο στομάχι που θα του θυμίζει ότι είμαι ακόμα εδώ. Το ίδιο και το λιοντάρι αφεντικό του. Fair enough. Άλλωστε, ούτε θέλω, ούτε μπορώ να τους ακουμπήσω. Γιατί δεν με ακουμπάνε πλέον, δεν με αφορούν. Δεν τους σκέφτηκα καθόλου σε όλη την πορεία.
Και πρακτικά αν τα πράγματα πάνε -μέχρι το τυπωμένο τέλος τους- καλά, για εμένα ίσως αυτή να είναι μια καλή καινούρια αρχή ... επαγγελματικά. Και για το γαλλώδι the absolute Xmas bonus!
Γιατί δυσφόρησα;;;
:) Γιατί την στιγμή που έλαμψαν τα γυρινάκια, όταν όλοι οι άλλοι πανηγύριζαν, εγώ ήξερα πως ακριβώς φτάσαμε στο σημείο να δούμε τόσο φως. Θυμήθηκα το τελευταίο διάστημα, πόσο με πίεσα, πως κλείστηκα στον εαυτό μου (και έγινα καμμιά φορά σκληρή ή απόμακρη με ανθρώπους που δεν τους άξιζε), θυμήθηκα πως άλλαξα τις προτεραιότητες, ότι ξέχασα την επέτειο των γονιών μου, τα γενέθλια ενός από τους πιο αγαπημένους μου φίλους, την πρώτη μέρα στον παιδικό και το δημοτικό των πιο αγαπημένων μου μικρών και πως δεν πρόσεξα εσένα όταν φώναζες να σε προσέξω. Και θυμήθηκα ότι ήξερα πως ρίσκαρα συνειδητά την πίεση σε εμένα και το Γαλλώδι (σε ένα διάστημα δύσκολο και φορτωμένο και για τους δύο) για ένα αποτέλεσμα που τελικά περισσότερο θα έπρεπε να το είχα προβλέψει σαν αρνητικό. Παλαιότερα ρίσκαρα μόνο τις δικές μου αντοχές. Τώρα έβαλα στο παιχνίδι και άλλους. Έτσι ξεκίνησε η μοναξιά, επειδή θυμήθηκα το background ... Για αυτό η δυσφορία.
Και για αυτό δεν μου αρέσει αυτό το state of mind. Γιατί ρισκάρεις αυτούς και αυτά που αγαπάς για ένα σχήμα σε ένα χαρτί (όσο σημαντικό ή ασήμαντο και αν είναι). Ρισκάρεις την αντοχή τους και την πίστη τους σε σένα σε διάφορα επίπεδα.
On the bright site, δεν πιστεύω ότι θα είχαμε φτάσει εδώ πιο ήρεμα. Ως εδώ όχι μόνο επιστημονικά.
On the bright site μάλλον δεν υποτίμησα όσους έπαιξαν αυτή την πίστα μαζί μου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Οικειοθελώς ή επειδή τους έβαλα σε αυτή την πίστα με το ζόρι. Εδώ ήμουν πιο τυχερή. Μην ξεχνάς, ό,τι επιβιώνει τον κυκλώνα της πίεσης είναι μάλλον ό,τι αξίζει ... Και σε αυτό, οι δικοί μου άνθρωποι δεν με απογοήτευσαν ποτέ.
Δεν ξέρω αν σου απάντησα ... Σου στερώ το σχόλιο, δεν θα έκανες άλλωστε, και το στερώ σε όλους. Αυτή η εξήγηση είναι μόνο για σένα.
