8 με 8 και τέταρτο

Τα καλύτερα και χρησιμότερα τέταρτα της ημέρας στο Ίδρυμα: τα Ακαδημαϊκά τέταρτα. :) Όλη η μέρα, όλα όσα πραγματικά θα ήθελες να κάνεις, χωράνε σε αυτά τα τέταρτα. Λίγα και καλά. Δεν προλαβαίνεις να κάνεις τίποτα για κανέναν άλλο, έχεις την χρυσή δικαιολογία: "Δεν προλαβαίνω, δεν προλαβαίνω, σε ένα τέταρτο ξεκινάω! ooops άργησα κιόλας"
Ειδικά το πρώτο τέταρτο, 8 με 8 και τέταρτο είναι το καλυτερότερο της μέρας! Καφές νούμερο 3 και η μέρα ξεκινάει ηλιόλουστα... Μία από εκείνες τις μέρες ... τις γεμάτες και δύσκολες ... με τα τέταρτά της όμως!

Καλημέρα
[γιατί δεν μου είπατε ότι τα μηχανοκίνητα γατιά
ΔΕΝ αυτοκαθαρίζονται;
σαν να βγήκε από το γιαπί είναι το μαύρο γατί...
το Twingo δεν εμφανιζόταν ΠΟΤΕ έτσι ... ταπ]

Αλεπουδίτσα, ευχαριστώ!

γατί reloaded

Όταν αγόρασα το Twingo, πέρασαν μέρες πριν ξεκολλήσω από το τιμόνι του, εβδομάδες ... Άλλες εποχές, -δύσκολο να το παραδεχτείς αλλά- άλλες ηλικίες, άλλες προτεραιότητες, άλλη χώρα -η ποδηλατοχώρα. Το είχα αγοράσει για πολύ συγκεκριμένο λόγο, αυτό δεν με εμπόδισε να ευχαριστηθώ την ... "επιστροφή στον πολιτισμό". Έχοντας περάσει το πιο υγρό καλοκαίρι και τον χειροτερότερο χειμώνα ως ντόπια: σε 2 ρόδες, το Twingo ήταν απλά όαση. Don't get me wrong, είχα γίνει καλή: Με τους θορυβώδεις 2 τροχούς μου μπορούσα κάτω από την συνεχή βροχή (που δεν σταμάτησε καθόλου το 2000), να μεταφέρω όλα τα ψώνια της εβδομάδας, και τον Θανάση 1 (το βαρύ μοντέλο) και να είμαι στην ώρα μου και ΜΕ το καλύτερο χαμόγελο. Το Twingo όμως, ήταν like going back home. Ασφάλεια σε πολλά -πολλά επίπεδα.
Το γατί μπήκε στην ζωη μου μάλλον ανάποδα. Ένα σωρό άλλες προτεραιότητες, και τρέξιμο, και μουρμούρα και το Twingo μου που με έκανε (κάνει) να αισθάνομαι προδότης. Ούτε που το κοίταξα λοιπόν. Δεν ξέρω αν θυμάστε την χρήση του γατιού στο Underground. Αυτή ακριβώς την εικόνα είχα στο μυαλό. Ειδικά μετά το παρθενικό του ταξίδι -call me Titanic- η μοναδική μου σκέψη ήταν : Να φτιάξω το ποδήλατο! Seriously. Ούτε ματιά δεν του έρριξα!

Μέχρι αποφάσισα να πάω μια μικρή βόλτα χτες ... ... first came the Cosmopolitans (η επιλογή ποτού άμεσα εξαρτόμενη από την ποιότητα της εβδομάδας που τελείωνε) και μετά το "ταξίδι" στο μέρος που βάζεις τσαλακωμένα ρούχα και σου δίνει φρεσκοσιδερωμένα. Και κάπως έτσι του ξεθύμωσα ... :) ... Γατί το γατί :) Εύκολο, γρήγορο, gadgetάτο (και με manual που ΔΕΝ θα διαβάσω γιατι κάθε κουμπάκι είναι μια έκπληξη) ... Και τι πειράζει που είναι μαύρο ;;; Εμείς θα το αγαπάμε σαν να ήταν Λιλά ...
Needless to say, σήμερα του χρωστάω μία συγνώμη και ένα καινούριο ξεκίνημα. Άλλωστε, οι Γάλλοι λένε ότι με κάθε αμάξι πρέπει να έχεις ένα ατύχημα: ΟΚ, πάει, το δικό μου μου το ξεπέταξαν σβέλτα και αναίμακτα. Stop whining ... παίρνω τον γάτο μου και ... εξατμίζομαι!

Καλημέρες
[αντιηλιακό, γυαλιά ηλίου, Τ-shirt,
η χθεσινή καταιγίδα εξασφάλισε καλοκαιρινό extended ΣΚ
Δευτέρα αργούμε! :)) ]

Αλλαγή φρουράς

Σήμερα παρέλαβα το μαύρο γατί ... Μεταξύ μαθήματος, hosting, ομιλίας νούμερο 1 και ομιλίας νούμερο 2... Στα γρήγορα, με συνοπτικότατες διαδικασίες : Πάρε κλειδιά, δώσε κλειδιά, ξεβίδωσε και ξαναβίδωσε πινακίδες, να και το κρασάκι σας για το "καλό" και πίσω στην φωλιά μου...
Δεν πρόλαβα καν να το οδηγήσω καθόλου, ήταν η absolute μέρα κόκκινου στην κόκκινη agenda -to the last minute... Μόνο τώρα, φεύγοντας από το Ίδρυμα πήγα τον επισκέπτη μας στον σταθμό ... Και ενώ σκεφτόμουν πως πέρασε και αυτός ο μαραθώνιος σταματημένη στο φανάρι, ένοιωσα το μπαμ και το τράνταγμα (γερό αλλά αναίμακτο ... Γάλλος ...) ... ... ...
Δεν έπαθε κανείς τίποτα, ούτε το μαύρο γατί αλλά ... έμεινα με την απορία: Αν παραπονεθώ θα με πείτε ΠΑΛΙ γκρινιάρα ;;;

Καλησπέρα
[... ταπ]

@ Λέξη για τον αποχωρισμό ... too emotional.

Μουρμούρα

Η υπερβολική, κουραστική -ακόμα και για εμένα- διάθεση για μουρμούρα των τελευταίων ημερών, σε όλο της το μεγαλείο σήμερα. Αφορμή ο μαύρος γάτος και το λιλά Twingo...
Αφορμή όμως μόνο ... Και αυτό γιατί όλο και περισσότερο νοιώθω ότι βαρέθηκα φρικτά όλα αυτά τα μικρά, ανούσια, ηλίθια χαζοπράγματα που συμβαίνουν κ α θ η μ ε ρ ι ν ά χωρίς κανένα -μα κανένα- λόγο και τελικό αποτέλεσμα (σ.τ.Μ. Προσοχή στην αποφυγή της λέξης "ατυχία" και χρήση της λέξης "χαζοπράγματα". Η συγγραφέας ΔΕΝ πιστεύει ακόμα στην τύχη. Όχι μόνο είναι ενάντια στις αρχές της αλλά ... φοβάται ότι ΑΝ πίστευε και έκανε την πρόσθεση θα έπρεπε να παραδεχτεί ότι υπήρξε απίστευτα τυχερή ... ταπ). Ίσα για να μου χαλάνε το κέφι και αν με ταλαιπωρούν αναίτια... Έπληξα. Με ενοχλούν πια - υπερβολικά. Δεν είναι κούραση, δεν είναι κακή διάθεση, δεν είναι αδιαφορία για όσα καλά τυχόν συμβαίνουν (αυτά τα απολαμβάνω και με το παραπάνω) ... είναι πλήξη. Θέλω ρουτίνα, δεν θέλω να χρειάζεται να προσπαθώ για όλα διπλά επειδή αν κάτι μπορεί, ΘΑ πάει στραβά, και δεν θέλω να χαμογελάω πια στις χαζοαναποδιές. Δεν θέλω να υπάρχουν καν... γίνεται ;;;;

Γρουμφ!
[μια και η έμφυτη αισιοδοξία ΔΕΝ δουλεύει
ας δοκιμάσουμε την κατα μέτωπο επίθεση... ταπ]

@ Εσείς συνεχίστε με την συστατική ... Απλά παραπονιέμαι (πάλι) ... Άλλωστε αύριο πάλι κεφάτη θα ξαναξεκινήσω ... και θα παραμείνω έτσι, τουλάχιστον μέχρι την δεύτερη, τρίτη χαζομάρα της ημέρας... αδύνατο να το ελέγξω...

Τι ...

... έμαθα σήμερα:

* Ότι το Twingo θα παραμείνει μαζί μου ακόμα 2 μέρες (γιέέέέ ! αλλά ... πιο αισχρή Γαλλοαπεργία δεν έχω ξανακούσει ... seriously - ο μαύρος γάτος (προσωρινό nick) περιμένει πάνω σε ένα οροφοφορτηγό εδώ και 2 μέρες... ταπ!)
* Ότι ο βασικός μου ερευνητικός "αντίπαλος" (ευγενής άμιλλα όμως, στα αισχρά επίπεδα που ο θαυμασμός αντικαθιστά αυτό που έπρεπε να είναι ζήλια) είναι 35 και έχει και 35 άτομα να δουλεύουν μαζί του ... σαν σκυλιά (όχι αυτά του καναπέ) ...plus no teaching ...
* Ότι κανένα από αυτά τα 35 άτομα ΔΕΝ είναι Ινδένιος. (ούτε Lotto να έγραφα. 1 στους δύο με καίει... )
* Ότι "καλός" συνάδελφος ήξερε την -άγνωστη μέχρι σήμερα για εμένα- προϊστορία του Ινδένιου αλλά θεώρησε καλό να την μοιραστεί μαζί μου ΜΕΤΑ. Gloating...
* Ότι ο Ινδένιος άφησε παρόμοια ιστορία (και χειρότερη) σε όποιο εργαστήριο πάτησε.
* Ότι δεν πρέπει να πιστεύω σε συστατικές επιστολές -άλλωστε βάσει νόμου είμαστε υποχρεωμένοι να γράφουμε μόνο τα θετικά εφ'όσον υπάρχουν. Αν δεν υπάρχουν, υποθέτω τα κατασκευάζουμε ... ταπ.

ΟΚ ... ανακεφαλαιώνω: δεν πιστεύουμε συστατικές, δεν προσλαμβάνουμε κανέναν χωρίς να τον περάσουμε από βαρύτατα ψυχολογικά test, δεν δίνουμε την εκ των υστέρων χαρά σε κακιασμένους συναδέλφους να μας εκδικηθούν πρακτικά ΚΑΙ λεκτικά (για κάτι που νόμιζαν ότι θα έπρεπε να είχαμε κάνει αλλά δεν κάναμε), δεν στεναχωριόμαστε που ό,τι σκεφτόμαστε εδώ θα γίνει κάπου αλλού γιατί απλά μας λείπουν τα χέρια και ο χρόνος ... ... ...
... μια δουλειά είναι!
Όλα καλά και δίκαια ως εδώ... και τα έμαθα ...
Μμμμμ ...

Τώρα : Κάποιος να μου πει ΤΙ γράφουμε στις συστατικές επιστολές γιατί ο Ινδένιος μου ζήτησε -ηλεκτρονικά, γιατί είναι σε διακοπές τις οποίες πληρώνω εγώ- να στείλω συστατική σε καμμιά 300αριά μέρη ;;; {ταπ;;;}
Τα δεδομένα σας:
* Δεν μπορούμε να γράψουμε κάτι αρνητικό,
* Δεν μπορούμε να αρνηθούμε την συστατική,
* Δεν θέλουμε να πάρουμε στον λαιμό οποιοδήποτε συνάδελφο ή μη!

Ο νικητής κερδίζει μακάρονο (γιατί;;;; αυτά μάθαμε εφέτος, αυτά εκμεταλλευόμαστε).

night night
[μάθημα αξημέρωτα
μήπως να άνοιγα από σήμερα τα τεφτέρια;;;]

... ταπ

...
...
...

... ... ...

... κιόλας;;;
Jeeeeez!



ζζζζζζζζζζζ
[Νο 3 και δεν κάνει τίποτα]

@

Καφές νούμερο 3...
Ξύπνησα τα ξυπνητήρια αξημέρωτα (all five of them, δείγμα υπερβολικής ξεκούρασης ή ... άγχους για την μέρα που μας περιμένει;;;), είδα τις ειδήσεις (...) και λίγο από teletubbies (καμμία διαφορά), σιδέρωσα μαλλί και σιδερωμένο πουκάμισο (γρουμφ). Μεταξύ καφέ νούμερο 1 και 2 η μέρα άνοιξε επιτέλους τα χαρτιά της (φοβερή ανοιξιάτικη λιακάδα, πουκάμισο εντελώς εκτός θέματος ...), το Twingo κάτω έτοιμο να με πάει στη δουλειά (1 day to go) .......... έτοιμη ... ;;; ... ;;; Έτοιμη, αν και θα προτιμούσα να είναι ξανά Κυριακή ... Σαν την χτεσινή -Κυριακή χωρίς σχέδια ... Oh well ...

Καλημέρες
[μα...
πολύ γρήγορα δεν περνάνε;;;]

:) Ευφυέστατο !!! can I sell my imaginary collaborators???

βήμα 57

Παρασκευή βράδυ, καφές νούμερο 10 ή 12 ... Λόγω της χτεσινής αργίας μοιάζει σαν Δευτέρα βράδυ, έχω την αίσθηση ότι θα έπρεπε να διαβάζω το μάθημά μου αλλά -κλασσικά- το αναβάλω ώστε να χρειαστεί να ξυπνήσω αξημέρωτα ...
Λίγο χαζές γενικά αυτές οι τελευταίες μέρες. Πιο γρήγορες απ' όσο μπορεί να αντιληφθεί ή να παρακολουθήσει το ταλαιπωρημένο νευρόνιο. Και λίγο παράξενες. Κάνω την γνωστή λίστα, πάω στο Ίδρυμα, κάνω το γνωστό τρέξιμο και στο τέλος της μέρας έχω την γνωστή αίσθηση ότι δεν έκανα απολύτως τίποτα. Και -ως εκ θαύματος, δεν εξηγείται αλλιώς- στο τέλος της ημέρας ανακαλύπτω ότι κάπως όλα έγιναν (τα επείγοντα that is, το κατάστημα είναι σε περίοδο ανακαίνισης και αναλαμβάνει μόνο επείγοντα περιστατικά). Πρωτόγνωρη αίσθηση, όχι κακή, δεν φαντάζομαι να κρατήσει πολύ, απλά είμαι μάλλον σε εγρήγορση μετά τον μαραθώνιο των proposals. Θα ανακάμψω στον παλιό -κακό- μου εαυτό σύντομα!
Η γυάλινη σφαίρα (λέγε με κόκκινη agenda) προβλέπει μια πολύ δύσκολη εβδομάδα, με τρέξιμο και teaching, πολλές επισκέψεις, ένα Peugeot να εισβάλει στην ζωή μου και το Twingo μου να με εγκαταλείπει :( . Ένας φίλος είπε: "It had a very (τονισμένο) hard life, it deserves some rest" ... μμμμ ... αηδίες ... είμαι σίγουρη ότι το διασκέδασε το ταξίδι μας. Το Peugeot (που δεν έχει ακόμα όνομα) ούτε που θα ονειρευτεί τόσα ταξίδια. Άντε, ένα ... της μετακόμισης^*... Όπως εξήγησα στον πωλητή, μετά δεν χρειάζομαι GPS ... Πόσο δεξιά ή αριστερά μπορεί κανείς να χαθεί στην Λεβεντογέννα πριν ακουμπήσει θάλασσα;;; Υπάρχει περίπτωση να βρεθεί βαθιά στην Γερμανία στις 4 το πρωΐ χωρίς διαβατήριο, χωρίς κινητό, χωρίς χάρτη (ή αίσθηση του σχήματος του πλανήτη μας) και χωρίς (τότε) μάρκο στην τσέπη;;; ΌΧΙ ! {... μμμμ ... Εκτός και αν στα extras έχουνε βάλει και εξοπλισμό υποβρυχίου... Αυτό θα σήμαινε το ESP! Για αυτό φαγώθηκε ο πωλητής να πάρω GPS ...} Μάλλον μου στοιχίζει λίγο που θα το δώσω αλλά ... δεν γίνεται και αλλιώς. Κάποια στιγμή πρέπει να αποσυνδέουμε πράγματα από αναμνήσεις. Και αυτή η εβδομάδα ήταν καλή σε αυτό το επίπεδο. Αποχωρίστηκα ένα σωρό μικρά και μεγάλα από την πλημμυρισμένη αποθήκη μου ... πολλά μικρά σοκ στην αρχή και μετά απλά θυμάσαι ότι δεν έχει σημασία τελικά ...

ΟΚ, το παράκανα, ακόμα και το νευρόνιο κοντεύει να μελαγχολήσει ... Τέλος εβδομάδας (TG), ΣΚ ahead (ηλιόλουστο ελπίζω), το Twingo θα έχει την τιμητική του και ... :) το πρώτο (ελπίζω) μεγάλο ταξίδι του Peugeot already planned!

night night
[τι θέλει να πει με το slight
ο συγγραφέας;;;]

^* To ταξίδι του Peugeot:
1. Google Maps
2. Get directions
3. Pretend ---> Λεβεντογέννα
4. Προσοχή στο βήμα 57 ... ταπ!

score

... Never say never??? Ναι ... Άλλωστε, δεν λέω ποτέ, ποτέ :))) ΑΛΛΑ όόόόόταν λέω ... :) το ευχαριστιέμαι!!! Είναι σε μορφή δήλωσης, κάθετο, απόλυτο, δεδομένο :) Αποκύημα έντονης σκέψης και διαλογισμού ... Δεν χωράει καμμία συζήτηση ή διαπραγμάτευση!
Σκεφτόμουν πρόσφατα μερικά από τα πιο light "ποτέ" μου :

Δεν θα ξαναμπώ σε roller coaster -Ποτέ!

Δεν υπάρχει περίπτωση να δοκιμάσω ποτέ ψάρι/κρέας ωμό!

Δεν ξαναγράφω proposal (ω, ναι, το είπα ΚΑΙ αυτό!!!)

Δεν ξαναμετακομίζω πριν περάσουν 5 χρόνια.

Δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να ξαναοδηγήσω γύρω από την Αψίδα του Θριάμβου.

Δεν ξαναπάω στο νησί.

Δεν θα ξαναδουλέψω στον συγκεκριμένο χώρο ακόμα και αν πεινάω!

Δεν θα αγοράσω ΠΟΤΕ Peugeot ή μαύρο αμάξι.

Δεν θα ξαναπάρω ΠΟΤΕ δάνειο.

ΧΑ! Εντυπωσιακότατο !!! Και να προσπαθούσα δεν θα κατάφερνα καλύτερο score!

night night ...
[ο διάδοχος την Τρίτη
βλέπω το Twingo και με πιάνει θλίψη]

test drive

Δύο αμάξια, δύο διαφορετικά garage, δύο πωλητές - πωλητές (με όλη την έννοια της λέξης)... Και τις δύο φορές η βόλτα στο garage ύπουλη, ανάποδη: πρώτα τα πιο φτηνά, πολύ μεταχειρισμένα, ξεθωριασμένα αμάξια και μετά τα λιγότερο φτηνά και ακόμα λιγότερο φτηνά και ακόμα λιγότερο φτηνά και πολύ περισσότερο λαμπερά... Αυτό μέχρι να δουν ΠΟΥ στάθηκα και κούνησα ουρά (πολύ όμως, όχι απλό πατ πατ) ... Ακολούθησε το grand tour, με όλα τα conforts και extras να έχουν την τιμητική τους, ενοχλητικά πολλές λεπτομέρειες και ... το κλειδί για την πρώτη βόλτα με το ένα από τα δύο ... ... ...

Ήλιος τρελός στην pretend, το motorway χωρίς πολλή κίνηση και το γκάζι μαλακό :). Τρελό και το τεχνολογικό σοκ (και με τα δύο! όχι μόνο αυτό που οδήγησα). Το Twingo ήταν ωραιότατο (και καλός φίλος) και πολύ ΠΟΛΥ βολικό για την εποχή (και καλός χαρακτήρας) ΑΛΛΆ, όόόόσο εμείς πιάναμε φιλίες και γυρίζαμε παρέα την Ευρώπη, η τεχνολογία φαίνεται να έκανε άλματα μπροστά. Και όλοι ξέρουμε ότι είμαι εντελώς sucker για κάτι τέτοια ... Όλα μέσα στο cockpit ηλεκτρονικοηλεκτρικά, γυαλιστερά, gadgetένια. Τα περισσότερα από τα τριγράμματα extras δεν ξέρω καν τι σημαίνουν αλλά εκτίμησα ιδιαίτερα όσα καταλάβαινα {πχ :) την ειδική θέση για τον καφέ ... αν και πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν ήταν στο καλυτερότερο σημείο :))))))) }.
Μαζί μου στην βόλτα για διάδοχο, ο "ειδικός" της παρέας ο οποίος βέβαια είδε που κούνησα ουρά περισσότερο (σε σημείο παρεξήγησης) ... Ήταν όμως η designated φωνή της λογικής οπότε μου έκανε μια λίστα με τα υπέρ και τα κατά για το καθένα over coffees στην pretend ... μετά μου εξήγησε τα διάφορα για τα extras, τα σύγκρινε επιστημονικά (εντελώς άχρηστη και βαρετή διαδικασία αφού και τα δύο αντικείμενα του θαυμασμού μου είναι Swissline ... και Swissline σημαίνει είμαι Swiss και θέλω ΟΛΑ τα extras!), και στο τέλος (δεν ειπώθηκε αλλά κόβω το κεφάλι μου ότι είμασταν εντελώς αντίθετα biased) μου έκανε ΤΗΝ ερώτηση (που σίγουρα πίστεψε κέρδιζε ένα πόντο για την πλευρά του) :
"Και τα δύο είναι ΠΟΛΥ καλά και ΠΟΛΥ ασφαλή, οι τιμές παρόμοιες ...το θέμα τελικά είναι

ΤΙ θέλεις να λέει το αμάξι σου για εσένα;;;"

:)))))))))))))))))))) ΧΑ ! χα χα χα χα χα χα... (wrong question buddy)
Τίποτα!!! Δεν θέλω να λέει τίποτα το αμάξι μου για εμένα. Δεν θέλω κουτσομπόλικο αμάξι! ΣΕ εμένα θέλω να λέει το αμάξι μου και θέλω να το συμπαθώ και να το νοιώθω ασφαλές, gadgetένιο και βολικό ...
Δεν νομίζω ότι θα δυσκολευτώ πολύ στην απόφαση ... ελπίζω μόνο να μην έχει πουληθεί ο διάδοχος μέχρι την Δευτέρα που θα κάνω το δεύτερο και αποφασιστικό test drive! {Το πως δεν είπα "τυλίξτε το να το πάρω", είναι άξιο θαυμασμού. Το Twingo το αγόρασα 2 ώρες αφού το είδα...}

Καλησπέρες
[χρειαζόταν ΚΑΙ αντηλιακό τελικά!]

@ Άσχετο ... κάτι μου λέει ότι είναι Eurovision night! Συμβουλή : αν (για κάποιο λόγο) επιλέξετε να την δείτε: BBC απαραίτητα ! Τα σχόλια των παρουσιαστών αποτελούν και την μοναδική δικαιολογία ύπαρξης του θεσμού!

yep

Καφές νούμερο 2, ουρανός συννεφιασμένος και διάθεση ... μμμ ... έτσι και έτσι. Μετά την ένταση πάντα κάπως έτσι είναι.
Χτες φοβηθήκαμε τρελλά, εγώ και το Γαλλώδι, τρομάξαμε. Ξεκινήσαμε μία αντίδραση μαζί (στο τέλος της μέρας, γίνεται αλλιώς;;;), χάσαμε λίγο τον συγχρονισμό μας και ένα μη-επικίνδυνο πείραμα μας έσκασε στα μούτρα. Ευτυχώς όχι κυριολεκτικά στα μούτρα. Ο θόρυβος ήταν απίστευτος, και η τρομάρα, αλλά δεν πάθαμε τίποτα. Δεν τσαλακώσαμε καν τις ποδιές μας (ή τον εγωισμό μας for that matter), ούτε που χάλασε η precious αντίδρασή μας. Ο θόρυβος μας τρόμαξε φρικτά και παρόλο που αντιδράσαμε καλά, που μείναμε εκεί και λύσαμε το πρόβλημα ... δεν χρειάστηκε μεγάλη συζήτηση για να τα παρατήσουμε όλα ακριβώς μετά.
"Φοβήθηκες;;;"
"Ακόμα φοβάμαι" {μου αρέσουν οι άντρες που μπορούν και φοβούνται και αυτό εδώ το μικρό έχει προοπτικές ... γμτ ... να μην είναι μιά δεκαετία (άντε 2) μεγαλύτερος, πιο Άγγλος, πιο κάπως και να τον έχω γνωρίσει αλλού;;; :) :( } "Εσύ;"
"Και εγώ ακόμα φοβάμαι. Φύγαμε ;;;"
"Have a great weekend"
"yep, you too!"
Μου αρέσουν και οι περιεκτικές συζητήσεις. Αυτές που έχουν αποτέλεσμα!
Και με την διάθεση που έχω τώρα θα εκτιμήσω πολύ να είναι περιεκτική και αποτελεσματική η σημερινή μου βόλτα. Find-the-new-Twingo kind of βόλτα. Το ανέβαλλα αρκετά ... για να δούμε, θα μου χαμογελάσει κανένα που να μπορώ να αγοράσω;;; {story of my life now that I am thinking about it :)))) }

Καλημέρα
[γυαλιά ηλίου για διακόσμηση
day is still young!]

@#@#

Πρωϊνό ξύπνημα (δεν το έγραψα αρκετές φορές χτες) καφές νούμερο 4 (κιόλας) και σε 5 λεπτά μάθημα ... Φωνάζω ότι θέλω ρουτίνα αλλά μόλις μπω σε μία ... ρουτινιάζω εντελώς. Άβυσσος ...

Καλημέρες
[καλοκαιράκι]

# Σκόνη ... πολύ σκόνη ... γρουμφ ... και πως με μπλέξανε να κάνω μάθημα στις 8 (08:15), ε ;;; Και ΓΙΑΤΙ πάντα ξεχνάω: τα μαύρα ρούχα δεν είναι η καλύτερη λύση ... γρουμφ ... γκρίνιααααααα

(σιγά)

... θα διαβάζω το μάθημά μου από την προηγούμενη μέρα, θα διαβάζω το μάθημά μου από την προηγούμενη μέρα, όλο, θα διαβάζω το μάθημά μου από την προηγούμενη μέρα ... μία μπύρα ίσον καμμία μπύρα, θα διαβάζω το μάθημά μου από την προηγούμενη μέρα ... θα διαβάζω το μάθημά μου από την προηγούμενη μέρα, σιγά την μπύρα ... δεν θα αφήνω τίποτα για το πρωΐ, καφές νούμερο 4 ... θα διαβάζω το μάθημά μου από την προηγούμενη μέρα, θα διαβάζω το μάθημά μου από την προηγούμενη μέρα, θα διαβάζω το μάθημά μου από την προηγούμενη μέρα ... θα διαβάζω το μάθημά μου από την προηγούμενη μέρα, θα διαβάζω το μάθημά μου από την προηγούμενη μέρα... θα διαβάζω το μάθημά μου από την προηγούμενη μέρα. Σιχτίρ ... πάλι αξημέρωτα ξύπνησα ... Να την βράσω εγώ την μία μπύρα ... θα διαβάσω το μάθημά μου σήμερα ...

Καλημέρες
[αναποφάσιστος καιρός
ντύσιμο-κρεμμύδι]

Χρώματα

Πάσα από την Μαρίνα (Ευχαριστώ Μαρίνα): "Να γράψω για τα τραγούδια εκείνα που θυμάμαι να σημαδεύουν τη ζωή μου μέχρι τώρα, τις καλές στιγμές, τις γλυκές στιγμές, τις πικρές στιγμές, τις ώρες της οδύνης. Τις ώρες της χαράς."

Πρόβλημα. Σπάνια συνδέω στιγμές με τραγούδια. Στιγμές με μυρωδιές και εικόνες και χρώματα, ναι ... όχι τραγούδια. Στα τραγούδια δίνω ανθρώπινο πρόσωπο ή στο πρόσωπο δίνω τραγούδι. Τις περισσότερες φορές σίγουρα η αντιστοίχηση γίνεται με αφορμή κάποια συγκεκριμένη στιγμή, αλλά οι στιγμές αλλάζουν αλλά το τραγούδι παραμένει...
Δεν είναι απαραίτητα μουσικά τα καλυτερότερά μου λοιπόν αλλά για κάποιο λόγο, κάποια στιγμή, κόλλησαν σε κάποιο πρόσωπο. Kαι για να μην ξαναγράψω σεντόνι, καθένα από τα παρακάτω τραγούδια έχει πρόσωπο για εμένα :
Samuel Barber - Adaggio for strings

Nico Fidenco - A casa d'Irene

Frank Sinatra - My way

Foreigner - Waiting For A Girl Like You

Abba - Dancing Queen

Mika - Grace Kelly

Χάρις Αλεξίου -Βύσσινο και Νεράτζι

Βασίλης Καζούλης - Αμοργός

Billie Holiday - Blue Moon

Prince - Kiss

David Bowie - Life On Mars

Ήσουνα, τι ήσουνα (παξιμαδοκλέφτρα)

Μάνος Χατζιδάκις - Χάρτινο το φεγγαράκι

Αδύνατο να ακούσω το τραγούδι και να μην έχει πρόσωπο.

Σκυτάλη ... Κροτ, Καμηλιέρης, Vas (που είσαι by the way???), Νικόλας, και Χνουδένια (Χνουδένια, ξέρω, για εσένα είναι ακόμα πιο δύσκολο!)!!! KAI Aλεπουδίτσα ! Το ερώτημα το αρχικό, μην βλέπετε εγώ που έκλεψα!

Ωραίο ...

... να ξαναγυρνάς στην δουλειά που νόμιζες ότι θα κάνεις όταν ξεκίνησες να κάνεις αυτό που κάνεις, αλλά σιγά μην ήταν έτσι... Ξενυχτισμένη (EU-lag) αλλά κεφάτη πρωί-πρωί ... Ποδίτσα, καινούριο πειραματάκι, μουσικούλα, το απαραίτητο πείραγμα στα Γαλλώδια που ΚΑΙ αυτά δεν τον ψήφισαν (ειλικρινά κανένας πια δεν τον ψήφισε;;;), μία φαινομενικά καλή μέρα στο εργαστήριο. Φαινομενικά γιατί είχα προαποφασίσει ότι θα τελείωνε με bitching ...

Πάμε πίσω στον χρόνο (και ετοιμαστείτε για σεντόνι).
Παρασκευή {η μέρα της κατάθεσης του προγράμματος}:
09⁰⁰ το πρωί, στο γραφείο από την προηγούμενη, καφές νούμερο 5212, πελαγωμένη με τα οικονομικά της υπόθεσης (το επιστημονικό κομμάτι τελείωσε κατά τις 5, 05⁰⁰), η Eudora μου έχει πάρει φωτιά από τους εταίρους που τώρα θυμήθηκαν ότι για να έχουν απαιτήσεις πρέπει να συνεισφέρουν, το τηλέφωνο το ίδιο, χτυπάει η πόρτα, μπαίνει ο Ινδένιος, κάτι μου λέει, του δείχνω το ακουστικό.
09³⁰ το πρωί, ibid.
10⁰⁰ το πρωί, ibid και χειρότερα.
10³⁰ το πρωί, όλα έτοιμα. Λίίίίγο πριν πατήσω send να'τος πάλι ο Ινδένιος. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα κανένα drive να του μιλήσω εκτός από το ότι με εξέπληξε η ανέλπιστη δυναμικότητά του. Μπήκε οικειοθελώς στο γραφείο μου 4-5 φορές. Και μόνο για αυτό άξιζε να κάνω ένα διάλλειμα. Ξεχνάω το send για ένα λεπτό και τον ρωτάω ευγενέστατα τι θέλει οπότε και εισπράτω την εξής δήλωση:
"Την Δευτέρα" {σημείωση του σκηνοθέτη: η κάμερα να ζουμάρει στο ημερολόγιο, Παρασκευή} "φεύγω για 4 εβδομάδες διακοπές, τις δικαιούμαι και θα τις πάρω - όλες." {σημείωση KV: επειδή σίγουρα ξεχάσατε τα προηγούμενα, κάναμε υπομονή στο εργαστήριο γιατί το συμβόλαιό του τελείωνε 31 Μαΐου ... 4 Μαΐου και 4 εβδομάδες: bingo! Ούτε lotto!} Το θέμα μας δεν είναι το bingo όμως, είναι;;; Όόόόόχι γιατί όσο και να με βόλευε ψυχολογικά δεν μου άρεσε καθόλου κοινωνικο-επαγγελματικά (έχω μια αντιπάθεια στον αντιεπαγγελματισμό και την γαϊδουριά, ειδικά όταν πάνε παρέα). Παρασκευή και φεύγεις τη Δευτέρα;;; Για 4 εβδομάδες άδεια όταν α. το συμβόλαιό σου τελειώνει σε 4 εβδομάδες, β. έχεις παραπάνω από 6 μήνες να κάνεις κάτι σωστά και χαμογελαστά, γ. έβαλες ΧΤΕΣ αντίδραση που κρατάει μία εβδομάδα, δ. ξέχασες να μετρήσεις πόσες μέρες πήρες ήδη άδεια από την σημαία (ενώ εγώ τις μέτρησα) ε. εσύ χρειάζεσαι τα αποτελέσματα και όχι εγώ και στ. (ή ζ. ποτέ δεν το κατάλαβα αυτό) μου έχεις ζητήσει βοήθεια και συστατική επιστολή για να βρεις δουλειά ... ... What ??? Αν ήμασταν στην ποδηλατοχώρα, μπορεί και να το καταλάβαινα... εδώ όμως, τόσο αυτοκαταστροφική μανία δεν έχω ξαναδεί ... Δεν ξέρω για εσάς αλλά εμένα φανερά καφές και ξενύχτι με ηρεμούν αφάνταστα. Τόσο που εκπλήττω και τον εαυτό μου: "Αγαπητέ Ινδένιε, δεν δικαιούσαι 4 εβδομάδες άδεια, ακόμα όμως και να ήταν έτσι, όφειλες να την ζητήσεις τουλάχιστον 3 εβδομάδες πριν, γραπτά. Παρόλα αυτά να πάρεις ευχαρίστως αυτές τις 4 εβδομάδες, δεν θέλω να σε κρατήσω στο εργαστήριο για χαζούς επαγγελματικούς λόγους και να σου στερήσω τις well-deserved διακοπές σου. Πριν φύγεις όμως θα πρέπει τουλάχιστον να παραδώσεις τα διάφορα."
"I can only do it on Saturday" Γουλιά καφέ, διπλή ... "Και δεν προλαβαίνεις ΚΑΙ δεν θα είμαι εγώ εδώ το Σάββατο" "μα;;;;;;;" (έντονο... έκπληξη φοβερή, και είχε και δίκιο εδώ που τα λέμε, τι με πείραζε μετά από 2 εβδομάδες ξενύχτι να πάω το Σάββατο για 3-4 ωρίτσες; ε;) "Δεν θα το συζητήσουμε, σε βολεύει Δευτέρα; Τρίτη; Τετάρτη ;;;" (χαμογελαστό touché) ... Μούτρα (το ξέρω, είμαι άδικη) και άτακτη υποχώρηση "Καλά την Δευτέρα" Ουφ μου έκανε την χάρη ...
11⁰⁰ το πρωί send!

Σήμερα λοιπόν του χρωστούσα ατελείωτο, ασυγκράτητο, έξαλλο bitching ... έτσι; ε, βαρέθηκα. Έπληξα και μόνο με την ιδέα. Δεν βρήκα το νόημα. Ουφ ...
Του ευχήθηκα καλές διακοπές και καλή σταδιοδρομία και ελπίζω να σκεφτεί να μην μου ζητήσει επιστολή. Γιατί παρόλο που, δια νόμου, απαγορεύεται σε μία επιστολή να γράψεις αρνητικά (!!! ;;; ε, ναι!!!) ... νομίζω ότι με τόσες προτάσεις πια εκπαιδεύτηκα στο να ξέρω και πως να ΜΗΝ γράψω θετικά. Κακία;;; Όχι αλλά εγώ είχα λάβει μία έκτακτη συστατική για τον Ινδένιο και μου στοίχισε σε χρόνο και ενέργεια. Και σκέψη, και αυτοκριτική ...

Καλησπέρες
[κοντομάνικο
και
ανακούφιση]

Ώρα Japan

τι ακριβώς περίμενα δηλαδή μετά τόόόσα ξενύχτια;;;;

Όσο ...

... εγώ ασχολιόμουν με τις προτάσεις μου και τα deadlines μου και τα εκατομμύρια ευράκια "μου" (!) όλες αυτές τις μέρες {save the cheerleader, save the world kind of quest}, ό,τι συνέβαινε παράλληλα απλά έμπαινε στο περιθώριο (μα να μην σταματάει βρε παιδί μου και αυτός ο πλανήτης λιγάκι να γράψουμε πως θα τον σώσουμε;;;).
Φυσικά ήξερα για τα διάφορα που αγενώς συνέβαιναν παράλληλα, και ήξερα ότι μερικά με αφορούσαν κιόλας και συνειδητοποιούσα ότι κάποια ήταν/είναι και ψιλοσοβαρά, αλλά δεν γινόταν καθόλου αλλιώς: Έπρεπε να κάνω δουλειά μηνών σε μέρες, και μάλιστα μιά δουλειά που τελικά καθόλου δεν την ήξερα και ίσως και να είχα υποτιμήσει. Ήξερα ότι θα ήταν δύσκολο. Δεν πίστεψα πόσο και ας μου το είπαν. Δεν ξέρω αν ήταν θέμα ευθύνης πάντως ή προσωπικού εγωισμού το ότι δεν τα παράτησα. Γιατί το σκέφτηκα πολλές φορές. Ότι και αν ήταν, ήταν ο λόγος που για πρώτη φορά ίσως στη ζωή μου σταμάτησα (για λίγο) το parallel processing και το multi-tasking και συγκεντρώθηκα σε ένα και μόνο πράγμα.
Ό,τι και αν συνέβαινε παράλληλα ... απλά δεν συνέβαινε. Τα tantrums του Ινδένιου, το υπόγειο της πολυκατοικίας μας που πλημμύρισε, τα πραγματάκια μου που ακόμα κολυμπάνε μέσα, το Twingo που έχει καταρρεύσει ψυχολογικά και σωματικά, το θέατρο που έχασε τον πρωταγωνιστή του, η Λεβεντογέννα καναρίνα που με το δίκιο της με έψαχνε, ο μήνας που τελείωσε και έπρεπε να πληρώσω τους λογαριασμούς, το ψυγείο που είχε μέσα μόνο νερό ... έπρεπε να περιμένουν.
χμμμμ ...
Αφού περίμεναν τόσο, μπορούν να περιμένουν και άλλες 2 μέρες νομίζω. Καφές νούμερο 5 ή 6, αυτός που τρέχει τον μαραθώνιο σήμερα με έσωσε προχτές. Όταν ήμουν εντελώς, μα εντελώς έτοιμη να τα παρατήσω. Νομίζω ότι θα επιλέξω να διαβάσω ακόμα έναν τρόπο να σώσει κανείς τον κόσμο μας πριν ασχοληθώ με τα προβλήματά του.

Καλησπέρες
[ομπρελλίτσα ΚΑΙ
pullover]

1000 &

μία νύχτες μοιάζει να διαρκεί η προετοιμασία για αυτό το deadline. {Άσε που έχω την εντύπωση ότι κάποιος πρόσθεσε βαράκια ενώ ήμουν κάτω από την μπάρα...}
1 day & 1 night to go...
Καφές νούμερο 3, χαρά και εργασία ...

Καλημέρα!
[έχουμε χρόνο]

*******************************

Googlης rules

Το πρωΐ μάθημα. (αξημέρωτα)
Το μεσημέρι γκρεμίστηκαν όλα από τον άσχημο (θυμάστε ο καλός, ο κακός και ο άσχημος;;;) ex-πλέον-partner (χαμηλής νοημοσύνης και λίμπιντο).
Μετά ήρθε η επιφοίτηση της τεχνολογίας (Google και αναγνώριση κλήσης) και ξαναχαμογελάσαμε.
I absolutely love technology.

Καλησπέρα
[ένα αδιαβροχάκι δεν βλάπτει]

ταπ

ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ ταπ

Ώρα 8:46 ... και πάνω που έβαινε καλώς το proposal και έλεγα να κοιμηθώ σήμερα for a change μήπως γλυτώσω το jet lag.

Dear KV, I am trapped in London (το νησί) and cannot make it back on time for my class tomorrow morning (08:00). Would you mind replacing me? I really appreciate this (εγώ να δεις). Thanks, A.
Οf course not! Είχα κάτι καλύτερο να κάνω από το να φρεσκάρω την Χημεία 1-0-1;;;;

Γρουμφ

ταξίδια

Η Πρωτομαγιά όταν ήμουν μικρή σήμαινε ταξίδι. Και μάλιστα μακρυά. Στην Κηφισιά!!! Απίστευτος ενθουσιασμός -τουλάχιστον στα κοντοστούπικα μέλη της παρέας, αν και δεν θυμάμαι κανέναν μεγάλο χωρίς χαμόγελο)- και η μέρα πάντα ξεκινούσε με τα γενέθλια της γιαγιάς. Ένα τεράστιο μπουλούκι φορτωμένο με γλυκά και κιθάρες της ευχόμασταν μελωδικά (first thing in the morning) ... μετά ο ηλεκτρικός, το ταξίδι για την εξοχή (την Κηφισιά εννοούμε πάντα), το μάζεμα και το παραδοσιακό κλέψιμο των λουλουδιών (αυτά των κήπων είχαν πάντα πιο μεγάλη γλύκα), το στεφάνι (κάθε οικογένεια το δικό της PLUS όλοι ένα για την γιαγιά), η επιστροφή, το βραδυνό στο σπίτι της γιαγιάς ...

:)
Ακόμα και σήμερα, θυμάμαι αυτό το "ταξίδι" με τον ηλεκτρικό σαν ένα από τα μεγαλύτερα που έχω κάνει.

Καλημέρα
Καλό Μήνα
[3 days to go
and then...
2 days to go!]