Χα!

Μην βλέπετε που δεν γράφω πια για τη δουλειά ... είναι που δεν μπορώ να περιγράφω τις καταστάσεις σε όόόόόόλο τους το μεγαλείο ... Τι να πρωτοπεριγράψεις και πως;;; ... Περνάς πχ ένα ολόκληρο νηπιαγωγικό έτος (έχει άλλη μονάδα μέτρησης το νηπιαγωγείο) για να μάθεις σε 3χρονα, 4χρονα, 5χρονα 10χρονα κ.ο.κ. (μερικά καθυστερούν λίίίίίίγο μην είστε ρατσιστές) να μετράνε ... Με τα πέντε δακτυλάκια στην αρχή, τα δύο χεράκια μετά, τον άβακα σε πιο ... προχωρημένο στάδιο. Στύβεις το ένα σου νευρόνιο, κάνεις ότι καλύτερο μπορείς και μένεις εκεί, στο μέτρημα ... να το μάθουν καλά ... Το έχεις και λίγο καμάρι (that you got through) μέχρι που ... ΧΑ!!! -σιγά μη you got through! Την ώρα της κρίσης ψαρεύεις (και) δηλώσεις που δεν χωρουν κανένα debate (ένα το άμοιρο, μπερδεύεται στα ντύσκολα debate). Here you are, αποφασίστε μόνοι σας αν το νευρόνιο παραπονιέται άδικα:

1. Μέχρι το 3 μπορώ και μετράω άνετα, δεν φτάνει;;;; (σώώώώώπα καλέ!!! απαπαπα παααα και τα δύο δακτυλάκια έφταναν),
2. Δεν χρειάζεται να μάθω να μετράω, θα γίνω πυροσβέστης (seriously faberglasted, δεν χωρά σχόλιο),
3. Μα ... αφού πήγα φροντιστήριο δεν γίνεται να μην έμαθα ... (και όμως ναι!!!! ταπ... Να παίρνεις και τον φροντιστή σου στο περίπτερο να σου μετράει τα ρέστα),
4. Δεν με αφήνει η σιτερ πια να έρχομαι ...

Έστω και αν πρόκειται για το standard ποσοστό νηπιαγωγάκηδων που δεν μαθαίνει ποτέ να μετράει ... οι δικαιολογίες έχουν αναβαθμιστεί σημαντικά ... Τόσο που δεν χωρούν συζήτηση.
Νέα νηπιαγωγική χρονιά και ... η ελπίδα πεθαίνει τελευταία ;;; ... ;;; ...ταπ ταπ ταπ ...Θα δείξει!

Καλησπέρες
[τα γυρινάκια είναι καλά πάραυτα,
σας χαιρετούν]