* * * * * ευχές * * * * *

Απουσία δικτύου στο σπίτι -με -το -μενίρ -KAI - τον -κούκο -στο -καθιστικό (oh, yes, Λεβεντογέννα for New Year's eve, μετακόμισα για τα καλά), αφήνω τις ευχές μου στα γρήγορα γιατί έχω και βασιλόπιττα να φτιάξω :) {εσείς τώρα πρέπει να καταλάβετε ότι πολύ μου έχετε λείψει και σκάω που δεν προλαβαίνω να κάνω τις επισκέψεις μου στα "σπίτια" σας και να αφήσω ευχές ... σνιφ & ταπ} Ξέφυγα... Έλεγα ότι ΠΟΛΥ το χαίρομαι που φεύγει το double 0 seven ... παρακράτησε για μερικούς από εμάς ... και ήταν δύσκολο, κακό και μερικές φορές επίπονο. Και στριμένο, μέχρι το τελευταίο λεπτό ... Πολύ χαίρομαι που υπάρχει αυτή η τυπική εντελώς μέρα για να κάνουμε τους απολογισμούς μας, να μηδενίζουμε το κοντέρ και να αρχίζουμε από την αρχή, με πιο πολύ κέφι και ένα σωρό υποσχέσεις :) (όόόόχι, σιγά μην πω τα resolutions μου, ΧΑ!) ...

Καλή Πρωτοχρονιά σε όλους
&
Χαρούμενο 2008
με Υγεία και Όόόόό,τι άλλο επιθυμείτε!!!

ευχές και
Καλησπέρες
[Αυτόν τον Hopper
για το φως του!]

# Dear Santa,
I know it's last minute αλλά μπορείς σε παρακαλώ πολύ ΜΑΖΙ με τα υπόλοιπα, να βάλεις κάτω από το δέντρο και το χαμένο τηλεκοντρόλ ;;; pleeeease ???? Smak!

one way

Παράξενα τα Χριστούγεννα στη μέση του Αιγαίου. Ειδικά όταν την ακριβώς προηγούμενη μέρα μυρίζεις το άσπρο να έρχεται στην pretend και λες μουδιασμένα ένα σωρό αντίο... Άλλοι κόσμοι, άλλα Χριστούγεννα αν και νομίζω το surreal για εμένα τελικά οφείλεται περισσότερο στο one way ticket που δεν μπορώ να πιστέψω και στα αντίο που δεν ήθελα -καθόλου- να πω. Tough το να προσπαθείς να παίρνεις αποφάσεις σαν ενήλικας και να τις κρατάς κιόλας. {Τώρα πόσο ενήλικες είναι after all οι αποφάσεις ... μμμμ ... δεν νομίζω και πολύ, ας τις θεωρήσουμε όμως έτσι για λίίίίγο ... huh ??? Τόση προσπάθεια, τόσα ταξίδια κάναμε. :) Παράξενος και ο αόριστος!} Tough -υποθέτω- και για κάποιους το να καταλάβουν αυτό. Το αφήνουμε.

Δυο μέρες ακόμα στο Μπλε και ... one way ticket to Λεβεντογέννα. Ώρα να ξεπακετάρουμε τον κούκο (oh yes!), να του βρούμε θέση (πάνω στο μενίρ;;;), να αδειάσουμε τις υπόλοιπες κούτες, να στήσουμε το νέο εργαστήριο, το νέο γραφείο ... ώρα να μου βρούμε μια θέση (μμμμ) -ο πληθυντικός της ... μεγαλοπρέπειας! :)

Καλησπέρες
[παράπονα]

Ευχές

Πολλές -πολλές ευχές babies,

Καλά Χριστούγεννα,

Χρόνια πολλά και όόόόόό,τι επιθυμείτε ! (αρκεί να μην αναιρεί αυτό που επιθυμώ εγώ!)

Σμακ

[γενική ησυχία]

last exam

Οι τελευταίες μέρες, εβδομάδες είναι λίγο σαν την ομίχλη της pretend για το νευρόνιο. Οι συνεχείς μετακομίσεις, τα ατελείωτα ταξίδια, το πρώην σπίτι με την στρωματσάδα (αυτό με το μενίρ στην κουζίνα), το νέο σπίτι με τα κουτιά (αυτό με το μενίρ στο καθιστικό), το ξενοδοχείο αυτές τις μέρες (μενίρ πουθενά), τα τελωνεία, το πακετάρισμα και ξεπακετάρισμα και ξαναπακετάρισμα, τα preXmas apero's, τα preXmas dinners, τα "GoodBye and Good Luck" drinks (και όχι μόνο για εμένα) ... ουφ ... όλα μπερδεμένα, όλα ... just too much.
Σήμερα ο μεγάλος τελικός. Last working day στην pretend, last meetings, last exam, last boxes ... Η μέρα ήταν σχεδιασμένη μέχρι το τελευταίο της λεπτό να είναι super busy και highly emotional.
7:15 με 9:30 packing κλπ με όλο το group που δεν έχει σταματήσει λεπτό για περισσότερο από ένα μήνα τώρα. 9:30-10:30 last exam. 10:30 με 12:00 γραφειοκρατεία και shipping off the ... dangerous stuff (με την προσθήκη των ξεχασμένων προσωπικών αντικειμένων και του Xmas tree που πνίγηκε και δεν μπορούσα να μην αντικαταστήσω) ... 12:00-12:30 apero μετά σπιτικού foie grass (much of which was confiscated for personal use!). 12:30 με 13:00 μετακόμιση ξανά, αυτή τη φορά μετακομίσαμε το Γαλλώδι στο "μοναστήρι" (το σκοτεινό απομονωμένο δωμάτιο που καταλήγουν νέοι, ενθουσιώδεις ερευνητές για να γράψουν τα απομνημονεύματά τους). 13:00-14:00 επισκέψεις στα γραφεία των συναδέλφων για goodbyes όχι χωρίς το αναμενόμενο emotional φορτίο ... 14:00-16:00 καθάρισμα στο εργαστήριο. 16:00 off again for a fast drink with my group. 17:00 Γαλλώδι και KV down town για Xmas shopping και (more) alcohol. 19:00 πίσω στο εργαστήριο για τα δώρα και τα τελευταία αντίο. 19 και κάτι, αμηχανία, το Γαλλώδι δεν ξέρει πως να φύγει ...

Και δεν έκλαψα. Καθόλου. Ούτε όταν δάκρυσε ο τεχνικός και δεν κρατήθηκε η little Miss Sunshine. Ούτε όταν έλεγα αντίο στον άνθρωπο που από συνάδελφος έγινε φίλος και στήριγμα για το εργαστήριό μου σε δύσκολες στιγμές. Ούτε με τις ευχές των γλυκύτατων συναδέλφων. Ούτε όταν είπα στο Γαλλώδι μου ότι λέει κανείς στο Γαλλώδι του φεύγοντας. Τώρα ίσως λίγο. Τώρα που γράφω σε ένα άδειο γραφείο, δίπλα σε ένα πεντακάθαρο εργαστήριο, έτοιμο για τον επόμενο ένοικο του. Τώρα που ο μαραθώνιος σχεδόν τελείωσε και έχω μπροστά μου δύο μέρες εντελώς δικές μου: εγώ και η pretend. Τώρα που δεν ξέρω πως να κλείσω τον Θανάση και να φύγω.

On the bright side ... Δεν ξέρω πως κάνετε Χριστούγεννα εσείς, αλλά εγώ μόλις αποχαιρέτησα μια ολόκληρη οικογένεια με δώρα και ευχές και γέλια και δάκρυα και υποσχέσεις και μια απίστευτα soothing ζεστασιά μέσα στο κρύο... Ήξερα ΤΙ ακριβώς θα έκανε τον καθένα από αυτούς να χαμογελάσει, ήξεραν ΤΙ ακριβώς να πουν και να κάνουν. Δύσκολο όλο αυτό. Πολύ δύσκολο ... αλλά, αυτού του είδους η μελαγχολία έχει μια απίστευτη γλύκα -Χριστουγεννιάτικη.

Τελευταίο σημείωμα, μένει πάνω στο γραφείο, δίπλα στην μιμόζα :
Dear A.,
Welcome in your new lab. Blah blah blah...
Good luck with everything. I hope "pretend" will be for you as lucky as it was for me.
best wishes
KV

Καλησπέρες
[signing off from this lab ...]

διάλειμμα

Σμακ

αυλαίες

Τρέξιμο όλη μέρα (what's new, huh?). Μάθημα (οι τελευταίες μου δύο ώρες εδώ, yeeeee!!;;), διαλέξεις, συναντήσεις και αντιδράσεις/κερασάκι στην τούρτα ... Λίγο πριν φύγουμε, βάλαμε την τελευταία μας αντίδραση παρέα με το Γαλλώδι ... τότε μου έκοψε :
"Is THIS our last reaction together ?"
"Yep and we managed NOT to kill each other. Last reaction here though..." τονισμένο ... τίποτα άλλο, ποτέ δεν το υπεραναλύουμε ...
Δεν ήμουν έτοιμη για πολλά τις τελευταίες εβδομάδες της αντίστροφης μέτρησης ... ΑΥΤΌ όμως μου στοίχισε. Που ήταν η τελευταία αντίδραση με το Γαλλώδι μου, που ήταν η τελευταία αντίδραση του εργαστηρίου μου εδώ, που σχεδόν δεν το πήρα χαμπάρι ... Last reaction HERE όμως, με το βλέμμα στον Ψηλορείτη το Γαλλώδι μου ... :))) Δεν ξέρω τι θα έκανα όλο αυτό τον καιρό χωρίς την ήρεμη δύναμή του, την αντιδραστική, κρΙτική αλλά κάθετα θετική αντιμετώπιση που έχει για τα πάντα -ακόμα και στον απόλυτο πανικό. Και την περηφάνια του, σε κάθε περίπτωση -απόλυτη αξιοπρέπεια. Δεν ξέρω τι έμαθε αυτό από εμένα -την Παρασκευή θα πάρω μια πρώτη γεύση υποψιάζομαι όμως πως έμαθε και να βλέπει ζωή σε άψυχα γυρινάκια εκτός από το να πρέπει να λειτουργεί σε απόλυτο χάος ... Ξέρω ότι εγώ έμαθα πολλά ... πάρα πάρα ΠΑΡΑ πολλά ...
Αλλαγή θέματος ... αυτό καίει!
Home, στρωματσάδα, τελευταίο καθάρισμα, διάβασμα μιας διατριβής, μάζεμα ... όλα παράλληλα, όλα πιεστικά ... Αναρωτιέμαι πως θα αντέξω την "ηρεμία" μετά ... Ή αν υπάρχει ηρεμία μετά ... :)

night night
[verrée de Noël series ahead]

@ Χιχιχιχι ο φάδερ ΔΕΝ πήρε τηλέφωνο ΜΕΤΑ τον αγώνα ... που σημαίνει οι κόκκινοι προκρίθηκαν τρελλά, έτσι;;;; :)))

σαν πικρή σοκολάτα

Στις 5 (05) στην Λεβεντογέννα, στις 8 στον "ΕλΒεν -μην -μου -χτυπάτε -τον -Θανάση", στις 11:30 pretend, στις 12:00 στο Ίδρυμα να κλείνω εισιτήρια για το επόμενο δρομολόγιο ... :) Ω ναι, έχει καταντήσει εντελώς surreal η κατάσταση. Το Γαλλώδι δεν ρωτάει πως ήταν -ξέρει, ρωτάει πόσο θα κάτσω αυτή τη φορά ... Δύο ταξίδια ακόμα ... 12 μέρες :(
Βροχή και στα δύο στρατόπεδα, πιο τσουκτερή εδώ και πιο εορταστική. Εκατομμύρια λαμπιόνια ... Τα δικά μου, από χτες στο άλλο σπίτι, αυτό της Λεβεντογέννας. Δεν έχει σημασία που δεν είμαι εκεί, καμμία. Καινούριο σπίτι, μου φάνηκε ταίριαζαν λίγα φώτα ...
Άδειασα περισσότερες από τις μισές κούτες το ΣΚ, μου φάνηκε απίστευτα παράξενο το σπίτι που ημικατοικώ (νέα λέξη) εδώ και μήνες με έπιπλα !!! Όλα λίγο ταλαιπωρημένα από το ταξίδι και την φοβερή μεταχείριση κατά τις μεταφορές (ο βασιλικός και τα υπόλοιπα πράσινα περισσότερο), αλλά όλα εκεί -ελεύθερα (με το γατί παλεύω ακόμα). Μετά το δράμα της ... "επιτροπής καλωσορίσματος μετοικούντων" (μπρρρρ, αν το ήξερα ποτέ, ποτέ, ΠΟΤΕ δεν θα τόλμαγα να φέρω οικοσκευή στα πάτρια ... Τι οικοσκευή;;; ούτε κάλτσα...) ... Ξέφυγα ... μετά τα SS, είναι απίστευτη ανακούφιση να βλέπεις τα πράγματά σου έξω, σε οποιαδήποτε κατάσταση.
... πάλι ξέφυγα. Το μυαλό στις κούτες που έμειναν εκεί, όσα μένουν να γίνουν και ένα σπίτι που άρχισε να ζεσταίνει. Η καρδιά εδώ -σε όσα μένουν να γίνουν, και είναι πολλά, τα περισσότερα ευχάριστα σαν πικρή κοκολάτα :)

Καλησπέρες
[κατάσταση summer camp
στο σπίτι με το παραπονεμένο μενίρ]

ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ

Πριν από 4 χρόνια, μπήκα στην χώρα της pretend με ένα super-φορτωμένο Twingo στις 02:00 ΠΜ. Σταμάτησα στα σύνορα, έδειξα το διαβατήριο, ρώτησα τι πρέπει να κάνω με το αμάξι και τα προσωπικά μου είδη: "Nothing" απάντησε ο αγγουροξυπνημένος φρουρός σε λατρευτά Frenchie-Αγγλικά, "you eventually need to change plates. Also ... think about learning French. Welcome to Switzerland" χαμόγελο- καληνύχτα ...

Πριν από 10 χρόνια έκανα κάτι ανάλογο με την ποδηλατοχώρα, μετά με το Βελγοχωριό, μετά ξανά με την ποδηλατοχώρα ... Παντού η διεθνής μετακόμιση ήταν θέμα μίας σφραγίδας ...

ΧΑ! Welcome to Greece ... The land of being treated as a criminal until you can prove the opposite.
Την Britannica ολόκληρη θα μπορούσα να γεμίσω και μόνο με τις εντυπώσεις μου από σήμερα το πρωΐ. Δεν θα το κάνω ... θα με πείτε κακιά. {Ή ίσως και να μην το κάνω γιατί δεν βρίσκω τις λέξεις ... un f****** believable χάος. } Νοιώθω σαν να με πάτησε ελέφαντας πάντως ... γρουμφ ...

ΣΥΜΒΟΥΛΗ: Προς anyone out there considering to bring his personal thingies to homeland : Don't! It's not worth it.

Καλησπέρα
[αύριο... μετακόμιση;;;
ταπ ...
μένεις με την ανασφάλεια]

''''''''''''

Βροχή στους Τροπικούς, τροπική βροχή στους Τροπικούς για την ακρίβεια.
Προσγειώθηκα στην Λεβεντογέννα με κατακλυσμό (and by the way, δεν ξέρω τι είναι χειρότερο: Να πετάς με Hola, ή με ΟΑ και να είναι το αεροπλάνο γεμάτο ΕΣ;;; γρουμφ) χτες το βράδυ, οδήγησα ένα κουβά στο άάάάάλλο σπίτι, ξεφόρτωσα :), a good night's sleep και στο νηπιαγωγείο ... Καφές Νο 3, χαρά και εργασία.

Καλημέρες
[ΟΧΙ στην ομπρέλλα
για λόγους αρχής]

ΠιΕς: Φάδερ x-καπετάνιος, γιορτή στο μπλε ... Περισσότερο από Χριστούγεννα σήμερα ...

υπόλοιπα

Καφές Νο3 και ... η εποχή της στρωματσάδας έχει περάσει ανεπιστρεπτί ... άλλες ηλικίες ... Ηome sweet home αλλά ... στην ΟΑ μου φαίνεται θα κλείσω μάτι ξανά!
Άλλη μια πτήση σε λίγο ... δύο για την ακρίβεια που μοιάζουν υπερατλαντικές ... Η διαδρομή μέχρι την Λεβεντογέννα φαίνεται ατελείωτη παρόλο που οι actual πτήσεις δεν κρατάνε παραπάνω από 4 ώρες ... δεν με πειράζει η μέρα που χάνω στα αεροδρόμια, με πειράζει η αίσθηση που θα έχω μετά. Ξεκινώντας από εκεί ... ταπ ... Το ξεχνάμε ...

Σήμερα το handbag έχει το ΑΚΡΙΒΩΣ προβλεπόμενο μέγεθος (tο the nm, η ΟΑ αρνήθηκε να μου επιτρέψει λίγο υπέρβαρος -σωστά, θα έπεφτε η εταιρία έξω). To the nm λοιπόν και ανυπολόγιστου βάρους :) ... Υπόλοιπα μετακόμισης (good luck στον ελεγκτή που θα σκεφτεί να τα βγάλει έξω!). Και η πτήση έχει όνομα (σχεδόν περιμένω να το δω στις οθόνες): "Άλλες δύο μέχρι τα Χριστούγεννα και τελειώσαμε" ... Η αλήθεια είναι ότι δεν το πιστεύω καν ότι τελειώνουμε ... ας μην το πιστέψω, η δυσκολότερη εβδομάδα είναι ακόμα μπροστά ...
Bubbling μέχρι να φύγω ... στο home sweet home κατανάλωσα και το τελευταίο γραμμάριο καφέ ...

Καλημέρες
[τα φώτα απέναντι σαν χριστουγεννιάτικου δέντρου
όπως κάθε μέρα ...]

No10

Μετά από ολιγοήμερες "διακοπές" στο σπίτι μιας φίλης, σήμερα το αποφάσισα από το πρωί: back home. Δεν χωρούσε συζήτηση. Home is empty αλλά ... home is better than anything else in this world. Άλλωστε αύριο ταξιδεύω (πάλι) -το βράδυ θα είμαι στο άάάάλλο άδειο σπίτι ... Άδειο; Oh yes, άδειο γιατί ο Omar Sharif, με τις κούτες, το γατί, το φορητό μικροσκόπιο ΚΑΙ το καναρίνι ΑΚΟΜΑ να φτάσει στα πάτρια ... Ανησυχούμε; Ναι, ανησυχούμε γιατί ΠΡΕΠΕΙ να φτάσει μέσα σε 7 μέρες -κάποιος ρίσκαρε την άδειά του για να φύγει ... ταπ ... Ανησυχούμε αλλά δεν μιλάμε (όλα μαζί στο τέλος) ... Ξέφυγα ...
Είναι παράξενο να είσαι σπίτι σου και να είναι άδειο. Στο άλλο, στην Λεβεντογέννα δεν είναι παράξενο -σχεδόν το συνήθισα άδειο (και είμαι σίγουρη, θα το συνηθίσω εύκολα και με τις κούτες). Εδώ όμως, λείπει ο Pollock από το καθιστικό, o Hopper από το υπνοδωμάτιο, οι λιλά καναπέδες, το χαρτομάνι, τα βιβλία, οι φωτογραφίες, τα στολίδια του μενιρ, η κοκολάτα στο ράφι, οι περισσότερες κούπες ... Oh well, :( sad αλλά home :) Βράδυ στο άδειο σπίτι λοιπόν και οι επιλογές περιορισμένες ... :) Καφές Νο10 και, δεν πειράζει καθόλου!

Καλησπέρες
[άσπρο ούτε υποψία...]

* Tout va très bien *

Tout va très bien, Mme la Marquise
(Miskari/Bach/Laverne) 1935

Allô, allô, James, quelles nouvelles
Absente depuis quinze jours,
Au bout du fil je vous appelle
Que trouverai-je à mon retour ?
Tout va très bien, madame la Marquise
Tout va très bien, tout va très bien
Pourtant il faut, il faut que l'on vous dise
On déplore un tout petit rien
Un incident, une bêtise,
La mort de votre jument grise
Mais à part ça, Madame la Marquise
Tout va très bien, tout va très bien !

Allô, allô, Martin, quelles nouvelles
Ma jument grise, morte aujourd'hui ?
Expliquez moi, cocher fidèle,
Comment cela s'est-il produit ?

Cela n'est rien, madame la Marquise
Cela n'est rien, tout va très,
Pourtant il faut, il faut que l'on vous dise
On déplore un tout petit rien
Elle a périt dans l'incendie
Qui détruisit vos écuries
Mais à part ça, madame la Marquise
Tout va très bien, tout va très bien !

Allô, allô, Pascal, quelles nouvelles
Mes écuries ont donc brûlé ?
Expliquez moi, mon chef modèle
Comment cela s'est-il passé
Cela n'est rien, madame la Marquise,
Cela n'est rien, tout va très bien !
Pourtant il faut, il faut que l'on vous dise
On déplore un tout petit rien
Si l'écurie brûla madame,
C'est qu'le château était en flamme,
Mais à part ça, madame la Marquise
Tout va très bien, tout va très bien !

Allô, allô, Lucas, quelles nouvelles
Notre château est donc détruit ?
Expliquez moi car je chancelle !
Comment cela s'est-il produit ?
Eh! bien voilà, madame la Marquise
Apprenant qu'il était ruiné
A peine fut-il rev'nu de sa surprise
Qu' Monsieur l'Marquis s'est suicidé
Et c'est en ramassant la pelle
Qu'il renversa toutes les chandelles
Mettant le feu à tout l'château
Qui s'consuma de bas en haut
Le vent souflant sur l'incendie,
Le propageant sur l'écurie
Et c'est ainsi qu'en un moment
On vit périr votre jument
Mais à part ça, madame la Marquise
Tout va très bien, tout va très bien ...

pre-49

So, are you ready to stop working?
Nope.
Me neither ...

Τέτοια λέμε ...
Still packing. Μετακόμιση Νούμερο 2 του μήνα: "The dangerous goods!" Εκεί να δείτε πλάκα. Το χαρτομάνι είναι βαρύτερο από τα actual ... dangerous goods ... To εργαστήριο γεμάτο κούτες και υλικά συσκευασίας (new age υλικά, ακριβότερα από τα actual dangerous goods). Ευτυχώς η συγκεκριμένη δουλειά έγινε delegated έγκαιρα. 'Ολες οι υπόλοιπες επιβαρύνονται από την αρρώστια του μήνα "Pre-Xmas άρνηση".

For the rest ... Εβδομάδα 49, πλησιάζουμε ... ελπίζω ... Καφές Νο 8, ηθικό ... μμμμμμ ... would be better if I had at least one functional apartment.

Καλησπέρες
[τα γυρινάκια τα στέλνουμε
ή τα κουβαλάμε;;; tough]

:'

Chapitre XXVII

Et maintenant, bien sûr, ça fait six ans déjà... Je n'ai jamais encore raconté cette histoire. Les camarades qui m'ont revu ont été bien contents de me revoir vivant. J'étais triste mais je leur disais: C'est la fatigue...
Maintenant je me suis un peu consolé. C'est à dire... pas tout à fait. Mais je sais bien qu'il est revenu à sa planète, car, au lever du jour, je n'ai pas retrouvé son corps. Ce n'était pas un corps tellement lourd... Et j'aime la nuit écouter les étoiles. C'est comme cinq cent millions de grelots...
Mais voilà qu'il passe quelque chose d'extraordinaire. La muselière que j'ai dessinée pour Le Petit Prince, j'ai oublié d'y ajouter la courroie de cuir! Il n'aura jamais pu l'attacher au mouton. Alors je me demande: "Que s'est-il passé sur sa planète? Peut-être bien que le mouton a mangé la fleur..."
Tantôt je me dis: "Sûrement non! Le Petit Prince enferme sa fleur toutes les nuits sous son globe de verre, et il surveille bien son mouton..." Alors je suis heureux. Et toutes les étoiles rient doucement.
Tantôt je me dis: "On est distrait une fois ou l'autre, et ça suffit! Il a oublié, un soir, le verre, ou bien le mouton est sorti sans bruit pendant la nuit..." Alors les grelots se changent tous en larmes!...
C'est là un bien grand mystère. Pour vous qui aimez aussi le petit prince, comme pour moi, rien de l'univers n'est semblable si quelque part, on ne sait où, un mouton que nous ne connaissons pas a, oui ou non, mangé une rose...
Regardez le ciel. Demandez-vous: le mouton oui ou non a-t-il mangé la fleur? Et vous verrez comme tout change...
Et aucune grande personne ne comprendra jamais que ça a tellement d'importance!

Le Petit Prince,
par Antoine de Saint-Exupéry

Doux rêves mes petits
:')

Moving and the Canary Curse.

Αυτό το πρώτο κομμάτι της μετακόμισης θα μπορούσε να γεμίσει βιβλίο ... Ό,τι μπορούσε να πάει στραβά, απλά πήγε ...
Οι αριθμοί;;;;
72+ ώρες άυπνη για να φτιάξω τις κούτες, 48+ ώρες άυπνη για να διώξω τις κούτες.
68 κούτες βγήκαν από το σπίτι -με -το -παραπονεμένο -μενίρ, 20 κούτες από το Ίδρυμα. Κανένας μυς παραπονεμένος ... ούτε καν αυτοί που δεν ήξερα ότι υπάρχουν.

Και τώρα που οι φωνές μέσα στον άδειο χώρο που κατοικεί το νευρόνιο ηρέμησαν, που έμαθα όόόόλους τους νόμους που διέπουν τα τελωνεία (εδώ και εκεί), που συνάντησα ένα πλήθος ατόμων με ιδιαίτερα αυξημένη πυκνότητα αδιαφορίας (και κακίας) και που τα πράγματα είναι πια στην χώρα με τις μακαρονάδες και ετοιμάζονται να μπουν στο πλοίο ... τι θα κρατήσω;;;

:)

Το Γαλλώδι μου, τον τεχνικό -με -τα -φετίχ μου και την little Mrs Sunshine μου, που στάθηκαν παλικάρια, πραγματικά παλικάρια. Πήραν μια δύσκολη κατάσταση στα χέρια τους και την έκαναν ... απλά γλυκιά.
Την εικόνα από το ... "φορητό μικροσκόπιο", προστατευμένο σαν νεογέννητο (μέσα σε ξύλινες κούτες των pretendιανών σιδηροδρόμων) να ανεβαίνει στην νταλίκα με το επαγγελματικό ... ανεβαστήρι ... Πως βρίσκεις τέτοιες κούτες in one days' notice??? Magic, ρωτήστε τον τεχνικό μου. Πως τις πακετάρεις ;;; Με αγάπη, όπως το Γαλλώδι. Πως την φορτώνεις ;;; :) βρίσκεις ανεβαστήρι και μαθαίνεις να το χειρίζεσαι σε 10 λεπτά.
Το γατί να πηδάει στην νταλίκα από την προβλήτα των τραίνων στο ... "λιμάνι μέσα στην pretend" (απίστευτο τι βρίσκει κανείς όταν ψάχνει).
Τον Κρητικό Ομάρ Σαρίφ (μα ακριβώς σας λέω) που σου μάθαινε what is Λεβεντογέννα all about με την παλικαριά, την υπομονή και την περηφάνια του. Δύο λέξεις την μέρα και οι δυο σοφές. Αν ο κρετίνος ιδιοκτήτης της "international μεταφορικής" είχε στείλει οποιονδήποτε άλλο οδηγό θα είχαμε απλά χαθεί.
Την Nath που pretendιανά μας έσωσε. Την Nath που δεν χωράει σε λέξεις.
Τον κουμπάρο που "κράτησε" γερά κάτω από την μπάρα στην άάάάλλη πλευρά (μέχρι που διώξαμε τα πράγματα και ξέσπασε πάνω μου!)
Χτες το απόγευμα στις 6 παρά 20, μετά από 12 ώρες ατελείωτου τρεξίματος και απόγνωσης, 3 άτομα, με 5 κινητά χωρίς μπαταρία, έφευγαν απογοητευμένα από την limbo. Limbo λέμε πλέον τον χώρο μεταξύ δύο κρατών, τα 20 μέτρα στο μεσοδιάστημα όπου πέρασαν το βράδυ τους ο οδηγός και τα πράγματα. Limbo λέμε τον χώρο που δεν μπορείς να εγκαταλείψεις αν δεν έχεις ΤΗΝ σφραγίδα. Τον χώρο που ... δεν είσαι πουθενά, δεν μπορείς να κάνεις ούτε εμπρός ούτε πίσω. Την απόλυτα τελευταία στιγμή με την απόλυτα τελευταία ενέργεια σε ένα από τα κινητά, ακούσαμε έναν άνθρωπο που δεν ξέραμε μερικές ώρες πριν, να λέει "Γυρίστε πίσω, έλυσα το πρόβλημα -μπορώ να πάρω εγώ την ευθύνη. Αν τρέξετε, θα είστε οι τελευταίοι που θα φύγετε." Αυτός ο pretendιανός, που ρίσκαρε την άδεια της εταιρείας του και έκανε τα πάντα για να διώξει τελευταίο πριν το ΣΚ το φορτηγό μας για το ταξίδι του, δεν ξεχνιέται ... Με τίποτα.

Όλα τα υπόλοιπα ... :) δεν ξέρω πια καν αν έχει νόημα να τα ξανακοιτάει κανείς ... (Being a total ass is genetic, it does not change with a few arguments ... if you know what I mean).

Ο τίτλος ;;; :) Μετά απ' όόόόόλα αυτά ... το απόλυτα τελευταίο πράγμα που μπήκε στην νταλίκα ήταν ο ξεχασμένος Tweety. Ένας Tweety / maskot του εργαστηρίου που δουλεύει ενοχλητικά με φωτοκύτταρο, τρομάζει τους επισκέπτες μας (I did! I DID saw a pussycat), ενοχλεί εμάς και με ακολουθεί από την ποδηλατοχώρα. Και σε εκείνη την μετακόμιση τον ξέχασα -αναγκάστηκα να τον απαγάγω σε ένα από τα επόμενα ταξίδια μου. Τώρα τον βρήκα σε μία από τις ατελείωτες βόλτες μας προς το Ίδρυμα ... τον έδωσα στον Ομαρ Σαρίφ την ώρα που ξέραμε πια ότι έφευγε-έφευγε, τον έβαλε στην νταλίκα ...
"Αυτό μην το βάλεις με τα άλλα, να μου το δώσεις εσύ στην Λεβεντογέννα"
"Θέλει τάισμα;;;"
"Όχι, ρακές κατά την παράδοση μόνο. Ευχαριστώ, να προσέχεις"
Ακολουθήσαμε την νταλίκα μέσα στην Γαλλοχώρα και δεν φύγαμε μέχρι να μην υπάρχει κουτί που να μπορεί να σου ζητήσει σφραγίδα για τουλάχιστον 5 χιλιόμετρα. Μιλήσαμε ξανά σήμερα. Είχε κοιμηθεί, οδηγούσε ξεκούραστα μέχρι το λιμάνι, ο Tweety του είχε σπάσει τα νεύρα :)

Καλησπέρες
[transit on a transit home
all my other homes ... empty!]