ο αόρατος partner

X Υou have been silent, how are you holding on?
KV Writing and erasing like hell. This is way over my abilities. No time, no energy.
X Here, take a look at some my old proposals. Hope they will help.
KV THANKS, thanks, thanks, thanks
;')

X So, ... did they help?
KV I am sure they will, as soon as I stop being SO scared and read them. I am afraid I will let everyone down
X Listen darling, being scared is part of our job, you know that. I am afraid all the time. Mostly if I am good enough. I panic also but you know, we always get things done in time. You will do fine. We will both do fine. Call me if you panic more than I do.

Kαλημέρες
[λιακάδα, κοντομάνικο
μόνο το γυαλί δεν πάει με Θανάση]

1.1-1

Μπαίνοντας στην διαδικασία του "καταθέτω -ένα -πρόγραμμα -που -δεν -έχει -βιβλιογραφία", διέπραξα ένα ακόμα λάθος. Υποτίμησα την ΕΕ στην προσπάθειά της να τα κάνει όλα πιο δύσκολα. Καταλαβαίνω την λογική της μαμάς Ευρώπης (the non-eligibility criterium rules) αλλά ... ακόμα να καταλάβω τα manuals. Και proposal που δεν ακολουθεί πιστά το manual, είναι proposal που δεν χορεύει όπως σοφά είπε η Κροτ!
Slaving out λοιπόν, καφές νούμερο 6, λαμπερή μέρα, ανοικτά παράθυρα, φρέσκος αέρα και διάλλειμα.

[5 days to go]
Καλησπέρα!

Τι μαθαίνει κανείς σε μια τέτοια διαδικασία, εκτός από την ίδια την διαδικασία;;; Τον εαυτό του -αν δεν τον ήξερε, και τους άλλους. Tους συνέταιρους, αυτούς που βέβαια δεν διάλεξε από καλάθι. Αυτούς που ... ήξερε ... ;;; XA :) Τους μαθαίνει με λεπτομέρεια που πιθανά, δεν θα ήθελε να ήξερε τελικά :) Όχι πάντα.
Οι συνέταιροι επίσης μαθαίνουν τον coordinator. Μερικοί τον ήξεραν και δεν ανησυχούν, άλλοι δεν τον είχαν καταλάβει και αγχώνονται υπέρ του δέοντος, άλλοι τώρα πίνουν καφεδάκι στον ήλιο και πολύ καλά κάνουν (έτσι ακριβώς θα κάνει και ο coordinator στην επόμενη πρόταση που δεν είναι coordinator) ...
Το group "μου" πάντως έχει τον καλό, τον κακό και τον άσχημο :))) Και δεν είναι ο κακός αυτός που περίμενα κακός, αλλά είναι καλός αυτός που περίμενα καλός ! χμμμ ...

vs345

Ρούχα ελαφρά: Τ-shirt/φορμίτσα/flip flops, κινήσεις αργές και νυσταγμένες χωρίς άγχος, μεγάλος, υπέρδιπλος ζεστός καφές, μισόκλειστα μάτια πίσω από γυαλιά ηλίου, ο ήχος του νερού, η ζέστη του ήλιου, κανένα ρολόϊ, το δίκτυο να φαίνεται να έχει πάψει να δουλεύει στον πλανήτη, η Ευρώπη να κοιμάται χωρίς απαιτήσεις. Καμμία ανάγκη να μετακινηθείς ή να μιλήσεις.

Αυτό ακριβώς θα ήθελα σήμερα ... Μόνο.
Ούτε μεγάλα σχέδια, ούτε τρομερές ιδέες που θα σώσουν τον πλανήτη (σώζοντας οικονομικά εμάς that is), ούτε χιλιάδες χαρτάκια και mail και τηλέφωνα, και αρχεία με την vs 345 του επόμενου proposal, ούτε mental notes, ούτε το παιχνίδι "Μάθε τον συνεργάτη σου από το πως αντιδρά υπό πίεση". Eιδικά το τελευταίο.
Υπήρχε ΜΟΝΟ μία δουλειά που θα μπορούσα να αναλάβω αυτή την στιγμή και που θα έκανε το άγχος ενός απλού, θεωρητικά, proposal μεγαλύτερο: "Coordinator: when you're done stressing out yourself, introduce new players to the game" ... Quess what ??? Καταραμένη φτώχια.

Καλημέρα
[counting down again]

Eίχα

... 8 ολόκληρες ώρες ακόμα στην διάθεσή μου αλλά το πάτησα το send ... Λέτε να Darthiirεύω;;;;;

Καλημέρες
[ώρα για ύπνο;;;]

manual

ΠΡΩΤΑ διαβάζουμε το manual (ναι, έχει και manual ... 57 σελίδες ... ταπ ταπ ταααπ) και ΜΕΤΑ συμπληρώνουμε το proposal (8 σελίδες max) ...
Αλλιώς, στις 17:17 (24 ώρες π.d.), ΑΦΟΥ διαβάσουμε -επιτέλους;- το &^$@manual, βλέπουμε ότι όόόόόλα όσα προσπαθούσαμε (με πονηριά και άνομους τρόπους)^* να χωρέσουμε στις 8 επιτρεπόμενες σελίδες τελικά χωράνε! Και μάλιστα χωρίς να αναγκαστεί το νευρόνιο να ταλαιπωρηθεί επιπλέον ... Και ότι όόόόλα όσα βάλαμε μέσα με κόλπα^* (άντε το 80%), ήταν περιττά... Και 17:17 ξαναξεκινάμε από την αρχή... ταπ... Γραμμή-γραμμή. Ή καλύτερα σελίδα manual -> γραμμή proposal.
Οι παληκαριές του τύπου "εγώ δεν διαβάζω manual" ... πληρώνονται.

Καλησπέρα
[φραπεδάκιΑ,
κοντομάνικο,
στόρια κατεβασμένα,
ηθικό ακμαιότατο
έχουμε ώώώώώρες ακόμα]

Καμηλιέρη ... γράφεις;;;; :)

^* Font size 6pt, margins 0, line spacing 0.4, full στα italics κλπ κλπ κλπ ...

το λεπτό

Καφές νούμερο 2 (τελειώνει). Στο γιαπί (Ίδρυμα) με μυστρί (Θανάση) και πηλοφόρι (εκατομμύρια κομμένα και μελανιασμένα δέντρα) από νωρίς (πολύ πολύ ΠΟΛΥ νωρίς)

Όόόόχι δεν είναι παράπονο, άλλωστε η προκύρηξη για το συγκεκριμένο super-πρόγραμμα βγήκε τον Δεκέμβρη. Η KV αποφάσισε να σοβαρευτεί τώρα, χτες για την ακρίβεια ... (ταπ)
Μιλούσα με συνάδελφο σχετικά και μου έλεγε ότι το έχει καταθέσει από την προηγούμενη εβδομάδα !!! ταπ ;;; Λογικό. Αναμένεται ότι θα υπάρχουν πάνω από 5000 προτάσεις. Seriously. 5000 send το τελευταίο λεπτό ... Αν υποθέσουμε όμως ότι (με ένα θαύμα) είχα έτοιμο το πρόγραμμα από την προηγούμενη εβδομάδα (τότε που έτρωγα σαρικοπιτάκια;;;) ... θα πάταγα send ;;; Όόόόόχι ... θα περίμενα την επιφοίτηση μέχρι το τελευταίο λεπτό. Ξέρετε, το λεπτό που δεν δουλεύει ο server της μαμάς Ευρώπης ;;; Εκείνο! Θα περίμενα την super νέα ιδέα (και ας ξέρω, ΔΕΝ καταθέτουμε νέες ιδέες), ένα ... σημάδι ότι το πρόγραμμα είναι έτοιμο, ότι έχει ελπίδες, ότι μπορώ να το εμπιστευτώ ... Και επειδή αυτό το σημάδι δεν έρχεται ποτέ, θα περίμενα το λεπτό. Όπως και τώρα.
Η ιδέα είναι εδώ, όχι η καινούρια αλλά η δοκιμασμένη, και η γραφειοκρατεία είναι έτοιμη (και μάλιστα Λεβεντογέννικη γραφειοκρατεία που ετοιμάστηκε εντυπωσιακά γρήγορα), και οι προσφορές για εξοπλισμό on their way και οι φόρμες είναι σχεδόν γεμάτες (όχι και πολύ σχεδόν, λέμε τώρα) και το νευρόνιο όσο ζωντανό μπορεί να είναι ένα μοναχικό άϋπνο νευρόνιο ... Λείπει η αίσθηση ότι μπορώ να τα εμπιστευτώ. Μένουν οι ώρες που θα τα ξανακοιτάω και θα συμπληρώνω ημερομηνίες και λέξεις, και θα αλλάζω εκφράσεις και προτεραιότητες ... Ουφ... ανασφάλειες ;;; μπορεί. Προτιμώ να το βλέπω ακριβώς αντίθετα :)

Καλημέρες

[μέρα για φραπεδάκι;;;]

home

at last ... :) Μετά από ένα μεγάλο μεγάάάάλο ταξίδι ΧΩΡΙΣ το cookie της Aegean :((( σνιφ ... περίμενα πως και πως να το δοκιμάσω μετά τόσα post αλλά ... croisant ... ούτε που το κοίταξα ...γρουμφ.
Στην pretend λιακάδα. Καφές νούμερο 5 και πρώτη ανάσα. Το Twingo ασθενεί βαρύτατα και μάλλον δεν θα ανακάμψει :(((, το Γαλλώδι καλά, και το μεγάλο Γαλλώδι καλά, και ο τεχνικός-sport-Billy επίσης ... ο Ινδένιος δεν ξέρω... Μετά το τελευταίο μου mail αποφάσισε να είναι άρρωστος σήμερα ... χμμμ ... Αν νομίζει ότι ξεχνάω κάνει λάθος. Θα το θυμάμαι και όταν τολμήσει να ξεαρρωστήσει :)))) Μόνο τα deadline ξεχνάω (ή μετατοπίζω) ... το επόμενο (ταπ ταπ ταπ ταπ), απίστευτα απίθανο να με βρει έτοιμη ... 2 days to go ... :(

Καλή μας εβδομάδα
[κοντομάνικο και
δείκτης προστασίας 30]

{Εικόνα : Francis², The ultimate-ultimate gadget}

Deja vu's

Μεϊλάκης^#: Βρε, βρε, βρε η KV. Χρόόόνια και ζαμάάάάνια...
KV: [talking about nasty deja vu's... Χαμόγελο ... Τυπικό, στωϊκό] Ήντα κάνεις Μεϊλάκη;;;
Μεϊλάκης: Ε, εδώ, ξέρεις, με ταλαιπωρούν με τις αδικίες ... μπλα μπλα μπλα μπλα (καταραμένη κενωνία και τέτοια)
KV: [και δεν θέλω να ξέρω, και την ξανάκουσα την φράση πολλαπλές φορές ΚΑΙ δεν θα το συζητήσω μαζί σου] μμμμμ
Μεϊλάκης: Άκουσα ότι δούλεψες ένα φεγγάρι με καινούρια υλικά και ήθελα να σε δω να σε ρωτήσω... δεν μπορεί, κάτι θα ξέρεις ... η ειδικότητά σου είναι στο κάτω κάτω βρε παιδί μου... αν και σας ξέρω εσάς τους πειραματικούς αλλά τέλος πάντων ...
KV: [Ωχ] μμμμμμ
Μεϊλάκης: Έχω βάλει ένα poster στο γραφείο μου. Ξέρεις το μοιράζομαι το γραφείο γιατί ΕΜΑΣ δεν μας προσέχουν σαν και ΕΣΑΣ ... Τέλος πάντων, το poster είναι λίγο μεγάλο, 2x1, του Κοσμά του Αιτωλού μεγάλη η χάρη Του [σταυροκόπημα] και όλο πέφτει. Καινούρια κτήρια, δεν επιτρέπονται καρφιά, τα έχω δοκιμάσει όλα αλλά τίποτα δεν κρατάει βρε παιδί μου ... μιά σωστή δουλειά δεν κάνετε^*. Ξέρεις τι υλικό πρέπει να χρησιμοποιήσω για να κολλήσει καλά ;;;
KV: [χαχαχαχαααα μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ΠΟΤΕ. Εσύ δεν με ρώτησες χιλιάδες φεγγάρια πριν, αν έχουν υδρογόνο τα αναψυκτικά;;;] Κοίτα, εντελώς επιστημονικά πιστεύω ότι η καλύτερη ελπίδα σου είναι να παρακαλέσεις τον Άγιο. ΜΟΝΟ αν το θέλει και ο ίδιος θα μείνει στον τοίχο ... μην περιμένεις από εμάς τέτοιες λύσεις...

Καλησπέρες
[χαχαχαχαχαααααα
ΚΑΙ κοντομάνικο]

^# Μεϊλάκης = το Λεβεντογέννικο του prime male για να μην παρεξηγούμαστε. Λεβεντογέννικο και παρεξηγημένο ... ΚΑΙ κατατρεγμένο ... άλλο post...
^*Άσχετο αλλά καμμία σχέση το τι κάνω με όλα τα παραπάνω ΚΑΙ τον Κοσμά τον Αιτωλό... Ούτε καν μακρυνή ...
^@ Η παραπάνω συζήτηση -ευκαιρία για post. Η άλλη επιλογή ήταν να σας πω για την Κυρία Κούλα... αλλά εμείς θα κάνουμε ότι δεν υπάρχει Κυρία Κούλα, έτσι;;;;

Ο-Τσέϊ

... και η σύνδεση με το δίκτυο, Ethernet :)
Με το άάάάάλλο δίκτυο (or the lack of it) είναι το πρόβλημα. Το ανύπαρκτο ... ταπ ... το οδικό.

Γρουμφ.

Είχα να οδηγήσω περίπου 10 χρόνια στην Λεβεντογέννα ... Στο ενδιάμεσο οδήγησα σε μέρη τρελλά (ΝΥ) και μέρη που ορκίστηκα να μην ξαναπλησιάσω (call me αψίδα). Επίσης σε μέρη ανάποδα (το νησί), όχι τόσο ανεπτυγμένα, ή υπερανεπτυγμένα (στο βαθμό που χρειάζεσαι συνοδηγό για να διαχειρίζεται την ... τεχνολογία). Και πάντα τα πήγαινα μια χαρά. "Ελληνικού" τύπου προσαρμογή: ακολουθείς τον ρυθμό και τους κανόνες του με προσθήκη μόνο λίγων αναστροφών, διπλοπαρκαρισμάτων και άλλων τέτοιων όπου το σύστημα δεν τα έχει προβλέψει.

Γρουμφ ...

Ε, λοιπόν εδώ ... στο κανούριο μου μελλοντικό σπίτι (προσπάθησα για την έκφραση!) ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΝΟΝΑΣ, και κανένας δρόμος (και όποιος ξαναπεί λεωφόρο την Ακαδημίας, την Ιωνίας και την Παπαναστασίου μπροστά μου, να το σκεφτεί διπλά). Και κανένας έλεγχος. Και κανένα φανάρι. Και χώρος, δεν υπάρχει χώρος.

Γρουμφ.

Ευτυχώς τον ρόλο του Twingo τον παίζει ένα άμοιρο Picando αυτές τις μέρες ... Και ευτυχώς ... οι μετακινήσεις διατηρούνται στο ελάχιστο λόγω υποχρεώσεων ...
Αλλά βρε σύντεκνε, αφού το βλέπεις, κάνω φιλότιμες προσπάθειες ΚΑΙ να μην σου τσαλακώσω το αγροτικό με το θηρίο μου ΚΑΙ να μην σου τσαλακώσω την τσάκιση στο ντιζαϊνάτο σου τζινάκι ... ΓΙΑΤΙ δεν βοηθάς λιγάκι ;;;;; ε;;;;

Καλημέρες
[Λεβεντογέννικος καιρός!]

Εντυπώσεις πολλές ... πάρα πάρα ΠΑΡΑ πολλές. Και η επιλογή του "θέματος" στο post σήμερα τυχαία, έτσι για την Καλημέρα. Δεν θέλω ακόμα να πείσω ούτε τον εαυτό μου για το πως βλέπω το καινούριο μου περιβάλλον... άλλωστε η διαδικασία της μετακόμησης θα τελειώσει στις 31/12 και ο περισσότερος χρόνος μου θα είναι στην pretend ... Pretend πρόβα το διάστημα εδώ και ... όλα φαίνονται μια χαρά ... I might just be afraid to jinx it! :)))

Home

The feeling of being at home here, of all places, never ceases to surprise me.

Καινούριο κεφάλαιο, καινούριος χώρος να μοιράζομαι τον ... απεριόριστο χρόνο μου, άδειος, φρέσκος, φωτεινός. Ακόμα και τώρα που πήρα τα κλειδιά σχεδόν ακατοίκητος: Ένας μικρός μπερδεμένος (χωρίς σύνδεση ακόμα) Θανάσης στην άδεια επιφάνεια ενός τεράστιου γραφείου, όλη του η διακόσμηση ... Ε, και μια καινούρια καφετιέρα!!!

:)

Καλησπέρες
φιλιά από την Λεβεντογέννα
[αντιηλιακό]

#3. bonus round

03:00. Μέσα στο Intercity... Δεν ξέρω αν έχετε ποτέ προσέξει πόσο μεγάλα είναι αυτά τα τραίνα... είναι τεράστια. Ειδικά όταν είναι σκοτεινά και άδεια ... Eιδικά όταν είναι εντελώς -μα εντελώς δικά σου για ένα βράδυ :)
Το πως βρέθηκα τελικά με ιδιόκτητο -για μια νύχτα- τραίνο είναι ιστορία από μόνο του, compliments of the Swiss crew. Tο θέμα είναι ότι λίγο πριν τις 3 (03), ήμουν μόνη σε ένα σκοτεινό τραίνο, στην μέση ενός σκοτεινού σταθμού, στην μέση του πουθενά! Και μάλιστα ξέροντας ότι αν έβγαινα έξω, δεν μπορούσα να ξαναμπώ...
Δεν ξέρω γιατί αισθανόμουν απόλυτα καλά. Δεν με ενόχλησε το σκοτάδι, η ησυχία, οι θόρυβοι, το που ήμουν ... Καμμία ανησυχία, κανένας φόβος, κανένα άγχος! Ήταν φανερό όμως ότι ΔΕΝ θα κοιμόμουν, Ι should at least make the best of it! Τα 3 φράγκα και 2 ευρώ είχαν γίνει ρόφημα σοκολάτα και μπισκοτάκια αμέσως πριν την είσοδό μου στο τραίνο. Η εναπομένουσα μπαταρία του Θανάση μου (thank u mate) έφτασε για μία ακόμα προβολή της ταινίας "Οι Νύφες" και ένα επεισόδιο με τον Mc Dreamy.
Πολλές φορές φαντάστηκα την έκπληξη κάποιου περαστικού αν με έβλεπε καλοβολεμένη στο τραίνο σαν να ήταν ο καναπές στο σπίτι μου, να απολαμβάνω ρόφημα κοκολάτα, μπισκοτάκια και ταινία μέσα στην άγρια νύχτα!!! :)
Φύγαμε για pretend πριν καλά καλά ξημερώσει και η επόμενη μέρα με βασάνισε πολύ ...
Ηθικό δίδαγμα; Κανένα !!!! Μια ιστορία ακόμα ...

Καληνύχτες
[αύριο το πρωΐ ταξίδι,
άυριο και βαλίτσες;;;
ε, ναι]

Πίστα #2. Κέρματα

12 και κάτι και το ηθικό ακμαιότατο (το Αλσατικό φαΐ είναι φανερά παραισθησιογόνο). Με το επαγγελματικό μου ντύσιμο (που σημαίνει ελαφρύ ποκαμισάκι και ψηλοτάκουνη μποτίτσα μχ), τον Θανάση και τα χαρτιά μου στον ώμο, το γυαλί ηλίου ακόμα στο μαλλί εγκαταλείπω τον σταθμό για να βρω το super-Γαλλόδοχείο των ονείρων μου. Συνήθως δεν χρειάζεται να ψάξεις πολύ, είναι δίπλα στον σταθμό. Μμμμμμ ... Τίποτα, εκτός από μαύρο σκοτάδι και τους περιστασιακούς πιτσιρικάδες που γυρνάνε σπίτι τους για νανάκια. Φτάνω στην πλατεία: ταμπέλες προς Hotels!

To make a looong story short έπαιξα το "κυνήγι του ξενοδοχείου" για 5-6 χιλιόμετρα στις εξοχές και τα σκοτάδια και τις ανηφόρες (πολλές ανηφόρες) πριν αποφασίσω να γυρίσω στον σταθμό ... όπου και βρήκα 2 από τα 3 πολυδιαφημισμένα ξενοδοχεία της περιοχής!!! Ακριβώς απέναντι. Κλειστά και σκοτεινά, για αυτό δεν τα είχα δει στην αρχή ... ταπ. Ναι αλλά, ηθικό ακμαιότατο, δεν το ταράζει μια μικρή αναποδιά.
01:00 περίπου κατάφερα να βρω taxi, 01:15 κατάφερα και να εξηγήσω στον έκπληκτο οδηγό (δεν πρέπει να είχε ξαναβρεί πελάτη βράδυ) τι ήθελα: το 3ο ξενοδοχείο, 01:45 ήμουν και πάλι στο σταθμό. Οι 3 ξενοδόχοι της περιοχής πρέπει να έκοβαν την πίτα τους ή κάτι ... γρουμφ.
01:15 ... ταπ ... Η αίθουσα αναμονής κλειστή, τα τσιμεντένια παγκάκια παγωμένα και άβολα ... το ελαφρύ πουκαμισάκι λίγο, ο Θανάσης πάχυνε. Σκοτάδι. Ακόμα και τα φώτα του σταθμού είναι χαμηλωμένα... ταπ ...
01:30 ... Κανένα πρακτορείο ενοικίασης αυτοκινήτων δεν διανυκτερεύει ... Το (ένα) βενζινάδικο κλειστό ...
01:45 ... Η ψηλοτάκουνη μποτίτσα με ενοχλεί. Και ο Θανάσης ... Και το σακάκι δεν ζεσατίνει, τα γυαλιά ηλίου έχουν απομακρυνθεί από ώρα ... Και τα μηχανήματα στο σταθμό με ενοχλούν: όλα λειτουργούν με κέρματα, κανένα δεν πουλάει καφέ... Κέρματα: 3 pretend νομίσματα και 2 ευρωνομίσματα (ε, ναι, άδειασα την τσάντα) ... Φυσικά τα κρατάω ... για ώρα ανάγκης (να δω τι θα κάνω τις τσίχλες στην ώρα ανάγκης αλλά πλέον τίποτα δεν φαίνεται απίθανο). Αυτό που μου φαίνεται απίστευτο είναι ότι δεν υπάρχει διέξοδος, ότι θα πρέπει να μείνω στον σταθμό. Δεν έχει κάτι που να με φοβίζει ο σταθμός (ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος, να περάσει καμμιά αγελάδα;;;) αλλά ... άλλες 4 ώρες ;;; Στο παγκάκι ;;; Και το κρύο ;;; Και αν περάσει και κανένας γνωστός, που λέει και η μάδερ, θα καταστραφεί το ιματζ μου... ταπ ;;;
Για να συγκεντρωθώ περπατάω ασταμάτητα.

Λίγο μετά τις 2: Τραίνο στον σταθμό :))))))

to be continued
[σιγά μην τελειώνει εδώ!]

#1. Hopping

Πως βρέθηκα in the middle of f%^$£"ng nowhere;;;;; Εύκολα! Συνδύασα μια γεμάτη μέρα που κράτησε περισσότερο απ΄όσο έπρεπε, με ένα Αλσατικό dinner στην αυλή ενός γραφικότατου εστατορίου, ωραιότατο κρασάκι, εκλεκτή παρέα, κέφι, γέλιο και το τελευταίο δρομολόγιο για pretend ... Το τελευταίο - τελευταίο δρομολόγιο, αυτό που δεν επιλέγουμε ποτέ γιατί το τραίνο σταματάει παντού, κάνει περισσότερη ώρα και αν το χάσουμε ... χαθήκαμε. Έχασα όμως το ακριβώς προηγούμενο για 2 λεπτά και ... σιγά! Τί μπορουσε να πάει στραβά ;;;

χμμμ ...

Οι οικοδεσπότες μου με άφησαν στο τραίνο για το "End of the Monde", έκαναν hop στο δικό τους τραινο και εγώ παρόλο που άφηνα μια πολύ μεγάλη πόλη αισθανόμουν ασφάλεια. Hopping^# σε 2-3 τραίνα και σε 3-4 μόλις ώρες θα ήμουν στην pretend. Piece of cake.

ΧΑ!

11:45 Το τραίνο σταμάτησε σε έναν άδειο σταθμό, με μόνο τα απαραίτητα φώτα, με ελάχιστους επιβάτες που απομακρύνθηκαν γρήγορα ... Spooky αλλά είχα απόλυτη εμπιστοσύνη στο σύστημα. Το τραίνο ΜΟΥ θα ερχόταν αμέσως και θα με έπαιρνε μακρυά από την εγκαταλελειμένη ενδοχώρα! Επαιδευμένη στο train hopping^# δεν περίμενα λεπτό, πήγα αμέσως στον πίνακα που έδειχνε τα δρομολόγια ... Πλατφόρμα 3, την εντόπισα αμέσως, ήταν αυτή απέναντι με το τραίνο που έφευγε ...

11:47 ... το δικό μου τραίνο που έφευγε... χμμμ... No panic. Πρώτη φορά έχανα τραίνο, πλοίο, αεροπλάάάάνο;;; όόόόόχι! Πίσω στον πίνακα με τα δρομολόγια. Θα έφευγα με το επόμενο τραίνο για οποιοδήποτε πόλη που αναγνώριζα το όνομά της ... simple...
11:55 Μόνο που ο πίνακας είναι άδειος μέχρι το πρωΐ. Επόμενο δρομολόγιο (και μάλιστα προς τον βιομηχανικό βορρά), στις 5, (05) ... Τα φώτα της αίθουσας αναμονής σβήνουν στο βάθος ... Τηλεφωνώ αμέσως στην τραινο-εταιρία (ο χρόνος είναι χρήμα σε τέτοιες περιπτώσεις και τα 0800 rule) τους εξηγώ που είμαι, κοιτάζουν τους πίνακες με τα δρομολόγια (τραίνων, αεροπλάνων, πατινιών) διεξοδικά, και μου εύχονται ευγενικά καληνύχτα !
12 και κάτι: Damage control. OK, παγιδεύτηκα. Σιγά το πρόβλημα! Θα περάσω το βράδυ μου στο "End of the Monde"!!! Cute, σίγουρα θα είναι όμορφο χωριουδάκι, το ξενοδοχείο θα μοιάζει με αυτά της Γαλλωδίας! Θα κάνω μια βόλτα, θα παραγγείλω έναν τεράάάάάστιο καφέ, θα κάνω ένα τεράάάάστιο ντούζ και θα χαζέψω τηλεόραση μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Θα βάλω το Sony μου να με ξυπνήσει στις 5, θα ευχαριστηθώ καφέδες και τοπίο στο τραίνο και θα είμαι στο Ίδρυμα στην ώρα μου και φρέσκια φρέσκια!!!

to be continued ...

Καλημέρες
[καλοκαιρινή άνοιξη
one day to go]

^# Train Hopping: Sport-τιμής στην ποδηλατοχώρα. Οι ποδηλάτες κάτοικοι θεωρούν θέμα τιμής να νικήσουν το ... σύστημα και να φτάσουν στον προορισμό τους 4, άντε 5 δευτερόλεπτα νωρίτερα ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να αλλάξουν 4-5 φορές τραίνο και να διασχίσουν τρέχοντας όλους τους ενδιάμεσους σταθμούς φορτωμένοι με τα ψώνια, το ποδήλατο και 3-4 ποδηλατοχωροκατοικάκια στον ώμο.

Surreal and ...

... a city called "End of the monde" θα ήταν ο τίτλος του post ΑΝ κατάφερνα να πείσω τον εαυτό μου να κρατήσει τα βλέφαρα σε ένα επίπεδο. Αδύνατο. Και που άντεξα μέχρι τώρα ήταν θαύμα (αυτή η Nespressιέρα πια κοντεύει να αγιάσει, βγάζει σταθερά την agenda ασπροπρόσωπη!).
Αύριο! Μόνο οι αποδείξεις σήμερα! [γιατί αν είναι να χαθείς, καλό είναι να χάνεσαι οργανωμένος!] :)

night night
[on the bright side
IF a Swiss train EVER has a delay
you better be in Switzerland
to feel safe! :) ]

quiz ....

Τι είναι χειρότερο από το να τελειώσεις στις 10:30 μια μέρα (σκληρής) δουλειάς που ξεκίνησε στις 05:30 ;;;; (μηδέν πέντε)

Να τελειώσεις στις 10:31, να χάσεις το τελευταίο τραίνο και να είσαι μακρυά από το "σπίτι";;;

ταπ

Όόόόόόχι, να τελειώσεις στις 10:31, να πάρεις το μόνο τραίνο που θα μπορούσε με 30 connection να σε φέρει στην pretend, να χάσεις και το επόμενο connection επειδή το προηγούμενο άργησε 1 nanosecond (ταπ ... να βράσω εγώ την Swiss ακρίβεια) ΚΑΙ να βρεθείς παγιδευμένη 3+ ώρες μακρυά από την pretend, in the middle of f*&%$ng nowhere με όλα τα ξενοδοχεία κλειστά (ταπ ταπ ταπταπ ταπ), όλα τα γραφεία ενοικιάσεως αμαξιών κλειστά και το Twingo καλοβολεμένο στο parking του... σπίτι ... ταπ και ουφ ...

Το σκεφτόμουν καιρό αλλά νομίζω είναι ώρα: ΘΑ ζητήσω επίδομα ανθυγιεινής εργασίας.

Καλημέρες σε όσους κοιμήθηκαν
[ώρες ύπνου μηδέν
metting in an hour
καφές νούμερο 1250
ΜΕ τα γυαλιά ηλίου στο γραφείο]

χρώματα

Χτες και σήμερα ο καιρός ήταν καταπληκτικός στην pretend. Και η άνοιξη στο αποκορύφωμά της. Χρώματα, pretend θαλασσινή μυρωδιά και pretend μπλε (περισσότερες φωτογραφίες στον ... καιρό για να μην παραπονιέται αυτός που θα παραπονεθεί όταν καταφέρει να χωνέψει τα Πασχαλιάτικα) ...
Δεν ξέρω αν αυτό είναι αναγκαστικά καλό (που η άνοιξη είναι στο αποκορύφωμά της), μην ξεχνάμε ότι κάτι μας πιάνει την άνοιξη (όχι εμένα, εσάς), χάνουμε λίίίίγο τον έλεγχο των νευρονίων (εσείς πάλι, ποτέ εγώ), νομίζουμε ότι όλα ξαναξεκινάνε από την αρχή ... Ακολουθούμε τον ρυθμό της εποχής και ... ξεχνάμε.
Εγώ πάντως θα διατηρήσω την απαράμιλλη σοβαρότητά μου και θα είμαι συγκεντρωμένη και αφοσιωμένη στα deadlines μου (χα και ουφ μαζί) ... Ξεκινάω αμέσως τώρα, πρέπει να είμαι φρέσκια και ξεκούραστη για να επιστρέψω στο γράψιμο ... Ένα ποτάκι στο κύμα επιβάλλεται επομένως !

Καλησπέρα
[κοντομάνικο ΚΑΙ
γυαλιά ηλίου μέχρι να σκοτεινιάσει]

# Η φωτογραφία από εχτές: Στον "παραλιακό" αυτή την εποχή βλέπεις παντού τέτοιες πινακίδες. Είναι pretend ανθοπωλεία!!! Παρκάρεις στον αγρό, παίρνεις το μαχαιράκι που έχει αφήσει ο ... επιχειρηματίας εκεί, κόβεις τα λουλούδια που εσύ θέλεις (ατέλειωτες εκτάσεις), επιστρέφεις το μαχαιράκι στην θέση του και αφήνεις και το κάτι-τι σου φεύγοντας σαν ευχαριστώ :)
Ως επάγγελμα το βρίσκω απόλυτα ταιριαστό (για εμένα, όχι για εσάς), σαν ιδέα απόλυτα Swiss :)))

:)

Καλημέρα, Καλημέρα,

Χρόνια Πολλά :)

Παράξενο πως μερικές ώρες διακοπής από τα καθημερινά αλλάζουν τόσο την διάθεση. Λίγο ο ήλιος, λίγο η pretend, :))) λίγο η -πολύ- καλή παρέα, άντε και λίγο η ένεση χοληστερίνης και θερμίδων και ξυπνάς το επόμενο πρωΐ ξεκούραστος, χαρούμενος και γεμάτος ενέργεια! Δεν θα συζητήσουμε τώρα πόσο κρατάει αυτή η ένεση ενέργειας ... Σιγά! {και ούτε βέβαια πόσους γύρους της pretend πρέπει να κάνει κανείς για να κάψει τις extra γευστικότατες θερμίδες...}
Καφές νούμερο 3 και στο Ίδρυμα για λίγο. Τα "επείγοντα" και εξαφανίζομαι. Νομίζω η θεραπεία πρέπει να επαναληφθεί για να είμαστε σίγουροι ότι δούλεψε!

μάκια
[κοντομάνικο
γυαλιά ηλίου]

αργία

Πασχαλιάτικος καιρός (με δόντια), καφές νούμερο 3, αργοπορημένη στο Ίδρυμα και ... σχεδόν μόνη στο Ίδρυμα. :) Από τις λίγες μέρες που έχω πια ησυχία. Χωρίς τους συνεργάτες μου that is. Το group μεγάλωσε και οι απαιτήσεις μεγάλωσαν ανάλογα.

Σε αυτή την παλιοδουλειά, περνάμε πολύ καιρό να σχεδιάσουμε ερευνητικά προγράμματα, να τα γράψουμε και -κυρίως- να βρούμε λεφτά ώστε να μπορέσουμε να τα στήσουμε (meaning να κάνουμε την γραμματέα, τον λογιστή, τον τεχνικό, καμμιά φορά τον αχθοφόρο, τον διαπραγματευτή, την διαχείριση και άλλα τέτοια συναρπαστικά). Στόχος είναι να κάνουμε την ιδέα πραγματικότητα. Έτσι προσπαθούμε (-ελπίζουμε γιατί είναι Lotto τελικά) να προσλάβουμε το κατάλληλο άτομο για την κατάλληλη θέση και αφού καταφέρουμε να νικήσουμε την γραφειοκρατεία και να το εκπαιδεύσουμε, ελπίζουμε πως είναι ώρα να ξεκινήσουμε να παρακολουθούμε πως δουλεύει το υπέροχο μυαλουδάκι του και πως χειρίζεται την ιδέα μας. Η διαδικασία είναι καμμιά φορά εξαιρετικά αποδοτική (σχεδόν αναζωογονητική βλ. Γαλλώδι) και άλλες φορές (τις περισσότερες) τουλάχιστον απογοητευτική (Πονοκέφαλος). Αλλά έτσι είναι. Και η αλήθεια είναι ότι τις περισσότερες φορές, παρασύρεσαι από τον ενθουσιασμό σου και χάνεις την ευκαιρία να απογοητευτείς.
Είναι όμως και οι φορές που είσαι κουρασμένος και έχεις ένα τρισεκατομμύριο υποχρεώσεις να σε κυνηγούν (αδυσώπητα) και τότε εμφανίζεται ο συνεργάτης μπροστά σου (you start to scare me guys), σε κοιτάει με μια προσμονή στα μάτια ή ενθουσιασμό, θέλει να συντονιστείς αυτόματα (τι άλλο μπορεί άλλωστε να έχεις στο μυαλό σου;;;) και θέλει να του λύσεις όλα του τα (ερευνητικά mostly) προβλήματα σβέλτα και με μια λέξη ή να μοιραστείς την χαρά του.Και τότε, η μοναδική αντίδραση του μοναχικού νευρονίου είναι: "Πάλι εσύ ;;; Τι θέλεις από εμένα;;; Σε ξέρω ;;; Με νοιάζει(ς) ;;;"
Εκεί ήμασταν χτες. Μια μέρα αποτοξίνωσης πάντα βοηθάει! :)

Καλημέρα
[αυγά αύριο
οι παραδόσεις απαγορεύουν σήμερα :)]

εκεί

Χωρίς να είμαι εκεί, χωρίς να έχει αλλάξει τίποτα στην καθημερινότητά μου αυτή την εβδομάδα, ξέρω ακριβώς τις κινήσεις, έχω απόλυτα την αίσθηση των ημερών. Μπορεί με την χαζο"ρουτίνα" μου να ξεχνάω γενέθλια (όόόόχι όλα) και γιορτές και deadlines και που πάρκαρα το Twingo, αυτές τις μέρες όμως, οι αναμνήσεις έρχονται χρονομετρημένα απρόσκλητες. Χρόόόόόνια στρατιωτικής "εκπαίδευσης" στο μπλε. Τότε παραπονιόμουν ... Τώρα, όπου και αν είμαι, όσο και αν δεν έχει μυρίσει Πάσχα, όσο και αν το μέρος δεν ζει στο ρυθμό της ετοιμασίας, εγώ διατηρώ αυτόν ακριβώς το ρυθμό -ασυναίσθητα.

Δεν είναι ο ρυθμός της γιορτής, είναι ο ρυθμός των δικών μου ανθρώπων. Που πήγαιναν ανελλειπώς υπερωριακά στην εκκλησία (καμμιά φορά και διπλή βάρδια, ο καπετάνιος και τριπλή), που ετοίμαζαν το σπίτι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο κάθε χρόνο, που έβαφαν τα αυγά απαραίτητα την Μεγάλη Πέμπτη (και σίγουρα κρατούσαν ένα κρυφά για να το σπάσουν μετά 7 χρόνια), που δεν έκαναν νανόμετρο :) πίσω σε καμμία από τις παραδόσεις, που τσιμπούσαν (ναι καλά το έγραψα) τα μελιτίνια ακριβώς 40 φορές για να είναι καλύτερα από τις κουμπάρας (παρόλο που της κουμπάρας δεν παίζονται!), που "έκαιγαν" τους τοίχους με τα βεγγαλικά και τις φωτιές. Στο πατρικό μου, στα σπίτια των παπούδων και των δικών μου ανθρώπων, το Πάσχα ήταν πάντα η μεγαλύτερη γιορτή. Νομίζω γιατί την είχαν κάνει τόσο "δική" τους. Tόσο δική τους, που τελικά έγινε και δική μου...
Το παράξενο είναι ότι ... ενώ θα ήθελα -πολύ- να είμαι εκεί, οι χρονομετρημένες αναμνήσεις δεν έχουν τίποτα από μελαγχολία. Είναι απλά ανοιξιάτικα όμορφες και τρυφερές.

Καληνύχτα
[να βάψω το Τwingo αντί αυγών;;;
κλήση Χ σήμερα, ήμαρτον]

second guessing

Να συνεχίσω από εκεί που ξεκίνησα (περίπου, γιατί τελικά μάλλον δεν μιλάω για αυτό που μιλάω ... σε εμένα)...

Ξέρεις την διαδικασία -την έχεις υποστεί ξανά και ξανά και ξανά. Νομίζεις ότι ξέρεις τα κόλπα -κάποια. Νοιώθεις ότι μπορείς να υποστηρίξεις την ιδέα -σθεναρά. Στην πραγματικότητα πιστεύεις ότι είναι η καλύτερη δουλειά του νευρονίου (ever, γιατί δεν έχει και πολλά περιθώρια το άμοιρο). Είσαι -σχεδόν- ενθουσιώδης μετά από πολύ καιρό ... Το μόνο που μένει (ναι, σιγά μην μιλάμε για ερευνητική πρόταση και μόνο) είναι να πείσεις / να προσεγγίσεις/ να διαπραγματευτείς /να επιλέξεις την σωστή ... συνεργασία. Και να την κατοχυρώσεις. Και αυτή και το πολύτιμο (για εσένα και μόνο σε αυτόν τον πλανήτη) φωτόνιο.

Και παρόλο που ξέρεις πια ποιοι είναι οι φίλοι και ποιους μπορείς να εμπιστευτείς ... γμτ ... αυτή η φράση με τον χυλό και το γιαούρτι μουλαρώνει το νευρόνιο και δεν το αφήνει να πατήσει send. Ξέρεις ;;; Σίγουρα ;;; Γιατί να σε εμπιστευτεί το νευρόνιο;;; Έχεις κάνει πολλά λάθη ... Πολλά και χαζά λάθη ...
Κάποια στιγμή τα ρίσκα γίνονται πολύ μεγαλύτερα από τις αν(τ)οχές μας ... Μια τέτοια απόφαση παλαιότερα θα ήταν απλά ένα ρίσκο. Τώρα είναι η διαφορά μεταξύ καθαρού και πραγματικά αστραφτερού. Παρόλα αυτά δεν γίνεται αλλιώς, με την φράση κολλημένη στο μυαλό, επιλέγεις και πατάς send και ελπίζεις ότι το ένστικτο δούλεψε σωστά...

night night
[cold-ish or
just too tired]

Φωτόνια

Το να βάζεις το ... νευρόνιο κάτω, να το στίβεις και να προσπαθείς να το κάνεις να λάμψει για ένα psec σαν το λαμπάκι του Γρανάζη ... δεν είναι εύκολο. Ειδικά όταν πρόκειται για ένα (01), μοναχικό, εξαντλημένο και όχι τόσο δημιουργικό τελικά νευρόνιο. Ειδικά όταν δίπλα σου λάμπουν καθημερινά πολλά εκπληκτικά φωτεινά και δραστήρια νευρόνια (τα οποία θαυμάζεις τόσο που δεν μπορείς να τα σιχαθεις!)
Και αυτό είναι το εύκολο κομμάτι της δουλειάς. ΑΝ (ααααν) συνεργαστεί το νευρόνιο, μετά επικεντρώνεσαι στο να κάνεις την ιδέα εύπεμπτη, ευπαρουσίαστη, ευκολονόητη, ελκηστική και -κυρίως- απαραίτητη. Δύσκολο αλλά ... προγραμματισμένο το πως και το τι με την μαμά Ευρώπη. Σχεδόν έχει μια άγραφη συνταγή... Τα πράγματα είναι δεδομένα, τα κόλπα, πως γράφεις κάτι, τι λες και -κυρίως- τι δεν λες, πως φαίνεσαι έτοιμος να σώσεις τον κόσμο ή πως τον έχεις ήδη σώσει και το κρατάς ακόμα μυστικό γιατί είσαι και μετριόφρονας ... Τα γράφεις, όπως έχεις μάθει να τα γράφεις, καταθέτεις το πρόγραμμα και περιμένεις. Μην μπερδευτούμε εδώ: Το ότι τα έγραψες σωστά δεν σημαίνει και ότι η μαμά Ευρώπη θα τσιμπήσει, όόόχι, η μαμά Ευρώπη είναι (πολύ) καπριτσιόζα, αλλά έχεις τουλάχιστον την αίσθηση ότι έκανες στο ακέραιο αυτό που μπορούσες να ελέγξεις και έχεις μια δίκαιη πιθανότητα...
Αυτό που δεν έχει συνταγή στην όλη διαδικασία είναι το πως πείθεις /προσεγγίζεις /διαπραγματεύεσαι /κατοχυρώνεις συνεργασίες και μάλιστα ΠΡΙΝ την κατάθεση ενός ερευνητικού προγράμματος. ΠΡΙΝ το ένα φωτόνιο που παράχθηκε με πολύύύύ κόπο (και πολύ διάβασμα και καλπάζουσα φαντασία) από ένα μοναχικό σου νευρόνιο και γράφτηκε με πολύ πολύ αγάπη, να είναι κατοχυρωμένα δικό σου.

... Του μπι κοντινιουντ

Καλημέρες
[κρατήστε τα γυαλιά
η πρωϊνή συννεφιά ΔΕΝ σημαίνει κάτι!]

[greek radio rocks today! :)
ή φταίει η γιορτινή μου διάθεση;;;
Σου είπα χρόνια πολλά ;;;;
ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ μικρό!]

Κόκκινο

Καφές νούμερο 2, καινούρια εβδομάδα που ξεκίνησε νωρίς, γιορτινή διάθεση αν οι διακοπές θα λείψουν (και) αυτό το Πάσχα από το πρόγραμμά μου. {Αντί να βάψουμε αυγά εδώ στην pretend, μήπως να βάφαμε κανένα βιβλιαράκι;;;}
Οι "διακοπές" μου μετατέθηκαν για μία εβδομάδα μετά. Και συνδυάστηκαν με ταξίδια (από αυτά που κρατάνε περισσότερο από τις "διακοπές") και δουλειά (ή pretend-δoυλειά, όπως το δει κανείς) και καινούριες αρχές και ένα test-run του πως ΘΑ είναι τα πράγματα σε μερικούς μήνες και -παραδόξως- αντί για blues με κόκκινο: η αίσθηση ότι είναι το τελευταίο Πάσχα που "πρέπει" να μην είμαι δίπλα σε μπλε δεν είναι καθόλου κακή.

Καλημέρες
[γυαλιά ηλίου
απαραίτητα από νωρίς :)]