Νο 31

Πίσω στα καθημερινά αναγκαστικά ... στο πιο ήσυχό του. Βροχή (που με κάνει να σκέφτομαι ακόμα περισσότερο την ανάγκη της εκεί), καφές νούμερο 3, ώρες ύπνου ... λίγες, η μέρα, μεγάλη.

Καλημέρα

# Σημαντικό:

Η Νομαρχία Ηλείας ζητά βοήθεια. Ζητάει πόσιμο νερό και τρόφιμα.Tηλέφωνα επικοινωνίας : 26210 23911, 26210 37187, 26210 31106
e-mail nomarxis@nailias.gr

Έχουν ήδη ανοιχτεί λογαριασμοί
Τράπεζα Ελλάδος: 2341103053
Eθνική υποκατάστημα Πύργου: 45154509009
Πειραιώς: 5508033405636

Περισσότερες πληροφορίες στα blog: Manos S., Natassaki.

--------------------
Ακόμα (αντιγράφω από την Τassoula:
-Για βοήθεια στο νομό Αρκαδίας
-Δήμος Μεγαλόπολης
27910 22265
27910 24542 φαξ
κινητό Δημάρχου 6944 719571 Μπούρας Παναγιώτης
-Δήμος Σαλαισίας (έχει πληγεί περισσότερο)
27910 61202
27910 61737 φαξ
κινητό Δημάρχου 6978 449660 Φουσέκης Ιωάννης
-Νομαρχία Αρκαδίας
27910 222246 και 59
Γενική Διεύθντριακα Καπόγιαννη
27910 230374 230001

-Ανοικτή γραμμή ενημέρωσης και στήριξης των πυρόπληκτων λειτουργεί στο Κέντρο Υποστήριξης Πυροπαθών και στον αριθμό 1555 από τις 8 το πρωί έως τις 10 το βράδυ.
-Τι πρέπει να κάνετε αν θέλετε να γίνετε εθελοντής πυροσβέστης
-Τι πρέπει να προσέχετε για να αποτρέψετε την εκδήλωση πυρκαγιάς
- Για μεταφορά σε ξενοδοχεία όπου παρέχεται σίτιση και περίθαλψη αλλά και για μεταφορά σε νοσοκομείο οι πυρόπληκτοι του νομού Αρκαδίας μπορούν να απευθύνονται στο ειδικό γραφείο της Νομαρχίας 2710 223001 και 222243
-Στη Μεσσηνία οι άστεγοι απευθύνονται στη Νομαρχία όπου ειδικά συνεργεία τους κατευθύνουν. Η Πυροσβεστική καλεί τους κατοίκους και όσους μπορούν να βοηθήσουν με οποιοδήποτε τρόπο να επικοινωνούν με την Πυροσβεστική Διεύθυνση Καλαμάτας στο τηλέφωνο 27210 92100 .
-Σχετική ενημέρωση των πολιτών ανά 15 ‘ γίνεται από τη Δημόσια Ραδιοφωνία


--------------------

Όσο για εμένα, γράφω και σβήνω. Όλα όσα γράφω, μοιάζουν απλά με κύκλους των ίδιων σκέψεων, των ίδιων γιατί, της ίδιας αδυναμίας να αναπνεύσεις, να σκουπίσεις το δάκρυ, να σηκώσεις το κεφάλι ψηλά και να βρεις μια έξοδο ...
Δεν νομίζω ότι η απάντηση είναι στην διαμαρτυρία στο Σύνταγμα (και εγώ θα ήμουν εκεί, αλλά ... με το γνωστό "αλλά" να μου σφίγγει την καρδιά ...).
Η απάντηση δεν είναι ούτε στις κάλπες ... οι κάλπες θα μας ξαναδώσουν δυστυχώς την διακυβέρνηση της χώρας μας :( ...
Δεν ξέρω αν κάπου υπάρχει απάντηση. Σίγουρα υπάρχει... Χαζό που δεν την βλέπει κανείς.

Καλημέρα

-

Όταν είσαι μακρυά, αισθάνεσαι ακόμα πιο άσκοπο να γράψεις τις λέξεις. Δεν ξέρω καν αν υπάρχουν αυτές οι λέξεις για κανέναν μας. Κοντά ή μακριά. Νομίζω όμως πρέπει να τις γράφουμε ... και ας μην είναι από τις λέξεις που ξεχνιούνται. Η Θλίψη και η Οργή δεν ξεχνιούνται.

Έχω τα κανάλια "μας" παρέα από χτες το πρωί και μετράμε νεκρούς, μου δείχνουν πόνο, και πένθος, εικόνες καταστροφής, απελπισία, φρίκη και, που και που, όλους εκείνους τους μικρούς και μεγάλους ήρωες να σκουπίζουν τον ιδρώτα και να ξαναγυρνούν την πλάτη στην κάμερα.
Και -τώρα που ξημέρωσε και η ώρα βολεύει ξανά- τα κανάλια μας μου δείχνουν τους πολιτικούς "μας", σε πολλά παράθυρα, με στολές εκστρατείας, την αλληλοκατηγορία πρόχειρη και την αποποίηση ευθυνών σχεδόν αυτονόητη. Και τους δημοσιογράφους να τους δίνουν τον λόγο.
Δεν έχει νόημα ίσως να το πω ΚΑΙ εγώ, το ξέρω. Αλλά μια ακόμα έκκληση για λίγη ηθική αυτές τις ώρες, μου φαίνεται απαραίτητη, απ'όλους μας.

"Κύριοι", δεν είναι η ώρα ΤΏΡΑ να κάνετε πολιτική. Ευθύνες υπάρχουν ... τόσες -μα τόσες- πολλές ΑΛΛΆ η Ελλάδα καίγεται, πονάει, πενθεί, κινδυνεύει ακόμα. Δώστε επιτέλους τα ηνία και τα μέσα στους ειδικούς, ζητήστε και άλλη βοήθεια, αφήστε τον τηλεοπτικό χρόνο για οδηγίες και ενημέρωση. Όσα μας λέτε δεν μας αφορούν. Όσα έχουμε να σας πούμε, θα τα πούμε σύντομα.

Κουράγιο

'

Οι εικόνες και οι ήχοι, η σκέψη, σου κόβουν την ανάσα ... όπου και αν είσαι ...

Κουράγιο ...
δεν υπάρχουν λόγια για τέτοιο πένθος.

χωρίς τίτλο

Ο server μας περηφανεύεται ότι κρατάει τα spam. Μεγάλο παραμύθι, μόνο αν απευθύνονται στο σύμπαν ή αν έχουν ιό τα κρατάει. Συνήθως επιλέγει να κρατήσει κάτι απόλυτα χρήσιμο ... Το αποτέλεσμα όμως είναι ότι κάθε μέρα λαμβάνουμε ένα σωρό μη-προσωπικά mail. Η μοναδική λύση είναι να τα σβήνεις αυτόματα: 10 λεπτάκια στο τέλος της μέρας και οικονομία πόρων κατά Sunshine. Μετά είναι τα διαφημιστικά mail. Αν δώσεις ποτέ το πραγματικό σου mail σε εταιρία από την οποία αγόρασες κάτι ή ενδιαφέρθηκες να αγοράσεις, η διαφήμιση σε ακολουθεί για 4 γενιές. Λύση: αποκτάς καμμιά 300αριά χαζοδιευθύνσεις και ησυχάζεις (περίπου γιατί λόγω επαγγέλματος, ξαναμπαίνεις σε μερικές από τις λίστες). Και μετά είναι τα προσωπικά mail. Αυτά που απευθύνονται σε σένα και όχι στο σύμπαν... Εκεί την πατάς, πρέπει να τα διαβάσεις... Δεν παραπονιέμαι για 2 και 3 mail τώρα, μιλάω για δεκάδες κάθε μέρα (μερικές φορές, σαν σήμερα, πολλές δεκάδες). Η τύχη τους ... μμμμμ... όχι πάντα αυτή που θα έπρεπε. Αντιγράφω:
Dear Τίτλος, τίτλος (όχι απαραίτητα οι σωστοί) KV,
Greetings from beautiful Bangalore. Blah blah blah blah blah blah blah blah ...

Mail που αρχίζει με την λέξη Greetings???? Δεν με αφορά, ουστ! Λάάάάάθος ... Με αφορούσε, major political mistake ... ταπ.

Respected τίτλος και άλλος άσχετος τίτλος, Sir,
I feel strongly that my qualifications match your needs in the area of (κάτι άσχετο... βάλτε σιδέρωμα) and that I would thrive in the stimulating intellectual environment that you provide. I am keenly interested in working under your esteemed guidance.
(Βάλε και κανένα επίθετο, θα νομίσω ότι δεν ενδιαφέρεσαι ...) 5 attached files... Jeeez ... Κάθε -μα κάθε- μέρα αυτό από διάφορα μέρη του πλανήτη που έχουν όλα ακριβώς (μα ακριβώς;;;) το ίδιο στυλ. Μετά τα πρώτα 3000 δεν διαβάζεις ποτέ ξανά κανένα. Υπάρχει standard απάντηση και απλά τσαντίζεσαι που πρέπει να ξαναματαχάσεις το picosecond για να δώσεις. Χαμένος κόπος both ways ...

Dear Sir,Assalam Alaikum,

This is with reference to news in various papers of Islamic World under the caption Plants in XXX wherein the inauguration of the Workshop on Botanical Garden by the Ruler of XXX... I urge you to...

Και εμένα προσωπικά ΠΩΣ με βρήκατε;;; σκουπίδια ... και εσύ, και το menu του εστιατορίου στην άλλη άκρη της πόλης, και του τουριστικού γραφείου στην Λεβεντογέννα και, και, και ... ουστ! Δεν έχετε websites;;; Αν θέλω να δω το menu θα σας βρω μόνη μου!

Και μετά είναι και τα προσωπικά θλιβερά spam:

Dear Τίτλος, τίτλος όνομα, επίθετο,
Sorry.
Please write my paper with my work now, this will give grants here for my research. It is important for my academic life and depends on you.
sincerely yours
Iνδένιος
Μετρήστε MY, νο κομμεντ από εμένα.

Το κακό με τα mail είναι ότι
* το παρακάνουμε και δεν το ψάχνουμε και πολύ πολύ,
* αδιαφορούμε για το αν απευθύνονται στο κατάλληλο/σωστό ή -έστω και ελαφρά- ενδιαφερόμενο άτομο
* αδιαφορούμε για την εικόνα δίνουν γραμμένα
και κυρίως
* δεν κοιτάμε τον άλλο στα μάτια όταν τα γράφουμε.

Καλησπέρα
[τάσεις ΣΚ]

ζζζζζζ

Καφές Νο Χ, απολογισμός της επίσημης πρώτης:
* Πολλοί καφέδες,
* μία επίσκεψη στον γιατρό (Έλληνας!!!)
* νέα gadget ράμματα,
* δύο ομιλίες από άλλους,
* μισή από εμένα,
* παρουσία μηδέν στο εργαστήριο (βαριέμαι να κάνω την συζήτηση που πρέπει να κάνω)
* Dinner out, italian
* πολύ γλυκό το limoncello,
* πολύ μεγάλη η μέρα...

night night
[γρουμφ]

αηδιούλες

23 Αυγούστου η επίσημη έναρξη του Ιδρύματος εδώ. Πανηγυρικά (δύο ομιλίες σε μια μέρα), η πρώτη επίσκεψη που υπάρχει εδώ και μήνες στην agenda, οι πρώτες συναντήσεις με αγνώστου λόγου ύπαρξης επιτροπές, εξετάσεις την επόμενη εβδομάδα ... Μας λένε έμμεσα (πλην σαφώς) ότι πέρασε το καλοκαίρι ... μμμμμμμμ ... αηδιούλες! Καθόλου δεν τελείωσε το καλοκαίρι, ειδικά για εμάς που δεν πήγαμε διακοπές εφέτος. Το καλοκαίρι θα περάσει όταν στα υποχρεωτικά μου ταξίδια στην Λεβεντογέννα, δεν θα έχει νόημα να ξεκλέψω χρόνο για μία βουτιά (Νοέμβρη that is). Και θα ξαναρχίσει τον Ιανουάριο. Και να μην σας φαίνεται καθόλου παράξενο. Ήταν ο καιρός σοβαρός μέχρι τώρα για να περιμένουμε αυτά που ξέραμε τα παλιά;;;;;; Όχι! Ε, λοιπόν;;;; Ιανουάριο για να έχω και εγώ κάτι να κάνω!
Anyways, καφές νούμερο 2 (αργώ), αλλαγή εμφάνισης (ω ναι, όσο το Ίδρυμα είναι κλειστό, αργεί και η ενδυματολόγος μας), τίποτα σιδερωμένο (ήθελα τρελλά να σιδερώσω αξημέρωτα, αλλά είμαι τραυματισμένη), ο ατμός στο μπάνιο κάνει θαύματα! Let's get the show started.

Καλημέρες
[υποψία ήλιου]

το λαμπάκι

# (φωνή στην άλλη άκρη του τηλεφώνου) Σίγουρα δεν θέλετε να την αλλάξετε μόνη σας την λαμπίτσα;;;

Σίγουρα!
# Μα σίγουρα;;;
Ναιαιαιαιαι είπαμε!
# Μα είναι 15 λεπτά δουλειά...
15 για εσάς, εμάς μπορεί να μας πάρει 2 μήνες...
# See you on Wednesday ...
[mental note ... ΚΑΙ η agenda κάνει διακοπές!]

Ήρθε στην ώρα του, το μηχάνημα δεν ανταποκρίθηκε στα 15 λεπτά δουλειάς με τον Swiss-προβλεπόμενο τρόπο, τον παίδεψε 3 ώρες, τον κεράσαμε sandwichάκια και καφέδες και διάφορα, μας έγραψε την απόδειξη παροχής υπηρεσιών και off he went να ξαναγίνει η φωνή πίσω από το τηλέφωνο!
Απόδειξη:
Λαμπίτσα 1: 680 CHf,
Λαμπίτσα 2: 350 CHf,
Βιδάκι Παράξενο: 100 CHf,
Οδοιπορικά: 800 CHf(σιγά την τεράστια χώρα ρε μεγάλε)
Ώρες εργασίας: 3 (μας έκανε και κανένα δίλεπτο σκόντο) x 250 = 750 CHf.

Βαριέμαι να κάνω την πρόσθεση αλλά στοιχηματίζω ότι αγόρασε μια δωδεκάδα λάμπες με τα μεταφορικά και μόνο [btw αυτή είναι δουλειά, όχι αηδίες!]. Αυτή είναι η βασικότερη αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας του εργαστηρίου (και όχι μόνο) τους τελευταίους μήνες. Από τότε που συνειδητοποίησα ότι ό,τι δεν χρησιμοποιήσω από τα "επιστημονικά μου εισοδήματα" στην pretend είναι σαν να το εκχωρώ στον επόμενο (μια και άλλοι φαίνεται να αποφασίζουν αυθαίρετα για τις επιτρεπόμενες μετακομίσεις) έχουμε πνιγεί στο χρήμα!!! Ότι θα μας έφτανε για τουλάχιστον 2 ακόμα χρόνια άνετης έρευνας γίνεται εργατικά, συνέδρια, χημικά, βιβλία ... Δεν συνθέτουμε πλέον τίποτα που μπορεί να αγοραστεί, κάνουμε πειράματα που άλλοτε θα φαινόταν εξωτικά, καλούμε τεχνικούς όταν η KV μπορούσε να κάνει την δουλειά (με λόγο παραπάνω δράμα) ... Άσκοπη σπατάλη πόρων;;; Σίγουρα (αν και ποτέ δεν ξέρεις πόσο αλλού μπορεί να σε οδηγήσουν τέτοιες πολυτέλειες). Θα ένοιωθα τύψεις παλιά;;; Oh yes! Σταμάτησα όμως να το βλέπω έτσι όταν συνειδητοποίησα πως θα έπρεπε αντίστοιχα να βλέπω και σαν άσκοπη την προσπάθεια να έρθουν οι πόροι εδώ, και τα μηχανήματα και οι μισθοί. Και δεν ήταν λίγη η προσπάθεια ... (Remember THE deadlines??? 3 years of endless deadlines... ταπ) We might as well have fun with it! Ελάχιστα ψήγματα τύψεων που έχουν απομείνει θα πνιγούν μία και καλή στο επικείμενο συνέδριο στο νησί ...

Καλησπέρες
[καλό δακτυλάκι, καλό...]

Chicken soup

Νομίζω ήταν σημάδι το χτεσινό (χτες δεν πιστεύαμε σε τίποτα, σήμερα θα αρχίσουμε τις αμπελοφιλοσοφίες... ταπ) για τουλάχιστον δύο πράγματα:
1. Καιρός να σταματήσω την πρακτική δουλειά. Έπρεπε να το έχω κάνει καιρό ... will be seriously considered (αν και με αυτό το "πάλι-από-την-αρχή", αμφιβάλω σοβαρά αν έχω το option),
2. Καιρός να σταματήσω να είμαι σε εγρήγορση ... Έσπασε το παλιογυαλικό (το έσπασα για να είμαστε πιο ακριβείς, δεν άρχισε να πετάει μόνο του σαν την σαΐτα της Παπασταύρου βεβαίως βεβαίως), μου έκοψε το ωραιότατο δακτυλάκι άτσαλα και κακιασμένα και εγώ τι έκανα;;;; Προσπαθούσα να σώσω την αντίδραση (που σιγά μην σωνόταν) μέχρι που το blood bath δεν επέτρεπε άλλη καθυστέρηση!!! (Jeez αν το έκανε άλλος θα του την έλεγα). Και μετά το έπαιξα και αντράκι και άνετη στο νοσοκομείο και στους άλλους (ράβε γιατρέ έχουμε και δουλειές kind of άνετη) ΧΑ! Στο Fenxs που ηρέμησα λίγο, μου βγήκαν όλα. Ειδικά κατά την αλλαγή επιδέσμου (μπρρρρρ), the absolute (μα absolute λέμε) chicken ... Γρουμφ. Με περίμενα πιο άνετη, δεν είχα ξαναπανικοβληθεί ποτέ στην θέα τραύματος και σε πολύ χειρότερες καταστάσεις (πάντα σε άλλους βέβαια, εμένα ήταν ο πρώτος σοβαρός τραυματισμός στο εργαστήριο ) ...
Anyways, μην τα θυμόμαστε τώρα αυτά, πέρασαν!
Καφές νούμερο 3, επίδεσμος 3 και έχω να κάνω ένα σωρό: να ξαναπάω στο γιατρό να το δει (μπρρρ), να καθαρίσω την εστία μου από το πανικό που αφήσαμε χτες (όχι δεν αυτοκαθαρίζονται όπως στο CSI, και ναι, μοιάζει με τον τόπο του εγκλήματος στο CSI, και όχι δεν το σκέφτηκαν τα γουρούνια, πως να το σκεφτούν αφού τους το έπαιζα cool και άνετη;;;), να ξαναξεκινήσω την δουλειά (που τώρα πιέζει ΠΟΛΥ) στο Θανάση αλλά με πιο cute στυλάκι : με το ένα δακτυλάκι ανασηκωμένο να δείχνει την οθόνη όπως το pinky των ιθαγενών στο νησί όταν πίνουν τσάϊ ... :) Νομίζω όμως πριν τον καφέ νούμερο 4 απλά θα κοιτάω το ποτάμι έξω και τα παπιοειδή.

Καλημέρες
[chicken ...]

Ανάδρομος ...

Δεν πιστεύω στον ανάδρομο Ερμή και την Αφροδίτη που κάνουν τσαχπινιές, ούτε στα Κινέζικα, Μπουζουάνικα ή Αιθιοπικά ωροσκόπια (σκορπιός), ούτε στους ωροσκόπους. Επίσης δεν πιστεύω και στην μαύρη γάτα, στους σπασμένους καθρέφτες, στο 13, στην ανοικτή ομπρέλα, στο περπάτημα κάτω από σκάλες, στις θαλάσσιες χελώνες, στο μάτι ή στην γρουσουζιά από άλλους. {ΣτΨ. Πιστεύει πως μπορεί να σε γρουσουζέψει κάποιος επηρεάζοντας την διάθεσή σου. Μόνο έτσι ... }

Having said that ... και μετά την συζήτηση στο σπίτι του γιατρού και τα επακόλουθά της για τους συμμετέχοντες :

ΣΚΟΡΔA!!!!

Το ξέρω ότι το ξανακούσατε πρόσφατα, αλλά δεν πειράζει!!! Μπορεί να μην τα πιστεύω όλα αυτά με τις γρουσουζιές αλλά, μερικά ραμματάκια αργότερα, δεν είναι για να το ρισκάρουμε πλέον. (ΣτΨ. Τίποτα σοβαρό, πληγωμένο δάκτυλάκι (γράφει με το αριστερό χεράκι) και εγωισμός και λίγη ταλαιπωρία)

Καλησπέρες
[Θα βάλει, δεν θα βάλει CSI σήμερα;;;
με την flat θα φύγει από το Fenxs
η 906090 που κάνει πειράματα με τα Manolo]

Manolo

Βραδινός καφές (ο καλύτερος, one to go), χαλαρή διακοσμητική δουλειά (όταν φτάσει η δουλειά σε αυτό το σημείο είναι καλή δουλειά), ανοικτή τηλεόραση (πάντα ανοικτή τηλεόραση με την δουλειά).
Δευτέρα βράδυ έχουν την τιμητική τους όλα τα "αστυνομικά" της εποχής, με τους super detectives slash πολυεπιστήμονες slash profilers slash 1.90'' και καταπράσινα μάτια (μα... στα Ιδρύματα κάνουν face control στην είσοδο και τους στέλνουν όλους στην αστυνομία;;;;). Ξέφυγα.
Κάποια στιγμή ξεκουράζεις τα μάτια (ή το νευρόνιο) στην TV ... Ο 1''90 με τα καταπράσσινα μάτια και την ατσαλάκωτη, λευκότερη του λευκού ποδιά ή η Σουηδή 906090 που την προηγούμενη φορά που ξεκούραζες τα μάτια κυνηγούσε τον ύποπτο φορώντας Manolo με γυάλινο τακούνι, είναι τώρα στο super εργαστήριο και αυτή με ατσαλάκωτη ποδιά στο πιο κοντό της όμως ... Ας μείνουμε με τον πρασσινομάτη ... Τυχαία επιλογή. Η οθόνη τον δείχνει να παίρνει το δείγμα (που μαγικά συμπυκνώθηκε σε ένα μπλε διαυγέστατο ζουμάκι ενώ στην προηγούμενη σκηνή ήταν το συκώτι του θύματος), να χτυπάει μια ένεση στο super μηχάνημα με άνεση καθώς ταυτόχρονα απαντά -χωρίς να βγάλει τα γάντια από τα χέρια- το τηλέφωνο και πληκτρολογεί και κάτι. Καθώς ακόμα μιλάει (3 δεύτερα αργότερα σε γενικές γραμμές) ο σκηνοθέτης κάνει ένα καλλιτεχνικό zoom στην οθόνη του super μηχανήματος και ακόμα και ο πιο άσχετος θεατής καταλαβαίνει ποιος έκανε το έγκλημα: Μια μέτρηση καθαρή, με super duper new age γραφικά, δίπλα στην οποία αναγράφεται με καλλιτεχνικά ευανάγνωστα γράμματα το όνομα μιας εξωτικής ένωσης (και η ακριβής δομή της) που όλοι πια ξέρουμε ότι έφερε ο ένοχος (και άσχημος) από το τελευταίο του ταξίδι στις ζούγκλες του Αμαζονίου.
Κοιτάς την οθόνη σου (μα ... 6 μήνες σκληρής δουλειάς μου πήρε αυτό το θλιβερό καλλιτέχνημα;;;), κοιτάς την TV (λάμπει η μέτρηση και περιστρέφεται και σε κοροϊδεύει), ξανακοιτάς την οθόνη σου (σιχτίρ), τα κλείνεις και τα δύο ... Αύριο να αγοράσεις μαστίγιο και να αφήσεις τα καλλιτεχνήματα στους επιστρέψαντες! Εσύ πρέπει να δεις πότε είναι οι εξετάσεις για το CSwissI.

night night
[κάτι τέτοια δείχνουν
και νομίζει ο φάδερ ότι όλη μέρα
φοράω Manolo
και απαντάω τηλέφωνα ...
ΜΕ τα γάντια ... ταπ]

blue with a shade of grey

Καφές νούμερο 5 ... Να τονίσω ότι έπρεπε να είμαι τουλάχιστον στον 8 ;;; Ας το αφήσω. Ταπ.
Ιστορία: Στο πρώτο μου (καθοριστικό) δημοτικό σχολείο το σύστημα ήταν λίίίίγο παράξενο(και έτσι εξηγούνται και πολλά!). Τα μαθήματα γίνονταν σε μια τεράάάάάστια αίθουσα/βιβλιοθήκη με όλες τις τάξεις σε διαφορετικές "γωνίες". Σαν μαθητής, εκτός από το ότι έπρεπε να περάσεις τις τελικές εξετάσεις και να παραμένεις απασχολημένος κατά την διάρκεια της μέρας, δεν είχες την υποχρέωση να είσαι κάπου συγκεκριμένα ... Μπορούσες να πας με το group που έκανε μαθηματικά, ή με αυτούς που έκαναν ιστορία ή όπου τελικά ήθελες. Μπορούσες να ρυθμίσεις το πρόγραμμά σου όπως σου ταίριαζε. Το αποτέλεσμα ήταν ότι εγώ έμαθα να ζωγραφίζω!!! <--- Άσχετο. Το θέμα μας είναι αυτή η ελευθερία της επιλογής. Το ότι είσαι κάπου επειδή θέλεις να είσαι και όχι επειδή το πρόγραμμα, κάποιος ανώτερος ή η μοίρα λέει να είσαι. Ιδανικό σύστημα;;; Ναι, αλλά στο επίπεδο που εφαρμοζόταν (μικρό σχολείο) δούλεψε καλά. Τέλος ιστορίας.
Μικρό σχολείο / μικρό εργαστήριο, αυτό το σύστημα προσπαθώ να έχω και εγώ γενικότερα. Κανένας κανόνας (όπως σε όλα τα άλλα εργαστήρια) αρκεί να προχωράει η δουλειά και να είναι ομαλές οι συνεργασίες. Έτσι τουλάχιστον ξέρω/μπορώ να λειτουργώ εγώ ... Δεν θέλω να έρχομαι στις 8 επειδή πρέπει (η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω καν να έρχομαι επειδή πρέπει), ούτε να παραμένω κάπου μόνο γιατί έχω ωράριο, ούτε να κάνω πράγματα με την αναμενόμενη συχνότητα ή σειρά. {Τα κάνω αλλά με τους δικούς μου ρυθμούς. Όλα μαζί και μετά για πολύ καιρό τίποτα ... ! Ξέφυγα...}
Μερικοί συνεργάτες μου (βλ. Γαλλώδι και ο Τεχνικός), χειρίζονται το σύστημα άψογα. Άλλοι, μπερδεύονται τρελλά. Μπορεί επειδή έχουν συνηθίσει αλλιώς, μπορεί το σύστημα να είναι εντελώς λάθος ... δεν ξέρω. Το θέμα είναι ότι κάποια στιγμή (όταν τα πράγματα ζορίζουν και η δουλειά μένει πίσω) ανακαλύπτεις ότι πρέπει να κάνεις αυτό που σιχαίνεσαι περισσότερο στην δουλειά: Να βάλεις κανόνες :( (μπλιαχ)
Και το ερώτημα είναι : Πως βάζεις κανόνες; Δεν είναι υποκρισία να επιβάλεις ένα ωράριο όταν ο ίδιος δεν το τηρείς; ή να πεις στον άλλο πόση ώρα έχει για coffee break και πότε θα το κάνει, όταν ο ίδιος δεν μπήκες ποτέ σε τέτοια διαδικασία;;; ή να βγάλεις τα chat και τα παιχνιδάκια από τους Θανάσηδες του εργαστηρίου; (και εσύ πως θα κάνεις chat;;;) ή να βάλεις κάποιον σε πρόγραμμα που πρέπει να ακολουθεί θρησκευτικά (μπρρρρ) ... ή ... ή ;;;; Εγώ το βρίσκω υποκρισία. Και ακόμα βρίσκω περισσότερο δύσκολο να χειρίζομαι διαφορετικά καθένα από τους συνεργάτες μου ... (γιατί δηλαδή επειδή τα έκανε μαντάρα ο βασιλικός να την πληρώσει και η γλάστρα;;;; ε;;;)
Ηθικό δίδαγμα: Γρουμφ ... Τίποτα δεν έμαθα τελικά ... Ανεπίδεκτη μαθήσεως, πλήρως ακατάλληλη για αυτή τη δουλειά ... Ααααχ ρε Jamie!

Καλησπέρες
[αντηλιακό στο πατάρι...]

Για την ιστορία, εμφανίστηκαν οι δύο πρώτοι ηλιοκαμένοι στο εργαστήριο (Γάλλος42 και Little Miss Sunshine). Τους χαμογέλασα θερμότατα, τους ευχαρίστησα για τις κάρτες, τους ρώτησα πως πέρασαν τις -υπερβολικά μεγάλες κατά την ταπεινή μου άποψη που δεν εξέφρασα- διακοπές τους (όλα αυτά με την πιπέτα στο χέρι) και ... μετά δεν τους ξαναείδα !!! Λίγο το catching up, λίγο τα coffee break, λίγο το μεσημεριανό, πολύ mailing, πολύ chating, καμμία διάθεση, πέρασε η μέρα ... τι να σου κάνουν 8 άμοιρες ώρες; Post vacation syndrome χειρότερο και από το pre-vacation syndrome.

Bright & blue

Summery. Γλαροειδή και παπιο-ειδή στο ποτάμι κάνουν φασαρία, η πόλη εγκαταλελειμμένη -οι ιθαγενείς απολαμβάνουν τα croissant τους στα βουνά τα ΣΚ- καφές νούμερο 3, χουζούρι κάτω από τον ήλιο, πλήρης αδυναμία μετακίνησης (±1m από το παράθυρο) ... Αν έχει ένα καλό αυτό το σπίτι είναι τα παράθυρα: δεν αφήνουν αχτίδα ανεκμετάλλευτη ... Τόσο που στο τελευταίο μου ταξίδι στην Λεβεντογέννα συνέκρινα το μέγεθος από τα παράθυρα στα σπίτια, λες και θα μου λείψει ήλιος και φως !!! ... Αλλά όπως έλεγε και ο ανηψιός μου πριν ανακαλύψει τα playstation: "Δεν με νοιάζει τι δώρο θα μου πάρεις, αρκεί να έχει ωραίο περιτύλιγμα". Έτσι και με εμένα, δεν με νοιάζει τι σπίτι θα βρω αρκεί να έχει φως (και 2 υπνοδωμάτια, και μεγάλο καθιστικό και την κουζίνα του Jamie και να είναι δίπλα στην θάλασσα). Ξέφυγα...
Αν θέλω να καταναλώσω το αντηλιακό μου για εφέτος πρέπει να μετακινηθώ σύντομα. Μια γρήγορη βόλτα από το Ίδρυμα δυστυχώς απαραίτητη πριν την εξόρμηση στην pretend. Μην αφήσουμε την επιστήμη στην τύχη της για μια μέρα, θα καταρρεύσει... Oh well ... Τι είναι μια δυο ωρίτσες, έτσι;;; Ειδικά αν είναι να σώσουμε την επιστήμη ΚΑΙ για σήμερα! The day is still young!

Καλημέρες
[μα να φάει τα γυαλιά ο dyno?
και ύστερα λέτε ότι ξοδεύω πολλά...
γυαλιά ηλίου ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ!]

Update:
Nα μην ξαναπώ κακιά λέξη σε άλλο blog, να μην ξαναπώ κακιά λέξη σε άλλο blog, να μην ξαναπεράσω Σάββατο πρωΐ από το Ίδρυμα, να μην ξαναπώ κακιά λέξη σε άλλο blog, να μην ξαναπώ κακιά λέξη σε άλλο blog, να μην ξαναπώ κακιά λέξη σε άλλο blog, να μην αντιμιλήσω ξανά σε τροχονόμο και ας έχω ΑΠΌΛΥΤΟ δίκιο, να μην ξαναπώ κακιά λέξη σε άλλο blog, να μην ξαναπώ κακιά λέξη σε άλλο blog, να μην ξαναπώ κακιά λέξη σε άλλο blog, να μην ξαναφήσω γυαλιά ηλίου δίπλα σε τέρας, να μην ξαναπώ κακιά λέξη σε άλλο blog, να μην ξαναπώ κακιά λέξη σε άλλο blog, να μην ξαναερωτευτώ γυαλιά ηλίου που στοιχίζουν περισσότερο από το Twingo (ααααααχ ρε Twingo), να μην ξαναπώ κακιά λέξη σε άλλο blog (συγγνώμη γιατρέ), να μην ξαναπώ κακιά λέξη σε άλλο blog ...

Ήλιος ...

... ο καιρός καθρέφτης της διάθεσης αυτό το καλοκαίρι. Ξύπνησα με παράξενη διάθεση αυτό είναι αλήθεια, τρεις καφέδες αργότερα όμως καλοκαίρεψε και αυτή ...
Πολύ θα ήθελα μια άδεια από την σημαία για σήμερα. Να πατήσω ένα κουμπί και να αναλάβει ο αυτόματος πιλότος όσα με αγχώνουν. Και εγώ να χαζέψω λίγο ακόμα εδώ, να ντυθώ καλοκαιρινά (διακοπίστικα εννοώ), να πάρω το ποδήλατο, να κατέβω στο κέντρο της pretend που θα είναι όμορφα καλοκαιρινό και να πιω καφέδες. Πολλούς πολλούς ΠΟΛΛΟΥΣ καφέδες...
Τον Καφέ Νούμερο 4: Χαζεύοντας τον πήδακα,
Τον Καφέ Νούμερο 5: Εκπαιδεύοντας την πιστωτική,
Τον Καφέ Νούμερο 6: Χαζεύοντας τον πήδακα,
Τον Καφέ Νούμερο 7: Βολτάροντας στα στενάκια,
Τον Καφέ Νούμερο 8: Χαζεύοντας τον πήδακα ...
Χα! ΟΚ... τα χαρτιά είναι στην τσάντα, το ποδήλατο στο υπόγειο, το γατί περιμένει έξω και άλλη μια καταπληκτική μέρα στο Ίδρυμα ξεκινά σιγά σιγά... Το καλό που θέλω στα Γαλλώδια και τους Γάλλους είναι να μην εμφανιστούν σήμερα!

Καλημέρες
[... ίσως το μεσημέρι;;;]

Update 15:23
... καλά σιγά μην τα κατάφερνα να φύγω μεσημεριάτικα ... μα τι λέμε τώρα;;; ... Η βόλτα αναβλήθηκε για τις πρώτες απογευματινές ώρες (με τον Ελληνικό ορισμό γιατί εδώ το απόγευμα έχει τελειώσει ώώώώρα τώρα ... ταπ, ετοιμαζόμαστε για dinner ... αυτοί, εγώ χρειάζομαι και άλλο καφέ...)
Η δουλειά πάραυτα είναι πολύ, ΠΟΛΥ πιο ευχάριστη όταν δεν έχει σκοτάδι και μια και είμαι μόνη ακόμα στο εργαστήριο (θα εμφανιστούν, δεν θα εμφανιστούν;;;;) ακούω Ελληνικό ραδιόφωνο, πίνω φραπέ και ο DJ μου μεταδίδει το κέφι του ... Φτηνά αντίδοτα που όμως σήμερα φαίνεται να δουλεύουν ωραιότατα.

♫ ♫ ♫

λίστα

Βρέχει, κλείνουν οι γέφυρες, πλημμυρίζει το υπόγειο, αδειάζω την αποθήκη, περιμένω να στεγνώσει, βρίσκω νέο κόλπο για να είναι οι κούτες ψηλότερα και ασφαλέστερα, καθαρίζω την αποθήκη, τις ξαναβάζω μέσα, κάνει 2 μέρες καλοκαίρι και ... ξανά από την αρχή. Αυτό είναι το παιχνίδι του "καλοκαιριού", αυτά σκεφτόμουν με την πρωϊνή βροχή ... Πόσο άκαιρο το κοντομάνικο (στο οποίο επιμένω αγωνιστικά), ποια γέφυρα θα πάρω, πόσες κούτες θα χάσω, πόσες αναμνήσεις θα έχουν μέσα, πόσο καλό είναι τελικά αυτό για την μετακόμιση ... Ωχ ... χα ... η μετακόμιση !!!

Μέσα στον πανικό των ημερών, την είχα ξεχάσει (ή στρουθοκαμήλιζα για να μην την σκέφτομαι) ... Αnyways, υποτίθεται ότι θα είχα σχέδιο μέχρι τώρα. Ένα σχέδιο που να μην περιλαμβάνει τριπλές μεταφορές με αγνώστου σημαίας νταλίκες και αυτοκίνητα, το πρωΐ πριν το deadline και ένα Twingo φορτωμένο μέχρι την κεραία να οδηγεί -χωρίς GPS- σαν τρελό για να προλάβει ... (Κάτι μου θυμίζει αυτό ... και όχι, το teleporting δεν μετράει σαν σχέδιο) ...
ΟΚ, κανένας λόγος για υστερίες, λίστα:
Χρειαζόμαστε (πληθυντικός για να το νοιώσετε δικό σας και να αρχίσετε επιτέλους να βοηθάτε!)
@1. Μεταφορική εταιρία που να μην χρεώνει τιμές χρηματαποστολών ή ένα καλό, δυνατό παλικάρι να οδηγήσει τα πράγματα μέχρι το καινούριο τους σπίτι (όσα περισσέψουν από τις πλημμύρες),
@2. Το καινούριο σπίτι των πραγμάτων (αυτό είναι λίγο επείγον). Στην Λεβεντογέννα, να βλέπει θάλασσα (και μην μου πείτε ότι να βάλω καθρέφτες), αυτής της δεκαετίας, με δύο υπνοδωμάτια, μεγάλα παράθυρα, ανοικτούς χώρους, μπαλκόνι(α) κλπ κλπ κλπ
@3. Να σταματήσουμε (3 μήνες πριν) όλες τις συνδρομές εδώ : τηλέφωνα, DSL, τηλεόραση, ρεύμα, κάρτες (Ααααααααχ οι κάρτες) κλπ κλπ κλπ,
@4. Να ειδοποιήσουμε τις αντίστοιχες αρχές ότι φεύγουμε,
@5. Να ειδοποιήσουμε τις επόμενες αρχές ότι ερχόμαστε (πράγμα σημαντικότατο μετά τα 10 k€ πρόστιμο που έβαλαν στην ποδηλατοχώρα, μαθαίνω...)
@6. Α, ναι... τα φυτά ... Πρέπει να αποφασίσετε τι θα κάνουμε με τα φυτά. Take into accont ότι τα αγαπάμε πολύ και τα περισσότερα ταξίδεψαν με το Twingo από την ποδηλατοχώρα!
@7.

to be completed

Καλημέρες
[ηλιοφάνεια 0
γρουμφ]

νεύρο ...

... απίστευτο νεύρο. Η pretend υπολειτουργεί (γιατί έχει την γιορτή της είπαμε ΚΑΙ είναι και παλιοΑύγουστος), το Γαλλώδι, οι Γάλλοι και η little Miss Sunshine (little είπα Sunshine μου, μην μπερδεύεσαι) είναι ακόμα σε διακοπές και εγώ έχω πελαγώσει. Ειλικρινά, δεν ξέρω από που να αρχίσω.
Υποτίθεται η δουλειά μου στο ήσυχο, Αυγουστιάτικο, student-free, experiment-free, post dog-sitting εργαστήριο θα ήταν να γράφω. Υποτίθεται επίσης ότι είχαν ολοκληρώσει τα πειράματα για τα οποία πρέπει να γράψω, άφησαν τα δεδομένα (σε χιλιάδες αντίτυπα και σε όλους τους Θανάσηδες για να τα βρω) και εγώ απλά θα έγραφα ... Αμ δε, ένα πειραματάκι που λείπει εδώ, ένα πειραματάκι που λείπει εκεί, κάτι δεδομένα που δεν είναι σε κανένα από τα χιλιάδες αντίτυπα, ουσιαστικά κάνω από την αρχή όλα τους τα πειράματα. Τεχνικός του εαυτού μου ... Σιχτίρ ...

Όταν μεγαλώσω το όνειρό μου είναι να δουλέψω για άλλον
(ή να γίνω εισοδηματίας)...

Από το πρωΐ κάνω παραγγελίες, κοιτάω deadlines, φτιάχνω λίστες, οργανώνω τον χρόνο μου, ψάχνω υπολογιστές, βάζω πολλαπλώς παράλληλα πειράματα (τα οποία όλοι ξέρουμε ότι είναι καταδικασμένα να αποτύχουν γιατί τα πειράματα θέλουν αγάπη και προδέρμ) και στον "ελεύθερο χρόνο" μου προσπαθώ και να γράψω... Έχω τρελαθεί στην δουλειά. Γρουμφ;;;;
Όόόόόχι, το γρουμφ το έκανα με τις κάρτες που πήρα μαζεμένες ... ΝΑΙ, ναι, ναι, στέλνουν και κάρτες ... Καλά είναι, υγιέστατα, το ίδιο επιθυμούν και για εμάς... !!! (Μα να κάνει 80 φράγκα το πεπόνι στο Hokkaido, πολύ συγκινήθηκα ...) Πρωΐ-πρωΐ πήρα την πρώτη κάρτα από τις Φιλιππίνες (ρώτησα και εγώ, έχει φτηνό scuba diving ... ταπ) αλλά κράτησα το ηθικό μου ψηλά ... Λίγο αργότερα όμως παρέλαβα και άλλη μία από την Bretagne και μία από το νησί με το ακριβό πεπόνι ... ταπ ... ... Χούμορ (χωρίς "ι") ;;; Μπα ... θα τους φάνηκε και γλυκύτατη η κίνηση ... Θα πεινάσουν όμως, δεν θα πεινάσουν;;; Θα πεινάσουν και θα γυρίσουν και μετά τέρμα τα φιλελεύθερα που ξέραμε: Στρατιωτικός νόμος με το που θα πατήσουν το πόδι τους στην pretend και ας τολμήσει κανένας να με πει κακιά.

Καλησπέρα
[ερμηνεία post:
δεν έφτασε το διάλειμμα,
χρειάζομαι διακοπές...]

# Μα καλά βρε πουλάκι μου, πεπόνι σου έλειψε στην Άπω Ανατολή;;; Jeeeez....

:) μείον ένα!

... και ύστερα λένε ότι οι καταχρήσεις κάνουν κακό ... ταπ : αηδιούλες my friends, αηδιούλες !!! Κανένας δεν ήταν πιο έφηβος από τον Jagger χτες και ας είχε περισσότερους από 40000 εφήβους στην Pontaise ... Δυνατό υπερθέαμα, το καλυτερότερο δώρο για εφέτος το καλοκαίρι (ένα από τα καλύτερα δώρα ever για να είμαι ειλικρινής). Το εισιτήριο κόστισε an arm and a leg στην μαύρη αγορά (λίγο περισσότερο απ'όσο 10 ήμερες διακοπών σε νησί του Ειρηνικού plus the margarita's) και άξιζε κάθε φράγκο και ίσως και άλλα τόσα.
Ο συννεφιασμένος ουρανός της πόλης δίπλα στην pretend (που by the way, άσχετο, γιορτάζει αυτές τις μέρες ... ναι, ταπ ... και να θέλεις να αγιάσεις δεν μπορείς ...) δεν εμπόδισε κανέναν να είναι εκεί νωρίς, πολύ νωρίς για να μποτιλιαριστεί (ελβετικά πάντα) για μια θέση δίπλα στην κινούμενη σκηνή. Το υπερθέαμα αποκατάστησε τους πάντες (και τον ουρανό!). Ένταση, μουσική, ρυθμός, φως, θέαμα, flash backs, κέφι, χαμόγελα, βεγγαλικά ... Δύσκολο να το περιγράψεις ... Δύσκολο καν να πιστέψεις ότι είσαι εκεί ... Η νύχτα φαινόταν να τρέχει από την ένταση και άλλες φορές σταμάταγε. Την επόμενη μέρα πάντως, απλά ξυπνάς με την αίσθηση ότι είδες άλλο ένα από αυτά που ήθελες να δεις σε αυτόν τον πλανήτη ... :) Τόσο πολύ :)

Καλησπέρα
[και oι Dandy Warhols
super κερασάκι στο gin&tonic μου]

Μικρή αίσθηση ήδη στο youtube από Γαλλώδια με κινητά προφανώς καλύτερα από το δικό μου (σνιφ) και φωτογραφικές που δεν είναι στον γιατρό (ταπ ταπ ΤΑΠ):

εδώ και εδώ και εδώ

και όταν ξυπνήσουν με το καλό και τα υπόλοιπα Γαλώδια είμαι σίγουρη θα φρακάρουν τον σωλήνα μας!!!*

(*Sunshine, αυτό εννοούσες οικονομία στο δίκτυο;; το έμαθα;;;;)

:)

... Like a complete unknown
... Like a rolling stone

Kλείνω ...

... μηχανήματα, Θανάση, κινητό, το Al Dente, το γατί κλπ κλπ κλπ (θερμοσίφωνα δεν έχουμε) και εξαφανίζομαι για 2-3 μέρες! Enough is enough. Βαρέθηκα τα παλιο-emergencies, δεν είμαστε νοσοκομείο! (σιχτιρ)
Last minute ticket, last minute guest σε long standing open invitation εκεί που ΔΕΝ μπορώ -όσο και να προσπαθήσω- να δω mail ή λοιπά Ιδρυματικά.
Όχι :) δεν πάω στο spa για σκύλους, εδώ παρακάτω πάω :) , εκεί που ρέουν άφθονα mohito's και margarita's!

φιλιά
[μαγιό και αντηλιακό
και ας βρέχει]

Συννεφιά ...

... σχεδίαζα να κάνω ένα σωρό αυτές τις μέρες. Κακώς ... Αφού ξέρω τι γίνεται όταν σχεδιάζω :(
Καφές νούμερο 4, ο dyno κάνει διακοπές, ο Άλλος υποθέτω στο καλάθι του και ... έχω μία τεράάάάάάστια λαχτάρα να αποδράσω ... (από χαζοδουλειά & χαζοευαισθησίες!)

Καλημέρα
[ομπρελλίτσα;;;]

Σιγά ...

... μην καταλαβαίνει ο απορημένος dyno γιατί κοιτάμε ψηλά ... Ξαστεριά, ένα ποτάκι, οι ήχοι της εξοχής, απόλυτη ηρεμία ...

Μέχρι αύριο το πρωΐ που θα προσπαθήσω να πάω τον σκύλο στο σκυλο-spa ... ταπ ...

night night
[κοιτάζει εμένα,
κοιτάζει πάνω
κενό...
άντε να του εξηγήσεις!]

Ημέρα νούμερο 2 πριν το τέλος ...

Ωραιότατη η εξοχή (για picnic και βόλτα) ... πολύ μακρυά από την πόλη όμως ... Πολύ μακρυά ... Τι κάνεις όταν τελειώσει ο καφές νούμερο 6, ταΐσεις, ποτίσεις, περπατήσεις και κανακέψεις το dyno;;;
ΕΚΤΟΣ από το να συνεχίσεις να ασχολείσαι με τον dyno...
Γρουμφ...

Καλησπέρα
[μην ξεχάσεις τον ανατολικό διάδρομο
και το δωμάτιο για τους ξένους!
:) ]

Update :
χαχαχαχαχα ανοίγεις τα sprinklers ... :)))) Θεόκουτο τέρας!

Ημέρα νούμερο 4: Κούραση ...

... αν συνεχίσει να πλημμυρίζει το υπόγειό μου κάθε ένα μήνα ... γλυτώνω και τα έξοδα της μετακόμισης, έτσι;;; Το συζήτησα με τον dyno, με κοίταζε με λατρεία και κούναγε την ουρά...

Βαριέμαι φρικτά να πάω -ξανά- πίσω για το μεσημεριανό pumpering ... sh@t sh@t sh@t sh@t sh@t sh@t sh@t

Καλημέρα
[:(]

Ημέρα νούμερο 3: Priceless ...

Νόμιζα πως ήταν ανέκδοτο αυτό με τον Ανωγιανό (φαντάζομαι ανάλογα το μέρος που το ακούς και η καταγωγή του πρωταγωνιστή) που πάει να μπει αντίθετα σε ένα μονόδρομο και τον σταματά ο τροχονόμος : "Ωπς; Που πας μωρέ κουμπάάάάρε;;; Δεν βλέπεις ότι απαγορεύεται;;;" και ο Ανωγιανός απορημένος: "Γιάντα μωρέ σύντεκνε; Σφουγγαρισμένα έχετε;;;"
Εμ δεν ήταν ανέκδοτο. Το θυμόμουν μάλιστα τα 20 λεπτά που πέρασα στο δρόμο ακολουθώντας με, προσβλητικά αργούς για το γατί μου ρυθμούς, την μηχανοκίνητη σφουγγαρίστρα που σφουγγάριζε και σκούπιζε (δώστε προσοχή) εν μέσω κατακλυσμιαίας βροχής τους αγροτόδρομους της pretend !!! Ήμαρτον! είπαμε να είμαστε καθαροί, όχι ηλίθιοι ... Τι έγινε και βγήκαν οι σφουγγαρίστρες σε ώρα αιχμής στους δρόμους;;;; Έπεσε ένα στάχυ;;; γρουμφ ...
20 λεπτά η κανονική διαδρομή (ταπ) plus 20 λεπτά πίσω από την σφουγγαρίστρα (ταπ^ν) plus άλλα 10 λεπτά γιατί φυσικά και μποτιλιαριστήκαμε φρικτά (...) και ακόμα 20 λεπτά για να γυρίσω ... για τα 20 λεπτά που πέρασα με τον dyno ... Γιατί αισθάνθηκα τύψεις να τον αφήσω μόνο όλη μέρα.

Τα 20 λεπτάκια όμως με τον dyno : Priceless ... Με έγλειψε, πήδησε πάνω μου από χαρά, κούνησε την ουρά τόσο που πιστεύω έκανε ζημιά στο SAAB (άλλη μέρα για το SAAB), με έριξε κάτω στα νερά, με τσαλαπάτησε από ενθουσιασμό, με δάγκωσε χαϊδευτικά, μου γαύγισε από χαρά, κατούρησε το γατί, έφαγε ένα φυτό, κυνήγησε τον Άλλο, έγινε μούσκεμα (έβρεχε λέμε), τινάχτηκε και σκουπίστηκε πάνω μου και μπήκε κατακουρασμένος μέσα για τον μεσημεριανό του ύπνο ...

Seriously ... απορώ που δεν αγόρασα ακόμα δικό μου dyno...

Καλησπέρα
[μα πάλι ;;;]

Ημέρα νούμερο 2: Berries

Ξύπνησα εντελώς ανάποδα ... η δροσούλα, η ξαστεριά, το φεγγάρι χτες ... μμμμ ... το κρύωμα σήμερα!
Ξύπνησε μες την καλή χαρά. Λες και του χαρίζανε τον κόσμο ...
Anyways ... έφυγα από το Ίδρυμα νωρίς λόγω γρίπης (δουλειά μηδέν), κατέληξα στο αγροτόσπιτο (περίπου αλλά δεν βρίσκω ακριβέστερο χαρακτηρισμό) και ... έμαθα πολλά για μια μέρα ...
1. Τα puppies δεν βαριούνται καθόλου την επανάληψη, ειδικά αυτό (!): Όσες φορές και να του πετάξεις την μπάλα, αυτός ΔΕΝ θα την πιάσει! Όσες φορές και να του πεις να μην μασουλάει (σαν γαριδάκι λέμε τώρα) το τραπέζι, τόσες φορές θα σε αγνοήσει επιδεικτικά.
2. Όσο για τις εντολές, το "δώσε που το χέρι σου" το καταλαβαίνει σε όλες τις γλώσσες! Το "μην με ακολουθείς άλλο", σε καμία!
3. Ο Άλλος όντως λέγεται Henry, ψιλοκοίταξα το manual. Ο Henry δεν χρειάζεται κανέναν (το πολύ πολύ κανένα ανοιχτήρι) -ειλικρινά!
4. Όταν ποτίζεις τον κήπο (ναι, έχω και τέτοιες ευθύνες και μιλάμε για μεγάάάάάλο κήπο. Σε δικούς μας όρους ίσα με 8 αίθουσάρες διδασκαλίας των 100 ή 6 αμφιθέατρα από τα μεγάλα ... ξέφυγα...) Όόόόταν ποτίζεις τον κήπο λοιπόν, καλό είναι για σένα να μην φοράς πάνινα παπουτσάκια. Για το δεινοσαυροpuppy καλό είναι να μην έρχεται κοντά σου ή να μάθει να του αρέσει το νερό.
5. Για την υγεία όλων, όταν θέλεις -ΠΟΛΥ- να φας το βερίκοκο κατευθείαν από το δέντρο ... ΔΕΝ καταβρέχεις τις μέλισσες και τις σφίγγες με το νερό... Περιμένεις να φύγουν οικειοθελώς... ΤΑΠ.
... Επαφή με την φύση ... interesting :)
On the bright site, μάζεψα τόσα cranberries και rasberries (για μεταφράστε τα αυτά τα δύο ...) και blueberries που αύριο η μέρα μου θα ξεκινήσει με φρέσκια φρέσκια berr-άδα!

night night
[κρύο εδώ στην εξοχή,
ευτυχώς έχουμε την γιορτή μας σήμερα
εμείς οι pretendιανοί,
θα ζεστάνει ο ουρανός σε λίγο]

Update
6. Είναι απίστευτο πόσο φοβούνται τα σκυλιά τα βεγγαλικά ... Το κακόμοιρο το δεινοσαυράκι :(( σαν μωρό ...