βόλτα ...

Cancún 21/03/08

Μόλις το λεωφορείο άφησε πίσω την Αμερικάνικη αποικία των spring breakers και των egg/bunny hunters, τα τοπία άλλαξαν δραματικά ... Δραματικά προς το Mexican που είχαμε αποφασίσει επιτέλους να εξερευνήσουμε λίγο ... Don't get this wrong, οι προηγούμενες μέρες στη Αμερικάνική αποικία των "μαθαίνω -πως -να -πίνω -και -θέλω -την -πετσέτα -μου -σιδερωμένη -για -να -ταιριάζει -με -το -κύμα" υπερξενοδοχείων δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου, κακές (μα καθόλου, το είπα;) αλλάάάά ... Μεξικό πουθενά. Θα μπορούσαμε να είμαστε οπουδήποτε (οπουδήποτε το πράσινο αγγίζει το απέραντο μπλε και η υγρασία απλά σε αναγκάζει να επιλέξεις μεταξύ πισίνας που γλύφει το κύμα ή κύματος που ... σκάει σε πισίνα! :) Και ... θα είχαμε περάσει εξίσου καλά και χωρίς αυτή την "βόλτα" ... το ταξίδι όμως μέχρι αυτό εδώ το μέρος του πλανήτη, ίσως να άξιζε και μόνο για αυτή τη βόλτα ...

Το Μεξικό-Μεξικό που είδαμε διασχίζοντας την χερσόνησο Yucatán με ένα εκδρομικό Μεξικάνικο λεωφορείο (aka full bar, είχε σημασία η επανάληψη) έχει πράσινο παντού, τροπική βλάστηση, ατελείωτες ευθείες, κρυμμένα στα εξωτικά για εμάς δάση του μικρά χωριά -μερικά από άλλες εποχές, λιμνούλες παράξενες -επίσης καταπράσινες, υπαίθρια "μεζεδοπωλεία" και αμάξια με άλλο αέρα και χρώμα! :)

Εκείνο που μου έκανε εντύπωση στα πρώτα χωριουδάκια που μπήκαμε ήταν το πόσο χαμηλά είναι τα σπίτια ... και πόσο απλά και πολύχρωμα και έντονα. Πολύ έντονα. Σαν να έχει το καθένα την δική του αρχιτεκτονική και ας είναι σχεδόν όλα ίδια μεταξύ τους : Ίδια με αυτά που βλέπουμε στις ταινίες και μοιάζουν ψεύτικα! Και ... -δεν θα το πίστευα ποτέ- ίσως η πιο έντονη αίσθηση για εμένα να ήταν η απίστευτη γλυκύτητα που βγάζει η απόλυτη προσήλωση των ντόπιων στους Αγίους τους. Εδώ, νομίζεις ότι δεν υπήρξε ποτέ Μεσαίωνας και ας βασανίστηκε τόσο πολύ (και) αυτός ο τόπος από Ευρωπαίους -Ισπανούς εδώ- κατακτητές και τους ... απόστολους slash εισαγωγείς νέων θρησκειών (σλας με κάθε μέσο σλας ταπ) ... Εδώ, οι εικόνες είναι παντού. Στους εξωτερικούς τοίχους των σπιτιών και τις αυλές και τα παράθυρα και τα ... καντράν των τρίκυκλων οχημάτων και έχουν κάτι από την γλυκύτητα και την απλότητα των έργων του Thiebaud. Μια έντονη -σχεδόν απόλυτη- αθωότητα που δεν βρίσκει κανείς στον old world ... (Που σίγουρα δεν μπορεί να ξεσήκωσαν από εμάς) ... Τόση γλύκα που μελαγχολεί ...

Δεν είχα συνειδητοποιήσει καν ότι είναι Μεγάλη Παρασκευή όταν οργανώσαμε αυτό το "ταξίδι" ... δεν θα μπορούσε κανείς να μην το προσέξει όμως σε οποιοδήποτε από αυτά τα μικρά χωριουδάκια της Yucatán. Οι ντόπιοι με τα καλά τους, οι εκκλησίες γεμάτες, τα κεριά στις αυλές να μυρίζουν σχεδόν όσο και οι λιχουδιές από τα τρίτροχα μεζεδοπωλεία. Ο ξεναγός μας, ενοχλητικά ομιλητικός και γλαφυρός, μας έδινε με το ζόρι ένα σωρό στοιχεία και πληροφορίες. Η φωνή του και το υπερβολικά δουλεμένο παραμύθι με ενοχλούσαν, σαν να χάλαγαν λίγο τις εικόνες εκείνες τις στιγμές. Οι πληροφορίες όμως τώρα, πολυτιμες. As if something makes sense.

Το λευκό φόρεμα με τα κεντήματα στο μπούστο και το τελείωμα, σημαίνει ότι η γυναίκα είναι απόγονος των Maya ... χμμμμ ... Ο Maya εισήγαγαν την πρώτη γραφή στην Αμερική, την έννοια του "μηδέν", προχώρησαν τα μαθηματικά όσο κανείς άλλος τότε, χαρτογράφησαν τους ουρανούς και έφτιαξαν τα ημερολόγια που κρατάμε μέχρι σήμερα ... Οι Maya ... :) Τα λίγα που είχα διαβάσει παλαιότερα μου είχαν δημιουργήσει μια εικόνα μαγική και παντοδύναμη. Ποτέ εκείνη ενός λαού που πάλευε με τα στοιχεία της φύσης μέσω των Θεών και της ευφυίας του. Μετά από σήμερα ... η μαγεία συνοδεύεται και από την εικόνα μικρών καλικάντζαρων ... Το παραμύθι ακόμα εδώ -αλλά ... στο πιο μοχθηρό του ίσως! Ένας λαός που στήριξε, όπως τόσοι άλλοι, τις ελπίδες του για επιβίωση στο Θείο αλλά τόσο ... "κακός" στην προσπάθειά του να το εξευμενίσει ... ΔΕΝ "ανακάλυψαν" ποτέ επισήμως τον τροχό για να μην προσβάλλουν τον Ήλιο!!! Έχτισαν τις πυραμίδες και τα μνημεία τους ΧΩΡΙΣ τροχό και μεταλλικά εργαλεία ... Θυσίαζαν τους "νικητές" του ... Mayan softball στο βωμό του Ήλιου ... μμμμ ...

Η είσοδός μας στο χώρο που στεγάζει ένα από τα σύγχρονα 7 Θαύματα του Κόσμου, συνέπεσε με αυτή άλλων 40000 -60000 εκδρομέων, τις φωνές και τα χρώματα των εκατοντάδων μικροπωλητών και των χορευτών που ήρθαν να τιμήσουν την Ισημερία ... Κανείς δεν μας προειδοποίησε για την σημασία της μέρας για τους ντόπιους. Η Chichén Itzá, έχει χτιστεί έτσι ώστε ΑΝ τις μέρες των Ισημεριών ο Θεός Ήλιος τιμήσει το απογευματάκι το μέρος με την παρουσία του (οι τροπικές βροχές αγαπάνε τα απογεύματα σε αυτά τα μέρη), τότε το φως να σχηματίσει το Ιερό φίδι πάνω στην πυραμίδα. Ένα παιχνίδι με το φως (και τ' άστρα) που σίγουρα εκείνες τις μέρες είχε μεγάλη -ζωτική!- σημασία ... :) Μέσα στον απόλυτο χαμό, η είσοδός μας στον αρχαιολογικό χώρο (που ήταν πολύ περισσότερο οργανωμένος απ' όσο θα περίμενε κανείς) σώθηκε από τον έμπειρο ξεναγό που σοφά -τελικά- μας απέτρεψε από το να δώσουμε σημασία εκείνες τις στιγμές στα τριγύρω (σοφά .... πάραυτα θα τον κατηγορώ για πάντα που δεν με άφησε να αγοράσω εκείνο το σούπερ γκατζετένιο πιάτο με τις πιπεριές από το παζάρι!) ... Είχε σχεδιάσει την είσοδό μας από εκείνο το μονοπάτι που απροειδοποίητα μας έφερε αντιμέτωπους με την ΑΜ El Castillo (πυραμίδα Kukúlcan). Σοφό! Ο τεράστιος όγκος της απότομα μπροστά μας και ΑΜ (ΣτΨ Αυτού Μεγαλειότητα) επιβλητική και αγέρωχη, σχεδόν αλώβητη από τον χρόνο (και τους "επισκέπτες") μας άφησε άφωνους ... δεν ξέρω αν χωράνε άλλες λέξεις. Η Chichén Itzá δεν φιλοξενεί μόνο την καλύτερα διατηρημένη από τις πυραμίδες του κόσμου των Maya, El Castillo, αλλά και τον Templo de los Guerreros (με το διάσημο Chaac-Mool -the group of the thousand columns- που ήταν δυστυχώς απροσπέλαστο λόγω της κοσμοσυρροής), το απίστευτης ακουστικής Ball Court (όπου παιζόταν και το Mayan version of softball) με τον ναό των Jaguars, το Τείχος με τις κεφαλές (don't ask), τον ναό των Πολεμιστών, την Πήλη της "Αφροδίτης" (Kukulcan) ... ένα σωρό κτίσματα/βωμούς.
Chichén Itzá σημαίνει: στο χείλος του πηγαδιού των "Μάγων του Νερού"(=Itzá) και όπως κάθε ναός ταγμένος να εξευμενίζει τους θεούς για να φέρουν νερό που σέβεται τον εαυτό του, δεν μπορούσε να μην έχει και το -τεράστιο- πηγάδι του slash αποδέκτη των θυσιών. Μπρρρρρρρρρρρρρρ ....

Η βόλτα μας στα διάφορα επίπεδα της Chichén Itzá συνεχίστηκε μέχρι περίπου την "ιερή" ώρα. Την ώρα που το φίδι θα έκανε -αν οι Θεοί είχαν τα κέφια τους- την εμφάνισή του πάνω στο ναό. Φυσικά, όπως και δεκάδες χιλιάδες άλλοι, μετακινηθήκαμε μπροστά από την πυραμίδα ... κάποιες φορές μάλιστα ΚΑΙ στην "σωστή" πλευρά της !!! Τα όσα ακολούθησαν θα έκαναν τα κόκκαλα των Mayas να τρίζουν :) Οι σύγχρονοι επισκέπτες χλεύασαν κάθε κακοπροαίρετο συννεφάκι, πανηγύρισαν άσκοπα κάθε φορά που κάποιος έδινε το λανθασμένο σύνθημα, έβγαλαν δεκάδες χιλιάδες φωτογραφίες, ταλαιπώρησαν τους δημοσιογράφους που κάλυπταν το γεγονός ΚΑΙ τους ξεναγούς τους αλλά ... και περίμεναν μέσα στον καύσωνα υπομονετικά, με κέφι, καθισμένοι με απίστευτη τάξη στον περίγυρο της πυραμίδας για ώρα και ... δεν έκαναν λάθος. Το φίδι κράτησε το rendez-vous του, όπως σωστά είχε -χιλιάδες χρόνια πριν- σχεδιαστεί να κάνει! Καλή θα είναι επομένως η χρονιά ;)


Χιλιάδες εικόνες, μικρό ακόμα και το σεντόνι-post, αδύνατο να χωρέσει κανείς όλες τις εντυπώσεις ή καν τα "απόλυτα" στοιχεία ... αργά ... πολύ αργά, αύριο πετάω αξημέρωτα ... to be continued λοιπόν!!!

night night
[whow!
κάθε φορά που ο "μύθος" γίνεται αλήθεια, το ίδιο πράγμα:
σχεδόν δεν μπορείς να πιστέψεις που είσαι]

ΠιΕς Αξίζει μάλλον να συμπληρώσω ότι εντυπωσιάστηκα φοβερά ΚΑΙ από την οργάνωση στο χώρο. Τα πάντα δούλευαν απίστευτα ομαλά ακόμα και με τόσο κόσμο ... χμμμμ ... αν είχαμε τόσους επισκέπτες στο δικό μας Θαύμα ;;; ... μμμμ ....