Ημέρα νούμερο 1 : Fetch

Ο μπαμπάς και η μαμά του Bart και του Άλλου (μα Henry τον λένε τον άλλο;;;) μου στείλανε συνολικά καμμιά 50αριά mail για το θέμα του baby/housesitting (μεταξύ μας, ο μπαμπάς του Bart και του Άλλου μου κράτησε και πολλά -επαγγελματικά- μούτρα γιατί μετά τον mail νούμερο 28 σταμάτησα να απαντάω στην μαμά του Bart και του Άλλου). Μου έκαναν το τραπέζι (όπου και μιλήσαμε αυστηρά για το θέμα). Μου έκαναν άχρηστη εκπαίδευση (αλήθεια λέω κάναμε practice). Με πήραν 500 τηλέφωνα. Μου άφησαν 15 (δεκαπέντε) σελίδες οδηγίες (που όταν τις διαβάσω -φεύγοντας- μπορεί να μάθω πως λένε τελικά και τον Άλλο). Μου άφησαν καμμιά 100στή τηλέφωνα. Μου άφησαν και 2-3 σακιά φαΐ για τον Bart, ο άλλος (όπως και να τον λένε) είναι λιτοδίαιτος ... Μου έστειλαν και sms ΑΠΟ το αεροπλάνο ... Και επιτέλους έφυγαν ... {ουφ}

... αφού πήρα το sms της αναχώρησης (και αναστέναξε από χαρά η Eudora μου) άρχισα να το ξανασκέφτομαι ... ο κακόμοιρος ο Bart ... να είναι μόνος ... όταν μου ανακοίνωσαν ότι το babysitting περιλαμβάνει ΚΑΙ μεσημεριανή βόλτα για νερό ΚΑΙ προδερμ σκέφτηκα : "Να μάθει να βάζει νερό μόνος του o Bart!!!" Σήμερα όμως ... ένοιωσα τύψεις ... Μόνο του το ζωντανό τόσες ώρες... ταπ ... Το μεσημεράκι δεν άντεξα (τύύύύύψεις), πήρα το μαύρο μου γατί (το αμάξι, να διαβάζετε την βιβλιογραφία) και 20 λεπτά αργότερα ήμουν εκεί:
Ο Bart το καταχάρηκε! Ήταν πανευτυχής ... ταπ ... και ... μμμμ ... είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό και επικίνδυνο να είναι ο 60κιλος puppy Bart slash τέρας πανευτυχής ... Πήδηξε από χαρά, με έριξε κάτω, με έγλυψε (σαν να σε γλύφει αγελάδα), έκανε παιχνίδια που μπορούν να προκαλέσουν ρωγμές σε 6όροφο οίκημα, ποδοπάτησε το καινούριο μου γατί (κάτω από την πατούσα του χωρούσε) ... έκανε ότι κάνει ένα puppy με τα αποτελέσματα όμως που έχει το να είναι το puppy δεινόσαυρος ... η ώρα της προδέρμ ...
Αφού ο Bart είναι εκπαιδευμένος, (ξέχασα να το πω αυτό αλλά θα έπρεπε να το έχετε καταλάβει... ε-μα! Στην pretend όλοι έχουν το πρόγραμμα και την agenda τους ΚΑΙ τα μικρά τετράποδα τέρατα) αποφάσισα να του φερθώ ανάλογα -παιχνίδι μετά Bartοδιαταγών. Μου τόνισαν την εκπαίδευση πολλάκις οι περήφανοι γονείς άλλωστε, όπως επίσης μου τόνισαν ότι είναι και κακός μαθητής. Ε ... ΕΙΝΑΙ!
Στο "κάτσε" ακούει (αν είσαι αυστηρός -πολύ), στο "έλα" επίσης (αν και είναι άχρηστη συμβουλή, σαν το σκυλάκι είναι δίπλα σου συνέχεια, πότε δηλαδή να του φωνάξεις "έλα";;;) ... Στο "περπάτα" επίσης, σαν αλογάκι ... Στο "φέρε" όμως τίποτα... Δεν του ζήτησα να μου φέρει φραπέ (όπως θα έπρεπε)... Όόόόόχι, την μπάλα του ζήτησα να φέρει... τίποτα. Την πέταξα... καμμία σημασία. Του την έφερα, τίποτα ... Τον έβαλα να την μυρίσει, με κοίταξε με απορία... Αποφάσισα ότι μπορεί να μην είναι ποδοσφαιρόφιλος (και καλά κάνει) και του έφερα το παιχνίδι του (ένα από αυτά που κάνουν χαζοθορύβους, όπως αυτά που έχουν τα μωρά, αλλά σε μέγεθος για δεινοσαυράκια). Το ζούμπηξα, το κούνησα, τον προκάλεσα, το πέταξα, το έφερα τίποτα. Ο Bart με κοιτούσε με λατρεία στα μάτια (και έχω και την εντύπωση ότι με ψιλοεκπαίδευε κιόλας ... !!!) ...
Δύο πράγματα κυνήγησε ΚΑΙ έφερε πίσω ο Bart σήμερα το μεσημέρι (οικειοθελώς και τα δύο):
*Τον Άλλο, που νιαούριζε σε άθλια κατάσταση καθώς ο Bart τον κοιτούσε με λατρεία (Jeeeez)
και
* τα καινούρια μου γυαλιά ηλίου ... δαγκωμένα και ...ταπ ... σαλιωμένα ... μπλιαχ... (κοιτώντας εμένα με λατρεία :( )

Καλησπέρα
[...καινούρια γυαλιά]

#5

Κυριακή απογευματάκι ... Καφές νούμερο 5 και στο εργαστήριο μετά από ΤΟ απόλυτο self-pampering πρωϊνό (αργοπορημένο ξύπνημα, καφέδες, πορτοκαλαδίτσα, croissan(t)άκι(α), εφημεριδούλες, στρουθοκαμηλισμός για τα του σπιτιού και chit chat, ατελείωτο chit chat και μία παλιο-βουτιά στην παλιο-πισίνα...) ...Το maximum της ... "αργοπορίας" δηλαδή για τον εργαζόμενο του καλοκαιριού τώρα που όλοι έχουν εγκαταλείψει το Κάστρο (=το Ίδρυμα το καλοκαίρι)... Όλοι ;;; ναι καλά, και εγώ έτσι νόμιζα !

Βρήκα το Γαλλώδι εδώ να "μαζεύει" τα διάφορα, να καθαρίζει, να πακετάρει, να προσπαθεί να τελειώσει πράγματα που δεν τελειώνουν φυσικά σε μια μέρα ... :) Είχαμε ξαναπεί "καλό καλοκαίρι" την Παρασκευή αλλά μάλλον στον δικό του χωροχρόνο 3 εβδομάδες διακοπών είναι μια ολόκληρη ζωή και του φαίνεται δύσκολο να αφήσει για τόόόόσο πολύ το "άλλο του σπίτι" ... Πρέπει να θυμάμαι να μου θυμίζω (!!!) ότι το Γαλλώδι το έστησε τούτο εδώ το μέρος σχεδόν όσο και εγώ (ίσως και περισσότερο σε μερικά πράγματα), λογικό είναι να ανέπτυξε την γνωστή ασθένεια των ερευνητών (με αποτελέσματα ανάλογα αυτής των δυτών ... δύσκολο να αναπνεύσεις αλλού)...
Θυμάμαι τις εποχές που έφευγα από το εργαστήριο -έστω και για δύο μέρες- και άφηνα οδηγίες, κινητά, σταθερά, όνομα ξενοδοχείου, αριθμό πτήσης, κατάλογο από πειράματα και δείγματα, κουλουράκια για τις δύσκολες στιγμές, καφέ να μην τους τελειώσει κλπ κλπ κλπ. Σπάνια με ενοχλούσαν (εκτός από το καναρίνι), πιο συχνά τους ενοχλούσα εγώ ... με κοίταζαν όμως παράξενα -φοβισμένα. Σήμερα οι ρόλοι ψιλοαντιστράφηκαν για μία ακόμα φορά : Μου άφησε -ξανά- κινητοσταθερά, μου άφησε τα δείγματα, όλα τα report του τελειωμένα, το εργαστήριο να λάμπει από καθαριότητα και ένα DVD για να μην παραπονιέμαι για την μουσική και όσο λείπει. Και οδηγίες αν γίνει κάτι σημαντικό να του στείλω αμέσως sms. Ή αν ψάχνω κάτι. Ή αν δω κάτι καλό ... Και να μην ξεχνάω να κάνω αυτό και εκείνο και το άλλο ... Χα χα χα "έλα παππού μου" όλη αυτή η ιστορία αλλά και σκέτη επιστημονογλύκα ο μικρός! Τον έδιωξα ευγενικά αφού του υποσχέθηκα ότι θα του τα προσέχω όλα! :)

Και μια και λέμε για μικρούς : από την Τρίτη μετακομίζω για 10 μερούλες ... Μέσα στα διάφορα που συμβαίνουν αυτό τον καιρό, ένας συνάδελφος μου ζήτησε σαν χάρη να προσέχω το σπίτι του κάπου στα σύνορα με την Γαλλωδία. Το σπίτι του, τα χιλιάδες φυτά του, και τους μικρούς του: τον Bart και τον ... πως τον λένε τον άλλο ; Henry νομίζω ... Χα! Stay tuned ... προβλέπω μεγάλες περιπέτειες!

Καλησπέρα!
[υπομονή και humor...]

Άσχετο

Sunshine,
δεν παραπονέθηκες ακόμα για το καινούριο μου ρολόι ... ανησυχώ ... :)))))

Κουβάρια

Καφές νούμερο ... 4;;; 4 μάλλον ... οι υπόλοιποι ενδιάμεσοι καφέδες πετάχτηκαν μετά από κάποιες ώρες που περίμεναν υπομονετικά στο γραφείο μου. Ένας είναι ακόμα δίπλα στην καφετιέρα και περιμένει χαζά ... Το τρέξιμο του τέλους εποχής (πάλι) μια και όλοι φεύγουν για διακοπές (the sacred Cental European month approaching fast)... ΕΚΤΟΣ από εμένα that is ... ταπ ...
Καμμία διάθεση να γράψω για τις δικές μου "διακοπές" (ήήήήήή "ΤΗΝ διακοπΉ μου" καλύτερα) στην Λεβεντογέννα όπως έμμεσα υποσχέθηκα στο προηγούμενο post. Απλά φανταστείτε ένα 4χρονο μέσα στη θάλασσα όλη μέρα (και ένα σημαντικό κομμάτι της νύχτας) να λέει "δεν βγαίνω" σε κάθε πρό(σ)κληση (ακόμα και ντολμαδάκια)! Αυτό ... και το κοκκινισμένο αποτέλεσμά του να τρέχει στο αεροδρόμιο αξημέρωτα την επόμενη μέρα ΤΩΝ διακοπών ...
Καμμία διάθεση γενικότερα ... Άγχος ... Φταίω για το άγχος;;; Φταίω πολύ! Με πίεσαν όμως για να φταίξω;;; Πολύ! Άρα;;; Τίποτα ... Πάλι εγώ φταίω και αυτή τη στιγμή δεν βλέπω διέξοδο... Το πρόβλημα ;;; Απλό:
Τους επόμενους μήνες (μέχρι και το τέλος του 2007) οφείλω να είμαι και εδώ και εκεί ... Ταυτόχρονα. At all times... ΟΚ, μην αγχωνόμαστε! Τιιιιιιι κάνει ένας καλός επιστήμονας (μ-χ) σε τέτοια προβλήματα;;; Ότι και ο Μέγας Αλέξανδρος (που έχει πάει μέχρι την Ινδία όπως έλεγε και ο Πονοκέφαλος, για να μην ξεχνιόμαστε!) : Κόβει αντί να τα λύνει ... Ωραίαίαία... Ας πούμε ότι (με φοβερή οργάνωση) μοιράζω τον χρόνο μου (και την φυσική μου παρουσία) σε μέρες : Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη εδώ, Πέμπτη Παρασκευή εκεί, το ΣΚ στο Malpenza, κοκ ... Δύσκολο το εδώ και εκεί. Ψυχολογικά, σωματικά και οικονομικά. Το ξεχνάμε όμως αυτό, φταίω άρα για τους 3 μήνες για τους οποίους και γίνεται τώρα όόόόόλο αυτό το πανηγύρι αντέχω με το ζόρι ...
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό ;;; Πρέπει :
1. Να κανονίσω τα προγράμματα όλων τριγύρω μου (ΧΑ! εδώ το δικό μου με παιδεύει) ...
2. Να κανονίσω τα προγράμματα των Ιδρυμάτων να συμβαδίζουν με αυτό τις Alitalia ... (that is, να κανονίσω να έχουν μερικά από τα Ιδρύματα πρόγραμμα ... if you know what I mean, ταπ),
3. Να κερδίσω το Lotto (ή να πουλήσω το γατί και να αγοράσω μετοχές της Alitalia),
4. Να βρω διαμέρισμα στην Λεβεντογέννα (έχει κανένας σας διαμέρισμα στην Λεβεντογέννα;;; Βλέπει θάλασσα;;;)
5. Να απορρίψω οποιοδήποτε άλλο ταξίδι στο ενδιάμεσο (πχ τα 3 που επίσης οφείλω να κάνω τον Σεπτέμβρη)
6. Να έχω πράγματα και εδώ και εκεί για κάθε περίπτωση,
7. Να ξεχάσω την έννοια διακοπές, φίλοι, οικογένεια, έξοδος, ποτάκι, σινεμά, λίμνη, ίωση, συναχάκι,
8. Να (ξανα)μάθω να δουλεύω στα αεροπλάνα, τους σταθμούς και τα πλοία,
9. Να παρακαλάω να μην τύχουν ακραία καιρικά φαινόμενα,
10. Να παρακαλάω να μην μου τηλεφωνούν οι μεν συνάδελφοι Δευτέρες, οι δε Πέμπτες
11. Να μιλάω με δύο καναρίνια (είπα ότι το καναρίνι εδώ τραγουδάει σε bar 5ης διαλογής;;; Piaf;;; χαχαχα youtube it yourselves!),
κλπ κλπ κλπ κλπ

Πολλά ... πάρα πολλά ... πάρα πάρα ΠΑΡΑ πολλά. Έρχονται στο μυαλό μου χωρίς λογική και ειρμό πλέον και είναι τόσα που το μοναχικό νευρόνιο δεν μπορεί πια να διαχειριστεί ... ειδικά όταν η πάγεια συμβουλή των ημερών είναι η εύκολη λύση του καλοβολεμένου ΔΥ: Πάρε 3 μήνες διακοπές και εσύ, μπορείς ... ταπ ... Ναι ...

Ηθικό δίδαγμα;;; Κανένα ... πάλι ... Μάλλον μόνο ότι, αυτό με τα μεταξωτά βρακιά είναι τελικά αλήθεια ... Αφού δεν είμαι εγώ για τέτοια πράγματα, γιατί, γιατί, ΓΙΑΤΙ μπλέκομαι;;; Μήπως ήταν ευκολότερο το ούτε εδώ, ούτε εκεί τελικά ;;; ΟΥΦ.

Καλησπέρα
[Mohito's επειγόντως]

Εσείς για τι είστε εδώ;;;

Δεν ξέρω τι να πρωτογράψω. Από την αρχή...

Ξεκινώντας το ταξίδι (που νόμιζα αυστηρά επαγγελματικό) κράταγα mental notes για τα αεροδρόμια και τις εταιρίες.
# Malpenza : 0 (μηδέν)... Σιχτίρ - παλιοαεροδρόμιο. Που είναι η γνωστή καφε-φιλοξενία;;; Ένας αγώνας δρόμου από την μία άκρη στην άλλη όπως πάντα. Μαγαζιά που δεν προλαβαίνεις (και δεν θέλεις) να τιμήσεις και κυλιόμενοι διάδρομοι που κινούνται αργότερα και από τον πιο χαλαρό ταξιδιώτη που σου κλείνει τον δρόμο ... Στο terminal Β που φεύγουν οι πτήσεις για Αθήνα ούτε ο Tom Hanks δεν θα είχε καταφέρει να επιβιώσει τις 3 ώρες της αναμονής... Μα ... το απόλυτο τίποτα;;; Μετάνιωσα που άφησα τον Θανάση στην pretend ... Ούτε οι αυτόματοι πωλητές δεν δούλευαν ... ταπ. Δούλεψα!
# Alitalia : 1 point και αυτό γιατί δεν την έκλεισαν (την προηγούμενη μέρα όπως έπρεπε) και ταξίδεψα. Μηδέν για όόόόόλα τα υπόλοιπα. Αεροπλάνα σαρδελοκούτια σαν και αυτά που κρατάνε τις ΑΓΚΙΝΑΡΕΣ που βάζουν στο απαράδεκτο Alitalia-New-Age-snack που σερβίρουν ένα χρόνο τώρα. Κάποιος να τους πει, καμμένο toast, pretend τυρί και αγκινάρα μπορούν να καταστρέψουν την ψυχολογία και του πιο αισιόδοξου ταξιδιώτη. Η απουσία καφέ από τις πτήσεις, plus... έχετε πιει καφέ-Alitalia ;;;;
# Στο Ελ.Βεν. και η γενική κλίμακα άλλαξε ... Όχι κατευθείαν, όόόόχι είναι σαφώς πιο φιλόξενο το αεροδρόμιό μας (ειδικά τα 3 πρώτα λεπτά και αν δεν ακούς τους ήχους της υποδοχής slash φιλοφρονήσεων μεταξύ εργαζομένων) ... Πήρα την κοκκινο-Freitag και την Euro-Freitag στον ώμο και το μόνο μου όνειρο ήταν ένας καφές. Παγωμένος ... ΕλΒεν : 4 points γιατί καφέ έχει ΠΑΝΤΟΥ (άλλο αν δεν τον φτάνεις) ... και έχει και εφημερίδες και περιοδικά και βιβλία και δώρα για 4χρονους... Η μικρή βαθμολογία δεν αντανακλά την ποιότητα του αεροδρομίου μας, αντανακλά το γεγονός ότι θα έπρεπε να είναι πιο επιλεκτικό σαν αεροδρόμιο στις εταιρίες που φιλοξενεί... Στο παλιοMalpenza δεν σε πειράζει κανείς: 2 points to Malpenza. Στον ΕλΒεν αντίθετα, αν πετάς με εθνική-Ελλάδος σε πειράζουν όλοι (και έχεις και την τάση να τους πειράξεις και εσύ τελικά, άλλο αν δεν το κάνεις για να μην σου χαλάσεις την διάθεση και άλλο) ... "Πες μου τους συνεργάτες σου να σου πω ποιος είσαι" η κριτική... Ε, ναι ... δεν τον πρόλαβα τον καφέ τελικά !!!!
# Μετά από 2 ώρες στην Ολυμπιακο-ουρά όμως για να παραλάβω -δώστε απεριόριστη προσοχή στο επόμενο- το e-ticket μου (ναι, ναι, ναι) και για να ξάνα-μάτα-πληρώσω κάτι που θα έπρεπε ήδη να έχει αφαιρεθεί από την καταταλαιπωρημένη πιστωτική μου (το καινούριο site της ΟΑ είναι εντελώς pretend), έπρεπε να σταθώ στο check-in παρόλο που δεν είχα αποσκευές... (για αυτό κράταγα τις Freitag, θα τις σκόνιζα αλλιώς;;;;) ... Οι 4 ώρες μεταξύ πτήσεων αποδείχτηκαν marginally οριακές ...
Και πάλι καλά που ταξίδεψα όμως... Όλες οι άλλες πτήσεις ΔΕΝ έγιναν (για "επιχειρισιακούς" λόγους), η δική μας τελικά έγινε (για "επιβατικούς λόγους" ... ταπ...).
Μόνο θετικό στην όλη ταλαιπωρία είναι ότι γνωρίζεις κόσμο με τον γνωστό τρόπο της αίθουσας αναμονής μεγάλου νοσοκομείου "Εσείς για τι είστε εδώ;;;". Καθώς ακούς -αρχικά αδιάφορα- ιστορίες τρόμου, αισθάνεσαι τελικά τυχερός και περνάει και η ώρα ...
Ανακεφαλαιώνουμε:
# Malpenza : 2 points,
# Alitalia : 1 points,
# ΕλΒεν : 4 points
# Εθνικός-Αερομεταφορέας : 0 points (ΜΗΔΕΝ, zero, nul, nocht, cero, nolla, pach)
... Kαι κάπως έτσι προσγειώθηκα στην Λεβεντογέννα (12 περίπου ώρες αργότερα) για ένα διήμερο που αποδείχτηκε ότι θα ήταν ... οι διακοπές μου!!!

- Συνεχίζεται ... -

Καλημέρα
[καφές νούμερο 3
πολλές στρώσεις after sun]

> boarding <

Το μέγεθος της τσάντας μειώνεται πλέον δραματικά με κάθε ταξίδι ... Χα! Ποιος θα μου το έλεγε ότι η weekend bag υπάρχει και είναι τελικά όντως τόόόόόσο μικρή;;; Νόμιζα ότι είναι μύθος, σαν την Nessie ένα πράγμα! (έπρεπε να είχα κρατήσει στατιστικά, θυμάμαι εκείνες τις εποχές που για ένα ΣΚ χρειαζόμουν βαλίτσα ... τουλάχιστον μία...) Τώρα περισσότερο χώρο τώρα πιάνει το χαρτομάνι που μου κρατάει παρέα στο ταξίδι. Weekend bag : Χαρτιά (Θανάσης stays home for a change), ένα "επίσημο -αλλά -not -too -much -για -να -μην -νομίζετε -οτι -σας -συμπαθώ -κιόλας" look, δύο extra μπλουζάκια, ένα πιο casual look για το βράδυ του κουτσομπολιού (πολύ πιο casual), flip flops, το μαγιό ... και όλα χωράνε άνετα μέσα στην super καλοκαιρινή μου Freitag!

Almost ready, μένει να δω ΤΙ θα κρατάει αυτή τη φορά η νονά στο 4χρονο (ή καλύτερα στον πατέρα του που είναι και ο επίσημος χορηγός καταλύματος στην Λεβεντογέννα και φίλος και κολλητός και ο επικείμενος μεσίτης μου και ένα σωρό άλλα, εκ των οποίων και δοκιμαστής παιχνιδιών) και να ξεκινήσω την βόλτα μου στα αεροδρόμια...

Καλημέρα
[χα! αντηλιακό <100ml]

Αλλεργίες

Μου φαίνεται το παιχνίδι της χρονιάς λέγεται : "Στα 3 αεροδρόμια, το ένα δώρο" ... 4 αύριο και 4 σε 3 μέρες από αύριο... γρουμφ;;;; Ναι! Και όσο πλησιάζουμε μάλιστα στην εποχή που πραγματικά θα πρέπει να παραταξιδεύω (once a week compliments of κα Κούλα... μπρρρρ) τόσο με ενοχλούν τα ταξίδια ή μάλλον η διαδικασία τους. Νομίζω σιγά-σιγά αναπτύσσω και την ανάλογη αλλεργία (ΕλΒενιζελίαση) και αυτό είναι κακό ... καταρχήν γιατί μου αρέσει -πολύ όμως- να ταξιδεύω και μετά ... γιατί ξέρω πως αντιδρώ εγώ με τέτοιου είδους αλλεργίες : Σβήνω εντελώς την διαδικασία από το σύστημα σαν να μην πρόκειται να γίνει (ο γνωστός στρουθοκαμηλισμός / format C), την αγνοώ... ξέρω ότι θα γίνει αλλά δεν με νοιάζουν πια οι μικρές λεπτομέρειες (ναι, σήμερα έκλεισα το ... προτελευταίο εισητήριο(!)) ... ...
Το μόνο θετικό στην υπόθεση είναι η -πατροπαράδοτη- πλέον έξοδος με τους φίλους στην Λεβεντογέννα. Εκείνοι τουλάχιστον αντιμετωπίζουν ακόμα κάθε μου ταξίδι σαν ευκαιρία να μαζευτούμε όλοι ... Καφές, μεζεδάκια, ποτάκια, κουβέντα, κουτσομπολιό, κουτσομπολιό, ποτάκια, κουτσομπολιό, ποτάκια, κουτσομπολιό, καφεδάκι και αεροδρόμιο ... Ελπίζω αυτή την φορά να χωρέσω και 2 βουτιές στο πρόγραμμα : μία στη Λεβεντογέννα και μία στο μπλε ... Για να δούμε, όλα εξαρτώνται από τους αέρηδες στο Αιγαίο...

Καλησπέρα
[μαγιό και αντηλιακό!
και την συνήθη ποσότητα
κοκολάτας ...]

χίλια και ένα "Εγώ"

Αν έμαθα ένα πράγμα στα σχεδόν 3 χρόνια μου εδώ είναι ότι η υπομονή πάντα βοηθάει ... (αυτό με την επιμονή το ήξερα. Το καινούριο με την υπομονή το έμαθα ΜΟΝΟ επαγγελματικά ... ταπ ... μερικοί λένε ότι βοηθάει παντού... τσ).
Στο θέμα μου: Τον τελευταίο καιρό (πολύ καιρό όμως) στην ερώτηση "Ποιος θα αναλάβει να το κάνει αυτό" υπάρχει η αυτόματη (χαμογελαστή, ευδιάθετη) απάντηση: "Εγώ" ... Το Γαλλώδι ... "Ποιος θα κάνει το πείραμα;" "Εγώ", "Ποιος θα ψάξει βιβλιογραφία;" "Εγώ", "Ποιος θα πάει να μαζέψει τα δείγματα ;" "Εγώ", "Ποιος θα γράψει το πειραματικό;" "Εγώ", "Ποιος θα πάει να φέρει το τάδε;" "Εγώ" κλπ κλπ κλπ (Όόόόόόχι δεν πιάνει το "Ποιος θα μου σιδερώσει τα ρούχα;", κανείς δεν απαντάει "Εγώ"... ΦΥΣΙΚΑ δοκίμασα, ταπ...) ... Τίποτα μεμπτό σε αυτό (ίσα-ίσα) ΑΛΛΆ... όταν μαζέψεις χίλια "Εγώ" αρχίζει μάλλον να ζορίζει η κατάσταση ... Και το Γαλλώδι, μέσα στον ενθουσιασμό του δεν φαίνεται να το καταλαβαίνει αυτό, έχει κάνει την λίστα "του" ατελείωτη ... plus είναι μουλάρι και όταν λέει "εγώ" το εννοεί και το προσπαθεί μέχρι τελικής πτώσης ... (κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει ... Α μπα...)
ΟΚ, κρούεις τον κώδωνα του κινδύνου ευγενικά : "I love that you love so much our work but you WILL kill yourself. Believe me, I know! Let other people take some of the responsibilities" ... Χαμογελάει, "no problem", ξέρεις ότι σε άκουσε (πάντα ακούει, ένα παράξενο πράγμα) παρόλα αυτά τον χαβά του ... ... ... ταπ ...
Που είναι το πρόβλημα;;;
Να το πάρουμε από την αρχή: Το Γαλλώδι έχει σαν δουλειά να παίρνει τα όνειρά μου (τα επαγγελματικά ντε, δεν είναι και ο John John) και να τα κάνει πράξη. Η δική μου δουλειά είναι να του δίνω τα σωστά όνειρα και τις συμβουλές που μπορώ, να του μαθαίνω ό,τι μπορώ (ή ξέρω) και να παρακολουθώ/επεμβαίνω κριτικά με στόχο να επιτύχει αυτό που επιδιώκουμε. Το Γαλλώδι την κατάλαβε λάθος όμως την διαδικασία : Παίρνει τα όνειρά μου, προσθέτει τον δικό του μαϊντανό (ο οποίος πολλές φορές καθορίζει και την γεύση) και τα κάνει δικά του. Όχι επιλεκτικά, όλα ... Και θέλει να τα φέρει όλα σε πέρας (βρε μήπως το Γαλλώδι έχει αδελφό τον John John που μάλλον θα σιδερώνει κιόλας;;;;μμμμ). Δυστυχώς το μόνο που δεν μας λείπει είναι όνειρα. Τι καλύτερο όμως, έτσι;;; το όνειρο κάθε ερευνητή για τους συνεργάτες του... Μμμμμ ... ναι, για εμένα. Για εκείνον;;;
Ξανά τα δεδομένα μας, τα πρακτικά αυτή τη φορά : Το Γαλλώδι παίρνει όνειρα και πρέπει να τα κάνει πράξη σε ένα τακτό χρονικό διάστημα. Πρέπει να ολοκληρώσει ένα συγκεκριμένο στόχο που θέσαμε στην αρχή (και που μετακινούμε με ελαφρά πηδηματάκια όπου μας αρέσει σε όλη αυτή την πορεία) ώστε μια επιτροπή σοφών λιονταριών να κρίνει ότι έμαθε και να με αφήσει να βάλω την υπογραφή μου στο χρυσό χαρτί (εγώ θα την είχα βάλει ήδη, θεωρώ ότι έμαθε ό,τι ήταν να μάθει -να κρίνει και να επιμένει... Μάλλον εγώ μένει να μάθω... ταπ).
ΠΩΣ το Γαλλώδι θα φτάσει σε αυτό το σημείο όμως;;; (και μάλιστα σχεδόν ένα χρόνο γρηγορότερα απ'όλους τους συναδέλφους του;;;) Αν είναι οργανωμένο.
Είείείέιναι το Γαλλώδι οργανωμένο;;;; Με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις! Ονειροπαρμένο είναι σαν τον δάσκαλό του.+- Τα θέλει όλα, τα προσπαθεί όλα, ενθουσιάζεται φρικτά και ταυτόχρονα δεν μπορεί να πει όχι. Βοηθάει τους πάντες οικειοθελώς, αναλαμβάνει όλες τις ευθύνες οικειοθελώς, μπλέκεται σε όλα τα project με ενθουσιασμό ... Το αποτέλεσμα είναι ότι τελειώνει ΣΧΕΔΟΝ όσα θέλει ... όχι όμως τελείως ... Μένει κάτι εδώ και κάτι εκεί (κλπ κλπ κλπ) που ποτέ δεν προλαβαίνει να κάνει γιατί τρέχει πανικόβλητο (οικειοθελώς, οι άλλοι στο εργαστήριο είναι σαν να αποστάζουμε Jack Daniels)

Τι κάνω εγώ;;; Υπομονή, καιρό τώρα. Υπομονή και διακριτικές υπενθυμίσεις της ατελείωτης λίστας ... Γιατί ;;; Γιατί όταν κάποιος κάνει με τόση δημιουργικότητα και ενθουσιασμό τα όνειρά σου δικά του, του οφείλεις μία ανάλογη εμπιστοσύνη (...με βοηθητικές η εμπιστοσύνη για να μην τα παραλέω κιόλας ... εγώ το χρυσό χαρτάκι είπαμε θα το υπέγραφα και σήμερα...Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα, αν δεν είχα τις βοηθητικές θα είχα χτυπήσει τις καμπάνες της Notre Dame, ή του Αγ. Πέτρου στην περίπτωσή μας). Υπομονή λοιπόν και το κουδουνάκι ελαφρά πότε πότε...

Το καλό με το Γαλλώδι (που σίγουρα δεν το έμαθε από το αφεντικό του), είναι ότι σταματά και ανακεφαλαιώνει κατά διαστήματα, οικειοθελώς και αυτό. Σήμερα λοιπόν, όσο οικειοθελώς λέει τα "εγώ" του, τόσο οικειοθελώς μου δήλωσε ότι νομίζει ότι πελάγωσε! Phew (είχα αρχίσει να ανησυχώ για τις αντοχές μου!!!). Κάτσαμε μέχρι αργά, βασανίσαμε την μιμόζα καθώς συμφωνούσαμε στην λίστα με τα ατελείωτα, χαμογέλασε όταν την είδε να συμπληρώνεται γρήγορα και οργανωμένα (σαν έτοιμη από καιρό) και ... ;;; Βλέπουμε! Εγώ στην θέση του, πάλι όλα θα προσπαθούσα να τα κάνω αύριο. Κάτι μου λέει όμως ότι αυτός πάλι 101 θα είναι!!!

Καλησπέρα
[flip flops και ...
αντικουνουπικά!]

#2

Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... γρουμφ ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα γρουμφ ... γρουμφ ... ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω γρουμφ να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... γρουμφ ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... ... γρουμφ ... ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Είναι καλοκαίρι δεν είπαμε ;;; Τέρμα τα παλιομαθήματα! γρουμφ ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... γρουμφ ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... . Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... Δεν θέλω να πάω για μάθημα ... ... άργησα!

H μιμόζα -καφές #7

Κάθε ΣΚ, ό,τι και αν κάνω, κάποια στιγμή βρίσκομαι και σε κάποιο από τα mall (και δεν έχουν καθόλου λίγα η pretend και οι Γαλλοπεριοχές τριγύρω) ... Call it fate (aka I'll never become rich) or call it entropy. Όντας πάντα αυξημένη η εντροπία μου δεν μου επέτρεψε ποτέ να μάθω τον ΚεντροΕυρωπαϊκό τρόπο να ψωνίζει κανείς : Κάθε μέρα ψωνίζεις αυστηρά ότι χρειάζεσαι, γραμμάριο παραπάνω. Ποτέ, ποτέ, ΠΟΤΈ στα τόσα χρόνια που περιφέρομαι στην περιοχή δεν έχω καταφέρει να το κάνω αυτό με αποτέλεσμα να βασανίζω συχνά το "standard ΚεντροΕυρωπαϊκό ψυγείο" (small enough to fit only the day's shopping plus some alcohol).
Ξέφυγα ... Το Σάββατο βρέθηκα -μεταξύ Tour de France και καφέδων- σε ένα τέτοιο mall, για τα απαραίτητα και για "ΤΟ απαραίτητο της εβδομάδας" (ΣτΨ. Το "απαραίτητο της εβδομάδας" είναι κάτι που η KV δεν χρειάζεται καθόλου, αλλά για εκείνο το psec που το βλέπει πιστεύει ότι το χρειάζεται περισσότερο απ'όόόόόλα τα άλλα. Συνήθως είναι gadget, λαμπερό, ακριβό και άχρηστο. Αυτή την φορά όχι, η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα). Ξέφυγα ξανά ... ΤΟ απαραίτητο της εβδομάδας ήταν φυτά ... Ξέρω ... έχω κάνει το διαμέρισμα κήπο αλλά ... ένα πλατύφυλλο βασιλικάκο τον χρειαζόμαστε, δεν το χρειαζόμαστε; Είναι είδος πρώτης ανάγκης και μακροπρόθεσμα κέρδος, αν σκεφτεί κανείς πόσο στοιχίζει το φύλλο στο super market. Δίπλα στους βασιλικούς (κανένα χιλιόμετρο δίπλα) είχε και τα γνωστά καφεόδεντρα Arabica, γράπωσα άλλα δύο (φροντίζω για το μέλλον, όλοι οι φίλοι μου έχουν πλέον και ένα Arabica), και δίπλα (ένα 20λεπτο δίπλα...) μία μιμόζα, η Mimosa pudica.

Τώρα μπαίνουμε στο θέμα μας, τσάμπα διαβάσατε όλα τα παραπάνω!
Δεν το ήξερα όταν την πλησίασα αλλά η συγκεκριμένη μιμόζα είναι εντυπωσιακή ... Την λένε και TickleMe Plant στις αποικίες του νησιού, Makahiya (στις Philippines,"shy"), mate-loi (false death στην Tonga) ... Βραζιλιάνα στην καταγωγή της και -όπως ανακάλυψα- αντιπροσωπευτικότατο δείγμα της τελειότητας του σχεδιασμού της φύσης. Δεν είναι όμορφο ή ξεχωριστό εμφανισιακά φυτό. Ίσα ίσα ... Είναι όμως τέλεια στον σχεδιασμό και την μηχανική. Κλείνει τα φύλλα της με διάφορα εξωτερικά ερεθίσματα : μια αλλαγή στην πίεση (ένα απλό χάδι), την θερμοκρασία ή μια απότομη κίνηση και αμέσως βλέπεις αντίδραση. Γρήγορη, σοφή, καθόλου τυχαία, αντίδραση. Δεν ξέρω γιατί η φύση την σχεδίασε έτσι την μιμόζα, μάλλον θα είναι κάποιο είδος αυτοπροστασίας (ίσως κάποιο κακό ζουζούνι μπορεί να φάει τα φύλλα της μόνο όταν αυτά είναι ανοικτά*), σίγουρα όμως υπάρχει λόγος, η φύση δεν είναι καθόλου χουβαρντού στους σχεδιασμούς της, δεν βάζει extra's για εντυπωσιασμό και μόνο ή για να δείξει ότι μπορεί ...
Η μιμόζα ήρθε μαζί μου στο Ίδρυμα σήμερα. Ο Γαλλοπληθυσμός χάζεψε με το καινούριο μας gadget και θυμηθήκαμε όλοι (κρυφά) ότι οι στόχοι που θέτουμε στις έρευνές μας είναι πλασματικοί. Κάνουμε (εμείς και άλλοι πολύ ΠΟΛΥ καλύτεροι από εμάς) ό,τι καλύτερο μπορούμε και αυτό σπάνια είναι αρκετό για κάτι πραγματικά καινούριο και τέλειο (πειραματικά, τεχνικά, δημιουργικά) ...
Στο θέμα μου όμως... Το σημερινό μου πείραμα πέτυχε απόλυτα (μουλωχτός σχεδιασμός always gets an extra point) : αντί να προβληματιστούν και πολύ-πολύ οι συνεργάτες μου με το φιλοσοφικό της υπόθεσης (και δίκιο είχαν, και εδώ που το έγραψα, βαρύ μου φάνηκε), έψαξαν να βρουν τους 1000 και 1 τρόπους που ενοχλούν μία -μέχρι χτες- ήσυχη και ανυποψίαστη μιμόζα και εγώ ήπια τον καφέ μου άνετα αφού είχαν άλλον να βασανίζουν!

Καλησπέρα
[jersey με 30κάτι βαθμούς;;;
είναι τρελλοί αυτοί οι Γαλλένιοι]

*

τζίνι

Παίρνεις ένα 4χρονο, το πας στο Jumbo ή το ανάλογο "από -εδώ -πήρε -όόόόόλα -τα -υπόλοιπα" και του εξηγείς:

"Μπορείς να πάρεις ό,ό,ό,τι θέλεις
ΑΡΚΕΙ να μπορούμε να το κουβαλήσουμε!"

Γίνεσαι αμέσως το προσωπικό του τζίνι, σε κοιτάζει με πρωτόγνωρη λατρεία. Δεν θα ασχοληθούμε όμως με αισθήματα. Στα 4χρονα (και τους νέους λιονταρίνους) τα αισθήματα και συναισθήματα αλλάζουν όπως ο καιρός στην pretend.
Έχετε μαζί σας το τζιπάκι και την Gold. Ακόμα και ένα 4χρονο ξέρει ότι δεν υπάρχει πιο priceless συνδυασμός, αισθάνεται ασφάλεια ... Μπαίνετε στο Jumbo και αρχίζει να μαζεύει: νεροπίστολα, συναρμολογούμενα, αυτοκινητάκια, τηλεκατευθυνόμενα, επιτραπέζια, παιχνίδια για την θάλασσα, μπάλλες, τον Kevin της Barbie (για να σας τον χαρίσει στα επόμενα γενέθλια), βιβλία. Τα πηγαίνετε στο τζιπ, ξαναγυρνάτε. Γεμίζει πάλι το καρότσι: τραινάκια, αεροπλανάκια, puzzle, νταλίκες όλα τα χρώματα (μα τι μανία είναι αυτή με τις νταλίκες), τον Bob τον μάστορα, τους φίλους του, τα εργαλεία του, τον μικρό γιατρό, τον μικρό χημικό ... Ξαναπηγαίνετε στο τζιπ, το 4χρονο βλέπει ότι έχει αρχίσει να γεμίζει. Βγάζει τον Kevin της Barbie και ξαναγυρνάτε: ποδήλατο, πατίνι, τσουλήθρα, σκηνή και άλλα συναρμολογούμενα, στρώμα θαλάσσης, την αριθμομηχανή με τα νομίσματα και τα πλαστικά λαχανικά ... Γεμάτο το τζιπ ... Το 4χρονο προβληματίζεται ... μμμμ ... βγάζει τα βιβλία και τα επιτραπέζια (έχει και άλλα), ξεφουσκώνει το στρώμα, και voila! Έτοιμοι για ένα ακόμα γύρο : πατίνι κόκκινο (το άλλο ήταν μπλε), παγωτομηχανή, νεροπίστολα, βατραχοπέδιλα, μάσκες... Το τζίπ δεν χωράει τίποτα πλέον, το 4χρονο γκρινιάζει πως χωράει : "Μου 'ποσχέθηκες" ... (εκείνη την στιγμή ξέρεις πόσο σε μισεί) Ξαναγυρνάτε...
Στον μοναδικό διάδρομο που δεν αδειάσατε ακόμα έχει είδη κεντήματος ... Μαζεύει βελονες για πλέξιμο, κουβάρια, διάφορα άλλα κεντηματικά (καινούριο επίθετο, αντιπροσωπευτικό της σχέσης μου με το κέντημα). Του εξηγείς ότι δεν χωράνε στο τζιπ, αυτό συνεχίζει να μαζεύει. Καθώς προσπαθείς να το πείσεις ότι δεν είναι μόνο ότι δεν χωράνε, είναι ότι δεν θα τα χρησιμοποιήσει και ποτέ κιόλας, αυτό πιάνει ΚΑΙ την ραπτομηχανή (μία ηλεκτρική και μία πατροπαράδοτη!) ... Βγαίνοντας έξω είσαι σίγουρος ότι θα συνειδητοποιήσει ότι ΔΕΝ του αρέσει το κέντημα και θα τα ξαναγυρίσετε πίσω... Λάθος: Στον διάδρομο 3 το Jumbo πουλάει trailer... Ξαναβουτάει και τον Kevin και φύγατε.

Ηθικό δίδαγμα: Κανένα -αν δεν είσαι τζίνι. Αν είσαι τζίνι μην υποτιμάς ποτέ τον καταναλωτισμό ενός 4χρονου (ή ενός μικρού λιονταριού που μόλις απέκτησε αγέλη).
Κάθε ομοιότητα ή παραλληλισμός με πραγματική κατάσταση είναι λανθασμένα... Η ιστορία είναι εντελώς φανταστική, αποτέλεσμα μπυρίτσας στον ήλιο. Σε περίπτωση που ακούει ο 4χρονος όμως προτιμώ τον μικρό χημικό από τον Kevin... μην πεινάσουμε κιόλας!

Ήλιος- Καλησπέρα
[λεμονάκι στη μπυρίτσα απαραίτητο]

after shots ...

Ήλιος επιτέλους. Λαμπερός, φωτεινός, ακριβής στο rendez-vous του. (Λίγο δοντάκι φαίνεται ακόμα αλλά θα εξαφανιστεί και αυτό τις επόμενες ώρες). Στο soon-to-be-ex εργαστήριό μου η ανάλογη ευεξία (χαρά, μουσική και εργασία). Η κατάσταση έχει ψιλοξεφύγει όμως : Μουτρωμένα είναι, την πληρώνει ο καφές μου, κεφάτα είναι, πάλι την πληρώνει ο καφές μου ... Στην Λεβεντογέννα ο καφές μου θα είναι μακρυάάάάά από το soon-to-be-mine εργαστήριό μου. Πολύ μακρυά! (και σιγά μην τους πάρω καφετιέρα) ... Κάτι είναι και αυτό...
:) Όλα φαίνεται να μετριούνται συγκριτικά το τελευταίο διάστημα ... Εδώ είναι έτσι, εκεί θα είναι αλλιώς ... Στην τελευταία ανούσια πρόσθεση κερδίζει σταθερά το ίδιο μέρος ... Χαζομάρες. Cold feet. Φταίνε οι χαζές (αλλά συνεχείς) συζητήσεις και διαπραγματεύσεις, τα απίστευτα επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές και τα after shots τους ... μακάρι να υπήρχε δικηγόρος τέτοιων διαζυγίων, θα γλιτώναμε όλοι από τον εαυτό μας ...
Ουφ ...
Καφές νούμερο 7 (έφυγαν και βρήκα ευκαιρία), πατάω send (εύχομαι να καταλήξει εντός λίστας), κλείνω τον soon-to-be-ex Θανάση μου και ... στην pretend για το τελευταίο ζεστό φως.
Στην σύγκριση pretend με μπλε, κερδίζει σταθερά το μπλε... κάτι είναι ΚΑΙ αυτό.

Καλησπέρες
[τι καλά που θα ήταν να υπάρχει preview...]

Dosvedanya

Μουσική και γράψιμο (Ααααχ αυτά τα όνειρα είχαμε βρε Θανάση;;; Εγώ σε αγόρασα για να πυροβολούμε μαζί στο ηλιοβασίλεμα ... τέλος πάντων) και διάβασμα (ειλικρινά με έχουν εξαντλήσει με τον ενθουσιασμό τους μικρά και μεγάλα στο χαρέμι, κοντεύω να σιχαθώ τα "όνειρά" μου, μόνο στις διακοπές τους ελπίζω για να ξεκουραστώ ...) και βροχή. Ασταμάτητη, αργή, βασανιστική βροχή ... Λίγο μελαγχολική, λίγο ό,τι πρέπει τελικά ...
Η πρόταση ήρθε όπως πάντα: "Φεύγουμε για Βαρκελώνη αυτό το ΣΚ, κλείσε εισιτήρια, πες μας ώρες" ...
... Nope. Αυτό το ΣΚ θα πάω στο Montreux με τους pretendιανούς (ή θα κοιτάω το ταβάνι αν βρέχει), το επόμενο στη Λεβεντογέννα με τα λιοντάρια (ίσως και το παρ'άλλο, και όχι σε ένα ταξίδι, όόόόχι : διπλές πτήσεις, touching down, ένα πλυντηριάκι και ξαναφεύγουμε), το μεθεπόμενο dog-sitting στα σύνορα (ω, ναι! ή τέρας-sitting, θα δείξει...) κλπ κλπ κλπ ... Δικαιολογίες. Όχι σε ένα ΣΚ catching up, κουτσομπολιού και mohito's; στη Βαρκελώνη;; με τη συγκεκριμένη παρέα;;; μμμμ ... I never believed I would see this moment coming. Κανονικά έπρεπε να πακετάρω τώρα ...
Δεν ακολουθεί δικαιολογία, υπερανάλυση και αυτοκριτική. Απλά δεν χρειάζομαι 2 συμπυκνωμένες μέρες απόδρασης ... simple.

night night
[ο ποιητής λέει σοφά :
"I hear snow is falling on Red Square"
πρέπει να ήταν άλλος που έγραψε παραπάνω
" But oh, will you ever know
What you have"]

Ακούμε Pink Martini - Hey Eugene - Dosvedanya mio Βombino

δίπλα, στον καιρό για να μην παραπονιούνται μερικοί-μερικοί!

like a charm...

Mαντολάτο (!) ... Αυτό τους έδωσα σήμερα για να με αφήσουν ήσυχη να απολαύσω τουλάχιστον έναν ζεστό καφέ (νούμερο 6) ... Σοβαρολογώ. Τους ρώτησα αν θέλουν κοκολάτα (όλα τα καλά σερβίρουμε σε αυτό το εργαστήριο) είπαν όχι. Τι περίμενα;;; σε αυτό το μέρος του κόσμου πέφτει κανείς στο καζάνι με την κοκολάτα μικρός και μετά αποκτά ανοσία. Ευτυχώς θυμήθηκα το μαντολάτο. Ήταν στο συρτάρι μου (για sugar emergencies) από το προηγούμενο ταξίδι στην Λεβεντογέννα ... and it worked like a charm! Όλοι οι μικροί και μεγάλοι Γαλλόφωνοι, γλυκύτατοι τύραννοι μπουκώθηκαν, το σύγκριναν με το αντίστοιχο Γαλλικο-pretendιανό, το βρήκαν καλύτερο και μαλακότερο, έφτιαξαν και από ένα καφεδάκι και δεν με ενόχλησαν για την επόμενη ώρα or so ... :)
Λύση ανάγκης, όλοι ξέρουμε τι γίνεται αν δώσεις ζάχαρη σε ένα μικρό ... Ησυχάζει για λίγο και μετά ... την δόξα τραβά!!! Είδα και έπαθα να ξαναδώ καφέ (Νο 8 τώρα) :)

Τρίτη ... η Swiss-MY προβλέπει ίδιο (βρωμο)καιρό μέχρι την Πέμπτη τουλάχιστον ... Γρουμφ. Θυμάμαι εκείνο το (ένα είναι η αλήθεια) "καλοκαίρι" στην ποδηλατοχώρα που ξεκίνησε να βρέχει Μάϊο και σταμάτησε Σεπτέμβρη και με πιάνει μια μικρή απελπισία. Όχι τόσο για τον καιρό ... περισσότερο είναι αυτή η χαζή μελαγχολία της αντίστροφης μέτρησης. Ό,τι και αν γίνεται τώρα, το αντιμετωπίζω σαν το τελευταίο πριν την μετακόμιση ... ουφ... Αηδιούλες. Την Πέμπτη που θα δούμε γαλάζιο ξανά (η Swiss-MY είναι σαν τα τραίνα, ακριβής στα rendez-vous της), θα μου περάσουν όλα !

Καλησπέρα
[ρούχα κυνηγιού ίσως;
12 με 14 ^οC ... ταπ]

Καφές 0 / 6

Και ξαφνικά γίναμε 6 (το καναρίνι δεν μετράει, είναι εδώ για να ορίζει το μηδέν). Να τα πάρουμε από την αρχή γιατί μπερδεύεστε :
* Τους πρώτους μήνες ήμουν εγώ (, ο χάρτης μου) και μία τεχνικός που γυάλιζε τα πατώματα (μόνο αυτό της άρεσε να κάνει, μόνο αυτό έκανε).
* Μετά ήρθε το Γαλλόδι.
* Μετά ήρθε το Γαλλώδι.
* Έφυγε το Γαλλόδι. Βρήκε καλύτερη δουλειά η τεχνικός (από αυτές που δεν πρέπει να πολυπηγαίνεις), έφυγε και η τεχνικός.
* Ήρθαν Ινδένιος (μπρρρ) και νέος Τεχνικός (αυτός με τα αναπροσαμόσιμα φετίχ, να μου θυμίσετε να γράψω για τα φετίχ).
* Μετά μας επισκέφτηκε ο Πονοκέφαλος, που ευτυχώς έφυγε γρήγορα (although time IS relative in such cases) ορίζοντας όμως πριν το απόλυτο μηδέν. (Έτσι αποκτήσαμε και κλίμακα ... ταπ).
* Έφυγε ο Ινδένιος (μεταξύ μηδέν και απόλυτου μηδέν), ήρθε το μεγάλο Γαλλώδι.
* Μετά προστέθηκε ο pretendιανός και σήμερα η little Miss Sunshine (καταστρέφοντας και την αντίληψη ότι προσπαθώ να φτιάξω το απόλυτο επιστημονικό χαρέμι ... ήήήή όχι ;) ... :))))).
Αν δεν μπερδευτήκατε με τις προσθαφαιρέσεις, είμαστε 6. Κανονικά αυτό δεν σημαίνει τίποτα ... Απλά είμαστε περισσότεροι, the more the merrier, huh?
... χμμμμμ ... :) ... ΝΟΤ so fast. Γιατί έχω την αίσθηση ότι ο αριθμός των καφέδων μου μειώνεται αντιστρόφως ανάλογα με τα άτομα ;;;
Λεπτό δεν κάθισα σήμερα ... Η πρώτη μέρα της little Μiss Sunshine (το nick χαϊδευτικό και όχι κυνικό) και ...
* Πρώτα μπήκε στο γραφείο μου ο Τεχνικός (08:30). Αυτή την εποχή έχει φετίχ με τους χώρους ήθελε να δει που θα δουλέψει για να κάνει τις απαραίτητες ανακατανομές (για να κάνει πάλι το εργαστήριο γιαπί για 2-3 μέρες that is).
* Μετά μπήκε το Γαλλώδι. Ήθελε να δει σε ΤΙ θα δουλέψει η little Miss Sunshine (αν το σκέφτηκα καλά, αν έκανα το σχέδιο, αν ετοίμασα την βιβλιογραφία, αν έκανα τις παραγγελίες και άλλα τέτοια "έλα-παππού-μου" διαδικαστικά ... Τον εντυπωσίασα ... επίτηδες... ε-μά!).
* Μετά μπήκε ο pretendιανός. Ήθελε να μου πει ότι την ενημέρωσε σχετικά με το project (είναι λίγο αδέλφια, καμμία σχέση τα project τους, τσάμπα η ενημέρωση).
* Μετά το μεγάλο Γαλλώδι. Ήθελε να δει αν θα την αναλάβει εκείνος τελικά όπως είχαμε συζητήσει και να του δείξω το σχέδιο (για να ξαλαφρώσει και λίγο το μικρό Γαλλώδι που έχει την τάση να τα αναλαμβάνει όλα ... από που τα αντιγράφει αυτά, ιδέα δεν έχω).
* Και τέλος η ίδια η little Miss Sunshine. Ήρθε για τις λεπτομέρειες ... αναλυτικά...
Εκτός της τελευταίας επίσκεψης, καμμία από τις προηγούμενες δεν είχε κανένα -μα κανένα- απολύτως νόημα (εκτός της προφανούς γλύκας που τους έχει πιάσει το τελευταίο διάστημα στο να με "βοηθάνε" σε όλα ...). Και ... ο κύκλος "βοήθειας" επαναλήφθηκε αρκετές φορές κατά την διάρκεια της μέρας. Randomly, μεταξύ πειραμάτων και τηλεφώνου ή συναντήσεων ή καναρινιού ή ... οτιδήποτε άλλου προέβλεπε η κόκκινη agenda ...
Η ταμπέλα μπήκε έξω από την πόρτα μου το απογευματάκι :

Όχι τώρα, πίνω καφέ!

Τρίγλωσσα (ΚΑΙ Ελληνικά και ας μην ξέρουν άλλο εκτός από "Καλημέρα" και "γάντια"). Πως δεν το είχα σκεφτεί νωρίτερα;;; :) Η έκπληξή τους μου έδωσε μία περίπου ώρα άνευ ερωτήσεων. Όαση... Για να δούμε αν θα δουλέψει και αύριο το κόλπο ...

night night
[πρίγκιπες στην pretend
... μαύρα ΚΑΙ τα εισιτήρια εκτός από τα σύννεφα]

Έκθεση

Θέμα : "Πως πέρασα την Κυριακή μου"
---------------------------------------------
"Δεν θέλεις να πας για αυτό χαλάς τα σχέδιά μας και βρίσκεις δικαιολογίες. Ειναι πολύ πιθανό να μην βρέξει καν"
Δεν το σχολίασα γιατί την ώρα που μιλούσαμε (09:30) είχα αναμμένα τα φώτα του σπιτιού, δεν είχε νόημα να ψάχνω επιχειρήματα ...
"Θέλω πάάάάάρα πολύ να πάω στο Montreux, όλη την εβδομάδα το συζητάμε, ΑΛΛΆ δεν μου αρέσει να βρέχομαι καλοκαιριάτικα. Για ομπρέλα ΔΕΝ το συζητώ. Επιβίωσα τόσα χρόνια ΧΩΡΙΣ ομπρέλα στην ποδηλατοχώρα ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να χρησιμοποιήσω καλοκαιριάτικα στην pretend και μάλιστα οικειοθελώς."
Ψέμα ... λίγο όμως ... μου αρέσουν οι καλοκαιρινές βροχές αλλά όχι ΑΥΤΈΣ οι καλοκαιρινές βροχές. Μου αρέσουν οι ξαφνικές μπόρες (στο νησί ή την Λεβεντογέννα ή κάπου στον Ειρηνικό, εκεί θυμάμαι την τελευταία). Αυτές που ανοίγουν απροειδοποίητα οι ουρανοί (or on a very short notice) και βρέχει ασταμάτητα για ώρες. Με αστραπές και με βροντές και με όλα τα extra's. Και που δεν σε νοιάζει αν θα βραχείς ή πόσο θα κρατήσει γιατί είναι σαν λύτρωση μετά από την ζέστη. Άντε να εξηγήσεις την διαφορά όμως ...
Και αυτό ήταν το μικρό ψέμα. Το μεγάλο ήταν ότι δεν ήθελα καθόλου τελικά να πάω ... Και όπως πάντα όταν λέω ψέμματα, ένοιωσα αμέσως τύψεις και πήγα ...

Μετά από μία ωραιότατη χειμωνιάτικη αυτοκινητοβόλτα κάτω από μαυριδερά σύννεφα, αφού καταφέραμε να αφήσουμε τον υπερσυνωστισμένο από φεστιβαλόπληκτους αυτοκινητόδρομο και αφού βρήκαμε χώρο να παρκάρουμε το γατί και τους φίλους του ... γρουμφ... δεν προλάβαμε να περπατήσουμε παραπάνω από 500 μέτρα και ... bingo! Βροχή... Καθίσαμε σε ένα cafe, που θα μπορούσε να είναι σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη (και στην pretend πχ), ήπιαμε καφέ -ζεστό- και ξαναξεκινήσαμε για την pretend.

Θέμα : "Γιατί δεν ήθελα να πάω στο Montreux;"
--------------------------------------------------------
Δεν έχω ιδέα! Δεν ήθελα καθόλου να πάω πάντως. Xάλασε η διάθεσή μου με το πρώτο σύννεφο και μέχρι που το ευχαριστήθηκα που γυρίσαμε πίσω παρόλο που ξόδεψα αρκετή ενέργεια για να δείξω πόσο με έπεισαν και πόσο εντυπωσιάστηκα που -ποιος θα μπορούσε να το προβλέψει;;;- τα μαύρα σύννεφα αποδείχτηκαν παλιοχαρακτήρες και μας χάλασαν την καλοσχεδιασμένη βόλτα ... Totally not like me ... γρουμφ... Χρειάζομαι διακοπές!
Καφές νούμερο 6, βροχή σταθερή, σύννεφα αμετακίνητα, καμμία αστραπή...

night night
[tough εφέτος η ΚΕ
για μεσογειακούς τύπους]

επένδυσεις

Ένα απίστευτο ουράνιο τόξο φαίνεται να ξεκινάει σχεδόν από το σπίτι μου. Στο Ίδρυμα, καφές νούμερο 7 (ή 8) και μικρή ανασκόπηση της μέρας ... σκεφτόμουν (και εκεί ακριβώς ξεκινούν τα προβλήματα πάντα, στο μοναχικό νευρόνιο) ότι είναι φρικτό πόσο ιδεαλιστής και ηθικός μπορεί να είσαι όταν μια συζήτηση είναι υποθετική ή αφορά άλλους. Όταν έρχεται η στιγμή να πάρεις θέση και όταν η θέση -δεδομένα- θα σου στοιχίσει ανάλογα, καμμιά φορά πιάνεις τον εαυτό σου, να διαπραγματεύεται με τον εαυτό σου. Και να αλλάζει την οπτική.
Περάσαμε την "ώρα της αιθανόλης" στο γραφείο με τα Γαλλώδια και το pretendιανάκι μου (ω, ναι απέκτησα ΚΑΙ pretendιανάκι, υπάρχουν!!!)... Δική τους "ιδέα της στιγμής" ... Συγκινητική δική τους "ιδέα της στιγμής" ... αναμενόμενο επακόλουθο των επισκέψεων των προηγούμενων ημερών και της "ο -κόσμος -το΄χει -τούμπανο -και -εμείς -κρυφό -καμάρι" απόφασης για την διπλή -τελικά- διαδοχή ... Η δική μου παραίτηση έγινε πριν 6 περίπου μήνες (με μία προ-προειδοποίηση 6 ακόμα μηνών), του συναδέλφου Χ τον προηγούμενο μήνα, εσπευσμένα ... Δύο λοιπόν οι διάδοχοι και δύο εργαστήρια στον ρυθμό της παράδοσης της "σημαίας" ... Οι άλλοι γρηγορότερα από εμάς.
Τα Γαλλώδια μου ξεκίνησαν την συζήτηση με τον καιρό, είπαμε πόσο καλό είναι το κρασί, για τα festival που περικυκλώνουν την pretend. Συζητήσαμε για το ταξίδι που θα κάνουμε στο νησί, πόσο καλά θα είναι αν τα καταφέρουμε να έρθουν και στην Λεβεντογέννα και ... by the way, άσχετο "Do you know that X asked his students to start packing everything that can be moved? We should do the same, you bought the damn things, it will help if you have them in the new lab. Did you see how the new guy looked at our things??? " μπλα μπλα μπλα ... {σνιφ ... είναι να μην τα σπουδάσεις αυτά τα παιδιά;;;;}
:) Το ήξερα ότι το εργαστήριο του Χ είχε πακεταριστεί πριν το γράμμα της παραίτησης, με είχε συμβουλέψει ανάλογα για ... "να προλάβουμε τις εξελίξεις". Επίσης ξέρω την θέση του Ιδρύματος και την δική μου. Είναι απόλυτα αντιδιαμετρικές ... Εκείνοι πιστεύουν ότι ό,τι μείνει είναι το κέρδος τους από την "επένδυση", εγώ ότι "οι συνέταιροι μοιράζονται τα κέρδη" (ο Χ ότι του ανήκουν όλα και σύμφωνα με την ... εξελιγμένη μου θεώρηση, και πολύ καλά κάνει...) ... Χμμμμφτ ... Θεωρίες ... στο θέμα μας όμως;;;
"I think you should stop worrying about this and we should all focus on having as much fun as we can with our chemistry for these last 6 months. This is our chance... you know we could try to ... blah blah blah" Έντεχνη αλλαγή κουβέντας ... χρόνιος στρουθοκαμηλισμός και άρνηση βεβιασμένης απόφασης ... :) Δεν ξέρω πόσα θα "σπάσουν" στο εργαστήριό μας αυτό το 6μηνο, ίσως τελικά η στάση μου να εξαρτηθεί από τις διαπραγματεύσεις των επόμενων ημερών αλλά ... σίγουρα δεν είναι ευθύνη των συνεργατών μου να "καθαρίσουν" ... γρουμφ ξανά ... πάντα έλεγα ότι είμαι σε λάθος χώρο, δεν έχω το στομάχι που χρειάζεται για τέτοιες δουλειές ... ούτε μάλλον -πλέον- το στομάχι που χρειάζομαι για την "ώρα της αιθανόλης"... Άλλος ένας καφές για να μπω στο γατί...

night night
[να μην ξεχάσω φεύγοντας
να πάρω το καναρίνι και τον Tweety!]

κληρονομιές ...

Αυτό που σίγουρα δεν περίμεναν σημερα οι υποψήφιοι για την θέση "μου" ήταν να ΜΗΝ μιλήσουμε καθόλου για χημεία. Αφού έκλεισε η πόρτα, έκανα ότι ακριβώς είχε κάνει στην δική μου συνέντευξη ένας συνάδελφος, τους κέρασα καφεδάκι και δεν απέφυγα το θέμα ... σιγά μην τους ένοιαζε η χημεία μου μετά το διήμερο που μόλις είχαν περάσει. Αντίθετα, χτύπησα αμέσως εκεί που πονούσε : "Ρώτα ό,τι θέλεις. Δεν ψηφίζω, δεν επηρεάζω κανέναν από την επιτροπή, έχω περάσει ακριβώς αυτό που στοχεύεις. Τι θέλεις να μάθεις;"... Οι ερωτήσεις τους δεν με ξάφνιασαν. Τις θυμόμουν. Ούτε η απορία στο βλέμμα τους, η καχυποψία ... Με ρώτησαν ποια είναι τα προβλήματα του χώρου έμμεσα, μετά με τρικ, άμεσα όταν απογοητεύτηκαν και ... το ξέρω ότι τους έμοιασα με διαφήμιση της Colgate αλλά ήταν δύσκολο να βρω λάθη που οφείλονταν στον χώρο. Δυσκολίες ναι, όχι ενδογενείς όμως ... Περιέγραψα τα -σχεδόν τρία- τελευταία χρόνια 4 φορές σήμερα, όπως ακριβώς ήταν. Τα θετικά, τα αρνητικά, απέδωσα στον καίσαρα (εμένα) τα λάθη του ... ίσως να ξέχασα μερικά λάθη ατόμων (ιδιογενή γαρ), το ισοζύγιο πάντως μου έβγαινε πάντα θετικό. Από τις αντιδράσεις τους μάλλον σχημάτισα και άποψη ... ξέρω σε ποιους δύο θα "παρέδιδα" πιο ευχάριστα ... δυστυχώς είναι αυτός που δεν με "βολεύει"...
Αυτό που δεν συνειδητοποιούσαν οι αγχωμένοι υποψήφιοι ήταν το διπλό παιχνίδι. Την ώρα που αυτοί ανησυχούν για το ποιος θα πάρει την θέση, εγώ ξέρω ότι η επιλογή θα επηρεάσει άμεσα και εμένα. Την κληρονομιά "μου" από ... την περιουσία "μου" ... Από όόόόλα αυτά που μάζεψα τόσα χρόνια, με άπειρες ώρες ξενυχτιού (remember deadline?) και που θα έκαναν σίγουρα την μετάβαση στην Λεβεντογέννα ευκολότερη. Κοιτώντας τριγύρω, δεν μάζεψα καθόλου λίγα... Ανάλογα με το ποιος έρθει όμως, θα γίνει και η δύσκολη κληρονομική συζήτηση. Αυτή που αποφύγαμε μέχρι τώρα όλοι : Πως θα φύγει η KV από την pretend;;; Παίρνοντας ένα κομμάτι όσων μάζεψε ήήήήή απλά πιο σοφή :) (λέμε τώρα) ...
Έπαψα να το σκέφτομαι, δεν έχει νόημα ... Είναι στα χέρια των πολύ σοφών πλέον! Το Γαλλώδι πάντως έχει αρχίσει ήδη να προστατεύει τα πράγματα "του" δηλώνοντας ότι τα έσπασε ... ... ...η αντίστροφη μέτρηση τελικά ξεκινάει αναγκαστικά κάποια στιγμή.

Καληνύχτα
[τι θα γίνουν τόσα αντηλιακά στα ράφια φέτος;;;]

Mine!

Το post ξεκίνησε φυσικά διαφορετικά. Με το "χαμένο" ΣΚ που ακολούθησε τα trends του καιρού: Συννεφιά και ψιλόβροχο. Το άφησα στη μέση (το post) για να πάω σε μια σειρά διαλέξεων. Παράξενο πράγμα, όσο και αν το μυαλό σου έχει παρωπίδες και αρνείται να δει μερικά πράγματα (τον χρόνο να μετράει ανάποδα πχ), αυτά έχουν την τάση να ξαναφυτρώνουν από μόνα τους ... Ξέφυγα ... Χτες, σκεφτόμουν την αντίστροφη μέτρηση. Αυτή που πρέπει πλέον να κάνουμε στο εργαστήριο: 31-12-07 το παραδίδουμε. 6 μήνες ακόμα ... Μάλλον θα έπρεπε να κλείνουμε από το να οργανώνουμε δουλειές ... {ουφ} Σήμερα, είχαμε μια σειρά διαλέξεων από τους υποψήφιους που θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στην θέση του χαλίφη (that is me)... Me παραιτήθηκε άάάάρα ... κάποιος θα πρέπει να με αντικαταστήσει. Λογικό. Κάποιος θα παραλάβει τις υποχρεώσεις μου, τον χώρο μου και ... ένα σωρό καλούδια που μάζεψα αυτά τα 3 χρόνια (μην κάνεις ταπ, δική σου επιλογή ήταν ... ταπ) ...
Πέντε νέα παιδιά, παρουσίασαν την δουλειά τους. Άλλος με άγχος, άλλος πιο θαρραλέα, ένας στα όρια του θράσους. {Πως ήμουν εγώ 3.5 χρόνια πριν ;;; :) Στα όρια του θράσους I guess. Δεν είχα τίποτα να χάσω είχα σκεφτεί ...} Όταν ξεκίνησαν οι ομιλίες κοίταξα τον υποψήφιο και ρώτησα τον "αρμόδιο" συνάδελφο: "How old is he? 12?" Έμοιαζε πολύ νέος (ΠΟΛΥ), πολύ αγχωμένος, πολύ έξω από τα νερά του. Σχεδόν με έπιασε η καλοσύνη και ήθελα να πάω δίπλα του, να του κάνω πατ πατ και να του πω ότι όλα θα πάνε καλά ... Επιβίωσε μια χαρά όπως και όλοι οι υπόλοιποι... Φεύγοντας από το αμφιθέατρο και ξέροντας ακριβώς πως θα είναι τα επόμενα 3 χρόνια όποιου εκλεγεί, δεν ξέρω ακόμα τι θα πω όταν ρωτηθεί η γνώμη μου. Δεν ξέρω ποιος θα επιβιώσει καλύτερα, ο πιο καλός ή ο πιο θαρραλέος ... Δύσκολο.
Καφές νούμερο 5, στο εργαστήριό ΜΟΥ και σε λίγο θα περάσουν και από εδώ οι υποψήφιοι ... να δουν τον χώρο ... Η καλοσύνη ξεπλύθηκε από τον καφέ και θέλω πολύ να βγω έξω και να γεμίσω τον χώρο κίτρινα, φωσφορούχα post-it που όλα να λένε MINE ... Mine, mine, mine, mine, mine, mine .... όλα ! Ε-μά!

Καλημέρα
[αδιάβροχο και
αλλαγή διάθεσης;;;]