έτσι !

Υπερβολική ησυχία. Και η μουντάδα στον καιρό, μάλλον ταιριάζει με την διάθεση ...

Οι μέρες που γράφω και που δεν έχω μάθημα και που δεν έχω τον χρόνο /διάθεση /κέφι να πάω στο εργαστήριο και τα γυρινάκια μου, είναι εντελώς διάφανες. Το γραφείο στο τέλος του διαδρόμου που είναι στο τέλος ενός άλλου διαδρόμου φαίνεται να μην το ακουμπάει κανένας θόρυβος (ευτυχώς που υπάρχει και το pod) ... Θυμάμαι που παραπονιόμουν στην pretend ότι μπαίνουν στο γραφείο μου συνέχεια κάτι κακοί τύποι και με ενοχλούν. ΧΑ! Τώρα θα πλήρωνα ευχαρίστως να με ενοχλεί κάποιος ... :(

For the rest, μμμμ ... ο χορός των τάδε σήμερα και ΔΕΝ θέλω καθόλου, καθόλου, καθόλου να πάω (καθόλου λέμε). Ποιος ακούει τις ερωτήσεις όμως ... γρουμφ ... Με ενοχλεί περισσότερο το ότι είναι πολύ πιθανό να πάω για να μην κάνω την "συζήτηση του γιατί", απ' ότι ο ίδιος ο παλιοχορός των τάδε ... ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ... Τι σημαίνει "γιατί";;; Γιατί έτσι! Δεν καταλαβαίνω πως έγινε και μετά την συγκεκριμένη μετακόμιση όλο και κάποιος με ρωτάει επίμονα και επαναληπτικά αυτό το "γιατί" για μικρά, χαζά, ανούσια πράγματα και δεν αρκείται στην απάντηση. Θέλει και άποψη επί των δικών μου επιλογών.
Ξεκινάμε από το γιατί δεν ψωνίζω από ΑΥΤΟΝ το μανάβη, γιατί η ντομάτα δεν είναι βιολογική, γιατί διάλεξα μακρΥές κουρτίνες για τα παράθυρα, γιατί θέλω μεγάλο τραπέζι, γιατί μαγειρεύω, γιατί πάω στο άλλο super market, γιατί κάνω οτιδήποτε μικρό, χαζό και ανούσιο διαφορετικά από το ότι θα περίμενε ο συνομιλητής μου...
Και η απάντηση {Γιατί έτσι!} δεν είναι ποτέ αρκετή -ανεξάρτητα της ερώτησης ... ταπ ... Λοιοιοιοιπον: δεν μου αρέσει η φάτσα του μανάβη, άσε που είναι σαν να έχει κάνει συμβόλαιο με τα "Πλαστικά Λεβεντογέννας" και σε φορτώνει με περισσότερες σακούλες από ότι τα μαραμένα φύλλα του μαρουλιού του, ΔΕΝ πιστεύω ότι ΟΎΤΕ εσύ τρως πραγματικά βιολογικές τομάτες, μακρΥές κουρτίνες για να μη βλέπω τα κακάσχημα σώματα για την θέρμανση (και αν ξανακούσω την λύση για τα roman, θα εκραγώ), μεγάλο τραπέζι για να μπορώ να απλώνω τα χαρτιά και τους καφέδες μου και πάλι να έχει χώρο για 3 εφημερίδες και τον φορητό Θανάση και 1 τετραγωνικό ελεύθερο αν χρειαστώ και κάτι extra, μαγειρεύω γιατί με ηρεμεί και πηγαίνω στο άάάάλλο super market γιατί στην διαδρομή βλέπω θάλασσα PLUS είμαι και παράξενη.
Αφού απαντήσω ήρεμα-ήρεμα και ευγενικά, αρχίζει ο νέος κύκλος διαπραγματεύσεων μετά ερωτημάτων:
Ναι αλλά γιατί δεν θέλεις τις πλαστικές σακούλες;;; Είναι χρήσιμες! και δεν έχεις δίκιο με τα βιολογικά, η μαμά της θείας του γκόμενου της Βούλας ξέρει τον μανάβη! Και, δεν κατάλαβα, σου πέφτουν λίγα τα roman;;; Στις pretend δεεεεν ήήήήταν της μοδός τα roman;;; Και ΔΕΝ χρειάζεσαι μεγάλο τραπέζι ένα άτομο, μπορείς να βάζεις τις εφημερίδες σου στο τραπεζάκι του καφέ να είναι τακτοποιημένες κιόλας! Άσε που αν είναι να μαγειρεύεις δεν χρειάζεται να μαγειρεύεις κάθε μέρα, έχεις κακομάθει μου φαίνεται, αν θες να ηρεμήσεις μπορείς να ακούσεις και μουσική, που σιγά που χρειάζεσαι την ηρεμία και εσύ πια και ... άλλο θάλασσα άλλο super market, θα δεις θάλασσα το καλοκαίρι!
Και μετά τις επόμενες εξηγήσεις ακολουθούν άλλες ερωτήσεις, η κριτική αυξάνεται με την γενιά της ερώτησης και κάπου εκεί σταματάς και δέχεσαι ό,τι θέλει ο συνομιλητής σου {και κάνεις το δικό σου} ... Seriously, καταλαβαίνω την ερώτηση "γιατί" πιθανά καλύτερα και από 4χρονο ... Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πως μετατρέπεται -με κάθε όμως ευκαιρία- σε ανταγωνισμό ή κριτική ... Χμμμ ...
Γμτ, βλέπω να πηγαίνω όντως στον χορό τον τάδε σήμερα ... :( γρουμφ

Καλημέρες
[a week & σήμερα!]