Κάτι τέτοιες ώρες
* θέλω να κόψω τον Θανάση κομματάκια... Μικροσκοπικά, μη αναγνωρίσιμα, νανοκομματάκια που δεν τα πετάς καν στην ανακύκλωση
(βαμπιρ-Θανάσης χειρότερος από τον Θανάση-Θανάση). Και κάτι τέτοιες
* παλιοώρες αναρωτιέμαι: αν ΔΕΝ υπήρχε το δίκτυο, θα μπαίναμε σε τόσα βάσανα;;; Μπαααα ... Γράμμα να σου ζητήσουν να κάνεις κάτι, γράμμα και μήνας για να απαντήσεις με μια ερώτηση που θα τους καθυστερήσει, γράμμα για να σε ξαναρωτήσουν, λίίίίγο καθυστερημένο γράμμα για να δεχτείς, γράμμα για να σου βάλουν το -ακατανόμαστο- deadline, κρίμα που χάθηκε αυτό το γράμμα, κλπ κλπ κλπ. ... Τώρα δεν γλιτώνεις με τίποτα: Σε βρίσκουν - π ά ν τ α :-( Ταπ ταπταπ ταπταπ ταπταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ταπταπ.
Καλησπέρα
[μα...
Κυριακή δεν είπαμε ότι είναι;;;]
* Ξύπνημα με το κοκκόρι (κάποιας άλλης παραλλήλου γιατί εδώ αργούν να ξυπνήσουν), στο Θανάση από νωρίς (με το ποδαράκι σε διπλανή καρέκλα να παραπονιέται ότι του υποσχέθηκα μπάνιο), διάλειμμα μόνο για μία μικρή βολτίτσα (για το ποδαράκι, μόλις το φτιάξαμε το ποδαράκι!), καφέδες, καφέδες, καφέδες, 10ώρο έντονο κοίταγμα της οθόνης, σβήσιμο να υπερτερεί του γραψίματος, και το προπατορικό ερώτημα πάνω από το κεφάλι μου ("τι θα φάμε") ... γρουμφ!
Χιλιόμετρα, πολλά, πολλλλάάάά χιλιόμετρα έκανε το ποδαράκι σε καλντερίμια και παραλίες ... Βασανίστηκε (φρικτά) αλλά τα κατάφερε -πως να μην περιποιηθείς καλεσμένους (πελάτες θα τους λέμε μόλις χτίσουμε) από την pretend;;; Super ήταν και το μπλε και ο καιρός και οι βόλτες... Και ακόμα πιο super να έχεις εδώ φίλους από παλιές ζωές ... Σχεδόν surreal!
Κάτι τέτοιες ώρες* θέλω να κόψω τον Θανάση κομματάκια... Μικροσκοπικά, μη αναγνωρίσιμα, νανοκομματάκια που δεν τα πετάς καν στην ανακύκλωση (βαμπιρ-Θανάσης χειρότερος από τον Θανάση-Θανάση). Και κάτι τέτοιες* παλιοώρες αναρωτιέμαι: αν ΔΕΝ υπήρχε το δίκτυο, θα μπαίναμε σε τόσα βάσανα;;; Μπαααα ... Γράμμα να σου ζητήσουν να κάνεις κάτι, γράμμα και μήνας για να απαντήσεις με μια ερώτηση που θα τους καθυστερήσει, γράμμα για να σε ξαναρωτήσουν, λίίίίγο καθυστερημένο γράμμα για να δεχτείς, γράμμα για να σου βάλουν το -ακατανόμαστο- deadline, κρίμα που χάθηκε αυτό το γράμμα, κλπ κλπ κλπ. ... Τώρα δεν γλιτώνεις με τίποτα: Σε βρίσκουν - π ά ν τ α :-( Ταπ ταπταπ ταπταπ ταπταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ταπταπ.
# Να πάρω επιαστραγαλίδες (ογκώδεις και fluo για να με προσέχουν),
... όταν τελειώνει η δικαιολογία του hoping (τώρα περπατάμε με τον pretend γύψο, σχετικά εύκολα και γρήγορα ... σχετικά γρήγορα ... Πετάξαμε το πι, πετάξαμε την πατερίτσα, κουβαλάμε μία just in case... ) ... πρέπει να στρωθείς στη καρέκλα και να αρχίσεις να γεμίζεις τα κενά ... ταπ ... χοπ ... ποδαράκι σε καρέκλα δίπλα, λοιπόν και Θανάσης ετοιμοπόλεμος ... και ... κενό -καμία έμπνευση (να γράψω καλύτερα τι οικόπεδα είδα στους κακούς έντιτορς;;;;) ... Αν δεν βγει το ποδαράκι από τον γύψο, πως να γράψεις λέξη, ε;;; Συμπάσχει και το δακτυλάκι... :) :(
Το συμβόλαιο το έλεγε καθαρά: 5 μέρες βροχής το χρόνο και σίγουρα όχι μετά τον Μάρτιο ... Γρουμφ ! ... Άσε που γλιστράνε οι πατερίτσες μου ... nevertheless: σπίτι τέλος! Ο κατ' οίκον περιορισμός αποδείχτηκε χειρότερος και από το σπασιματάκι (πω-πωωωω πλήξη, δεν νομίζω να έχω ξαναμείνει ΠΟΤΕ τόσες συνεχόμενες μέρες σε ένα χώρο ... για να μην πω ότι τόλμησα να ανοίξω τηλεόραση ... μπρρρρρρρρρ)...
