χίλια και ένα "Εγώ"

Αν έμαθα ένα πράγμα στα σχεδόν 3 χρόνια μου εδώ είναι ότι η υπομονή πάντα βοηθάει ... (αυτό με την επιμονή το ήξερα. Το καινούριο με την υπομονή το έμαθα ΜΟΝΟ επαγγελματικά ... ταπ ... μερικοί λένε ότι βοηθάει παντού... τσ).
Στο θέμα μου: Τον τελευταίο καιρό (πολύ καιρό όμως) στην ερώτηση "Ποιος θα αναλάβει να το κάνει αυτό" υπάρχει η αυτόματη (χαμογελαστή, ευδιάθετη) απάντηση: "Εγώ" ... Το Γαλλώδι ... "Ποιος θα κάνει το πείραμα;" "Εγώ", "Ποιος θα ψάξει βιβλιογραφία;" "Εγώ", "Ποιος θα πάει να μαζέψει τα δείγματα ;" "Εγώ", "Ποιος θα γράψει το πειραματικό;" "Εγώ", "Ποιος θα πάει να φέρει το τάδε;" "Εγώ" κλπ κλπ κλπ (Όόόόόόχι δεν πιάνει το "Ποιος θα μου σιδερώσει τα ρούχα;", κανείς δεν απαντάει "Εγώ"... ΦΥΣΙΚΑ δοκίμασα, ταπ...) ... Τίποτα μεμπτό σε αυτό (ίσα-ίσα) ΑΛΛΆ... όταν μαζέψεις χίλια "Εγώ" αρχίζει μάλλον να ζορίζει η κατάσταση ... Και το Γαλλώδι, μέσα στον ενθουσιασμό του δεν φαίνεται να το καταλαβαίνει αυτό, έχει κάνει την λίστα "του" ατελείωτη ... plus είναι μουλάρι και όταν λέει "εγώ" το εννοεί και το προσπαθεί μέχρι τελικής πτώσης ... (κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει ... Α μπα...)
ΟΚ, κρούεις τον κώδωνα του κινδύνου ευγενικά : "I love that you love so much our work but you WILL kill yourself. Believe me, I know! Let other people take some of the responsibilities" ... Χαμογελάει, "no problem", ξέρεις ότι σε άκουσε (πάντα ακούει, ένα παράξενο πράγμα) παρόλα αυτά τον χαβά του ... ... ... ταπ ...
Που είναι το πρόβλημα;;;
Να το πάρουμε από την αρχή: Το Γαλλώδι έχει σαν δουλειά να παίρνει τα όνειρά μου (τα επαγγελματικά ντε, δεν είναι και ο John John) και να τα κάνει πράξη. Η δική μου δουλειά είναι να του δίνω τα σωστά όνειρα και τις συμβουλές που μπορώ, να του μαθαίνω ό,τι μπορώ (ή ξέρω) και να παρακολουθώ/επεμβαίνω κριτικά με στόχο να επιτύχει αυτό που επιδιώκουμε. Το Γαλλώδι την κατάλαβε λάθος όμως την διαδικασία : Παίρνει τα όνειρά μου, προσθέτει τον δικό του μαϊντανό (ο οποίος πολλές φορές καθορίζει και την γεύση) και τα κάνει δικά του. Όχι επιλεκτικά, όλα ... Και θέλει να τα φέρει όλα σε πέρας (βρε μήπως το Γαλλώδι έχει αδελφό τον John John που μάλλον θα σιδερώνει κιόλας;;;;μμμμ). Δυστυχώς το μόνο που δεν μας λείπει είναι όνειρα. Τι καλύτερο όμως, έτσι;;; το όνειρο κάθε ερευνητή για τους συνεργάτες του... Μμμμμ ... ναι, για εμένα. Για εκείνον;;;
Ξανά τα δεδομένα μας, τα πρακτικά αυτή τη φορά : Το Γαλλώδι παίρνει όνειρα και πρέπει να τα κάνει πράξη σε ένα τακτό χρονικό διάστημα. Πρέπει να ολοκληρώσει ένα συγκεκριμένο στόχο που θέσαμε στην αρχή (και που μετακινούμε με ελαφρά πηδηματάκια όπου μας αρέσει σε όλη αυτή την πορεία) ώστε μια επιτροπή σοφών λιονταριών να κρίνει ότι έμαθε και να με αφήσει να βάλω την υπογραφή μου στο χρυσό χαρτί (εγώ θα την είχα βάλει ήδη, θεωρώ ότι έμαθε ό,τι ήταν να μάθει -να κρίνει και να επιμένει... Μάλλον εγώ μένει να μάθω... ταπ).
ΠΩΣ το Γαλλώδι θα φτάσει σε αυτό το σημείο όμως;;; (και μάλιστα σχεδόν ένα χρόνο γρηγορότερα απ'όλους τους συναδέλφους του;;;) Αν είναι οργανωμένο.
Είείείέιναι το Γαλλώδι οργανωμένο;;;; Με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις! Ονειροπαρμένο είναι σαν τον δάσκαλό του.+- Τα θέλει όλα, τα προσπαθεί όλα, ενθουσιάζεται φρικτά και ταυτόχρονα δεν μπορεί να πει όχι. Βοηθάει τους πάντες οικειοθελώς, αναλαμβάνει όλες τις ευθύνες οικειοθελώς, μπλέκεται σε όλα τα project με ενθουσιασμό ... Το αποτέλεσμα είναι ότι τελειώνει ΣΧΕΔΟΝ όσα θέλει ... όχι όμως τελείως ... Μένει κάτι εδώ και κάτι εκεί (κλπ κλπ κλπ) που ποτέ δεν προλαβαίνει να κάνει γιατί τρέχει πανικόβλητο (οικειοθελώς, οι άλλοι στο εργαστήριο είναι σαν να αποστάζουμε Jack Daniels)

Τι κάνω εγώ;;; Υπομονή, καιρό τώρα. Υπομονή και διακριτικές υπενθυμίσεις της ατελείωτης λίστας ... Γιατί ;;; Γιατί όταν κάποιος κάνει με τόση δημιουργικότητα και ενθουσιασμό τα όνειρά σου δικά του, του οφείλεις μία ανάλογη εμπιστοσύνη (...με βοηθητικές η εμπιστοσύνη για να μην τα παραλέω κιόλας ... εγώ το χρυσό χαρτάκι είπαμε θα το υπέγραφα και σήμερα...Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα, αν δεν είχα τις βοηθητικές θα είχα χτυπήσει τις καμπάνες της Notre Dame, ή του Αγ. Πέτρου στην περίπτωσή μας). Υπομονή λοιπόν και το κουδουνάκι ελαφρά πότε πότε...

Το καλό με το Γαλλώδι (που σίγουρα δεν το έμαθε από το αφεντικό του), είναι ότι σταματά και ανακεφαλαιώνει κατά διαστήματα, οικειοθελώς και αυτό. Σήμερα λοιπόν, όσο οικειοθελώς λέει τα "εγώ" του, τόσο οικειοθελώς μου δήλωσε ότι νομίζει ότι πελάγωσε! Phew (είχα αρχίσει να ανησυχώ για τις αντοχές μου!!!). Κάτσαμε μέχρι αργά, βασανίσαμε την μιμόζα καθώς συμφωνούσαμε στην λίστα με τα ατελείωτα, χαμογέλασε όταν την είδε να συμπληρώνεται γρήγορα και οργανωμένα (σαν έτοιμη από καιρό) και ... ;;; Βλέπουμε! Εγώ στην θέση του, πάλι όλα θα προσπαθούσα να τα κάνω αύριο. Κάτι μου λέει όμως ότι αυτός πάλι 101 θα είναι!!!

Καλησπέρα
[flip flops και ...
αντικουνουπικά!]